Nawiasem Pisząc
Ida marzy, żeby było miło
Kojarzycie panią Idę Auken? To taka duńska polityk z Socjalistycznej Partii Ludowej. Wam też nazwa kojarzy się z komunizmem? Bo mnie bardzo.
Najszczęśliwsi ludzie pod słońcem
Jeszcze bardziej z komunizmem kojarzy się jej apel, który w skrócie można podsumować w ten sposób: „Nie będziesz miał nic i będziesz szczęśliwy”. Pewnie. Bo jak wiadomo, najbardziej szczęśliwymi ludźmi są bezdomni. Nie mają domu, nie mają pracy, nie mają pieniędzy i często przez nocowanie pod gołym niebem nie mają zdrowia. I są z tego powodu tak szczęśliwi, że z tej radości często chwytają po alkohol. Nie ma nic przyjemniejszego niż spanie pod gołym niebem w piętnastostopniowym mrozie. Sama rozkosz. Morsowanie pełną parą. Ta pani dąży do tego, żeby swoje idee wprowadzić do 2030 roku.
Nie będzie niczego… na własność
Przyjrzyjmy się jej opracowaniu:
Nic nie mam. Nie mam samochodu. Nie jestem właścicielką domu. Nie mam żadnych urządzeń ani żadnych ubrań. Wszystko co wcześniej było uważane za produkt obecnie stało się usługą. Jedna po drugiej, wszystkie z tych rzeczy stały się darmowe, więc przestało dla nas mieć znaczenie, by wiele posiadać. Kiedy czysta energia stała się darmowa, wszystko przyspieszyło. Drastycznie spadły ceny transportu. Przestało mieć sens posiadanie samochodu, ponieważ w ciągu kilku minut mogliśmy wezwać samojeżdżący samochód lub latający samochód do dłuższych podróży.
Fajnie. Ma to sens. Tyle, że… nie ma. Kiedy czysta energia stanie się darmowa (ta pani przewiduje, że stanie się to do 2030 roku – zazdroszczę optymizmu), to ludzie w dalszym ciągu mają prawo do własności. I kiedy energia będzie darmowa, to sami tę własność będą sobie wytwarzać. I nikt im tego nie ma prawa zabronić. A latające samochody już są. Nazywają się samoloty. Chciałabym też zobaczyć panią Idę, jak z rozkoszą wynajmuje sobie używaną bieliznę.
Wynajmiemy sobie życie
W naszym mieście nie płacimy czynszu, ponieważ ktoś inny korzysta z naszego wolnego miejsca, gdy nie jest nam potrzebne. Mój dzienny pokój jest wykorzystywany do spotkań biznesowych, kiedy mnie tam nie ma. Raz na jakiś czas chcę coś dla siebie ugotować. To proste – niezbędne wyposażenie jest dostarczane do moich drzwi w ciągu kilku minut. Ponieważ transport stał się darmowy, przestaliśmy zbierać te wszystkie rzeczy w naszych domach. Dlaczego przetrzymywać maszynę do robienia makaronu i kuchenkę w naszych szafach? Możemy po prostu zamówić je, gdy ich potrzebujemy.
Chciałabym, żeby pod nieobecność pani polityk anarchiści w pełni legalnie zrobili sobie z jej pokoju kompletną melanżownię. Na pewno byłaby zachwycona. I jaki „mój pokój”? Nie ma własności prywatnej, słonko, pamiętasz?
Marzenia o ubezwłasnowolnieniu
Zakupy? Nie mogę sobie przypomnieć, co to jest. Dla większości z nas, zostało to przekształcone w wybór rzeczy do użycia. Czasami wydaje się to zabawne, a czasami po prostu chcę, by algorytm zrobił to za mnie. On teraz zna mój gust lepiej niż ja. Gdy sztuczna inteligencja AI i roboty przejęły tak wiele z naszych prac, nagle mam czas, by dobrze zjeść, dobrze spać i spędzać czas z innymi ludźmi. Koncepcja godzin szczytu nie ma już dłużej sensu, ponieważ praca, jaką robimy może być wykonana w dowolnym momencie. I naprawdę nie wiem, czy można to nazwać pracą. To jest bardziej jak czas myślenia, tworzenia i rozwoju.
