Nawiasem Pisząc
Pośrednia odpowiedzialność
Stało się najgorsze. Umarł polski żołnierz, który miał zaledwie 21 lat. I, oczywiście, zewsząd spływają kondolencje. To wszystko, co możemy zrobić, bo morderca był po drugiej stronie granicy. Nawet nie wiemy, co to był za człowiek. Tak po prostu zabił młodego żołnierza i tyle go widzieli. Zabójcy prawdopodobnie już nie znajdą, ale może warto prześledzić, kto, co i jak doprowadziło do tej tragedii. Bo to nie był jeden koleś z brudnym nożem. To były całe lata zaniedbań. Umówmy się – nasze wojsko leży i kwiczy. Niestety. Czytałam gdzieś, że ten zamordowany żołnierz odbywał służbę dopiero od około sześciu miesięcy. Nie wiem, czy był już gotowy na obronę polskich granic. Nie chcę w żaden sposób temu młodemu chłopakowi umniejszać, żebyście mnie źle nie zrozumieli. Ten człowiek zrobił wszystko, by bronić polskich granic. Oddał życie. Więcej się nie da.
Skucie w kajdanki za obronę polskich granic
I napiszę od razu, że jestem wściekła nie tylko na bezpośredniego sprawcę, bo od dawna bałam się i chyba nawet o tym pisałam, że w końcu na granicy polsko-białoruskiej dojdzie do tragedii. Nie tylko ja zresztą. Martwiłam się od 2021 roku. W końcu się stało i, uwierzcie mi, wcale nie jestem z tego powodu usatysfakcjonowana. Jestem wściekła i smutna. Ponieważ do tej śmierci w ogóle nie powinno dojść. Podejrzewam, że wszyscy domyślacie się, o co mi chodzi. Otóż mniej-więcej dwa miesiące temu (na przełomie marca i kwietnia) skuci w kajdanki zostali nasi żołnierze. Za co? Za to, że oddali kilka ostrzegawczych strzałów. Najpierw w niebo, potem w ziemię. Kosiniak-Kamysz twierdzi, że wiedział o sprawie niemal od początku. Fajnie, że wiedział, ale nic z tym nie zrobił. Olał ciepłym moczem tych żołnierzy, którzy ośmielili się sięgnąć po broń i bronić polskich granic, bo widzieli, że inaczej się nie da. Ci ludzie zostali ukarani za to, że bronili Polski. A „Tygrysek” o tym wiedział. Prawdopodobnie wiedział też Tusk. I co? I nic! Oj tam, oj tam. Zajęci byli, kampania trwała, a teraz? Mamy w zasadzie to samo – umarł, to umarł. Niestety społeczeństwo zareagowało inaczej. Bo sobie do pustych głów nie wbili, że ich obowiązkiem jest zaznaczyć krzyżyk pod konkretnym nazwiskiem, a potem krzyczeć. I płacić. Doniek tak chciał, więc trzeba. Dopiero parę dni temu, kiedy sprawa wyszła na jaw Kosiniak-Kamysz z Tuskiem stali się bezkompromisowi. W cudzysłowie oczywiście, bo ograniczyli się do „mocnych” wpisów na Twitterze. Oczekuję szybkich wniosków i decyzji organizacyjnych, prawnych oraz personalnych – napisał premier. Fajnie. I co dalej? Są jakieś wnioski i decyzje? Czy Tusk sobie to tak tylko napisał, żeby wyglądało, że się przejmuje? A w kolejnych przeszedł już do atakowania PiS-u, bo tak to na razie wygląda na jego profilu.
Kiedy doszło do śmierci?
