Przez wiele lat słyszeliśmy z ust aborcyjnych aktywistów i polityków, że aborcja powinna być legalna, dostępna i rzadka. Mówili, że aborcja jest „mniejszym złem”. Kiedy udało im się zrealizować postulaty legalności i dostępności, zaczęli mówić, że aborcja jest dobrem, dzięki któremu kobieta może decydować o swoim życiu. Kiedy udało im się aborcję upowszechnić, zaczęli mówić, że aborcja jest dobrem najwyższym. W powszechnie obecnej w mediach propagandzie nie chodzi już o to, żeby kobieta miała możność wyboru, chodzi o to aby wybrała aborcję. 

Nie trzeba wielkiej przenikliwości aby rozpoznać kłamstwa aborcjonistów. Wystarczy porównać ich wypowiedzi sprzed niewielu lat i trochę pomyśleć. Największym zapewne kłamstwem aborcyjnych macherów jest teza, że aborcja może być dobra dla kobiety. Aby kłamstwo odkryć,  trzeba zrozumieć, że aborcja jest zabójstwem dziecka w fazie prenatalnej. Jeśli aborcja jest dobrowolna, matka uczestniczy w zabójstwie swojego dziecka. Czy taki czyn może być dobry dla niej? W historii ludzkości zdarzały się społeczności mordujące swoje dzieci w imię nieludzkich religii. Nie słyszano jednak, aby matki podchodziły do tego z entuzjazmem. Nawet w komunistycznych Chinach, gdzie aborcja była przymusowa, matki cierpiały z tego powodu.

Upadek moralny społeczeństw postchrześcijańskich nie ma precedensu w historii ludzkości. Ofiarami są przede wszystkim mordowane milionami dzieci, ale zło niszczy wszystkich którzy się go dopuszczają. Wiele statystyk mówi o fatalnych skutkach dla zdrowia fizycznego i psychicznego, dotykających kobiety, które abortowały swoje dzieci. Skutki psychiczne mordowania dzieci widać wyraźnie zwłaszcza u kobiet, które mafia aborcyjna wykorzystuje do promocji swoich morderczych planów. Depresje, skłonności samobójcze, histeria. Widać, że matki abortujace dzieci same stają się ofiarami. Zawodowe morderczynie prezentują się jako ich obrończynie, choć to one doprowadziły je do takiego stanu.

Trudny do zrozumienia jest fakt, w jaki sposób społeczeństwa chlubiące się jeszcze kilkadziesiąt lat temu swoim poziomem moralnym znalazły się w stanie tak głębokiego upadku. Decydującą rolę odegrały w tym procesie media, powtarzające przez dziesięciolecia aborcyjne kłamstwa. Łatwo zrozumieć dlaczego media uprawiały propagandę aborcyjną w państwach komunistycznych – po prostu takie były rozkazy partii. Dlaczego jednak aborcyjne kłamstwa powielały tak zwane wolne media? W krajach Zachodu, zauroczonych dobrobytem, głównym celem dla mas stała się wygoda, a dla uprzywilejowanych władza. Moralność wywodząca się z Dekalogu i chrześcijaństwa była przeszkodą, zarówno dla tych szukających wygodnego życia, a jeszcze bardziej dla tych, którzy pożądali władzy. 

Demokracja medialna stwarzała iluzję wolności i wpływu na władzę, a jednocześnie zapewniała wielkiemu biznesowi kontrolę nad państwami. Zasady moralne ukształtowane przez chrześcijaństwo i oczywiste w krajach Zachodu, przez kilkadziesiąt lat utrzymywały w ryzach zdeprawowanych plutokratów. Propaganda rozwiązłości stopniowo niszczyła jednak obyczaje, a społeczeństwa stawały się coraz bardziej bezbronne wobec zdegenerowanych elit.

