Nawiasem Pisząc
Ile są warte obietnice Tuska?
Wróćmy na chwilę do tematu reparacji, bo Donald Tusk, jak zwykle, postanowił pokazać, że bliżej mu do Niemiec, niż do Polski i zadeklarował, że przecież Polska zrzekła się reparacji (w czasach, kiedy nie mogła sama o sobie decydować, ale o tym już nie wspominał), więc sprawa zamknięta. Dosyć odważna decyzja, bo premier akurat jest takim politykiem, który lubi sprawdzać, jakie są głosy opinii publicznej, żeby wiedzieć, co obiecywać, a tutaj sprawa jest jasna. Prawie 60% badanych stwierdziło, że Polska powinna domagać się reparacji od Niemiec – tylko 20% było przeciwnego zdania. 21,9% stwierdziło, że nie mają pewności.
Wielki, cichy bohater
Cóż, mnie się wydaje, że gdyby Niemcy mieli odrobinę honoru, to już dawno reparacje by wypłacili, ale ciężko wymagać honoru od kogoś, kto dokonuje tak obrzydliwego ludobójstwa, jak robili to nasi zachodni sąsiedzi w latach 1939-1945. Zapewnienia Scholza, że „Niemcy będą starały się realizować wsparcie na rzecz osób ocalałych z okupacji” są zwyczajnie bezczelne. Po pierwsze wojna wybuchła 85 lat temu, więc ciężko będzie znaleźć żyjącą osobę, która może poświadczyć, że jest bezpośrednią ofiarą niemieckiej agresji. Po drugie – Niemcy bardzo mocno dbali, żeby tych osób było jak najmniej i mordowali naszych rodaków bez litości. Po trzecie wreszcie – panuje opinia, że każdy polski obywatel miał w gronie znajomych kogoś, kto tej wojny nie przeżył. Tak szeroka była skala prześladowań. Na przykład moja rodzina – jakoś na początku wojny Niemcy organizowali łapanki do obozu pracy w mieście, w którym mieszkała moja Babcia. Babcia miała wówczas piętnaście lat. Mieszkała ze swoją mamą i młodszą siostrą. Jej bracia i ojciec wyprowadzili się gdzieś indziej, bo doskonale wiedzieli, że jako mężczyźni będą na pewno zabierani do obozu. To był początek okupacji, a po tym jak Niemcy potraktowali obrońców Westerplatte, kiedy ci poddali po heroicznej walce, utarło się przekonanie, że może mają jakieś ludzkie odruchy. Nie mieli. Babcia ze swoją mamą postanowiły, że one się schowają, a drzwi otworzy Niemcom najmłodsza córka – wówczas 11- albo 12-letnia. Były przekonane, że tak małego dziecka nie wezmą do obozu pracy, bo przecież jaki byłby z niej tam pożytek. Niestety, wzięli. Babcia wspominała, że próbowały ją wyciągać, wykupić, wybłagać – ogólnie próbowały wszystkiego. Mówiła też, że miała wrażenie, że jakąś chorą przyjemność sprawiała Niemcom ich rozpacz i kolejne odmowy. Po dwóch tygodniach stał się cud – podczas którejś z kolei próby negocjacji, podszedł do nich pewien mężczyzna, na oko dwudziestoletni i sam zgłosił się na ochotnika, w zamian za wypuszczenie siostry mojej Babci. Tym razem się zgodzili, bo chłopak był dobrze zbudowany i silny, a tamta dwunastolatka… już umierała. Zmarła parę dni po powrocie do domu. Mama mojej Babci do końca życia wyrzucała sobie tamtą decyzję, która kosztowała życie jej najmłodszą córkę. Do końca życia nie mogła sobie jej darować. Oczywiście próbowaliśmy potem odszukać tamtego człowieka. Moja rodzina ponawiała próby wykupienia go z obozu. Przynosiły wszystkie swoje kosztowności, biżuterie, pieniądze. Niemcy byli nieugięci. One wiedziały, że się nie zgodzą, bo skoro nie chcieli wydać małej dziewczynki, to dlaczego mieliby oddawać młodego, silnego mężczyznę, ale sumienie kazało im się starać, mimo braku nadziei. Próbowaliśmy szukać go również po wojnie, ale niestety nie wiemy, czy przeżył ją w ogóle przeżył, nie wiemy, jakie były jego