Ale to jeszcze nie wszystko, bo w Internecie pojawiły się komentarze, że ś.p. Mateusz zmarł wcześniej. Na tę chwilę – oficjalnie umarł w czwartek, szóstego czerwca. Świeć, Panie, nad Jego duszą. Chciałabym się jednak dowiedzieć, dlaczego informacja o jego śmierci wypłynęła tak późno? Dlaczego dopiero w piątek? Fajnie byłoby poznać powody tej decyzji, bo w tej chwili – poza tym, że kogoś w tyłek parzy, więc zwalają winę na wszystkich innych – nie wiemy nic, możemy się domyślać. Spoko, przyzwyczaiłam się do tego rodzaju dyskursu politycznego, ale zginął człowiek! Polak! I co, nikt z obecnego nie-rządu nie poniesie odpowiedzialności? Kosiniak-Kamysz sam przyznał, że wiedział aresztowaniu naszych wojskowych za obronę granicy wcześniej. Postanowił jednak ukrywać ten fakt, bo przecież… co się może stać? I przez dwa miesiące siedział cicho i miał to w poważaniu. Dopiero, kiedy szambo wybiło, bo panowie mundurowi się wkurzyli (i ciężko im się dziwić}, nasz łaskawy nie-rząd postanowił zareagować. Wpisami na Twitterze. Według nich widocznie wystarczy. Umówmy się – jeżeli ten chłopak umarł dzień wcześniej, a nasi rządzący próbowali to ukryć do wyborów, to jest to skandal. A warto podkreślić, że wyciekły screeny prywatnej rozmowy, z której wynikało, że już wcześniej doszło do śmierci mózgu tego człowieka, wątroba też już nie działała… W imię czego znęcaliście się nad rodziną tego młodego mężczyzny? Nad jego rodzicami, prawdopodobnie rodzeństwem, przyjaciółmi, kolegami z służby? W imię wyborów?! To jest totalna kompromitacja nie-rządu Tuska, pokazująca jakimi podłymi, bezdusznymi, makiawelistycznymi wręcz manipulatorami jest cała ta jego ekipa. Mam nadzieję, że odbije się to na dzisiejszych wyborach, ale obawiam się, że jest jeszcze jakieś stado baranów, które pójdzie zagłosować tak, jak ich pan i władca rozkaże. Oczywiście jest jeszcze druga opcja – że oni faktycznie nic nie wiedzieli, o niczym nie mieli pojęcia, co również ich dyskwalifikuje. Podejrzewam jednak, że chodzi o to pierwsze.
Polska w żałobie…
I dzisiaj ci wszyscy politycy składają kondolencje. Napiszę wprost – to są tylko słowa. Bo w słowach nasi szlachetni politycy są mocni. Wygadywali różne bzdury, wylewali wiadro pomyj, a teraz „z olbrzymią przykrością przyjęli informację o śmierci polskiego żołnierza”. Robert Biedroń, Barbara Kurdej-Szatan {chociaż ona, dzięki Bogu, politykiem jeszcze nie jest, ale niebezpiecznie skręca w tę stronę), Donald Tusk, Szymon Hołownia, wszyscy, którzy parę miesięcy temu odmawiali temu chłopakowi i jego kolegom człowieczeństwa. Przeciez to nie byli ludzie, to były maszyny bez serca, bez mózgu, bez niczego. Tak pisała Kurdej-Szatan, pamiętamy to. A teraz składa kondolencje na Instagramie. Przecież to szlag jasny człowieka trafia na taki poziom obłudy. Ci ludzie są pozbawieni jakiegokolwiek honoru. Może za chwilę się Holland dołączy po swoim propagandowym paździerzu. A można się łatwo domyślić, dlaczego Putin i Łukaszenko zdecydowali się na taki ruch. To już Sowieci wymyślili określenie: „pożyteczni idioci”. Prezydent Rosji doskonale zdawał sobie sprawę, że w Polsce znajdą się durnie, którzy zaczną wypisywać i wykrzykiwać o rasizmie, ksenofobii i okrucieństwie po swojej prowokacji przy naszej granicy. Którzy będą uprawiać prorosyjską agendę, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Nie wiem, czy spodziewał się, że aż tylu kretynów da się nabrać na tę jego oczywistą ustawkę… A dali się nabrać celebryci, dziennikarze, politycy. I teraz ci sami ludzie są zszokowani i wyrażają swoje ubolewanie, bo zginął człowiek. Ale już nie dopuszczają tej myśli, że zginął przez nich. Bo tworzyli takie naciski, że żołnierze na granicy zwyczajnie bali się używać broni. Wchodzi mi tu czasem na profil pewna słodka idiotka, która jeszcze parę dni temu mnie przekonywała, że nie potrafię myśleć, bo przecież skoro mają broń, to mogą z niej korzystać. Było to jeszcze przed wyciekiem o aresztowanych mundurowych za to, że tej broni właśnie użyli. Mam nadzieję, że słodka idiotka zapadła się pod ziemię i więcej nie będzie nic pisać. Chyba że to był wybitny trolling, bo w dzisiejszych czasach ciężko odróżnić.
