Nawiasem Pisząc
Szacunek do kobiet po lewicowemu
Kojarzycie ostatnią strategię totalnej opozycji, kiedy wyszło na jaw, że jednak są w Polsce kobiety, które zamierzają oddać głos na PiS, albo (o, zgrozo!) na Konfederację? Wiecie, straszą jak to będą zmuszać je do porodu, sprowadzą panie do roli „służących” mężczyzny, której prawa będą regularnie i konsekwentnie łamane i w ogóle nastanie dziewiąty krąg piekła kobiet? Ewentualnie usiłują je obrażać, co jest nie tylko zabawne, bo ukazuje cały ich poziom hipokryzji, ale przede wszystkim nieskuteczne. Nie wyobrażam sobie, żeby potencjalny wyborca, który zawiedziony działaniami i naiwnym programem (albo jego brakiem) jednej partii zaczyna popierać inną, na dodatek skrajnie odmienną poglądowo, daje się przekonać do powrotu, po tym kiedy obraziło się jego inteligencję. Nikt chyba nikogo nigdy nie nakłonił do zmiany poglądów, jeśli jedynym jego argumentem będzie: „Jesteś głupi”. A dokładnie to robią politycy PO i lewicy – jeśli straszenie nie pomaga, to spróbujemy wyśmiać albo obrazić. Jak to ujął Krzysztof Śmiszek? „Głupota albo zaczadzenie”? No tak, na pewno tymi słowami przemówiłeś, Krzysiu, wszystkim kobietom, które ośmielają się nie wspierać opozycji, do rozumu. Na tyle dosadnie, że prędko na was nie zagłosują. Sytuacja jednak jest drażliwa, bo wytrącony im został jeden, stereotypowy argument z ręki – no bo jak tu wmawiać ludziom, że na Konfederację to tylko młode, zakompleksione byczki głosują, incele, kuce i chuligani stadionowi? Przedstawiciele bardziej lewej strony politycznej nie mogą zrozumieć, że temat aborcji już się Polakom przejadł. Większość kobiet, które na fali wzburzenia, przyłączyły się do Marszu Kobiet w miarę szybko zorientowały się, że wulgaryzmami i wandalizmem niczego nie wywalczą. Zostały tylko najzacieklejsze frustratki, którym nienawiść do PiS-u dosłownie zalała oczy. Kolejne kłamstwa, chętnie powielane przez wspierające ich media, też nie pomagają, bo są szybko prostowane. Zwłaszcza że każda taka manipulacja była coraz grubszymi nićmi szyta. A już afera ze świętą Joanną od aborcji na pewno zwolenników nikomu nie przysporzyła. Jestem przekonana, że jest dokładnie na odwrót i że każda taka gównoburza rozkręcana przez niektórych polityków i media powoduje, że kolejnym osobom otwierają się oczy. No bo ileż można dać się okłamywać?
Zaklinanie rzeczywistości
Ostatnio kolejne kobiety do lewicy była łaskawa zniechęcić Joanna Senyszyn. W programie telewizyjnym o nazwie „Arena Poglądów” na pytanie pewnej pani o kwestie bezpieczeństwa, związane z relokacją „uchodźców” i otwarcia granicy z Białorusią dla tłumu ludzi najpierw uprzejmie stwierdziła, że to propagandowe bzdury serwowane nam przez prawicę. Prawdopodobnie chodziło jej o to, że ci ludzie to tak naprawdę niegroźni są. Pani Joanna niestety miała pecha, bo zaprzeczać „prawicowej propagandzie” przyszło jej niedługo po tym, kiedy we Francji najpierw jakiś zbir atakował nożem malutkie dzieci, potem inny prawdopodobnie próbował porwać dziewczynkę, przy okazji powalając jej babcię, a jeszcze później cała Francja zapłonęła ogniem, bo policja zastrzeliła młodocianego przestępcę, który wcześniej prawie potrącił jednego z funkcjonariuszy. A jakby tego było mało, mniej więcej w tym samym czasie cała Polska żyła brutalnym morderstwem dokonanym na obywatelce naszego kraju przez Banglijczyka. I – jak na złość – żyjemy w czasach szybkiego Internetu, nie musimy oczekiwać posłańca na koniu, więc informacje o tych wydarzeniach dochodziły do nas na bieżąco. A jak ktoś chciał, to mógł sobie nawet obejrzeć nagrania, na których widać, jakim radosnym ogniem płonęła niedawno Francja. I przy okazji przeanalizować sobie, jak