dalsze losy. Pamiętam, że już za mojego życia, Babcia doszukiwała się jakichkolwiek informacji z nim związanych. Po co Wam o tym wspominam? Żeby podkreślić, że polscy bohaterowie, to nie tylko ci, których nazwiska znamy i słusznie upamiętniamy. Było bardzo wielu takich bezimiennych bohaterów, którzy poświęcili siebie, żeby bezinteresownie ratować drugiego (obcego!) człowieka. Ten mężczyzna zawsze będzie miał swoje miejsce w moim sercu i w mojej pamięci. Przepraszam, że nie udało nam się Ciebie odnaleźć. Będę pamiętała o Twoim heroizmie zawsze, mimo że nie miałam zaszczytu Ciebie poznać. Ale to, co zrobiłeś dla mojej rodziny było wielkie. Wiem, że pewnie tego nie czytasz, ale głęboko wierzę, że wiesz, że o Tobie myślę. Prawdopodobnie już w tym drugim życiu, bo Bóg nagrodził Twoją wielką ofiarę. Ogromnie, ogromnie dziękuję.
Hańbiący argument
Wracając do głównego wątku – pamiętacie może, kiedy PiS wrócił do tematu reparacji? To było chyba dwa lata temu. Kojarzycie, jak wtedy zachowała się Platforma? Na początku, oczywiście, krytykowali pomysł ówczesnej partii rządzącej – bo nie ma co wracać do przeszłości, bo Niemcy są teraz naszym największym sojusznikiem, bo lepiej robić sobie przyjaciół, niż wrogów. Z tym ostatnim się zgadzam, ale przyjaciele powinni w jakiś sposób zadośćuczynić swoim grzechom. Niedługo później retoryka całkowicie się zmieniła (kolejny przykład na to, jak bardzo Tusk bada opinię publiczną) i politycy Platformy zapewniali, że reparacje jak najbardziej się należą, ale tylko KO jest w stanie je wynegocjować, bo PiS nie jest szanowany w Europie. No to niedawno Tusk pokazał, jak bardzo byli w stanie. Miałam wrażenie, że nawet Scholz jest zaskoczony jego poddańczością. No, ale Tusk przecież już władzę zdobył i nie musi się martwić o niespełnione obietnice. A podejrzewam, że faktycznie czai się na jakieś stanowisko w UE, więc musi się swoim przyszłym pracodawcom jakoś przypodobać. Polskich obywateli może mieć, swoim zwyczajem, w poważaniu. Najwyżej trochę im się pomydli oczy, że przecież zgodził się na CPK. I będzie, na pewno będzie – jak gorąco teraz wszyscy jego podwładni zapewniają. Szkoda, że jakiś czas temu mówił co innego, szkoda, że robił wszystko, żeby ten projekt uwalić, szkoda, że jeszcze do niedawna było nam wmawiane, że przecież ten pomysł to gigantomania PiS-u, a posłanka Wcisło otwarcie mówiła, że „jesteśmy przeciwko PCK, CPK i innym nazwom”. Kto takie głupie baby wybiera do Sejmu, to ja nie wiem. Do tej pory byłam pewna, że w konkursie na najbardziej bezmyślną posłankę, nikt nie jest w stanie wyprzedzić Jachiry, Scheuring-Wielgus czy Żukowskiej, aż tu nagle wchodzi Wcisło. Cała na biało. Myślę, że warto też przyjrzeć się argumentowi, który podał Tusk, podczas ogłaszania swojej decyzji. Że przecież my się tych reparacji dawno zrzekliśmy, więc o co nam, kurna, chodzi. Pomijam już fakt, że dwadzieścia lat temu (i około dwóch lat temu również) wypowiadał się całkiem inaczej, ale widocznie w tamtym okresie nie był u władzy, więc trzeba było kłamać. Za Polskę decydowały wtedy komunistyczne władze. A decydowały za Nią między innymi dlatego, że Niemcy zdecydowali się nas zaatakować, a zachód Europy – poświęcić. To była tylko tragiczna konsekwencja. Rafał Ziemkiewicz twierdzi, że podnoszenie tego argumentu jest takim samym skur****ństwem, jak akceptowanie umowy, którą kiedyś podpisał człowiek niepełnosprawny intelektualnie, wedle której zgadza się na odebranie mu majątku, bo tak naprawdę nie wiedział, co robi.