Czy doczekamy się sprawiedliwości?
Donald Tusk i Władysław Kosiniak-Kamysz są głównymi sprawcami tej tragedii – pomijając, rzecz jasna, bezpośredniego zabójcę. Ale że w końcu dojdzie do takiego wypadku było wiadomo od 2021 roku, kiedy zaczęła się przepychanka na granicy. Ci ludzie od początku wylewali na Wojsko Polskie i Straż Graniczną wiadro pomyj, bo przecież tam są kobiety i dzieci. Pamiętam, jak Joanna Mucha oburzała się, bo Dobromir Sośnierz słusznie powiedział, że nasi mundurowi powinni mieć prawo użycia broni w sytuacjach ekstremalnych. Bo muszą mieć możliwość obrony polskich granic, ale również własnego życia. Zmieszano go wtedy z błotem, bo jak to tak!? To jest przecież niehumanitarne! Warto jeszcze podkreślić, jakie pani Mucha ma braki w edukacji, skoro myliła wtedy humanizm z humanitaryzmem. Ale stado baranów ją wybrało, więc może sobie mówić. A Marcin „Pogłos” Kierwiński? On podobno wcale nie klaskał po filmie Agnieszki Holland. Oglądał, ale się nie zaciągał. Tak, oni wszyscy mają krew tego młodego mężczyzny na rękach. Ci wszyscy, którzy poszli i zapłacili, żeby obejrzeć tępą propagandę antypolskiej reżyser, a potem nie kryli łez wzruszenia i oklaskami nagradzali ten paszkwil – mają krew na rękach. Wszyscy „dziennikarze” Wyborczej, Onetu czy innych Noizzów – mają krew tego człowieka na rękach. I chcę do nich skierować tylko jedno zdanie – gardzę wami (celowo z małej litery). Gardzę Tuskiem, Kosiniakiem-Kamyszem, Kierwińskim, Żukowską, Hołownią, Wcisło (ta, która jest przeciwna PCK, CPK i innym nazwom – to tak przy okazji wspominam, bo niektórzy chyba nie mają świadomości, jakich ludzi wybrali do parlamentu) czy innymi politycznymi klakierami, którzy przyłączyli się do opluwania polskiego munduru (wszak to tylko kawałek ubrania, jak zapewniała pani Mołek). Gardzę każdym pracownikiem polskich mediów, który wymyślał niesamowite bzdury o sytuacji na granicy, żeby pani Holland miała materiały do nakręcenia swojego antypolskiego filmu. Gardzę samą Holland i wszystkimi, którzy ten film obejrzeli, a później bronili go w sieci. Że przecież trzeba obejrzeć, zanim się oceni. Nie, nie trzeba. Te fragmenty, które widziałam utwierdziły mnie w przekonaniu, że wstydem byłoby obejrzenie tego paździerza. Bo ja – w przeciwieństwie do was – mam Polskę w sercu. Sprawiliście, co prawda, że jest to państwo z dykty i kartonu, ale i tak je kocham.
Ale oczywiście fanatyków Tuska, Hołowni czy lewicy to nie obchodzi, bo czemuż to miałaby ich obchodzić pogarda jakiejś zacofanej Polki? Oni obmyją ręce z krwi i dzisiaj znowu pójdą głosować na tych samych ludzi.
M.
Wesprzeć nas można poprzez Patronite
Naprawdę bardzo mocno zastanawiam się nad fenomenem Taylor Swift, bo – nie ma co się łudzić – to jest fenomen, i to nawet na skalę światową, bo pamiętam, że w Warszawie były potężne korki i utrudnienia w ruchu ze względu na jej koncert. A przecież to zwykła pop-celebrytka, która śpiewa zwyczajne pop-piosenki. Pamiętamy chyba poprzednich wykonawców tego typu muzyki, bo mieliśmy przecież Britney Spears, Backstreet Boys, N’Sync, Christinę Auguilerę, ale mam wrażenie, że Taylor słucha nie tylko młodzież, ale też ludzie pełnoletni. Zanim zaczęłam pisać ten tekst, puściłam sobie kilka ich piosenek. Styl muzyczny jest dla mnie nie do zaakceptowania, ale postanowiłam zacisnąć zęby i wsłuchać w tekst. I dalej nie rozumiem. Według mnie to następna z typowych pop-arstystek. I spoko. Niech sobie będą. Nawet wolałabym, żeby nastolatkowie słuchali Taylor niż innych, dzisiejszych tekstów o r*chaniu, dawaniu d*py i pieniędzy wywalanych na ćpanie, bo ma się ich dużo, więc można.