szybko fajczą się samochody elektryczne, do których koleżanki i koledzy pani Senyszyn chcą nas zmusić. Takie zaklinanie rzeczywistości przez lewicę nie jest jednak niczym nowym, zdążyliśmy się do tego przyzwyczaić. Przy każdej zadymie, którą wzniecali imigranci w zachodnich państwach Europy słyszymy, że to tylko pojedyncze przypadki, a ci „nasi” na pewno będą kochani, milutcy i dobrzy. Tyle że takich gwarancji niestety nie mogą nam dać. Bart Staszewski, niedługo po tym, jak zaczęły napływać pierwsze informacje o tym, co działo się na ulicach Paryża i innych francuskich miast, wrzucił swoje zdjęcie na tle wieży Eiffla i dodał podpis sugerujący dokładnie to samo, co posłanka lewicy – że wszystko to tylko kłamstwa, bo tutaj bezpiecznie i spokojnie jest. Znając jednak wcześniejszą działalność pana Staszewskiego i wiedząc, że prawdomówność nie jest jego najmocniejszą stroną, mam pewne wątpliwości, czy aby na pewno był wtedy we Francji, czy może po prostu wrzucił jakieś starsze zdjęcie. Też kiedyś byłam we Francji i też nic złego się nie działo, ale to było grubo przed 2015 rokiem, w którym Angela Merkel podjęła – katastrofalną dla Zachodniej Europy – decyzję. Tak więc takie lewackie bajania już znamy, bardziej szokujące jest to, co pani Joanna powiedziała później.
Kompromitująca wypowiedź
„Na szczęście przepisy pozwalają usunąć ciążę z gwałtu” – postanowiła uspokoić swoją oponentkę Senyszyn. Szacunek do kobiet w pełnej krasie. Zresztą nie tylko do kobiet – mamy tutaj przykład absolutnego braku szacunku wobec każdego, kto ośmieli się prezentować odrobinę inne poglądy. W mediach funkcjonuje takie określenie jak „echo chamber” (z angielskiego: komora echa). Jest to określenie opisujące środowisko o bardzo zbliżonych poglądach, żyjące we własnej bańce, gdzie napotyka tylko i wyłącznie przekonania, które wzmacniają te, które mieło wcześniej. Nie trafia na przeciwne poglądy, więc w grupie rozwija się coraz większy radykalizm – zwłaszcza że przekazywane informacje często są odpowiednio zmanipulowane. W pewnym momencie każdy, kto choć trochę odbiega od prezentowanych tam poglądów, jest wykluczany z grupy i konsekwentnie atakowany. Tak stało się z J.K. Rowling i tak samo zachowuje się cała współczesna lewica. Rzecz jasna, wśród osób o prawicowych poglądach, też takie zjawisko występuje, ale mam wrażenie, że ustępują oni tej psychozie i poziomowi zakłamania, jakie prezentują media wspierające opozycję i jej przedstawiciele. Wróćmy jednak do omawianego cytatu. Nie wiem, czy pani Joanna naprawdę uważa, że aborcja rozwiąże wszystkie problemy zgwałconej kobiety? Traumę, z którą się zmaga, uczucie poniżenia, wstydu i strachu? Wyleczy jej problemy psychiczne, które – z ogromnym prawdopodobieństwem – będzie miała po takim przeżyciu? Wyskrobie dziecko i wszystko będzie cacy? Domyślam się jednak, że kontekst takiej wypowiedzi był inny. Pani Joanna zdecydowała się na cyniczny, ohydny i katastrofalny wizerunkowo żart, żeby swoją postawą zignorować problem agresywnych imigrantów, a wręcz pokazać, że w jej mniemaniu on nie istnieje. Takie zaprzeczenie przez ignorancję. I, tak jak wspominałam, wykazała się ogromnym brakiem szacunku wobec kobiet, które obawiają się o swoje życie i zdrowie. Kobiet, o które prawa i bezpieczeństwo podobno walczy. Wydaje mi się, że żadnej pani, która zwróciła się w stronę Konfederacji, tym wystąpieniem nie przekonała; przeciwnie – zraziła do siebie inne. Strzał w kolano, jak w przypadku Śmiszka. No i najważniejsza kwestia, żartować z gwałtu? Z gwałtu nie wolno żartować, gwałt można jedynie deprecjonować i wmawiać wszystkim, że kiedy mężczyzna odwraca za kobietą wzrok to właśnie ją gwałci i molestuje. Ale żartować? Nigdy!