I trudno się tutaj z Ziemkiewiczem nie zgodzić.
M.
Wesprzeć nas można poprzez Patronite
Oj, dużo się wydarzyło od kiedy Donald Trump wygrał wybory. Najpierw drugi Donald, nasz niemiecki, zaczął wycofywać się ze wszystkich bzdur, które wystosował wobec kandydata republikanów i to nie tylko podczas tej kampanii. Chociaż ta ostatnia była najbardziej kontrowersyjna, ponieważ Tusk przekonywał, że nowy wybrany prezydent Stanów Zjednoczonych jest w rzeczywistości powiązany z Kremlem, który miał znacząco wpływać na wybory. Potem się jednak ze swoich słów „zręcznie” wycofał, mówiąc, że wcale nie powiedział tego, co powiedział. A później mieliśmy gorzki zawód szeroko uśmiechniętych, którzy niedawno obwiniali PiS za aferę w Collegium Humanum, dopóki nie okazało się, że spora część ich absolwentów to osoby blisko związane z Koalicją Obywatelską. Na pierwszy ogień poszedł Jacek Sutryk, co do którego cała Platforma zarzeka się, że w sumie gościa nie znała.
Niebagatelny pomysł na rozwiązanie kryzysu migracyjnego
Nie o tym jednak chciałam pisać, bo umówmy się – to że Tusk wygaduje co kilka dni coś innego, już się wszyscy zdążyliśmy przyzwyczaić. A Sutryk? Jestem jakoś dziwnie spokojna, że facet za kratki nie trafi. Wybronią go jakoś, mimo że teraz nikt się do niego nie przyznaje. Chyba że postanowili kogoś spuścić dla przykładu, bo oni są przecież praworządną partią. Bardziej chciałabym się skupić na kolejnym genialnym pomyśle naszego rządu. Bo widzicie – nie chcemy migrantów, tak? Uważamy, że ważniejszy jest spokój i bezpieczeństwo na ulicach, dlatego serduszko nam nie kruszeje na widok zamaskowanych mężczyzn na granicy z Białorusią? Jesteśmy mało empatyczni i bezwzględni, nie wykazujemy choćby minimum wrażliwości, a nasi rządzący i tak, wbrew temu wszystkiemu, postanowili nam dać, co chcemy! Nie wierzycie? I słusznie, bo sam projekt nie jest taki super, jakby się mogło początkowo wydawać. Rozwiązać problem z migrantami rząd planuje mianowicie wydając na prawo i lewo nasze pieniądze, bo tak jest najłatwiej. I najgłupiej. Zaproponowali oni bowiem, że będą dopłacać nielegalnym migrantom za to, że łaskawie się wyniosą – około trzy tysiące złotych według plotek. Po raz pierwszy miał ogłosić to Maciej Duszczyk, podsekretarz stanu w MSWiA, ale potem potwierdził to Tomasz Siemoniak. Co prawda, wił się jak piskorz, żeby nie powiedzieć tego wprost, ale z drugiej strony argumentował też, że wiele krajów już to wprowadziło i że to rozwiązanie jest bardziej opłacalne, bo inaczej musielibyśmy ich przecież utrzymywać. Jak to, inżynierów i chirurgów? Ale do brzegu, faktycznie na podobne rozwiązanie wpadła już Litwa i Wielka Brytania. Nie wiem, jak ta pierwsza, ale Wielkiej Brytanii to super rozwiązanie chyba za wiele problemów nie rozwiązało.