Dziwne polityczne autorytety
W dalszym ciągu jednak nie rozumiem, w jaki sposób trafia ona do osób dorosłych. I to do tego stopnia, że kiedy ogłosiła ona, że popiera Kamalę nagle – według niektórych sondaży – aż 18% dorosłych Amerykanów zadeklarowało, że zagłosują na Harris. I to jest dla mnie niesamowite. Wydawało mi się, że świat skonstruowany jest tak, że piłkarz kopie piłkę, piosenkarz śpiewa, a aktor występuje na scenie, natomiast poglądy polityczne ludzie muszą wypracować sobie sami. Niby zdaję sobie sprawę, że to już od dawna tak nie jest, ale jakoś nie potrafię przyjąć tego do wiadomości. Ja na przykład lubię pod względem aktorstwa Cezarego Żaka czy Artuta Barcisia – wiem, że obaj pojawiali się na tych śmiesznych spędach Komitetu Obrony Demokracji, ale aktorskie rzemiosło mają, według mnie, opanowane do perfekcji. Lubię również wracać do „Seksmisji”, w której występował Jerzy Stuhr, o którym wielokrotnie tu pisałam i chyba wszyscy zauważyliście, że – delikatnie mówiąc – daaaaaaleeeeeeko mi było do jego poglądów. Z Krystyną Jandą już nie jest tak kolorowo, bo – pomijając fakt, że jest chyba najaktywniejszą artystką, z tych grzebiących się w politycznym szambie i propagującą ludzi do głosowania tak, jak ona chce (bo – w jej przekonaniu – jest wielką artystką. więc wie o wszystkim najlepiej), to mam wrażenie, że większość jej ról była pisana pod to samo dyktando – poza świetną rolą w „Przesłuchaniu” i „Tataraku”. Maja Ostaszewska w ogóle mnie aktorsko nie przekonuje.
Realny wpływ na wynik wyborów
Nie jestem fanką ani zwolenniczką Donalda Trumpa – uważam po prostu, że lepiej, żeby wygrał on, niż Kamala Harris. Jedna tylko rzecz mnie zastanawia… Wydawałoby się, że po tym nieudanym zamachu, po którym ochroniarze prowadzili już Trumpa, żeby przetransportować go do szpitala, a on wciąż krzyczał swoje wojownicze hasła, Donald ma wygraną w kieszeni. A tymczasem wychodzi sobie artystka, mówi, to co mówi (ponieważ – po raz kolejny – wydaje jej się, że ma odpowiednie kompetencje do przekonywania innych do takiego, a wyboru w kwestii politycznej, tylko dlatego, że jest znana) i nagle wszystko się obraca. W tej chwili Kamala Harris i Donald Trump idą łeb w łeb. I bardzo możliwe, że popularna piosenkareczka może wpłynąć na te wyniki.
M.
Nie za ciekawie dzieje się w naszej ukochanej Ojczyźnie. Nowy rząd jeszcze się nie rozpadł, chociaż kłócą się między sobą niesamowicie i tak naprawdę, gdyby partie będące w koalicji z Platformą miały odrobinę honoru już by tę koalicję zerwały. Wychodzą na wierzch różnice światopoglądowe (i muszę tutaj pochwalić PSL, chociaż rzadko to robię, że się nie ugiął i jednak stoi w obronie nienarodzonych), wszyscy posłowie koalicjanci mają już chyba świadomość, że tych najważniejszych dla siebie spraw nie przepchną, wiec ta koalicja z ich punktu widzenia nie powinna mieć większego sensu, ale jednak wysokie stołki skutecznie przyciągają. W tej chwili niezgadzający się w kwestiach światopoglądowych członkowie koalicji zwracają się do siebie w sposób wulgarny – ot, choćby Anna Żukowska do Hołowni, który na wieść o tym, że ma się szybko oddalić w niesprecyzowanym kierunku wzruszył tylko ramionami (a potem przyjął od AMŻ kwiaty, które miały być pewnie przeprosinami i zapozował pięknie do zdjęcia, żeby pokazać wyborcom, że wszystko jest w jak najlepszym porządku, a w koalicji jest miłość, zgoda i tolerancja). Ostatnio Marta Lempart wykrzykiwała podobne wulgaryzmy w stronę mężczyzny podobnego do Władysława Kosiniaka-Kamysza, a panie i panowie z KO i Lewicy jeszcze tego prostackiego zachowania bronili. A skoro stołki dla tych ludzi są najważniejsze, to wiadomo, że będą się ich kurczowo trzymać, choćby z ich postulatów nic nie przeszło, a Donald robił już z nimi kompletnie, co chce.