Wyjątkowo krótką pamięć ma pani polityk, skoro za dziewięć lat już zapomni, co to zakupy. A te jej marzenia o sztucznej inteligencji… Ona poważnie chce, żeby maszyna przejęła wszystkie jej marzenia i cele? A w dalszej perspektywie pewnie wolność. Czas myślenia, tworzenia i rozwoju? To też pewnie robiłaby za nią maszyna. Może niech już teraz pani polityk poświęci czas na myślenie. Ale naprawdę na myślenie. Bo „spędzać czas z ludźmi” będzie mogła tylko wtedy, gdy pozwoli jej na to maszyna. Ta może równie dobrze zamknąć ją w domu i powiedzieć, że dzisiaj ze spędzania czasu z ludźmi nici, bo na dworze jest za zimno albo szaleje 1346. fala koronawirusa i nie wolno. Już teraz samochody niejako zmuszają nas do zapięcia pasów, bo inaczej będą „umilać” pikaniem całą podróż. I nie mówię, że to jest coś złego, ale jest to przykład na to, że maszyny i sztuczna inteligencja mogą niedługo pójść dalej i faktycznie zacząć odbierać nam wolność.
Ida, wstawaj, to jeszcze nie teraz
Wizja świata z nieograniczoną, bezpłatną energią ma sens, ale z poszanowaniem własności prywatnej. Ta, którą usiłuje przytaczać Auken, bardzo szybko może przekształcić się w totalną anarchię, gdzie ludzie sami z siebie zaczną zajmować nieruchomości, pożyczać samochody i – również – niszczyć cudze mienie, bo przecież mogą. To jest niczyje. A skoro niczyje, to można z tym robić, co się komu żywnie podoba. Również z pokojem do wynajmowania na „spotkania biznesowe”. Anarchizm z komunizmem, który proponuje duńska polityk nie idzie w parze i może ona później obudzić się z ręką w nocniku. No i wydaje mi się, że to nie nastąpi do 2030 roku, jak marzy się pani Idzie. Ale ja jestem raczej niepoprawną pesymistką, być może ta pani wie lepiej.
M.
Wesprzeć nas można poprzez Patronite
Kiedy byłam w szkole trafiłam na dokument o kobiecie, która była zakochana w murze berlińskim. Nie pamiętam, czy zatwierdzili ten związek – raczej nie, bo wtedy były jeszcze względnie normalne czasy. Owszem, zaczynały się już ruchy pro-LGBT, ale wtedy to wiecie: chcieli móc się tylko odwiedzać w szpitalach. Gdybyście wtedy powiedzieli mi, że ta wielka narracja o tolerancji przerodzi się w dzisiejszą psychozę, to pewnie popukałabym się w czoło. Dokument, o którym pisze dotyczył obiektofilii. Sama bohaterka wydawała się być zadowolona chwilową sławą, natomiast przekaz dokumentu był jasny: to nie jest zdrowe, jest to odmiana parafilii o charakterze fetyszyzmu, ci ludzie nie są w stanie zbudować normalnych, trwałych relacji z innymi ludźmi. Chociaż wtedy próbowali, bo większość ludzi dotkniętych tym zaburzeniem raczej ukrywała swoje niezdrowe popędy, nawet je powstrzymywać, a na zewnątrz grać rolę przykładnych mężów i żon. Dzisiaj zrobił się z tego sposób na promocję siebie.
