Connect with us

Nawiasem Pisząc

Przywracamy praworządność. Po naszemu!

logo nawiasem pisząc

Opublikowano

on

Cóż mogę powiedzieć, dalej jest śmiesznie w związku z nielegalnym przejęciem TVP, bo przecież jak Kali łamać Konstytucja to dobrze (drugi raz posłużę się cytatem Cezarego Krysztopy, bo jest on aż nazbyt trafny). Teraz jesteśmy sterowani, że koniec szczujni TVPiS, teraz telewizja publiczna będzie nam przedstawiała obiektywne informacje, będzie w pełni niezależna, wszyscy będą uśmiechnięci, więc podeptana Konstytucja to chyba nie za bardzo wygórowana cena, jak na takie luksusy, prawda? To, że ktoś próbuje nam to wmówić nie jest dla mnie żadnym zaskoczeniem, ale że są ludzie, którzy autentycznie w to wierzą, jest już sporym zawodem. Nie dostrzegają, że sposób przejęcia tej telewizji został przypadkowo pominięty, dowiedzieliśmy się za to, że w końcu jest rzetelnie i obiektywnie, a pan prowadzący zapowiedział, że nie będzie robił zupy, za to będzie lał wodę. I jednym z pierwszych materiałów, jakie nam zaproponowano, był paździerz o wiatrakach. Zupełnym przypadkiem, niedługo po aferze wiatrakowej. W to jest w stanie uwierzyć tylko skończony idiota. Mogliśmy dowiedzieć się również, że nowy pomysł papieża Franciszka odnośnie związków homoseksualnych jest całkiem spoko i w ogóle nie staje naprzeciw wierze chrześcijańskiej, co tłumaczyła nam panienka z Transfuzji czy jakiejś innej organizacji LGBT. Ah, i bardzo szybko awansowała córka Marka Czyża – z regionalnej przeszła do ogólnokrajowej. Kiedy PiS robił to samo w niektórych państwowych spółkach, pyski darli przez następne kilka tygodni.

TVP z niemieckim przekazem

A ponieważ niezależnym się jest, a nie tylko bywa, to uzurpatorzy przyznali sobie prawo do wyrzucania dziennikarzy i zatrudniania innych, bardziej pasujących. Dlatego już korespondentem z Berlina nie jest już Cezary Gmyz, współpracujący z pismem „Do Rzeczy”, ale pani Magdalena Gwóźdź – Pallokat, która pracuje dla niemieckiego medium, Deutsche Walle. Które jest finansowane przez niemiecki rząd. A jaką linię narracyjną prowadzą? A to łatwo sprawdzić, możecie sobie wpisać w fejsbukową wyszukiwarkę hasło „DW Polska”. Z pamięci mogę Wam jednak przytoczyć dwie sytuacje. W pierwszej informowano nas, że Unia Europejska jest bardzo zaniepokojona skalą antysemityzmu w Polsce. Miało to miejsce po incydencie, którego głównym sprawcą był Grzegorz Braun. Dostrzegacie paradoks? Niemieckie media, finansowane przez ichniejszy rząd, wyraża niepokój, że w Polsce jest taki olbrzymi antysemityzm? I jeszcze, palcami jakichś polskojęzycznych gamoni, każe nam, Polakom, się wstydzić. Mamy się wstydzić, przepraszać i bić czołem o ziemię, bo NIEMCY są zmartwieni naszym antysemityzmem. A druga taka sytuacja? Ano, opisano, jakie to szczęście spotkało całą Europę, że Niemcy odbito z łap nazistów. To już jest taka typowa ich gadka. I możemy dyskutować, dlaczego akurat ci naziści (jak rozumiem przybysze z kosmosu) upatrzyli sobie Niemcy, jako kraj, w których ich chora ideologia najlepiej się rozwinie? Jakim cudem wszyscy ci naziści mówili po niemiecku? Czemu nosili niemieckie mundury? I czy to nie jest dziwne, że przejęli Niemcy tuż po demokratycznych wyborach, w których głosowali przecież niemieccy obywatele, a nie kosmici z planety Nazi? Możemy, ale szkoda czasu. Głową muru nie przebijesz. A to jest nie tyle mur, ile kompletna betonoza. Betonu też nie przebijesz. Zwłaszcza tego zaschniętego.