Niezrozumiały klosz ochronny
Dlatego warto wspomnieć o czymś pozytywnym. Najbardziej optymistyczną dla mnie informacją sprzed kilku dni była ta o zajęciu konta OMZRiK przez komornika. 
Coś pięknego, od dawna marzyłam, żeby ci kłamcy w końcu się doigrali. Przy okazji sprawdziłabym też, skąd ta organizacja ma finansowanie, poza tym, że od biednych frajerów, którzy im wpłacają datki. Bo, jak sami pewnie się domyślacie, za najbardziej agresywnymi poglądami idą określone korzyści. Warto zastanowić się nad tym, kto czerpie korzyści z tego, żeby przedstawiać Polskę w złym świetle, kto chciałby dążyć do utraty jednolitości w polskim społeczeństwie (tu już niestety dużą część swego planu zrealizował), kto chętnie wpuszczałby tutaj uchodźców z granicy polsko-białoruskiej, jak i tych, których proponuje nam Unia Europejska (a wiadomo, jaki to będzie rodzaj uchodźców), kto chciałby ostatecznie zdestabilizować Polskę. I komu zależy na pogłębianiu podziałów, co skutecznie robią nasi politycy już od ponad dwudziestu lat. Oj, bardzo bym chciała wiedzieć, bo mnie ten żałosny ośrodek śmierdzi od dawna i nadziwić się nie mogłam, że wszystkie ich kłamstwa i oszczerstwa uchodzą im płazem. Jakiś niesamowity klosz ochronny długo, długo mieli nad sobą i nawet, kiedy prawomocnie skazano Rafała Gawła na dwa lata pasiaka, temu udało się uciec i znaleźć azyl (tak – AZYL!) w Norwegii, bo rzekomo w Polsce był uciskanym gejem. Dlatego pojechał tam z żoną i dziećmi. Tutaj też warto się zastanowić, kto tam pociąga za sznurki, bo w głowie się nie mieści, żeby inne kraje udzielały azylu na takiej podstawie. Dlaczego sprawy nie zweryfikowano i przyjęto Gawła w ciemno, dlaczego poszczególne kraje tak bezgranicznie wierzą (albo udają, że wierzą) w te wszystkie kłamstwa, jakie na nasz temat wypuszczają lewicowi aktywiści? Bo naprawdę wątpię, żeby taki człowiek jak Gaweł, był dla nich szczególnie przydatny. Dlatego tak bardzo nurtuje mnie na czyje zlecenie ci ludzie pracują, bo nie chce mi się wierzyć, że z „dobrego serduszka” wyprawiają tę całą swoją błazenadę i zasypują prokuraturę wnioskami o pozew na przypadkowych ludzi, bo coś im się nie podobało.