Maju Staśko, dlaczego nie protestujesz!?
M.
Wesprzeć nas można poprzez Patronite
Rodacy Kamraci nie są mi ani bracia, ani swaci, dlatego nawet nie zakładałam, że obejrzę program z nimi. Dziwiłam się, że wyszedł dopiero, zdaje się, wczoraj, bo Stanowski już jakiś czas temu zapowiadał, że taka rozmowa będzie, ale że tematem się nie interesowałam, to i sprawy specjalnie nie śledziłam. Słyszałam pewną teorię dlaczego tak, a nie inaczej, ale nie mam jak jej zweryfikować, więc zostawmy to. Wczoraj wróbelki na X-ie zaczęły ćwierkać, że wydarzyła się grubsza akcja i może warto na rzucić okiem. No to rzuciłam. I szczerze Wam napiszę: co tam się odchajzerowało, to ja nawet nie…
Chęć na głęboką wodę
Przede wszystkim zdziwiłam się, że specjalnie dla Kamratów zmieniono format tych dłuższych wywiadów, bo zazwyczaj lecą one na żywo, a widzowie mają możliwość zadzwonienia i zadania własnego pytania. Dla tych gości z tego zrezygnowano i naprawdę nie wydaje mi się, żeby wymusili to Olszański z Osadowskim, bo nie wyglądają mi oni na facetów, którzy baliby się niewygodnych pytań. Zresztą, dość szybko przekonałam się, ku własnemu zaskoczeniu, że to wcale nie są jacyś skończeni durnie. Trochę ich tak odebrałam, bo kiedyś z ciekawości włączyłam sobie ich kanał i szybko doszłam do wniosku, że mam do czynienia z jakimś politycznym patostreamingiem. A oni, owszem, są w wielu kwestiach odklejeni, ale na pewno nie można ich nazwać skończonymi idiotami. Inną kwestią był wybór prowadzącego ten wywiad. Dawid Chęć jest jednym z młodszych, o ile nie najmłodszym, dziennikarzem w kanale Krzysztofa Stanowskiego i dość szybko okazało się, że chłopak nie ma doświadczenia w takich konfrontacjach. Pisząc wprost, kamraci w pewnym momencie weszli mu na głowę, a on nie bardzo wiedział, jak ma sobie z tym poradzić. Zarówno Stanowski, jak i Mazurek, wielokrotnie podkreślali, że zawód dziennikarza polega na czymś więcej niż na byciu podstawką na mikrofon. Niestety Chęć trochę taką podstawką był – starał się, żeby tak nie było, ale mam wrażenie, że zadawał tylko te pytania, które miał zaplanowane, ale kompletnie nie potrafił wejść w dyskusję (nawet bezpośrednio zagadywany, całkiem sympatycznie zresztą, przez obu panów odpowiadał krótkimi zdaniami i nie ciągnął tematu) ani pociągnąć za język. Może poza sytuacją, w której prawdopodobnie przyszedł mu na ratunek ktoś z reżyserki i podsunął materiał, gdzie Jaszczur faktycznie wyzywał kogoś od Żydów. W efekcie obaj panowie wymieniali się opiniami, a Dawid siedział obok, od czasu do czasu zadając pojedyncze pytania, na które mógł otrzymać odpowiedź, ale wcale nie musiał. Co mnie uderzyło najbardziej? Kiedy Wojciech Olszański poprosił Dawida Chęcia o przykłady ich prorosyjskości, ten odpowiedział, że jest nim chociażby ich stosunek do Ukrainy. Przepraszam, co takiego? To, że ktoś ma krytyczny stosunek do Ukrainy, chociażby ze względu na nierozliczoną zbrodnię wołyńską, nie oznacza z automatu, że jest zwolennikiem Rosji. Ja osobiście wolałabym, żeby oba te państwa trzymały się od nas jak najdalej. A zaraz, jak tylko to zrobią, byłabym bardzo wdzięczna, gdyby Niemcy poszły za ich śladem.