Na straży moralności znów stanie słynny Ośrodek…

Tutaj mamy pierwszy dowód na ich niezależność. A drugi? Do łask wrócił Ośrodek Monitorowania Zachowań Rasistowskich i Ksenofobicznych. Zaproszono tam członkiszcze tego ośrodka i przy okazji eksperta. Nowe TVP gościło prezesa OMZRiK, Konrada Dulkowskiego. Pojawił się tam i wyjaśnił, dlaczego Jan Pietrzak i Marek Król (który też pozwolił sobie na niewybredny komentarz dotyczący uchodźców i też w stacji TV Republika) powinni się wstydzić, dlaczego pozwy poszły, albo pójdą, dlaczego to jest skandal i z jakiego powodu jego małe, lewicowe serduszko mu pęka. Pan Konrad, poza występami w TVP, chwali się również swoimi długimi rozmowami z Rafałem Gawłem, który osobiście pofatygować się do telewizji, żeby wyjaśnić, czemu Polacy są wredni, nie może, bo ciąży nad nim prawomocny wyrok. Dlatego swoje mądre wnioski przesyła nam z Norwegii. Co robił jego Ośrodek, kiedy Tomasz Lis pisał o komorze dla Dudy i Kaczyńskiego, albo kiedy Donald Tusk dedykował prezydentowi RP wiersz Czesława Miłosza: Lepszy dla ciebie byłby świt zimowy, i sznur, i gałąź pod ciężarem zgięta? Tak, dokładnie takie słowa skierował wtedy jeszcze kandydat na premiera w stronę głowy naszego państwa. Ale jak tu się zajmować takimi tekstami, wszak herr Tusk krzewi miłość do poezji w narodzie, a że przy okazji napomknął Andrzejowi Dudzie, że w sumie to fajnie by było, jakby go powiesili, to bez przesady, nie czepiajmy się szczegółów. A teraz przypomnijcie sobie, jaki wrzask podnosił się za każdym razem, kiedy na Marszu Niepodległości parę osób krzyknęło: A na drzewach zamiast liści będą wisieć komuniści. I jedno, i drugie można zinterpretować tylko w jeden sposób. No, ale wiadomo, Tusk to człowiek wybitny, więc posługuje się sztuką i poezją naszego noblisty, prawacy to zwykły plebs, więc krzyczą prostackie hasła. Konstytucja, co prawda, jeszcze nie zakazała być prostakiem, ale kto by się nią przejmował dzisiaj? Pewnie niewielu, ale do tego przejdziemy w dalszej części tekstu.

Ta nieznośna TV Republika…

Myślę, że warto dalej poruszyć temat TV Republiki oraz tego, jak bardzo ona naszej nowej władzy nie pasuje. Już sam fakt, że wobec całej telewizji toczy się postępowanie, bo ich gość palnął w programie na żywo jakąś gafę może o tym świadczyć. Jestem prawnym laikiem, więc nie wiem, ale wydaje mi się, że może być ciężko w ten sposób upierdzielić całą prywatną telewizję, ale jak się nie da w ten sposób, to trzeba próbować inaczej. Do skutku. I czego się ostatnio dowiadujemy? Że coraz więcej dużych firm, działających w Polsce, wypowiada współpracę reklamową z TV Republiką. A wiadomo, że telewizja, zwłaszcza prywatna, utrzymuje się głównie z reklam. Jakie to firmy? Między innymi Ikea, mBank, Media Expert. Ahamed Pharma, OtoDom, Pyszne.pl, Żabka, Provident, Tarczyński. Swoją listę opublikowała na swoim TT/X Klaudia Jachira – znalazły się na niej takie firmy jak Skoda, AliorBank czy Carrefour. Poślica dopisała tam hasło: „Warto być przyzwoitym”. I ja się zgadzam – warto. Dlatego będę omijać te firmy szerokim łukiem. Chciałam jednak podkreślić jedną rzecz. Republika miała od początku jasną linię narracyjną – była od zawsze telewizją prawicową, konserwatywną, krytyczną wobec PO i lewicy. I do tej pory to wymienionym firmom nie przeszkadzało. A teraz, nagle, wszyscy są święcie oburzeni. I teraz – może się mylę – ale pokażcie mi firmę, która byłaby niezadowolona, że medium, w którym się reklamuje, ma coraz więcej odbiorców? Przecież teoretycznie jest to dla nich nadzieja na zdobycie kolejnych klientów. I tak, lekką ręką, po prostu z tego zrezygnowali? I to z powodów MORALNYCH? Proszę mnie nie rozśmieszać. Wiadomo przecież, że politycy absolutnie nie mają żadnych kontaktów w największych światowych firmach (nigdy, przenigdy, w żadnym wypadku!), więc absolutnie żadne polecenie nie mogło tutaj paść, w życiu. Firmy wycofają reklamy, a zleceniodawcy już się postarają, żeby im te straty wynagrodzić. Nie uwierzę w przypadek. Tusk nie docenił małej, prywatnej telewizji (wystarczy porównać sobie, jak wygląda siedziba TVP czy TVN, a jak TV Republiki – różnica jest kolosalna), a teraz ta telewizja przejmuje wszystkich widzów TVP (którzy mieli za zadanie grzecznie przyjąć gwałtowną zmianę linii narracyjnej i oglądać dalej, mimo że media-workerzy serwują im ideologię kompletnie oddaloną od ich własnej), rośnie w sile i może się okazać, że ta druga, nietuskowa prawda będzie do ludzi docierała inną drogą. Trzeba coś z tym zrobić. I robią. Nie da rady prokuraturą, to postaramy się, żebyście zbankrutowali.