Szarmancki pan doktor
Ale do brzegu – organizacja człowieka, pieszczotliwie nazywanego knurem, przegrała dwa procesy z powództwa cywilnego wystosowane przez dwie poszkodowane kobiety. Pierwszą z nich, jest pani Katarzyna Skrzypkowska. OMZRiK miał wpłacić na jej konto 10 000 złotych zadośćuczynienia oraz napisać oficjalne przeprosiny na swoich profilach w ciągu 30 dni od zakończenia rozprawy. A kim jest pani Katarzyna? Według ośrodka – oczywiście, że rasistką! Ponieważ kobieta postanowiła nie chylić głowy przed arabskim lekarzem, miała w poważaniu różnice kulturowe, które przecież należy szanować bezgraniczne i wyżej postawiła swoją godność, bezczelna. A ponieważ media mamy takie wiarygodne, jakie mamy, to zaczęły one udostępniać bez żadnej weryfikacji tekst OMZRiK – prym wiodły w tym, oczywiście, Gazeta Wyborcza i Radio Zet. Niestety, nieznane są granice bezczelności działaczki ONR-u i ta pozwała ośrodek, a w trakcie procesu, bardzo dokładnie wyjaśniła, o co tak naprawdę chodziło z arabskim lekarzem. Otóż pani Katarzyna napisała bardzo krzywdzący i rasistowski komentarz, sugerujący żeby wybitny lekarz wracał do siebie i tam robił to, co Arabowie podobno lubią robić z kozami. Co gorsza, kobieta postanowiła odpowiedzieć tak na próbę ubogacenia kulturowego, którego przecież tak potrzebujemy, bo wtedy nie dość, że lekarzy i inżynierów, to jeszcze sportowców będziemy mieli lepszych. Np. Ibrahima w triathlonie… chociaż nie wiem, bo w tym przypadku on może rywalizować w pierwszej części dystansu jeszcze kilka dni po tym, jak jego rywale zakończą wyścig. W każdym razie pan doktor niewinnie zagaił kobietę: Wyglądasz jak zwykła bladziura, która daje dupy, mi by było wstyd tak wyjść na ulice połykaczko spermy, dam ci pięć zeta to może mi obciągniesz (…) poparz sobie ryj kwasem. Nie wiem, mnie się wydaje, że pani Katarzyna po prostu zastosowała w praktyce arabską kulturę, ale ośrodek uznał inaczej, publikując jedynie odpowiedź Skrzypkowskiej. Żeby było jeszcze zabawniej, prawnik kobiety coś tam sobie poszukał, postukał i mu wyszło, że mężczyzna nie istnieje w centralnej ewidencji lekarzy w Polsce, a także Wielkiej Brytanii.
Ach, ten język miłości
Ten wyrok nie jest jeszcze prawomocny, chociaż mam nadzieję, że niedługo to nastąpi, ale uprawomocnił się za to inny, w sprawie z powództwa Agaty Schrötter, który zapadł 14 marca. I to już daje duże nadzieje, że jednak da się wygrać z OMZRiK, którego wnioski o pozwy są z reguły nieskutecznie, ale za to skuteczne, jak do niedawna, było unikanie przez nich jakiejkolwiek odpowiedzialności za swoje oszustwa. Tutaj ośrodek zastosował klasykę swojego działania, mianowicie umieścił jakieś przypadkowe zdjęcie pani Agaty (które nie wiadomo, skąd miał, bo nie było to zdjęcie profilowe albo zdjęcie w tle z jej portali społecznościowych) i stwierdził, że pani popełniła jakieś przestępstwo rasistowskie, homofobiczne, ksenofobiczne czy Bóg jeden wie jakie. Nie mogę znaleźć tej informacji, a nie ma chyba co trafić czasu, żeby powtarzać kłamstwo. Kobieta pewnie by o tym nawet nie wiedziała, gdyby nie to, że wylało się na nią morze miłości i tolerancji w formie komentarzy pod owym wpisem OMZiR, ale też w wiadomościach prywatnych, dzięki którym pani Agata dowiedziała się, że w ogóle popełniła jakieś przestępstwo. Sąd nakazał przeprosić powódkę, ale panowie monitorujący widocznie uznali, że pozywać to oni, ale nie ich i wyrok sądu olali. W związku z czym teraz ich konto będzie monitorowane przez komornika. Ogólnie ciekawe jest to, że te komentarze pisali przecież ludzie przepełnieni miłością i tolerancją. Taką wiecie, koalicyjną. Wszyscy znamy chyba Internet nie od dziś i wiemy, że wulgarne pyskówki, wyzwiska i hejt są tutaj powszechne. Wystarczy napisać jeden nieprzychylny, ale wyważony komentarz i można utopić się w bagnie łajna wylewanego przez ludzi, którzy się z naszą opinią nie zgadzają. Mimo wszystko, niecodziennie zdarza się, żeby ktoś z tego powodu kogoś pozywał, a jeszcze rzadziej, żeby sprawę wygrywał. Koledze kiedyś odmówili, bo stwierdzili, że szkoda zachodu. Mniemam zatem, że te komentarze musiały być aż tak tolerancyjne, że pani Agacie się pod tą tolerancją nogi ugięły. Organizm widocznie nieprzystosowany miała. Nie wiem, jakie konkretnie były to komentarze, ale strzelam, że były to zdania zawierające więcej przecinków, niż słów oraz takie bardzo dosadnie sugerujące kobiecie, że niedługo może jej się coś przykrego wydarzyć. Podejrzewam, że nawet konkretnie jej pisali, co jej się przydarzy, jasnowidze miłościwe.