Wytłumaczmy widzom, co mają myśleć
Bardzo szybko otrzymałam odpowiedź na moje wątpliwości dotyczące formatu tego wywiadu, bo po każdej bardziej kontrowersyjnej wypowiedzi pojawiał się ktoś z redakcji, żeby mi wyjaśnić, co powinnam myśleć na dany temat. Czułam się trochę, jak podczas oglądania serialu „Przyjaciele”, w którym rozbawiona widownia głośnym śmiechem tłumaczy widzom, że teraz właśnie było zabawnie i należy się śmiać. I o ile zgadzałam się z Igorem Zalewskim, trochę mniej z Joanną Pinkwart, o tyle uważam, że Arleta Bojke kompletnie odpłynęła, ale do niej jeszcze przejdziemy. Stanowski wielokrotnie podkreślał, że chce stworzyć przestrzeń dla widzów, w której będą oni mogli faktycznie zapoznać się z poglądami danego człowieka, w której będą mogli samodzielnie wyrobić sobie swoją opinię i w której nikt im nie będzie mówił, co mają myśleć. Nie zawsze to się udawało, bo twórca Kanału Zero obiecywał na przykład, że porozmawia ze wszystkimi kandydatami na prezydenta, ale z Maciakiem zrobił tak, jak zrobił. Zupełnie bez sensu według mnie, bo naprawdę nie wydaje mi się, żeby zaproszenie Macieja Maciaka do studia, w którym zamienił z nim dosłownie dwa zdania, było spełnieniem tej obietnicy. Szczerzej byłoby po prostu powiedzieć widzom, że poglądy tego pana są dla niego tak niedopuszczalne, że nie chce mu oddawać ani minuty na swoim kanale, a nie ściągać faceta z Koszalina, czy skąd on tam jest, żeby go potem odesłać z kwitkiem. Miałam też duże zastrzeżenia co do jego sposobu prowadzenia rozmowy z Januszem Walusiem czy Piotrem Wielguckim. Zastanawiam się, dlaczego zdecydowano się tak to rozwiązać – być może wynikało to z faktu, że Dawid Chęć faktycznie nie udźwignął tego wywiadu, więc należało stworzyć złudę jakiejś konfrontacji, ale nagadać komuś, kiedy tego kogoś już dawno nie ma i odpowiedzieć nie może, każdy głupi potrafi. Nie rozumiem, dlaczego tej rozmowy nie poprowadzili Stanowski, Mazurek albo ktokolwiek z bardziej doświadczonej ekipy Kanału Zero. Ktoś, kto na bieżąco potrafiłby wypominać swoim gościom manipulacje czy brak konsekwencji. Wyszłoby to na pewno o wiele lepiej, niż takie pyskowanie, kiedy goście już dawno pojechali do domów. Stanowski tłumaczył to potem, że jego program nigdy nie będzie miejscem dla jakiejkolwiek rosyjskiej narracji – OK, ale dlaczego w takim razie Zalewski musiał specjalnie nagrywać swój komentarz dotyczący opinii kamratów o Unii Europejskiej? Czyżby twórca Kanału Zero także wychodził z fałszywego, według mnie, założenia, że albo Rosja, albo UE i trzeciej nogi, pardon, drogi już nie ma? Przecież sama Unia jeszcze do niedawna handlowała z Rosja, robiła z Rosjanami interesy, tylko teraz każe się nam udawać, że nic takiego nie miało miejsca, a jeśli ktoś pamięta inaczej, to jest ruskim trollem. Strasznie słabo to wyszło. Stanowski mógł wycisnąć z tej rozmowy naprawdę wiele, konfrontując się z Rodakami Kamratami na żywo i samodzielnie, a tak to zrobił dziwnie posklejany wywiad i mamy mu wierzyć na słowo, że na pewno nie wyciął niczego niewygodnego czy znaczącego. Strzelił sobie chyba w kolano, a patrząc na jego nerwowe reakcje na Twixie, chyba sam zdaje sobie z tego sprawę.