Praworządność po naszemu!

Swoją drogą naprawdę zastanawiam się nad sposobem myślenia j***ćpisów. Przecież muszą do nich dochodzić głosy, że ta ich upragniona władza Konstytucji potrzebuje co najwyżej do podcierania sobie tyłków. Szymuś już łez nie wylewa, koszulki można schować w szufladach albo sprzedać, ogólnie łamana jest bardziej jawnie, niż za rządów PiS, ale za to w słusznej mierze, więc nic nie szkodzi. Naprawdę nie wiem, jak oni są w stanie wyjaśnić słowa: Pachnie stanem wojennym, ale lepszy krzyk pięćdziesięciu osób, niż dowód na bezsilność władzy. To zdanie miało rzekomo paść w grupie utworzonej na jednym z komunikatorów o nazwie „Wejście”, gdzie członkowie mieli uzgadniać między sobą plany przejęcia mediów publicznych. Sprawę ujawnił Marcin Dobski. Wszystko spoko? To idźmy dalej. Adam Bodnar miał powiedzieć: Przywracamy konstytucyjność ( 🤣 – przyp. M) i szukamy jakiejś podstawy prawnej, żeby to zrobić. Oni dopiero szukają. Bo nie mają pojęcia, czy i gdzie wcześniej zostało złamane prawo. Mnie się to kojarzy ze słynnym: Dajcie mi człowieka, a paragraf się znajdzie. Przykro, że takie praktyki zamierza stosować były rzecznik praw obywatelskich. Nikomu nie zapaliła się czerwona lampka, kiedy Donald Tusk wprost powiedział, że praworządne jest to, co my uważamy za praworządne. Nie Konstytucja, nie Kodeks Karny – oni. Koniec, kropka. W ogóle nie widać tutaj dyktatorskich zapędów, prawda? I już mamy podstawę do działania dla pani Katarzyny Kotuli, która ma nadzieję niedługo skazywać wszystkie osoby, które ośmielą się mieć jakiekolwiek zastrzeżenia do organizacji LGBT. Już rączki zaciera. Oni postanowili, że praworządnością jest to, co sami sobie wymyślili i nie zaczynaj nawet dyskusji, homofobie ty, jeden, wstrętny. A co z przekonaniem Wojciecha Sadurskiego, że Konstytucja jest pułapką, którą PiS zastawia na demokrację? Hmmm, ale czy tego samego nie robiła ówczesna opozycja przez ostatnie osiem lat? Konstytucja stała się dla nich hasłem – wytrychem. I nieważne, że bardzo często racji nie mieli – choćby w przypadku aborcji i wyroku Trybunału Konstytucyjnego – bo kto komu zabroni płakać i krzyczeć? Ale kiedy druga strona robi dokładnie to samo, bo okazuje się, że Tusk zamierza dopiero nauczyć „siusiumajtków” z PiSu, jak można skutecznie, szybko, łatwo i przyjemnie łamać prawo, to Konstytucja jest pułapką zastawioną na demokrację.

A demokrację to mamy jak w banku, od kiedy tylko Tusk dobrał się do władzy. Należy tylko ignorować wspomniane przeze mnie cytaty, zgadzać się ze wszystkim, co mówi i robi władza i nigdy nie dopuszczać do samodzielnego myślenia. Jeśli jakaś wątpliwość przejdzie tylko przez Wasze głowy – pozbądźcie się jej natychmiast! W wolnej Polsce myślenie jest zabronione!