Mordercy… muru berlińskiego
Tamta babka była poważnie zaburzona, bo przeprowadziła się w miejsce, gdzie zostały jakieś pozostałości po murze, żeby móc je codziennie przytulać. Zamówiła nawet dokładną, choć oczywiście miniaturową, rekonstrukcję muru, żeby móc z nią spać. Nie pytajcie, czy tylko z nią spała, czy może robiła coś więcej, naprawdę nie pamiętam. Nawet nie chcę pamiętać. Pomyślałam sobie wtedy „co za biedna wariatka” i nie było w tej myśli jakichś złośliwości w jej stronę. Autentycznie jej współczułam, bo pomyślałam sobie, że jest cholernie nieszczęśliwa, chociaż zakodowała sobie w głowie, że wszystko jest w porządku. Był tam fragment, w którym opowiadała, że kiedy burzyli ten mur płakała i czuła się, jakby straciła część siebie. Że nie mogła się z tym pogodzić i nienawidziła ludzi, którzy to zrobili. Czyli wtedy chyba wszystkich Berlińczyków. I że teraz już rozumie, czemu to zrobili, ale jakiś żal w niej pozostał, bo przecież mogli zostawić ten mur, a ludzi normalnie przez niego przepuszczać, komu to przeszkadzało. Nie będę pisać, że wszystkim, bo Berlin mocno się od tamtego czasu rozwinął i ten mur po prostu zabierał miejsce. Nie będę też pisać, że jego upadek był bardzo ważnym symbolem zwycięstwa ludzi nad bezlitosnym, komunistycznym reżimem. Wtedy nikt się nie spodziewał, że nie było to zwycięstwo trwałe. Nie wiem, co dalej się działo z tą kobietą, czy dalej nosi w sobie tę „żałobę” i uważa się za „wdowę”, czy może poprosiła kogoś o pomoc i próbuje nad swoimi niezdrowymi popędami zapanować. Mam nadzieję, że to drugie. I mam nadzieję, że nie wie, że najwięcej pozostałości po murze berlińskim znajduje się w Polsce (sprowadził je berliński dentysta i udostępnił ludziom do zwiedzania), bo kiedyś chciałabym to zobaczyć, ale nie wiem, czy koniecznie być świadkiem – wiecie czego.
Poważne schorzenie czy po prostu nowa moda?
Po obejrzeniu tamtego dokumentu przez dłuższy czas nie natrafiałam na podobne tematy. Jednak w ostatnim czasie coraz więcej takich ludzi znalazło w tym sposób na jakąś chorą autopromocję i próbę wymuszenia na ludziach bezkrytycznej akceptacji. Nie wiem, ilu z nich faktycznie czuje jakiś rodzaj popędu do martwego przedmiotu, ilu z nich w to uwierzyło ze względu na obecną medialną propagandę, a ilu w ten sposób chce po prostu zabłysnąć, bo mam wrażenie, że zrobił się z tego wyścig pod tytułem: „Kto jest najbardziej zaburzony”. Te same podejrzenia zresztą mam, kiedy dotyczy to znanych ludzi, bo obecnie te coming-outy idą masowo i zaczynam mieć wątpliwości, czy są one szczere. W każdym razie ostatnio mieliśmy kobietę, która zakochała się w żyrandolu, faceta, który twierdził, że podobna więź łączy go z samochodem (nawet opublikował zdjęcie, żeby udowodnić, jak głęboka), jeszcze później była dziewczyna, która ożeniła się z kukłą i nawet wystąpiła ze swoim „mężem” w jakimś programie i opowiadała, jak wspaniale się rozumieją (naprawdę; domyślam się, że jej partner raczej nie jest zbyt rozmowny, ale przynajmniej może mieć pewność, że nie zostawi jej dla innej, chyba że ta inna po prostu się włamie i uprowadzi małżonka – mam tylko nadzieję, że te śluby to jakieś udawanie są, chociaż patrząc na kondycję dzisiejszego świata…). A dzisiaj mamy kolejne szczęśliwe małżeństwo: ona i jej kołdra. I najgorsze jest to, że ci ludzie mówią o prawdziwej emocjonalnej więzi i bliskiej relacji. To już nie są cudacy, którzy „chcieli się zabawić” i wsadzali sobie różne przedmioty w pewne części ciała (a takich idiotów w szpitalach każdego roku jest pełno), ale wariaci, którzy twierdzą, że łączy ich z wybrankami, prawdziwe uczucie i wydają się nie zdawać sobie sprawy, że to uczucie jest jednostronne, bo ani mur berliński, ani żyrandol, ani samochód, ani kołdra, ani nawet, kuźwa, kukła nie są w stanie odwzajemnić uczuć. I już nawet nie wiem, co bardziej przeraża – że media mają ludzi za kompletnych idiotów, czy fakt, że to ich przekonanie jest prawdziwe.
Czy to na pewno niegroźna fanaberia?