Krótka polemika z Bojke
OK, ale wróćmy jeszcze do Arlety. Pani Bojke była łaskawa wspomnieć, że kult Bandery na Ukrainie nie wynika z ludobójstwa na Wołyniu, ale z faktu, że UPA walczyło również z Armią Czerwoną. Ależ my sobie z tego doskonale zdajemy sprawę, pani Arleto. Tylko co z tego? Historia nie jest nauką, w której można sobie wymazać niewygodne kwestie i udawać, że nigdy nie miały miejsca. Tak robi Ukraina, tak robią Niemcy, tak robi Izrael i – tak, tak, pani Arleto – tak robi Rosja. Tylko że Rosja nie pcha się do Unii Europejskiej i NATO, a Ukraina chce się tam dostać, nosząc cały czas ludobójców na sztandarach. I chyba najwyższy czas wymagać od nich, żeby zdecydowali, w którą stronę chcą iść. To dorośli chłopcy już są. Ostatecznie – trzydzieści cztery lata, kawał historii. No dobrze, bez złośliwości. W jednym Arleta Bojke miała rację – na Ukrainie faktycznie się o Wołyniu nie mówi, tylko że dla mnie to nie jest żaden powód, żeby ich usprawiedliwiać. Poznałam wielu Ukraińców i mało który z nich w ogóle wiedział o ludobójstwie na Wołyniu. Ich się tam tego w szkole w ogóle nie uczy, to jest na Ukrainie temat tabu, dlatego udają, że on nie istnieje. Tak jak ten niewidzialny słoń w pokoju – człowiek czuje, że coś wisi w powietrzu, ma wrażenie, że coś za chwilę, brzydko pisząc, pierdolnie, tylko jeszcze nie wie co. I ten słoń, który ulokował się gdzieś między nami, a Ukraińcami coraz bardziej domaga się uwagi. Warto też przypomnieć, jakie inne państwa uczą swoich najmłodszych obywateli fałszywej, wymazanej wersji historii, poza Ukrainą. Niemcy, Izrael i… no, tak znowu… ta zła, niedobra Rosja.
M.
W Polsce prawdopodobnie udało się udaremnić zamach terrorystyczny. 19-letni student planował zamach i od miesięcy zbierał informacje, jak samodzielnie skonstruować ładunek wybuchowy. Nie miał jednak jasno sprecyzowanego miejsca zamachu – służbom mówił, że NA PRZYKŁAD jakiś jarmark bożonarodzeniowy. Równie dobrze mogło to być centrum handlowe, dworzec, cholera go tak naprawdę wie. Dziewiętnastolatek prawdopodobnie jest konwertytą na islam, wiadomo, że utrzymywał kontakt z przedstawicielami ISIS i zamierzał do nich dołączyć. Być może udany zamach byłby jego przepustką do tego. Ciekawa jestem powodu, dla którego młody chłopak stał się tak zafascynowany islamem i organizacją terrorystyczną? Co go fascynuje w tej niby-kulturze? Do tego stopnia, że był gotów nawet zabić iluś tam ludzi, żeby się do nich przyłączyć i… dalej zabijać. A jak długo, to już zależy, kiedy by go odstrzelili albo dostał zlecenie dokonania samobójczego zamachu i pewnie wykonałby to z poczuciem olbrzymiego zaszczytu, który go spotkał. Dramat.