M.

https://www.facebook.com/nawiasempiszacoswiecie

Wesprzeć nas można poprzez Patronite

Nawiasem Pisząc

Idee i wartości Igrzysk Olimpijskich

logo nawiasem pisząc

Opublikowano

on

Zawsze myślałam, że zaszczyt niesienia olimpijskiego płomienia dotyczy tylko najbardziej zasłużonych sportowców. Prawdziwych legend, które potrafiły pokonać największe słabości, a stres i presję przekuć na ambicję i waleczność. Mistrzów w swojej dyscyplinie. Niedoścignionych wzorów i autorytetów dla wielu ludzi. Ludzi wytrwałych, ambitnych i pracowitych. Ludzi, którzy całe swoje życie podporządkowali sportowi. Którzy nie bali się wyrzeczeń, bo przyświecał im jeden konkretny cel i konsekwentnie do niego dążyli. Którzy są żywymi pomnikami w świecie sportu. Którzy często dokonywali rzeczy, które wydawały się niemożliwe.

Nowa tradycja?

Francuzi uświadomili mi, jak bardzo się myliłam. Ponieważ znicz olimpijski poniósł Snoop Dogg, który kojarzy mi się głównie z jaraniem trawki, oraz jakichś trzech facetów, którym wydaje się, że są kobietami. Już na ostatnich Zimowych Igrzyskach Olimpijskich, zdaje się w ceremonii otwarcia albo zamknięcia konkursu w łyżwiarstwie figurowym, brał udział mężczyzna, który nie potrafił nawet jeździć na łyżwach i jedyne, co zrobił to dostojnie wyrżnął tyłkiem o lód, niosąc norweską flagę. Ale był przebrany za kobietę, więc widocznie kompromitacji nie było. Francja idzie jeszcze dalej, bo zabiera zaszczyt wzięcia udziału w sztafecie niosącej olimpijski znicz cenionym i szanowanym sportowcom, ale to wszystko, rzecz jasna, w imię tolerancji. Panowie, którzy zamiast nich, poniosą znicz znani są podobno z wulgarnych i seksualnych występów. Według wielu taki wybór to poniżanie i deprecjonowanie ważnych wartości i ogólnie hańba dla Francji. Zgadzam się, przy czym według mnie Francja zhańbiła się już ładnych parę lat temu i wiele już z tego państwa nie zostało.

Tolerancja ponad bezpieczeństwo

Ale już burmistrz Paryża broni tego wyboru, powołując się na typowe dla postępowców argumenty. Niejednokrotnie wyśmiewane i nie wnoszące absolutnie nic do dyskusji. Pewnie już domyślacie się, jakie to „argumenty”. Ależ oczywiście, homofobia i transfobia. Cóż, tak jak pisałam – zaszczyt niesienia znicza powinien dosięgnąć tylko najwybitniejszych sportowców. Nie widzę powodów, dla których ta tradycja miałaby się zmienić na korzyść jakichś niewyżytych przebierańców. Jeśli pani burmistrz potrafi mi to jakoś logicznie wytłumaczyć, to bardzo proszę. W przeciwnym wypadku niech sobie wsadzi tę transfobię i homofobię tam, gdzie słońce nie dochodzi. I zajmie się naprawdę poważnymi problemami, bo te Igrzyska mogą być najbardziej kompromitujące w całej historii tych rozgrywek i to nie tylko ze względu na takich dziwaków. Chirurdzy i inżynierowie, tak jak przewidywali ludzie mądrzejsi od pani burmistrz, już robią tam chlew. Zdążyli wywołać zamieszki na meczu Argentyny z Maroko (co, swoją drogą pokazało, że Francuzi są kompletnie pod tym kątem nieprzygotowani), okraść piłkarzy z Argentyny oraz kolarzy z Australii oraz ubogacić kulturowo australijską obywatelkę. A ceremonia otwarcia dopiero dziś wieczorem. A nieśmiało tylko przypominam, że Francja, zgłaszając swoją kandydaturę, wzięła na siebie obowiązek troskę o bezpieczeństwo wszystkich kibiców, którzy tam przyjadą.

Cóż, szykują się wybuchowe Igrzyska.

https://www.facebook.com/nawiasempiszacoswiecie

 