A jeszcze bardziej przeraża mnie, że takie kretynizmy publikują media stworzone podobno dla kobiet i z myślą o kobietach. Najpierw ochoczo namawiają je do zdrady, bo a nuż uda się zniszczyć im małżeństwa, a przecież wiadomo, że tylko kobieta, która nie ma u swojego boku faceta jest w pełni wyzwolona. Teraz zabierają się za promocję prostytucji – i tutaj też pal sześć jakąkolwiek moralność, ale to że taka kobieta rujnuje sobie tym samym szansę na normalny związek (bo żaden wartościowy facet na taką nie spojrzy), więc co najwyżej może sobie ona wejść w jakiś patologiczny, ale jak znajdą ją gdzieś w rowie z poderżniętym gardłem, to przecież nie ich wina, oni chcieli dobrze. Jeszcze nie spotkałam się z sytuacją, w której media przyznają się do błędu i biją w pierś, że faktycznie, ich artykuły doprowadziły do tragedii. A gdzie tam, jakby w rzeczonym rowie znaleźli piętnastolatkę, która praktycznie wychowała się na ich bredniach, której zrobili z mózgu papkę i która uwierzyła w dostojne życie ekskluzywnej „sex-workerki” to niespecjalnie by ich to obeszło. Z przerażeniem obserwuję ewolucję feminizmu (bo akurat, dziwnym trafem, bohaterkami tych artykułów są głównie kobiety; idiota od samochodu pewnie po prostu chciał zabłysnąć). Najpierw domagały się praw wyborczych, możliwości pracy i edukacji, ale stanowczo sprzeciwiały się aborcji. Rzecz jasna, nie wszystkie ich postulaty były słuszne, bo domagały się też zakazu sprzedaży alkoholu, a wiemy do czego to doprowadziło w USA. Później w latach 70-tych kobiety coraz odważniej mówiły o aborcji (choć jeszcze nie tak agresywnie jak dzisiaj), ale kiedy w tym czasie Amerykanie mieli poważny problem z seryjnymi mordercami, których ofiarami najczęściej padały – szok i niedowierzanie – prostytutki, domagały się ograniczenia albo całkowitego zakazu pornografii i prostytucji.
Propaganda XXI w.
A dzisiaj? Zdradzajcie swojego męża – będzie fajnie! Sprzedawajcie się za pieniądze – łatwa kasa! Twoje cycki, Twoja sprawa – pokazuj je w internecie! Mężczyźni są przereklamowani – zróbcie to z żyrandolem! I zupełnie nie przejmują się, że ich treści robią im krzywdę, bo nie wszyscy czytają ich brednie, więc taka naiwna i podatna na manipulację idiotka jest skazana na samotność (którą ewentualnie może zaspokoić krótkotrwałą atencją). I ta samotność w końcu zacznie jej doskwierać. Bo przedmiot, który „obdarzyła” uczuciem nie ma duszy, emocji czy charakteru. Z prostego powodu – jest tylko przedmiotem. A poza wszystkim nie wiem, czy oni zdają sobie sprawę, jakie szkody może wyrządzić „seks” z żyrandolem, ale to naprawdę wystarczy odrobina wyobraźni. I nie chodzi mi o to, że tak bardzo mi żal tych kretynek, bo ostatecznie każdy swój rozum ma i powinien wiedzieć, że jak ktoś w Internecie zachęca go do idiotycznego i często niebezpiecznego wyzwania, to może wypadałoby posłuchać raczej głosu rozsądku niż anonimowego idioty. Ale niestety – sytuacja jest taka, że ludzie muszą coraz więcej pracować. Już nawet nie dla bogactwa, ale po to, żeby utrzymać się i swoje dzieci. Roli wychowawcy nie przejmują nauczyciele (bo nie są w stanie tego zrobić), ale rówieśnicy i media. A dzieciaki są skłonne do ulegania manipulacji, łatwowierne i często zwyczajnie głupie. I że te media mają na nie katastrofalny wpływ widać – choćby po tym, ile nastolatek zdecydowało się zarabiać poprzez rozbieranie się na różnego rodzaju streamach w czasach, kiedy sami byliśmy nastolatkami, a ile robi to dzisiaj. Jeśli takie były w tamtych czasach to głęboko schowane w Internetach, dziś to najlepszy sposób na karierę. Ofiarami mediów najczęściej padają dzieci – a one są bezbronne wobec całego systemu współczesnego „wychowania” i manipulacji.