„Dziel i rządź” mówili starożytni. W dawnych czasach odnosiło się to do państw obcych, współcześnie okazało się niezwykle skuteczne do zarządzania społeczeństwami „demokratycznymi”. Media i politycy niezwykle skutecznie napuszczają jedne grupy na drugie, a jedyną siłą, zdolną opanować anarchię staje się przemoc państwowa. Podzieleni obywatele stają się łatwą do manipulowania masą. Aby ten stan osiągnąć trzeba wykorzenić naturalne czynniki jednoczące ludzi – religię i moralność. Upadek Zachodu w ostatnich dziesięcioleciach jest ilustracją tej prawidłowości. Zdeprawowane mafie, kontrolujące media i polityków, doprowadziły do marginalizacji religii i zajęły się energicznie promocją rozwiązłości. W Europie Zachodniej sprzeciwianie się bezbożnictwu i zboczeniom zagrożone jest surowymi sankcjami; w Stanach Zjednoczonych i europejskich państwach pokomunistycznych opór jeszcze trwa, ale jak widzimy w Polsce, walec coraz bardziej się rozpędza. Połączona więzami wspólnych zbrodni i wzajemnymi interesami kasta „władców świata” dąży obrócenia zwykłych ludzi w niewolników, którym nigdy nawet nie przyjdzie do głowy coś takiego jak dobro, prawda i piękno.

Matka Teresa z Kalkuty mówiła: Jeśli matka może zabić swoje dziecko, któż powstrzyma ciebie i mnie, abyśmy nie pozabijali się nawzajem? Globaliści odpowiadają: my powstrzymamy ten zdemoralizowany motłoch przed nim samym, dlatego musimy odebrać mu wolność. 

Zastanawia głupota rozmaitych „libertarian”, dla których prawo do zabijania własnych dzieci jest przejawem wolności. Nie potrafią dostrzec, że ludzie mordujący najsłabszych stanowią fundament systemu niewolniczego. Być może za swojego patrona uważają zboczeńca, markiza de Sade, więźnia Bastylii, uwolnionego dzięki krwawej rewolucji, która zapewniła również popularność jego pornograficznej twórczości. Zapominają, że wolność dla zboczeńców oznaczała krwawe prześladowania dla Francuzów, którzy nie chcieli się wyrzec wiary i zasad moralnych.

Grupy zbrodniarzy zapewniały sobie lojalność nowych członków poprzez ich udział w zbrodni. Wygląda na to, że mordem założycielskim Nowego Porządku Światowego jest aborcja.

18-letni Mikołaj J., lider tzw. ruchu antyfaszystowskiego i jeden z kierujących fanpage’em „Antyfaszystowski Inowrocław”, zabił w makabryczny sposób trzynastolatkę. Skąd czerpał akceptację dla agresji i poczucie bezkarności?

Dosłownie kilka dni temu na jaw wyszła sprawa zabójstwa dokonanego w Inowrocławiu. 18-letni Mikołaj J., lider tzw. ruchu antyfaszystowskiego i jeden z kierujących fanpage’em „Antyfaszystowski Inowrocław”, zabił w makabryczny sposób trzynastolatkę. Prawdopododobnie dźgnął ją kilkukrotnie nożem na ulicy. Dziewczynka, choć próbowała uciekać, zmarła z powodu wykrwawienia.

Pytanie o motywy osobiste jest tu nieważne, bo czego nie zrobiłaby zabita Nadia, nie zasługiwała na okrutną śmierć. Lewicowe media przemilczały temat oraz poglądy zbrodniarza na tyle ostentacyjnie, że na portalach społecznościowych pojawiły się smutne konstatacje, iż gdyby pan Mikołaj zrobił urodziny w lesie przy torcie ze swastyką z batonów w czekoladzie, byłoby o nim dużo głośniej.

Chodzi jednak o kolejną przemoc ze strony tych środowisk. Postawmy sprawę jasno – środowiska aborcyjne, „tolerancyjne” i tęczowe wręcz głośno twierdzą, że mają prawo do przemocy! Usprawiedliwiają ją swoją filozofią, twierdzeniami takimi jak paradoks Poppera, w myśl którego „„aby utrzymać tolerancyjne społeczeństwo, społeczeństwo musi być nietolerancyjne wobec nietolerancji” – również siłowo. 