Czytaj dalej

Nawiasem Pisząc

Uśmiechnięte państwo prawa

logo nawiasem pisząc

Opublikowano

on

To, co ostatnio dzieje się w naszym uśmiechniętym państwie prawa to tak naprawdę zwykły kabaret, bo działania Tuska przypominają już najlepsze czasy SB. Niedawno służby zatrzymały ks. Olszewskiego i Marcina Romanowskiego w sprawie jakichś nieprawidłowości związanych z Funduszem Sprawiedliwości. Obaj utrzymują, że w areszcie byli traktowani co najmniej średnio, żeby nie powiedzieć dosadniej, ale służba więzienna i Adam Bodnar stwierdzili, że wcale nie, nieprawda i na tym w zasadzie sprawa się skończyła. Ale cóż, pan premier obiecał swoim wyborcom, że będzie zemsta na tych wstrętnych pisiorach – i tej jednej obietnicy akurat zamierza dotrzymać. Po pierwsze dlatego, że sam jest mściwym człowiekiem, o czym mówiło się już dawno i w różnych środowiskach, a po drugie dlatego, że doskonale zdaje sobie sprawę na czym jego zatwardziałemu elektoratowi najbardziej zależy – im nie przeszkadza, że nagle będą mieli mniej pieniędzy w portfelu, a być może nawet stracą pracę, byle tylko mieli świadomość, że ktoś „j***e PiS”. Zaatakowano dwa z najbardziej znienawidzonych – przez postępowych i tolerancyjnych – cele.

Ten szatański Kościół

Ksiądz Olszewski po zatrzymaniu napisał list do rodziny, który następnie został opublikowany. Z jego fragmentów możemy wyczytać między innymi: Od 6 rano, przez cały dzień (nawet przy czynnościach fizjologicznych) byłem skuty. Ani na chwilę nie zdjęto mi kajdanek. Usłyszałem, że o tej porze nie ma ani kolacji, ani wody. Ubłagałem pół butelki wody z kranu, przyniesionej w butelce, która stała w celi. Rano, kiedy prosiłem, by zaprowadzono mnie do WC, usłyszałem: „Lej do niej”. Ksiądz pisał również: Pouczono mnie, że w razie jakiegokolwiek ruchu bez ich zgody użyją siły włącznie z bronią palną. Oczywiście, tak jak wspominałam Bodnar i służby więzienne stanowczo temu zaprzeczyły, więc w ogóle nie ma o czym gadać, jednak adwokat księdza utrzymuje, że jego klient schudł w areszcie 15 kilogramów i ogólnie jest w złym stanie fizycznym. Jak jest naprawdę, nie wiadomo, ale patrząc na to, jakie wspomnienia z aresztu mieli Wąsik i Kamiński – obawiam się, że nie można tego wykluczać. Nie wiem też, czy ksiądz Michał jest winny czy nie – wiem za to, że wielu prawników ma wątpliwości co do zasadności tych oskarżeń, tym bardziej, że mówimy tu nawet o rzekomym udziale w grupie przestępczej. Tyle że Koalicja za grupę przestępczą uznaje PiS, Konfederację i ogólnie każdą grupę czy stowarzyszenie, która nie działa po ich myśli. Mam jednak wrażenie, że mamy tu do czynienia z typowo SB-ckimi metodami – dorwano człowieka, co do którego można było sformułować mające mniej lub więcej sensu zarzuty, a potem uprzykrzać mu życie w więzieniu tak, żeby się złamał i być może zdradził jakieś nieścisłości gdzieś w wyższych kręgach, które nawet nie muszą być prawdziwe. I trochę się denerwują, bo wygląda na to, że duchowny do tej pory się nie złamał.

Ten przebrzydły PiS

Jeszcze większe jaja są z posłem Marcinem Romanowskim. On również jest oskarżany o nieprawidłowe wydatkowanie środków z Funduszu Sprawiedliwości. Romanowskiego aresztowano przed kamerami, niemalże w świetle fleszy – tak, żeby absolutnie nikt nie miał wątpliwości z jakim niebezpiecznym przestępcą i bandytą mamy do czynienia. I po to, żeby zaślepieni fanatycy Tuska mogli wiwatować. Oczywiście, trzeba było go od razu aresztować, bo „zachodziło ryzyko matactwa”. Romanowski od jakiegoś czasu musiał zdawać sobie sprawę, że nasz nie-rząd ostrzy sobie na niego zęby, więc jakby miał mataczyć, to już dawno by to zrobił i może nawet uciekł do Włoch, jak taki inny. Mało tego – on kilka dni wcześniej sam zgłosił się do prokuratury, żeby złożyć zeznania, ale wtedy nikt nie chciał z nim gadać. Bo wtedy nie było kamer, nie było świadków, oczernianie człowieka nie byłaby więc aż tak spektakularne. Kazano mu więc spadać, żeby po jakimś czasie wywlec go w kajdankach na oczach wszystkich. Sprawiedliwość triumfuje, prawda? Tylko że wcale nie, bo poseł Romanowski bardzo szybko został zwolniony z aresztu, bo okazało się, że ma on również immunitet Rady Europy. I teraz pytanie – czy prokuratorzy pod rządami Tuska są tak niekompeteni, że nie zdawali sobie z tego sprawy i skompromitowali się doszczętnie, czy może wręcz przeciwnie – zrobili to celowo, wiedzieli, że tak to się skończy, ale też doskonale zdawali sobie sprawę z tego, że obraz wyprowadzonego w kajdankach urzędnika państwowego na trwale zostanie w pamięci. I prawdopodobnie właśnie o to chodziło. Zresztą sam Tusk pisał na swoim Twixie, że publiczność jest rozczarowana. Sam się poniekąd przyznał, że robił to właśnie dla poklasku.