Konsekwencje tak oczywiste, że aż niewidoczne?
Ten pomysł jest tak odklejony, że musiałam sobie trzy razy obejrzeć tę wypowiedź ministra MSWiA, żeby być na sto procent pewną, że ten człowiek opowiadał te bzdury całkiem na serio. Przecież nie trzeba być geniuszem, żeby dostrzec absurd tego pomysłu – taki imigrant weźmie sobie chętnie naszą jałmużnę i wyjedzie „na zawsze”. Przeczeka chwilę aż sprawy ucichną i żeby na pewno nikt go nie poznał na granicy i za jakiś czas wróci. Znowu prawdopodobnie nielegalnie, bo po co się męczyć z jakimiś wizami i paszportami, prawda? Potem znowu chętnie zgłosi się po wyprawkę na wyprowadzkę i tak sobie będzie podróżował. No, może jeszcze w międzyczasie zahaczyć o Litwę czy Wielką Brytanię. Jak minister Siemoniak wyobraża to sobie w praktyce? Jakim cudem sprawdzi, czy dany cudzoziemiec na pewno pierwszy raz jest w Polsce i na pewno pierwszy raz chce z niej wyjechać? Jaką będzie miał pewność, czy gościu na pewno podaje prawdziwe dane albo czy wcześniej nie zamówił sobie nowej tożsamości? W większości wystarczy zmienić tylko imię i nazwisko, bo i tak nikt już dawno nie ma nad tym kontroli. Ja nie widzę możliwości, żeby to się miało udać i nie rozpieprzyć po drodze. Przyznajcie sami, że pomysł najbardziej naiwny z możliwych. Bardziej naiwny słyszałam tylko za „wcześniejszego Tuska”, kiedy to jego koledzy partyjni przekonywali, że najlepiej jest ich wszystkich wpuścić, a kim są, ustali się później. Konkretnie to pani Hartwich jest autorką tych słów, ale spokojnie, wtedy jeszcze nie miała matury. Teraz zresztą też nie. Cóż, ustalenie tożsamości kilkudziesięciu tysięcy chłopa po wpuszczeniu ich na terytorium Polski jest absolutnie niewykonalne, ale czy – na zdrowy, chłopski rozum – nasze służby potrafiłyby zapanować nad bałaganem, który rozpocząłby się, gdybyśmy zaczęli próbować ogarnąć, który człowiek faktycznie przybył do nas pierwszy raz, a który robi sobie tournee po Europie, bo okazuje się, że ci wspaniali Europejczycy z własnych pieniędzy płacą mu za to zwiedzanie?
Jasne zdanie Polaków
Ciekawostką jest, że Radio Zet, na którego kanale YT można obejrzeć tę rozmowę z Siemoniakiem, zrobiło ankietę z pytaniem: „Czy Polacy powinni dopłacać imigrantom, żeby opuścili terytorium Polski”. Cóż, wyniki pewnie nie są zaskakujące. Ponad 90% naszych rodaków stwierdziło wprost, że szef MSWiA może się schować z takim pomysłem i już nie wychylać. Ciekawa teraz jestem, kiedy pan premier przeanalizuje sobie tę ankietę? Podejrzewam, że kiedy to zrobi, możemy spodziewać się artykułów, że „Tusk jest wściekły”, a niedługo później jakiś przypadkowy człowiek będzie musiał ponieść karę, bo przecież Siemoniaka nie ruszą. Pożar byłby za trudny do wygaszenia, bo myślę, że Maria Stepan niewiele przesadza, kiedy mówi wprost, że jest to propozycja łapówki od naszego rządu w stronę nielegalnych imigrantów. Zamiast wyrzucić ich na zbity pysk za nielegalne przekroczenie granic, my im jeszcze zapłacimy, żeby sobie sami poszli.