Medialne manipulacje
Co jednak ciekawe, nagłówki krzyczą o studencie KUL, nie o młodym mężczyźnie zafascynowanym ISIS i islamem. To już skłania do przekłamań i manipulacji, bo chociażby Alicja Defratyka zastanawiała się, co na to ultra-prawica, konfederaci i brauniarze? Ta tzw. „ultra-prawica” jest przeciwna islamowi w Polsce. Może chłopak by się tak nie zradykalizował, gdyby go u nas nie było? A może po prostu miał nie po kolei w głowie? Albo był psychopatą, któremu zachciało się zabijać ludzi i usiłował sobie do tego dopasować jakąś ideologię, a z wiarą chrześcijańską byłoby mu jakkolwiek trudno? Silni Razem też już wsiedli na swojego konika i przekonują na X-ie, że katolik chciał zabijać innych katolików na jarmarku bożonarodzeniowym. Pomijając fakt, że to bzdura, warto byłoby się dowiedzieć, że nie trzeba być osobą wierzącą, żeby starać się dostać na KUL. Rekrutacja jest całkowicie świecka – liczą się wyniki w nauce, egzaminy. Kryteria są takie, jak na każdej innej uczelni. Nie trzeba składać żadnych deklaracji religijnych. „Katolicki” w nazwie oznacza patronat i tożsamość, a nie obowiązek światopoglądowy nakładany na studentów. Student KUL-u nie oznacza więc zadeklarowanego katolika. Warto też zauważyć, że skoro ten człowiek miał dziewiętnaście lat, to studentem KUL-u był co najwyżej trzy miesiące, co zresztą potwierdza uniwersytet. Nie jest to wystarczająco długo, żeby uczelnia zdążyła wtłoczyć mu do głowy ideologię chrześcijańską – nawet zakładając, że faktycznie takie próby są tam wobec studentów podejmowane, ale nic takiego nie słyszałam. To uczelnia jak każda inna.
Stanowisko uczelni
Ósmego grudnia na Katolicki Uniwersytet Lubelski dotarło pismo z Sądu Rejonowego w Szczecinie z informacją o tymczasowym aresztowaniu, które zostało zastosowane wobec wskazanego studenta drugiego grudnia. Więc po wpływie pisma 8 grudnia student został zawieszony w prawach studenta na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Decyzja ta była, można by rzec, natychmiastowa. Dodatkowo do rzecznika dyscyplinarnego do spraw studentów i doktorantów został skierowany wniosek o zajęcie się tą sprawą – mówił Wojciech Adnrusiewicz, rzecznik prasowy uczelni – Oczywiście ubolewamy, podkreślam po dwakroć: ubolewamy, że taka sytuacja dotyczy studenta Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Na pewno jednak jest to postępowanie godne najwyższego ubolewania i pozostaje nam przeprosić, że dotyczy naszego studenta. Przyznam szczerze, że nawet ja jestem zaskoczona takimi click-baitami, bo fakt, której uczelni studentem był ten człowiek, jest w tym momencie drugorzędny. Bardziej istotne są jego motywy, a te w sposób oczywisty nie są chrześcijańskie. Doskonale wszyscy wiemy, że sporo ludzi czyta tylko nagłówki, a takie w istotny sposób wprowadzają w błąd. Po co? Tak jest bardziej poprawnie politycznie, żeby bez żadnej podstawy nawalać w katolików? Pozostaje sprawdzić dokładnie, z kim ten chłopak się kontaktował – być może pozwoli to wykryć innych takich odklejeńców. A być może tropy poprowadzą bezpośrednio do któregoś z meczetów? Nastolatek został aresztowany na co najmniej trzy miesiące.
Uważajcie na siebie.
M.
Nie wiem jak Wy, Drodzy Obserwujący, ale ja przesadnie zdziwiona taką decyzją pana Nawrockiego nie jestem. Prezydent już w trakcie kampanii deklarował, że żadnych chanukowych świec zapalał nie będzie. Ja swoje poglądy i swoje przywiązanie do wartości chrześcijańskich traktuję poważnie, więc obchodzę święta, które są bliskie mojej osobie – powiedział w wywiadzie dla Radia RMF FM. To, że nie jestem zaskoczona, nie oznacza jednak, że się nie cieszę, bo od dawna mam wrażenie, że o wiele bardziej honorujemy wartości żydowskie, niż nasze tradycyjne, chrześcijańskie. Zwłaszcza że jedna z tych wartości głosi, że goje, czyli my, mamy służyć Żydom, czyli im. Polecam Wam zresztą tekst Razprozaka (Raz prozą, raz rymem – walczymy z propagandowym reżimem) – swoją drogą jakiś uśmiechnięty demokrata napisał mi ostatnio, że jestem Razprozakiem 2.0, tyle że on to traktował jako obelgę, ja jako komplement. Wspominał coś jeszcze o napluciu mi do ryja, taki to przykład lewicowej tolerancji i miłości.