Słyszeliście już na pewno, że Mel C, czyli była wokalistka zespołu Spice Girls, nie wystąpi jednak na Sylwestra dla telewizyjnej „dwójki”, mimo wcześniej złożonej obietnicy. Wiadomo jednak, że nie słowo i honor liczą się dla dzisiejszych celebrytów, ale płynięcie z prądem, więc wsparcie dla LGBT jest dla nich pozycją obowiązkową. A że przy okazji wyjdą na idiotów, to już nieważne – całe to postępowe towarzystwo też przesadną inteligencją nie grzeszy, więc pewnie liczą, że nikt się nie połapie.
Polska homofobią stoi, nie to co…
Z oficjalnego oświadczenia piosenkarki można łatwo wywnioskować, że sama na ten pomysł nie wpadła, a po raz kolejny „życzliwi” poinformowali ją, jak to TVP notorycznie łamie prawa osób nieheteroseksualnych. Nie wiem konkretnie, którzy polscy celebryci tym razem słali wyrazy oburzenia do Brytyjki, bo nikt się chyba nie przyznał. Podejrzewam, że pamiętają, jak wyśmiano Macieja Stuhra po jego akcji ze Stingiem.
W świetle informacji, które zostały mi przedstawione, a które nie zgadzają się z moimi poglądami na temat społeczności, które wspieram, obawiam się, że nie będę mogła wystąpić w Polsce na Sylwestra. Mam nadzieję wrócić niedługo. Życzę Wam wspaniałych Świąt i wszystkiego, co najlepsze na 2023 rok – napisała Melanie Jayne Chisholm.
Czyli tradycyjne „pocałujcie mnie w tyłek, pozdrawiam”. Śmieszne jest to oświadczenie, bo „artystka” nie miała problemów, żeby wystąpić w Rosji w 2018 roku, czyli już po aneksji Krymu. W sumie, idąc tropem rozumowania piosenkarki, pal sześć Ukrainę, ale jeśli chodzi o środowiska LGBT, to też nie są one raczej w Rosji specjalnie hołubione, można powiedzieć, że wręcz przeciwnie. Zdaje się, że w jeszcze tym roku nie miała oporów, żeby wystąpić w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, gdzie czyny homoseksualne są karane, w skrajnych przypadkach nawet śmiercią. Dlaczego? Bo nikt jej o tym nie powiedział, a sama gwiazdka jest zbyt głupiutka, żeby zaprzątać sobie główkę jakąś tam wiedzą. Wystarczy, że teksty piosenek musi zapamiętać. Bo tego się w sumie od niej wymaga, a nie politykowania, ale być może sama Melanie nie zdaje sobie z tego sprawy.
Bo u nas nie ma demokracji
A wszystko dlatego, że w Polsce nie ma demokracji, dlatego wszelkiej maści przeciwnicy obecnego rządu mogą w dowolny sposób krytykować, czy wręcz obrażać PiS, a także torpedować wysiłki Telewizji Polskiej, która chciałaby jakąś tam rozrywkę swoim widzom na koniec roku zapewnić. W sumie wypadałoby, patrząc na to, ile kasy od rządu dostają. No ale, ośmieliliście się głosować na PiS, to żadnej zabawy nie będzie, macie się zamartwiać, a najlepiej samobiczować. W takiej Rosji, jakby ktoś próbował ostrzec wokalistkę, że geje też tam tak różowo nie mają, to mógłby się obawiać, że Putin nie będzie zachwycony taką śmiałą inicjatywą, a wiadomo, co Putin lubi robić z przeciwnikami politycznymi. O polityce Zjednoczonych Emiratów Arabskich wobec LGBT Chrisholm też nie miała się jak dowiedzieć, bo homoseksualiści siedzą tam w szafach tak głęboko, że głębiej się nie da i nosa wyściubić się nie odważą. Już widzę, jak tam któryś ośmiela się wychylić i woła: „Melanie, nie przyjeżdżaj, bo oni nas nie szanują!”. Najzabawniejsze, że potem ci sami ludzie, którzy piszą z żalem do zagranicznych gwiazd, żeby przypadkiem noga ich w Polsce nie postała, jeśli ich koncert transmitować będzie ta wredna TVPiS, potem się śmieją, że u nich to tylko Zenek Martyniuk. A kogo mają zaprosić, jak większość polskich piosenkarzy też już jest zainfekowana chorą poprawnością polityczną, a do zagranicznych gwiazd piszecie donosy? I żeby nie było, też nie znoszę obłudnej propagandy serwowanej nam przez Telewizję Polską, ale mieszanie zagranicznych gwiazd do naszej polityki wewnętrznej, żeby one następnie ogłosiły wszem i wobec jakim to koszmarnym krajem jesteśmy, uważam za obrzydliwe.