Cóż, pozostaje mieć nadzieję, że w tym kraju człowiek zwieje przed prokuraturą i policją i nie pójdzie do więzienia na dwuletnie wakacje, ale przed komornikiem nie ma szans. Nie wiem, czy to początek końca OMZiR, nie podejmuję się wyrokowania, bo nie wiem, jaki jest ich majątek, ani ile ostatecznie komornik ma im ściągnąć. Pamiętajmy też, że wciąż są ludzie, którzy wpłacają im datki, bo przecież to taka słuszna inicjatywa. Ale, mimo wszystko, została przełamana pewna granica, kłamliwa szczujnia ukryta pod płaszczykiem fundacji będzie miała chwilowe problemy, a co najważniejsze nieprzyjemna prawda zacznie powoli docierać do ludzi. Co prawda, main-streamowe media jakoś niechętnie o tym piszą i tutaj warto chyba powrócić do postawionego wcześniej pytania: dlaczego?
M.
Ze zdjęcia uśmiecha się do nas Maciej Gdula. Na Twixie chwali się, że on codziennie do ministerstwa jeździ rowerem, bo dba o klimat. Wypadałoby mieć nadzieję, że nie w takim stanie, jak jego kolega z koalicji, Franek Sterczewski, ale zostawmy to. Pan Gdula bowiem zadał pytanie swoim obserwującym: Czy sadzicie, że cześć rządowych limuzyn powinna zostać zamieniona na rządowe rowery?. Czyli wydawałoby się, że szanuje głos swoich wyborców, skoro pyta ich o zdanie w tak ważnej kwestii, ale za chwilę się okaże, że niekoniecznie.
Parę słów o hipokryzji
Wróćmy jednak do pytania o limuzyny. Bo wydaje mi się, że nie jest do pytanie do nas, a powinna być sugestią do pana premiera, który załatwił swojemu rządowi 77 horrendalnie drogich limuzyn. Moc minimum 250 koni mechanicznych, napęd na cztery koła, co najmniej trzystrefowa klimatyzacja, podgrzewane fotele i reflektory LED – takie wymagania mają spełniać zamówione auta, bo przecież ministrowie nie będą jeździć byle czym, no gdzieżby. W końcu to słudzy narodu, więc prestiż i wygoda muszą być zachowane. Nie wiem też, czy to nie już jedną z tych limuzyn pojechał na wakacje wiceminister finansów, a za benzynę płacił służbową kartą. Tłumaczył się potem, że nie wiedział, że nie wolno, a jego koleżanka z partii zapewniała, że po prostu się pomylił. Dlatego nie wolno mieć do pana ministra wielkich pretensji, zwłaszcza że sam podał się do dymisji. Nie jestem do końca przekonana, czy zrobił to z własnej woli i poczucia wstydu i wyrzutów sumienia, czy raczej przekonał go wpis Donalda Tuska na Twixie, w którym sugestia, co powinien zrobić była aż nazbyt wyczuwalna. Zresztą to wcale nie było dużo pieniędzy, bo paliwo jest w końcu po 5,19 za litr… A nie, czekaj. W każdym razie po raz kolejny bawi mnie hipokryzja nowego rządu, bo wcześniej politycy KO krytykowali PiS za nadmierny rozmach w kupowaniu i najmie samochodów. Warto jednak pamiętać, że politycy KO krytykowali też poprzedni rząd, że zatrudnił zbyt wielu ministrów i wiceministrów do swojego rządu – wtedy była to – w szczytowym momencie – liczba 120 pracowników. Teraz rząd liczy sobie 134 osoby, a warto wspomnieć, że Tusk utworzył trzy nowe, nikomu niepotrzebne ministerstwa, żeby zadowolić koalicjantów, którzy zgodzili się połączyć z nim siły pod pewnymi warunkami. I tak oto mamy ministerstwo równości, ministerstwo ds. społeczeństwa obywatelskiego i ministerstwo polityki senioralnej. Czym zajmują się dwa ostatnie nie wie nikt, ale pani Kotula dba o to, żeby w szpitalach wykonywane były aborcje wbrew wyrokowi Trybunału Konstytucyjnego, który sami nie wiedzą jak ugryźć, a o dyskryminacji mężczyzn, jeśli chodzi o wiek emerytalny, że wcale nie jest taka zła, więc panowie, morda w kubeł. Aha, z tym TVP to też zdaje się mówili, że przecież na onkologię dziecięcą te pieniądze są potrzebne, ale to było wtedy, a teraz jest inaczej, więc też wszystko w jak najlepszym porządku.