Przemoc środowisk aborcyjnych

Z pewnością pamiętamy sprawę Michała Sz. „Margota” ze „Stop bzdurom”. Głosił on ze swoimi znajomymi skrajnie agresywne hasła, takie jak „Transfoby mogą nie mieć zębów”. Ostatecznie z kolegami ze squatu napadł na wolontariusza Fundacji Pro – Prawo do życia, a także brał udział w dewastacji pojazdu fundacji.

Dziś środowisko Michała Sz. jest zresztą podzielone i co ciekawe – stało się to także przez przemoc, która jest tam wszechobecna. Doszło do napaści mieszkańców jednego ze squatu na drugi squat. Nie warto rozstrzygać, kto w tej sprawie ma rację, przy okazji wzajemnych oskarżeń wyszło jednak na jaw, ile gwałtów i zachowań realnie przemocowych miało miejsce w takich pustostanach i środowiskach, gdzie rządzi lewica. 

Przy okazji „bitwy squatów” głos zabrała kobieta, która napisała w mediach społecznościowych, że gdy miała 19 lat, w poznańskim squacie zgwałcił ją mężczyzna. Zdawać by się mogło, że środowiska „antyprzemocowe” zareagują co najmniej ostracyzmem wobec gwałciciela. Nic z tego – zachęcono mężczyznę do terapii i pozwolono mu zniknąć, nie powiadamiając nawet policji.

Pamiętam również wydarzenia sprzed dwóch lat, gdy organizatorzy „Strajku kobiet”, tacy jak Marta Lempart, wprost nawoływali do przemocy, do ataków na kościoły i na poszczególne osoby. Ujawniano także adresy osobiste obrońców życia. Na transparentach pojawiały się hasła „To jest wojna”, tłumaczono, że sytuacja usprawiedliwia agresję. 

„Przemoc Cię podnieca? To normalne, obserwuj się”

Jakby tego było mało, środowiska lewicowe wręcz uczą młodych „adeptów”, że przemoc może… nawet podniecać! Na forum grupy Ponton, zajmującej się seksedukacją padło pytanie: „Zauważyłem u siebie że zaczęły mnie podniecać dość dziwne rzeczy. Jak oglądam filmy akcji podniecają mnie brutalne sceny, np gdzie ktoś ginie w brutalny sposób, czy to normalne, czy coś ze mną nie tak?”

Odpowiedź? Nie, nie doczekaliśmy się sugestii unikania takich scen. „podniecenie to skomplikowana sprawa – nie ma nic złego, że podnieca Cię coś nietypowego. Jeśli czujesz potrzebę, możesz porozmawiać o tym ze specjalistą – psychologiem lub seksuologiem.” – brzmiała odpowiedź adminki „Olgi”. Przedtem pisała ona, że nie warto bać się faktu, że podnieca nas coś dziwnego. (https://ponton.org.pl/forum/seks-pytania-ogolne/dziwne-zainteresowanie/)

Bezkarność

Dlaczego przemoc w środowiskach aborcyjnych jest tak powszechna? Oczywiste jest, że jeśli dopuszczamy przemoc na najmniejszych i bezbronnych, dopuścimy przemoc na każdym, kto choć trochę nie popiera naszych poglądów. Ostatecznie zamordujemy nawet „swoich”, jeśli nie będą mieszkać „w tym samym squacie”. Zezwolenie na zabijanie prowadzi do zezwierzęcenia, bez względu na to, jak „antyfaszystowskie” i „antyprzemocowe” hasła niesiemy na sztandarach.

Istotna jest także bezkarność przemocowców. Gwałciciel z Rozbratu nie poniósł kary. Michał Sz. ze Stop bzdurom praktycznie również nie, a jego agresji broniły nawet niektóre media. Również agresorzy ze „Strajku kobiet” rzadko byli karani, a jeśli już, kary były mało dotkliwe. 