Niebywałe.
M.
Załączam dla Was filmik z ostatniego Marszu Niepodległości. 
W linku dorzucę Wam bezpośredni link do naszego kanału YouTube, na którym na razie niewiele się dzieje (wrzucamy tam tylko relacje z różnego rodzaju marszów i protestów), ale będę wdzięczna, jeśli obejrzycie naszą pracę właśnie na YouTube. Teraz załączam film bezpośrednio, bo FB nie bardzo lubi linki i tnie zasięgi, a chcielibyśmy, żeby obejrzało to jak najwięcej ludzi. Będziemy wdzięczni za opinie oraz udostępnianie dalej, jeśli Wam się spodobało.
Musimy się pochwalić – tym razem jako podkład wybraliśmy muzykę mojego Grzesia. Myślę, że pasuje, sama wpadłam na ten pomysł.
Aha, i oglądajcie do końca! Zamieściliśmy pod koniec parę fragmentów, dla których nie znaleźliśmy miejsca w samym klipie, bo jak tu do takiej podniosłej muzyki Braun z gaśnicą? 
A na sam koniec pozdrowienia od Hektik Hektor, obcokrajowca, który zakochał się w Polsce. „Piękna Polska”.
Miłego oglądania, mamy nadzieję, że choć w minimalnym stopniu udało nam się uchwycić niesamowitą atmosferę tego wydarzenia!
M.
P.S.: W nagraniu pojawiły się momenty, w których ludzie strzelali fajerwerkami w stronę mieszkania z wywieszoną tęczową flagą w oknie. Chcemy jasno podkreślić, że nie popieramy tego rodzaju zachowania, zwłaszcza że mieliśmy przykład w 2020 roku, że może to się skończyć różnie. Nie dajmy się prowokować!
Wybory, wybory i po wyborach. Zdecydowanie wygrał Donald Trump, chociaż jeszcze parę dni temu TVN przekonywał, że w sondażach między kandydatką demokratów, a reprezentantem republikanów nie ma żadnej różnicy. I pokazywał wykres, na którym ta różnica była widoczna (choć nie tak duża, jak ostatecznie), kłamiąc ludziom niemalże prosto w oczy. Jeśli chodzi o głosy elektorskie, to jego przewaga jest niższa, niż ta, którą wypracował sobie w roku 2016 nad Hillary Clinton, ale też tym razem zdecydowana większość obywateli USA, bo przypominam, że po przegranych przez Clinton wyborach, jej zwolennicy utrzymywali, że przecież więcej Amerykanów głosowali jednak na kandydatkę demokratów (miała bodaj dwa miliony przewagi nad Trumpem, ale wybory w USA rządzą się jednak swoimi prawami). Bukmacherowie mieli jednak lepsze typy, bo za wytypowanie zwycięstwa Kamali Harris można było wygrać dużo więcej pieniędzy, co z reguły oznacza, że oceniono szansę Trumpa jako zdecydowanie większe. Ciekawa to była kampania – mieliśmy jeden zamach i jedną próbę, mieliśmy Taylor Swift, a potem jeszcze McDonald, śmieciarkę i… wiewiórkę, której smutny los pokazał, że poziom biurokracji jest tam na wybitnie wysokim poziomie, skoro można się komuś wbić na chatę, tylko dlatego, że ma wiewiórkę, którą trzyma w domu. Trzeba było koniecznie sprawdzić, czy zwierzę nie ma wścieklizny, ale żeby to zrobić, najpierw trzeba było tego sympatycznego gryzonia uśpić. Z tego co wiem, okazało się, że nie miała. Przy okazji odstrzelono też szopa pracza. Przyjaciele zwierząt, psia ich mać. Nie wiem, czy nowo wybrany prezydent na pewno jest dobrą opcją dla Polski, bo mam cały czas pełno wątpliwości, ale wiem, że Harris by nią nie była. Pomijając jej poglądy w sprawie aborcji czy imigracji, miałabym duże obawy w przypadku jej zwycięstwa, zwłaszcza, że jest ona też wielką fanką europejskiego zielonego ładu i mogłaby mocno na Unię naciskać, żeby tę katastrofę przyspieszyć. A w końcu skoro „prezydentka świata” każe, to jak możemy się jej sprzeciwiać?