Prawo takie, jak my je rozumiemy

Romanowski może być po prostu nagrodą pocieszenia dla prostego ludu, bo przecież Tusk obiecywał dorwać Zbigniewa Ziobrę, a tego mu się nie udało z uwagi na ciężką chorobę byłego ministra. A może i środkiem do celu, żeby uzyskać haki na kogoś wyżej postawionego, jak to już wcześniej pisałam. Nie wiem, ale wiem, że to, co wyprawiają posłowie KO na polecenie swojego guru na pewno zgodne z prawem nie jest. Śmieszą mnie też pełne oburzenia głosu z tamtego obozu, że Romanowski chowa się za immunitetem. Bo przecież oni w naszym nie-rządzie to wszyscy święci i żodyn z nich (ŻODYN!!!) nigdy tym immunitetem nie wymachiwał. I nie chodzi też o sam immunitet, bo ja ogólnie jestem jemu przeciwna, uważam, że jeśli wszyscy jesteśmy równi wobec prawa to wszyscy, a nie, że niektórzy mogą być równiejsi. Ale chciałabym, żeby te immunitety znieśli dla wszystkich, a nie co jakiś czas urządzali sobie polowanie na czarownice, bo któregoś posła akurat wyjątkowo nie lubią, a że kiedyś wpisał swoje nazwisko w nie tej rubryczce, co trzeba, to mają podstawy. I żeby była jasność – nie twierdzę, że ks. Olszewski i Marcin Romanowski są niewinni. Tego nie wiem. Ale wydaje mi się, że każdy ma prawo do uczciwego procesu. I każdy ma prawo oczekiwać tego procesu w swoim domu, o ile nie istnieje ryzyko, że kogoś zadźga na ulicy albo zwieje za granicę. Na razie słyszymy tylko o zarzutach. Nic nie wiadomo o procesie – kiedy i czy w ogóle będzie. Bez procesu nie ma wyroku, prawda? Nieprawda. Wyrok wydały już media protuskowe, oczerniając obu mężczyzn dwadzieścia cztery godziny na dobę. I nawet jeśli okaże się, że tak naprawdę żadnej afery nie było, to i tak zniszczono im dobre imię, a smród będzie się ciągnął za nimi jeszcze długo.

Takie to państwo prawa z tej naszej uśmiechniętej Polski.

M.

Czytaj dalej

Nawiasem Pisząc

Zło, którego się nie zapomina

logo nawiasem pisząc

Opublikowano

on

Żeby jeszcze bardziej uświadomić Wam, jakimi Niemcy byli okrutnikami podczas II wojny światami, a jakimi pokrytymi hańbą obłudnikami są teraz, kiedy nie chcą wypłacić należnych Polsce pieniędzy, napiszę Wam dwie historie. O jednej pewnie coś, gdzieś słyszeliście, bo jest dość znana w naszym kraju, ale o drugiej praktycznie już się nie mówi. I naprawdę nóż się w kieszeni otwiera, kiedy się o nich czyta. Daję Wam słowo, że po lekturze tego tekstu będziecie czuć tylko wściekłość i bezradność. Ja przynajmniej tak miałam, kiedy dzisiaj, wracając z pracy, czytałam sobie na ten temat, przygotowując się do tego artykułu.