Popis polskiej artystki
Z naszych polskich wokalistów ostatnio w podobny sposób zabłysnęła Renata Przemyk (a szkoda, bo to artystka na pewno większa niż roztańczona pop-gwiazdka). Odmówiła ona ostatnio przyjęcia Nagrody Mediów Publicznych, bo – rzecz jasna – sumienie jej nie pozwala. Można by rzec, że chwalebnie, zwłaszcza że wiąże się to z przytuleniem jakiejś tam kasy, gdyby nie fakt, że to dosyć wybiórczy protest. W czerwcu bowiem wystąpiła ona na gali 70-lecia Radia Opole – sponsorem koncertu był… Orlen, a patronem Ministerstwo Kultury. I zastanawiam się również, czy te ideologiczne przemyślenia natchnęły wokalistkę podczas wycieczki do USA sponsorowanej przez Ministerstwo Kultury właśnie i pod patronatem prezydenta RP?
M.
Kiedy pisałam krótkie info o śmierci Urbana, użyłam zwrotu, że o zmarłych albo dobrze, albo wcale, więc zakończę post. Parę osób napisało, że prawdę należy pisać, i jak najbardziej się zgadzam. Post miał być bardziej ironiczny, ukazujący, że był po prostu złym człowiekiem, a jak złym pewnie wszyscy wiedzą. Tylko i wyłącznie to miałam na myśli. Dzisiaj jednak widzę, że niekoniecznie miałam rację.
Te nekrologi umieściła, a jakże, Gazeta Wyborcza, a udostępnił na swoim profilu Sławomir Cenckiewicz. I o ile po szczujni Michnika nie spodziewałam się niczego innego, bo doskonale pamiętam, jak pan redaktor pożegnał braciszka, ubolewając, że wiele on się wycierpiał ze strony Polaków, bo ośmielali się pamiętać, że był stalinowskim kacykiem. Ale że aż taka ignorancja panuje w naszym społeczeństwie – teģo się nie spodziewałam. Po śmierci starszego Michnika ludzie nie dali się nabrać na łzawe historyjki mainstreamowych mediów i ostro pisali, kim ten człowiek naprawdę był. Przy Urbanie to jakaś katastrofa.
Kontrowersje?
Wydaje mi się, że rozumiem skąd się to bierze. O Stefanie Michniku mało kto po prostu wiedział, więc nikt nie pisał żałobnych komentarzy, bo z niczym konkretnym go nie kojarzył. Urbana natomiast kojarzyli, bo on tak śmiesznie i celnie uderzał w PiS, bo nie lubił księży i w ogóle to taki śmieszny dziadzio od memów. I część ludzi pozapominała, kim on naprawdę był, a część już się z jego „zasługami” z czasów komuny nie zdążyła zapoznać na lekcji historii. A jest jeszcze grupa osób, które uznały, że jego późniejsza działalność całkowicie rekompensuje wcześniejsze… kontrowersje. Tak, kontrowersje. Dla wielu jego matactwa w sprawie zabójstwa księdza Jerzego Popiełuszki i Grzegorza Przemyka można nazwać kontrowersjami. Nie, kontrowersje są wtedy, kiedy na przykład James Frey naściemniał w swojej biograficznej książce o uzależnieniu. Kiedy Edyta Górniak i Justyna Steczkowska kłócą się, która więcej dostała za charytatywny koncert na rzecz Ukrainy. Albo kiedy Krzysztof Stanowski drze na wizji „książkę” Mai Staśko, więc ona znowu ma powód, żeby wylewać łzy i robić z siebie ofiarę. To, co robił Urban w sprawie ohydnych zbrodni, pokazuje, jak obrzydliwym, podłym i pozbawionym jakiejkolwiek moralności był człowiekiem.
Usprawiedliwianie zła
A tymczasem, co czytam w komentarzach pod informacjami o tym, że zmarł? Przytoczę Wam kilka z nich.
Urban robił dobrą robotę, krytykując pisowską zarazę. Tym postępowaniem naprawił swoje błędy z PRL. Spoczywaj w pokoju.