Niepokojące doniesienia nowego wiceprezydenta USA
Myślę jednak, że o kampanii i samych wyborach już wszystko wiadomo, teraz pozostaje nam czekać na konsekwencje wyboru Amerykanów. Jedyne, o czym można wspomnieć, to fikołek Romana Giertycha, który zachwalał Sikorskiego, że kontaktował się z kandydatami obu partii (bo jest taki obiektywny i zaakceptuje każdy wybór, rzecz jasna!), tylko jakoś zapomniał, że żona naszego ministra całkiem niedawno wspominała, że Trump „mówi językiem Hitlera, Stalina i Mussoliniego”. Nasz premier z kolei bardzo długo wzbraniał się przed pogratulowaniem Trumpowi – być może dlatego, że jeszcze parę lat temu twierdził, że jeden Donald w polityce wystarczy. Zgadzam się – pan Tusk najwięcej dobrego by zrobił, gdyby się wycofał. W każdym razie w końcu łaskawie pogratulował, licząc na owocną współpracę… A z kolei Michał Szczerba będzie przedstawicielem komisji spraw zagranicznych i będzie nas reprezentował w delegacji PE. Ten facet wprost pisał na swoim TT, że „miejsce Trumpa jest w śmietniku”, tak więc dyplomacja pełną gębą.
Chciałam Wam jednak opowiedzieć o czym innym. James David Vance, który będzie nowym wiceprezydentem (w chwili, kiedy to pisał posiadał już prawdopodobnie wiedzę, że zostanie kandydatem na wiceprezydenta albo przynajmniej miał już na to olbrzymie szanse), umieścił na swoim Twixie w styczniu tego roku następujący wpis:
Oto dlaczego Polska jest tego rodzaju kwestią międzynarodową, na której mi zależy jako waszemu senatorowi.
Do niedawna Polska miała rząd konserwatywny. Używając dużej presji dyplomatycznej i ekonomicznej, administracja Bidena (i wiele narodów europejskich) zaatakowała ten rząd jako antydemokratyczny. Rząd ten został niedawno zastąpiony przez globalistyczny rząd liberalny, który obecnie aresztuje swoich przeciwników politycznych i zamyka debatę publiczną (brzmi znajomo?). W imię ochrony demokracji wykorzystują pieniądze z podatków, aby zaatakować rząd, który był naszym wielkim sojusznikiem.
Wykorzystywanie przez Stany Zjednoczone nacisku dyplomatycznego do atakowania konserwatywnych wartości i rządów jest haniebne. Ponownie wykorzystują do tego *twoje* pieniądze z podatków. Stworzono też rządy globalistyczne, które będą bardziej skłonne do współpracy w przypadku niektórych najgorszych zachowań administracji Bidena.
Uważam, że ważne jest, abyśmy nie wykorzystywali wpływów Stanów Zjednoczonych do niszczenia rządów wyznających wartości większości mieszkańców Ohio (ten tekst był odpowiedzią w stronę jakiegoś mieszkańca tego stanu).
Miedzynarodowy spisek?