Humanitaryzm po niemiecku

Obie te historie dotyczą rzezi na Woli, którą Niemcy zorganizowali, żeby ukarać warszawian za wybuch powstania. Zginęło wówczas od 20 tysięcy do 65 tysięcy, chociaż może należy odetchnąć z ulgą, że „tylko” tyle, bo Adolf Hitler wydał jasny rozkaz – mieli zginąć wszyscy warszawiacy. Co do jednego. Zaś całe miasto należało zniszczyć – to drugie im się przecież udało. Sposób myślenia tego obłąkanego człowieka był jasny: Każdego mieszkańca należy zabić, nie wolno brać żadnych jeńców, Warszawa ma być zrównana z ziemią i w ten sposób ma być stworzony zastraszający przykład dla całej Europy. Niemcy, oczywiście, od razu ochoczo przystąpili do realizacji planu i dokonali ludobójstwa na mieszkańcach Woli. Nie miało dla nich znaczenia, czy to było dziecko, kobieta czy mężczyzna, nie miało dla nich również znaczenia, że to byli cywile, którzy nie brali udziału w walkach. Chcieli tylko przeżyć wojnę. Nawet to nie było im dane. Wymordowano również personel i pacjentów trzech okolicznych szpitali. Wywlekali ludzi z domów, biciem, kopaniem i uderzaniem kolbami karabinów zmusili ich do ustawiania się pod ścianami, gdzie następnie ich rozstrzeliwano. Zmuszano niektórych mężczyzn do palenia zwłok, a potem ich również zabijano. Wśród tych ludzi była Wanda Lurie, wypędzona z domu z trójką swoich dzieci. Kobieta była również w widocznej ciąży. Idąc na pewną śmierć, pani Wanda próbowała wybłagać pilnujących jej Niemców o łaskę dla niej i jej dzieci, ale gdzie tam. Później usiłowała wykupić się od jakichś Ukraińców, oferując im wszystkie swoje kosztowności. Oni chcieli się nawet zgodzić, ale przyuważył to jakiś Szwab i „transakcję” uniemożliwił tuż po wręczeniu ukraińskim pomocnikom biżuterii i pieniędzy. Rzecz jasna, swojej własności już nie odzyskała, ale myślę, że był to dla niej już w tym momencie najmniejszy problem. 3-letni Wiesław płakał przerażony, tym bardziej, że pewnie nie rozumiał jeszcze, co się dzieje. 6-letnia Ludmiła również wylewała łzy, powtarzając co chwilę: Mamo, oni nas zabiją! Najstarszy syn, 11-letni Lech po prostu się modlił. Niedługo później zostali postawieni pod mur fabryki „Ursus” i hitlerowcy zaczęli strzelać. Dzieci Lurie zginęły od razu, ona została ciężko raniona w twarz i obie nogi. Po odzyskaniu przytomności leżała między ciałami zabitych przez kolejne dwa dni, bojąc się ruszyć. Mogła tylko patrzeć na swoje martwe dzieci i czekać na śmierć. W pewnym momencie jednak poczuła ruch w swoim brzuchu. Wróciły w nią siły, że może zdoła ocalić swoje ostatnie, najmłodsze dziecko, więc wyczołgała się spod spiętrzonych ciał i próbowała uciekać. Następnie została jednak ponownie pojmana i zapędzona do obozu przejściowego w Kościele Św. Stanisława Biskupa, a następnie do obozu w Pruszkowie. 20 sierpnia urodziła syna Mścisława. Widzicie więc sami, że Niemcy doskonale widzieli, że kobieta jest w ciąży, a mimo to nie okazali litości. Każdy Polak to każdy Polak. Również nienarodzony. Dr Mścisław Lurie został współzałożycielem i aktywnym członkiem Stowarzyszenia Polaków Poszkodowanych przez III Rzeszę. Zmarł w 2018 roku – jego matka odeszła w roku 1989. Była jednym z najważniejszych świadków, a dzięki jej zeznaniom wiadomo znacznie więcej o tragedii na Woli, a Niemcom nie udało się sprawy zatuszować. Choć próbowali.