Potrzebny kandydat w postępowym ministerstwie
A co do szanowania głosu wyborców, to wydaje mi się, że skoro ci pokazali panu Gduli czerwoną kartkę podczas ostatnich wyborów parlamentarnych, to chyba dlatego, że nie chcieli go widzieć na państwowym, wysokim stanowisku. Otrzymał on wtedy zaledwie 3954 głosy, zajął trzecie miejsce w okręgu, ale warto wspomnieć, że Małopolska ogólnie stanęła na wysokości zadania, bo cała lewica osiągnęła wynik poniżej progu (4,74 %), więc nie dostała się nawet pani Magdalena Dropek (ponad 9000 głosów), która z żalem skwitowała, że nie będzie tęczowego-lewicowego mandatu z tego regionu. Brawo Małopolska! Mam jednak poczucie, że skoro obywatele nie chcieli widzieć pana Gduli w Sejmie, to prawdopodobnie również nie chcieli go widzieć w rządzie. Mimo to, pan premier okazał się ślepy i głuchy na życzenie Polaków, wobec czego zamontował Gdulę w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego, które wiadomo, co z polskim szkolnictwem teraz wyczynia. Dość powiedzieć, że Barbara Nowacka niedawno stwierdziła, że nie widzi powodu, dla którego dzieci nie mają się uczyć o 54 płciach, zwłaszcza że ukróciła im materiał do nauki tak, że czasu będą miały aż nadto, żeby dowiedzieć się, że poza babą i chłopem są jeszcze inne płcie. Oraz jakie. Pani Barbara nie widzi też nic złego w tym, że historii uczniowie będą się uczyć w wersji niemieckiej, więc pewnie niedługo dzieci dowiedzą się, że atak Niemców w 1939 roku był spowodowany antysemityzmem naszych rodaków, trzeba było więc Żydów ratować i w tym celu wybudowano dla nich getta i obozy, żeby tylko ci wredni Polacy ich nie dorwali. Dzieciaki będą też przekonane, że to zwykła bezczelność, że Polska ośmieliła się w ogóle przebąkiwać o reparacjach, bo przecież po II wojnie światowej ośmieliła się wysiedlać Niemców ze swoich terenów (myślę, że korepetycji w tym zakresie może udzielać Erika Steinbach) i – co najważniejsze – to Polska powinna zwrócić pieniądze Niemcom za amunicję, którą zużyli podczas Powstania Warszawskiego. W każdym razie pani Basia miała bardzo dobry powód, żeby się na to zgodzić, bo chyba podczas ostatniego apolitycznego campusu, na którym roztańczona młodzież śpiewała co należy zrobić z PiS-em, ale to nic nie szkodzi, bo jest to element naszego dziedzictwa kulturalnego, była bardzo zaskoczona, że podręczniki do historii pisali… historycy. Dzięki jej interwencji będą to robić niemieccy politycy.
Wracając do pana Gduli – krótko cieszyłam się z tego, że nie dostał się do Sejmu, bo tolerancję do tego człowieka mam mniej więcej taką, jak do Łukasza Kohuta, czyli ujemną. Wydawałoby się jednak, że skoro Maciek tak bardzo liczy się ze zdaniem obywateli w sprawie limuzyn i rowerów, to uszanuje również ich decyzję i nie przyjmie nominacji do rządowego stołka, ale wtedy widocznie aż tak się tym nie przejmował.
M.