Oczywiście nie mamy takiej wiedzy, żeby kategorycznie zgodzić się albo zanegować stanowisko Vance’a, ale wydaje się ono dość prawdopodobne, patrząc na to, jakich nacisków używała Unia, żeby wygrał rząd Donalda Tuska. A to KPO, a to jakieś debaty na temat praworządności w Polsce, a to wreszcie wielki, szturmowy atak na poprzednią władzę i to dosłownie na chwilę przed wyborami. Z tym KPO też było zabawnie, bo okazuje się, że największym (i w sumie jedynym) kamieniem milowym okazała się wygrana Tuska, wbrew temu co Unia wmawiała nam na początku. Nagle wszystko inne przestało być istotne, chociaż niedawno wyczytałam, że może być problem z kolejnymi wpłatami w ramach KPO. Pamiętamy też chyba to, co się działo podczas ostatniej kampanii parlamentarnych w naszym kraju, a nawet długo, długo wcześniej i jakie było stanowisko mediów sympatyzujących z partią Tuska i fajnopolaków. PiS nas skłóca z całą Europą! A przecież Niemcy to nasi najlepsiejsi na świecie sojusznicy! Musimy ich słuchać, bo wszystko robią tylko i wyłącznie dla naszego dobra! No i Niemcy mają, o co walczyli, mianowicie służalczego pieska na stanowisku premiera Polski. A jak ta służalczość się objawia, wszyscy widzimy. Z reparacjami musieliśmy się pożegnać (chociaż wcześniej KO zapewniało, że jeśli ktokolwiek ma wywalczyć te reparacje, to tylko oni), CPK trzeba urżnąć, bo „to byłaby tragedia dla Niemców”, podobnie inne wielkie inwestycje, a jeśli chodzi o uchodźców, których niemieckie służby szmuglują przez naszą granicę, premier nie pofatygował się nawet do Scholza, żeby to wyjaśnić, mimo że zapewniał, że tak właśnie zrobił. Zygfryd Czaban, użykownik Twixa, pisze wprost o międzynarodowym spisku, który miał obalić rząd Morawieckiego:
Temat udziału administracji Bidena w owym spisku może mieć dalszy ciąg. W USA nowa ekipa lubi czasem „rozliczyć” poprzedników, zupełnie jak u nas. Nie wykluczam, że pojawi się pomysł powołania komisji śledczej w Kongresie (zależy to oczywiście od wyniku wyborów do Kongresu przeprowadzanych równocześnie z prezydenckimi). Zamilknięcie Brzezińskiego (domniemanego głównego wykonawcy w owym spisku) po nominacji Vance’a jest dość znamienne.
Dalej wskazuje, że łącznikiem między premierem Polski, a zamieszaną w to ekipą Bidena miało być pewne amerykańsko-polskie małżeństwo. I jeśli ten fakt się potwierdzi, nie będę specjalnie zdziwiona. Nie pierwszy to raz, kiedy to nasz minister spraw zagranicznych bruździ, ile może, na linii Polska: USA. Ciekawa jestem, czy będą podejmowane kolejne kroki w sprawie zbyt dużego zaangażowania administracji Bidena w „niezależne” wybory w Polsce, ale patrząc na to, że Unia Europejska robiła to całkiem jawnie, a my zgadzamy się na kolejne umizgi wobec Niemiec, bo przecież trzeba żyć w przyjaźni, więc taki przyjaciel może nam narzucić cokolwiek, byleby pozostać przyjacielem, to mam spore wątpliwości, czy w ogóle dowiemy się czegokolwiek więcej w tej sprawie. O jakichkolwiek konsekwencjach tym bardziej możemy chyba zapomnieć. Zwłaszcza, że mogła to być po prostu próba zdobycia głosów w amerykańskiej Polonii, bo nie jest tajemnicą, że jeden i drugi kandydat bardzo mocno zabiegał o głosy naszych rodaków mieszkających w USA.
M.