Sami widzicie. Ten komentarz napisał ktoś w grupie „Tygodnik NIE jak zawsze z RiGCZ-em”, więc powinnam była się tego spodziewać. Jeżeli ktoś odpowiednio wali w PiS, to można mu wszystko wybaczyć, nawet najohydniejsze zachowania. Może trzeba sprawdzić, jaki stosunek do obecnej władzy ma Trynkiewicz, bo kto wie… Jeśli wystarczająco obelżywie potraktowałby Kaczyńskiego, to odpukutuje swoje morderstwa i gwałty na małych chłopcach?
Był, jaki był, nie ma ludzi idealnych, każdy z nas ma jakieś wady. Tylko widzimy cudze, a nie swoje.
Ten komentarz ze strony Fakty24 jest chyba najgłupszym, jaki czytałam. Tak, ja mam swoje wady. Jestem spóźnialska. Czasem naiwna. Często mi się nic nie chce. Bałaganiara (ale też bez przesady, da się ze mną mieszkać, tylko pranie nie zawsze układam na czas). Ale, jak kiedyś w naszym balkonie obsunęła się szyba, to całymi dniami wydzwaniałam do dewelopera, żeby przysłał kogoś i naprawił, bo pode mną mieszkają ludzie, w tym małe dzieci, a ja nigdy nikogo nie zabiłam i wolałabym, żeby tak zostało. Moim największym przestępstwem jest jazda bez biletu. To trochę tak jakby porównać drobnego złodziejaszka, który kiedyś wyniósł wódkę ze sklepu do seryjnego mordercy, bo jeden i drugi źle robi. Jakaś gradacja powinna być jednak zachowana. I jestem głęboko przekonana, że większość z żyjących obecnie ludzi ma moralne prawo krytykować działania PRL-u. Bo nie przychodzi mi w tej chwili postać bardziej odrażająca i jednocześnie żyjąca na wolności niż Jerzy Urban.
Jest bardzo ważna mądrość w tym, żeby o zmarłych mówić dobrze albo wcale. Jak był dobry to mówimy dobrze i wspominamy. Jak nie ma nic dobrego do powiedzenia to milczymy, żeby pamięć o tej osobie zniknęła.
To wpis pod postem o Urbanie na profilu recenzenta książkowego i filmowego PigOuta, który również na Urbanie suchej nitki nie zostawił. Na pewno jest to komentarz najmniej głupi ze wszystkich, które czytałam, bo niejako sugeruje, że Urban powinien trafić na śmietnik historii. Wdałam się jednak z autorką w dyskusję, argumentując, że o historii uczyć się powinniśmy i wiedzieć, kto i dlaczego robił źle też powinniśmy, żeby tych błędów nie powtarzać. Jej odpowiedź odebrała mi chęć do dalszej dyskusji. Dokładnie Wam nie przytoczę, bo dziewczyna usunęła już te wpisy (pewnie dlatego, że została zasypana również innymi komentarzami), ale sens był taki, że właśnie uczenie historii powoduje, że spotykamy się z naśladowcami. We Włoszech wygrała fanka Mussoliniego, zresztą w całej Europie popularność zyskują… partie faszystowskie. Odpisałam jej już tylko, że być może, gdyby chętniej uczyła się historii, wiedziałaby, kto kogo kazał nazywać faszystami, nazistami czy antysemitami i być może nie rzucałaby wtedy tymi hasłami w sposób tak bezrefleksyjny.
Podobnych przykładów jest pełno, wybrałam te, które najbardziej mnie uderzyły. W pozostałych jak mantra powtarzane jest, że były „pewne kontrowersje”, ale za to fajnie pisał – do tego się już odnosiłam. Bardzo dobry post na temat postawy niektórych ludzi wobec Urbana napisała Żelazna logika. Na koniec wspomnę jeszcze o Rafale Ziemkiewiczu, który informacje o śmierci Urbana skomentował słowami piosenki Jana Pietrzaka:
Wystarczy rano
otworzyć oczy
Świat jest wspaniały
Świat jest uroczy
Każdy dzień budzi mnie do czynu
Pobudką ulicznego gwaru
Muszę przeżyć jeszcze paru skurwysynów
Muszę przeżyć skurwysynów jeszcze paru.
M.
FB: https://www.facebook.com/nawiasempiszacoswiecie
Twitter: NawiasemPiszac