Sprawiedliwość po niemiecku

No dobrze, a jakie kary spotkały morderców? Skoro były dostępne zeznania pani Wandy i innych świadków, więc było wiadomo mniej więcej, co tam się działo… Bo przecież nie mogło im to ujść tak zupełnie płazem, prawda? Cóż, nie wiem o wszystkich zbrodniarzach, ale napiszę Wam o jednym. Heinz Reinefarth był dowódcą jednego z oddziałów, który dopuścił się ludobójstwa na Woli. Później podobnych zabójstw miał dokonywać również na Starym Mieście. Szacuje się, że liczba ofiar oddziału Reinefartha wynosiła nawet 100 tysięcy osób. I co się z nim stało po wojnie? Pewnie kara śmierci, bo przecież to głównie przewidywano dla tych nielicznych, którzy trafili pod Międzynarodowy Trybunał Stanu w Norymberdze. No, właśnie – niestety tylko nielicznych. Ten kawał gnoja uniknął odpowiedzialności za swoje czyny. Polska wielokrotnie ubiegała się o ekstradycję zbrodniarza, ale za pierwszym razem odmówili nam alianci, tłumacząc, że Niemiec może być ważnym i kluczowym świadkiem w procesach norymberskich. Świadkiem! Później zrobili to już nasi zachodni sąsiedzi, powołując się na brak dowodów. Nie jest to jedyny raz, kiedy świat olewa polskie żądania o wydanie im oprawców swoich obywateli. Przecież tak samo było ze Stefanem Michnikiem i Heleną Wolińską. Przyczyną odmowy był… polski antysemityzm. Niektórzy ludzie wstydu nie mają. Szwedzi odmówili nam nawet już w 2019 roku, żeby zbrodniczy brat redaktora naczelnego Gazety Wyborczy, żeby starszy pan mógł spokojnie dożyć końca swoich dni w przytulnym ośrodku, gdzie grywał sobie w szachy z innymi mieszkańcami. Chyba wtedy powoływano się już na wiek stalinowskiego sędzi. Pamiętamy zresztą, że to samo robiła Platforma w Polsce. Bo jak tak można, przecież to starsi, schorowani ludzie! Ale już nielubianego posła chorego na raka można ciągać po sądach i robić mu najazdy na mieszkanie, czemu nie? Ale do brzegu – wiecie, co po wojnie robił w Niemczech nasz antybohater? W 1951 roku został wybrany na burmistrza miasta Westerland na wyspie Sylt. Jak można wybrać sobie na burmistrza człowieka, który niecałe dziesięć lat wcześniej dowodził oddziałami mordującymi tysiące ludzi? Nie wiem, ale to są Niemcy. Mało tego – mieszkańcy byli zadowoleni z głowy swojego miasta, więc za bardzo mu tego ludobójstwa ani służby w SS nie wypominali. Później został jeszcze posłem landtagu w Szlezwiku-Holsztynie (swoją drogą, niemiecka nazwa niezbyt dobrze nam się kojarząca), tak więc widać, że obywatele byli zadowoleni z jego – ekhm, ekhm – misji. A po zakończeniu kariery polityka pracował jeszcze jako prawnik, bo ten facet przecież na temat sprawiedliwości wiedział wszystko najlepiej! Wspominałam już, że Niemcy odmawiali nam wydania tego zbrodniarza – mało tego, przyznali mu rentę generalską! Zdechł (wybaczcie, ale nie będę pisać z szacunkiem o tym moralnym zerze) w 1979 roku w swojej rezydencji na wyspie Sylt, ciesząc się do końca życia szacunkiem i sympatią jej mieszkańców. Mam nadzieję, że chociaż w tym drugim życiu został osądzony tak jak należy. SPRAWIEDLIWEGO wyroku mu życzę. Jestem w trakcie lektury książki Krzysztofa Kąkolewskiego, zawierającej wywiady ze zbrodniarzami wojennymi, którzy uniknęli kary: Co u pana słychać?. Rozdział o tym bandycie nosi tytuł: Generał, który walczył z dziećmi. Warto po nią sięgnąć.

Tabliczka „pojednania”

Niemcom otworzyły się oczy dopiero w 2014 roku, więc postanowili… odsłonić na budynku ratusza tabliczkę z napisem: „Zawstydzeni pochylamy się nad ofiarami z nadzieją na pojednanie”. I to ma być całe zadośćuczynienie!? I liczycie na pojednanie po tym, co kiedyś Polsce zrobiliście i co robicie w dalszym ciągu, chociaż już bez użycia broni? Zmieniły się metody, cele pozostały te same. Nie jest to jednak jakiś bardzo zadziwiający wyjątek, bo pamiętamy, co zrobił nie tak dawno Justin Trudeau. Uhonorował weterana SS Galizien. Podobno nie wiedział, ale było mu przykro i bardzo przeprosił. Bo uczczenie Jarosława Hunki było bolesne dla narodu żydowskiego, Polaków, Romów i… społeczności LGBT. Dobrze w sumie, że o nas nie zapomniał. W każdym razie – jeżeli tak mają wyglądać starania niemieckiej strony o pojednanie, to ja podziękuję. Nie ma wybaczenia za takie okrucieństwa, nie ma też pojednania, jeśli chcą to załatwić cholernymi tabliczkami. Jeżeli o mnie chodzi nasi zachodni sąsiedzi mogą sobie wsadzić te tablice głęboko w… rzyć. I po czymś takim oni nas chcą praworządności uczyć? To chyba się z pewną, męską częścią ciała, na honory pozamieniali.

M.

Czytaj dalej