Przełomowa akcja z gaśnicą
To świętowanie Chanuki weszło w zwyczaje naszych polityków tak głęboko, że w sumie przyzwyczailiśmy się już do tego. Dopiero Grzegorz Braun musiał nam przypomnieć, że chyba coś jest nie tak, swoją akcją z gaśnicą. Ówczesny marszałek Sejmu, Szymon Hołownia, zorganizował w związku z tym kolejne obchody i próbował wymusić na Krzysztofie Bosaku, że ma wziąć w nich udział, mimo że ten tłumaczył, że jest katolikiem i obowiązuje go m.in. pierwsze Boże przykazanie: Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną. Zresztą w tej całej chanukowej szopce brały udział osoby, które najgłośniej krzyczały o zdejmowaniu krzyży z Sejmu i urzędów, bo państwo ma być świeckie. Ale hipokryzja tych ludzi nie jest chyba dla nikogo z nas nowością. W każdym razie bardzo długo spekulowano czy nowy prezydent nie ugnie się pod tą dziwną żydowską modą i jednak nie weźmie udziału w uroczystościach chanukowych, mimo jego jasnych deklaracji. Argumentowano to tym, że przecież Karol Nawrocki jest protrumpowski, z Trumpa bierze przykład, uzależnia swoją politykę od prezydenta USA i nawet ubiera się tak jak on. A Trump z kolei jest wielkim przyjacielem i sojusznikiem Izraela i premiera Natenjahu. Jest w zasadzie ucieleśnieniem popularnego skrótu „USrael”. Skoro więc polski prezydent nie chce psuć swoich relacji z przywódcą Stanów Zjednoczonych, będzie musiał zapalić świece, nie ma wyjścia.
Szacunek do wartości
No nie, nie będzie musiał. Nawrocki może jest zafascynowany Trumpem, może jest on politykiem, którym się inspiruje i z którego chce w większym lub mniejszym stopniu brać przykład, ale wszystko ma swoje granice. A tymi granicami są wartości tego człowieka, którym pozostaje wierny. Po prostu. Ja mu uwierzyłam i dlatego w końcu zagłosowałam z czystym sumieniem na konkretnego kandydata, a nie tylko po to, żeby nie wygrał ten drugi, jak było w przypadku Andrzeja Dudy. Nie sądzę, żeby przywódca USA miał z tego tytułu jakiś wielki problem, sam sobie może palić te świeczki, jeśli chce, chociaż wydaje mi się, że on jest związany z Izraelem przede wszystkim politycznie. Nieważne, Trump Trumpem. Ja się cieszę, że w końcu mamy polityka na wysokim stanowisku, który sprzeciwia się tej czołobitności wobec Żydów (bo tak to należy nazwać) i nie musi w tym celu biegać z gaśnicą. 😉 Zresztą umówmy się – musiałby być idiotą, żeby się na to zgodzić. Doskonale wie, czego oczekują od niego wyborcy i wie, że straciłby sporo zaufania, gdyby się na to zdecydował. A co do tej szopki w tytule – nie sądzę, żeby Czarzasty, mimo że komunista, odważył się aż tak denerwować chrześcijan. Szopkę zresztą stawia się wieczorem 24 grudnia, po Adwencie. Sam Czarzasty ogłosił, że będą uroczystości chanukowe w Sejmie (jakże by inaczej), ale będzie też Boże Narodzenie: Jest kontynuacja. Tu nie ma żadnej ideologii, a jedynie tradycja. Była Chanuka, to jest. Były święta Bożego Narodzenia, to są. Jeżeli ktoś się spodziewał, że będę robił rewolucję ze względu na swoje poglądy, to się zawiódł, gdyż poglądy swoje mam, ale tradycje i kontynuację szanuję.
Inna sprawa, że to dopiero marszałek Bosak zaproponował postawienie w Sejmie szopki bożonarodzeniowej i podobno była kupowana na ostatnią chwilę. Choinki są, a czy Czarzasty uzna stajenkę za tradycję, skoro pojawiła się dopiero w zeszłym roku z inicjatywy posła Konfederacji…? Zobaczymy. Inna sprawa – jak to skomentował mój przyjaciel: „Szopka i tak jest w Sejmie przez cały rok”.
M.