Mikołaj z Inowrocławia czuł się tak bezkarny, że na fanpage’u „Antyfaszystowski Inowrocław” po morderstwie pojawił się artykuł o tym, jak nie dać złapać się policji. Posunął się jednak za daleko. Skąd czerpał akceptację agresji i poczucie bezkarności? Ze środowisk w których się obracał.

Federa już całkiem jawnie apeluje do psychiatrów, żeby wystawiali zaświadczenia na aborcje z przesłanek dot. zdrowia psychicznego matki. W Hiszpanii z tego powodu, przy prawie w teorii chroniącym dzieci, zabijano ich aż 100 tys. rocznie. Apele feministek przedrukowują duże mainstreamowe media w Polsce.

Poniżej zamieszczamy fragment artykułu z „Onetu” o akcji feministek.

„Zdrowie kobiet w ciąży powinno być dla was priorytetem” – pisze do ginekologów i psychiatrów Federacja na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny w Światowy Dzień Bezpiecznej Aborcji, który obchodzony jest 28 września. Jak dodaje organizacja, niestety wielu lekarzy odmawia terminacji ciąży, nawet gdy kobieta ma wszelkie potrzebne zaświadczenia. Przez co dochodzi do wielu tragedii.

Niestety są już w Polsce szpitale, które wykonują aborcje z tzw. przesłanek psychiatrycznych. W Powiatowym Zespole Szpitali w Oleśnicy przeprowadzono już 23 takie aborcje, często na dzieciach w drugim trymestrze, 6 z nich co najmniej w 20 tygodniu ciąży. Przed wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego żadnych aborcji z tej przesłanki w oleśnickiej placówce nie wykonywano.

Aborcje z tzw. wskazań psychiatrycznych były masowo wykonywane w Hiszpanii, dlatego przypominam, jak wyglądała sytuacja w tym kraju. 

Od 1941 roku aborcja była w Hiszpanii zupełnie zakazana. W 1985 r. wprowadzono „kompromisowe” prawo podobne do polskiego. Szybko okazało się, że nowe przepisy są tylko fikcją, która w rzeczywistości oznaczała zabijanie nienarodzonych na życzenie. Aborterzy omijali prawo dzięki niemoralnym psychiatrom, którzy za odpowiednią opłatą wypisywali kobiecie zaświadczenie, że poród stanowi zagrożenie dla jej zdrowia psychicznego. W praktyce istniały nawet kliniki aborcyjne, które zatrudniały takich psychiatrów.

Już w 1985 roku wykonano 6344 aborcji. 4 lata później było ich już ponad 30 tysięcy, a w 2006 roku aż 101 592. Nigdzie indziej w Europie liczba aborcji nie rosła tak szybko. Hiszpania szybko dogoniła też inne kraje, jeżeli chodzi o eksterminację dzieci z Zespołem Downa przed urodzeniem. W 2009 roku zabijano ich aż 96%. 

W 2008 roku strona dziennik.pl opisywała przypadek wykorzystywania zaświadczeń psychiatrycznych przez klinikę aborcyjną:

Nie zastanawia się nad tym, co robi. Jej madrycka klinika przeprowadza dziennie kilkadziesiąt aborcji, legalnych, nielegalnych – jak leci. Na miejscu klinika zatrudnia psychiatrę. Jego rola polega na wystawianiu specjalnych zaświadczeń: ciąża może zaszkodzić zdrowiu psychicznemu pacjentki. To akcjonariusz kliniki. Podpisuje wszystko, cała sprawa zostaje w rodzinie.

Pokazuje to, że tzw. przesłanki psychiatryczne są jedynie wytrychem, aby tylnymi drzwiami wprowadzić zabijanie nienarodzonych dzieci na życzenie. W Hiszpanii zalegalizowano aborcję w 2006 roku, ale w rzeczywistości potwierdzono wtedy tylko stan faktyczny.

Właśnie taki jest główny cel polskich aborcjonistek i wspierających ich mediów – całkowita legalizacja aborcji. Inne przesłanki aborcyjne są jedynie pretekstem lub krokiem do realizacji tego celu.