

Nawiasem Pisząc
Polityczny kameleon
Już od ładnych paru lat obserwuję pewne zjawisko w Platformie, które wydaje mi się być kluczowym powodem, dla którego ta partia przegrywa kolejne wybory – obok chęci przyjmowania uchodźców i programu socjalnego zaproponowanego przez PiS. Platforma zaczynała jako centroprawicowa, konserwatywna partia – dbająca o dobro rodziny, sprzeciwiająca się aborcji na życzenie, stwarzająca wizerunek religijnej i patriotycznej. Już chyba nikt nie może mieć wątpliwości, że to zupełnie inne ugrupowanie, niż to, które powstawało w 2001-2002 roku. I bardzo ciężko uwierzyć również w to, że członkowie PO zupełnie naturalnie zmieniali swoje poglądy, bo przecież się rozwijali – jest raczej zupełnie oczywiste, że swoją powłokę polityczną zmieniali jak kameleon, aby przypodobać się jak największej liczbie wyborców. I, owszem, robi to pod wieloma względami każda partia, ale chyba żadna aż tak bardzo nie odeszła od swoich początkowych ideałów, jak właśnie Platforma. Wykopałam z sieci Deklarację Ideową PO. Już sam początek wzbudza dużo śmiechu, bo padają tam słowa: „Na progu trzeciego tysiąclecia pragniemy uwolnić energię Polaków, by czerpać dumę z godnego miejsca Rzeczypospolitej w jednoczącej się Europie”. OK, można powiedzieć, że chcieli dobrze, tylko że nie wyszło, ale patrząc na to, że sam Donald Tusk służył potem jako człowiek od przynoszenia, podawania i zamiatania dla Angeli Merkel, a europosłowie z tej partii konsekwentnie głosują za sankcjami dla Polski (ba, nawet sami biegają ze skargami do UE), to niespecjalnie tutaj te starania widać. Raczej wręcz przeciwnie. Ale pójdźmy dalej.
Platforma o honorze… i patriotyzmie
Punkt 1. owej deklaracji: „Polityka w służbie człowieka” mówi nam: Polityka łączy się z moralnością tylko tam, gdzie pielęgnowane są cnoty obywatelskie. Gdzie patriotyzm stawiany jest ponad walkę o partyjne interesy. Gdzie autorytet państwa wymusza bezwzględne przestrzeganie prawa, także przez rządzących. Gdzie roztropność nakazuje powściągać grupowe spory. Zaś honor ceniony jest bardziej niż spryt. Prawda, że urocze? Partia, która dzisiaj dba chyba tylko i wyłącznie o to, żeby pozycję Polski w UE osłabiać, głosiła wtedy tak dumne hasła o cnotach obywatelskich i patriotyzmie. O przestrzeganiu prawa (posłanka Jachira zdaje się nie została pociągnięta do odpowiedzialności za nawoływanie do chuligaństwa czy przeszkadzanie w obradach Sejmu swoim cyrkowym zachowaniem, nie wspominając o pośle Nitrasie, który lubił grzebać sobie w torbach swoich oponentów politycznych, Sławomirze Nowaku i wielu, wielu innych), o roztropnym powściągnięciu grupowych sporów, podczas gdy sami również chętnie dokładają paliwa do skłócenia Polaków ze względu na poglądy i ten spór podsycają, a o honorze nawet nie ma co debatować. Tusk staje się powoli w naszym kraju synonimem kłamstwa, a nie wiem czy honor można budować na kłamstwie. Donald, w każdym razie, wciąż próbuje. Platforma Obywatelska chce przywrócić blask tradycyjnym ideałom republikańskim. Ideałowi Państwa jako dobra wspólnego i skutecznego strażnika sprawiedliwości oraz bezpieczeństwa. Ideałowi obywatela – jako osoby wolnej i odpowiedzialnej za los swój i swojej rodziny – tego nawet nie trzeba komentować, wrzuciłam tutaj, żebyście mogli się pośmiać.
Najważniejszą wartością – Dekalog!
Punkt 2., czyli „Fundament wartości” już podpowiada mi, że będzie grubo. Pierwsze zdanie zdaje się to potwierdzać, bo mówi ono, że fundamentem cywilizacji jest Dekalog. Zadaniem Państwa jest roztropne wspieranie rodziny i tradycyjnych norm obyczajowych, służących jej trwałości i rozwojowi (np. poprzez wspieranie LGBT jak leci i pod każdym warunkiem, również wtedy, kiedy demolują akurat Kościoły, głoszące ten fundament cywilizacji – Dekalog – przyp. M). Dlatego prawo winno ochraniać życie ludzkie, tak jak czyni to obowiązujące dziś w Polsce ustawodawstwo, zakazując również eutanazji i ograniczając badania genetyczne (ale już aborcja do 12. tygodnia życia jest spoko, a potem pewnie i później, zobaczymy, jak tam będzie sobie lewicowy wyborca życzył – przyp. M). Zadaniem polityki jest ciągłe wytyczanie granic (na przykład właśnie w sprawie aborcji – przyp. M), których przekroczenie przez człowieka lub grupę ludzi wystawia całą wspólnotę na niebezpieczeństwo. Ale także granic władzy publicznej, których przekroczenie narusza autonomię jednostki. Dobra polityka potrafi obronić obywateli przed anarchią i prywatą (tylko że dzisiaj akurat bliżej nam do tej anarchii i prywaty, ale pierwsze wynika z obecnego nurtu politycznego, a drugie, to sami wiecie, rozumiecie, politycy też gdzieś mieszkać muszą, najchętniej w tanich kawalerkach – przyp. M).
Troska o polską przedsiębiorczość
Punkt 3. mówi o tym, że Platforma jest ruchem otwartym, które miałoby być miejscem spotkań i dyskusji zaprzyjaźnionych stowarzyszeń. Można powiedzieć, że ten punkt spełnili, albo próbowali spełnić. Nieudolne małżeństwo z Nowoczesną, później już otwarty romans z lewicą, dzięki któremu wiele z tych wartości wyrzucili bez żalu do kosza zdaje się to potwierdzać. Jeżeli o to im chodziło, to nie ma się czego czepiać, chłopaki robią, co mogą. Trochę mało tam dyskusji, a za dużo pajacowania, ale można im to darować. Ale pkt 4.: „Uwolnić energię Polaków” jest wręcz przezabawny. Zaczyna się od cytatu Jana Pawła II, bo pamiętajmy, że wtedy Platforma pozorowała na tych wierzących, religijnych i przepełnionych chrześcijańskimi wartościami: Zdolność człowieka do inicjatywy i przedsiębiorczości stanowi źródło bogactwa społecznego, zaś wolny rynek jest najbardziej skutecznym narzędziem wykorzystywania zasobów i zaspokajania potrzeb. Dlatego właśnie Platforma postawiła sobie za cel uwolnić energię Polaków. Zrobiła to tak dobrze, że trzeba było podnosić wiek emerytalny, bo inaczej nie mielibyśmy gdzie tej energii zużytkować i na emeryturze biegalibyśmy nakręceni jak różowe króliczki Duracell, a tak to na spokojnie można było zająć się odpoczynkiem. To dla naszego zdrowia było, jak wszystko inne zresztą. Polskę ogarnia fala stagnacji i niewiary w przyszłość. Główną przyczyną jest paraliżowanie rozwijającej się przedsiębiorczości i obywatelskiej inicjatywy przez biurokrację, złe prawo i grupowe interesy związków zawodowych. Nie ma innej drogi do szybkiego rozwoju i dobrobytu jak powrót do idei wolności. Nie ma innej skutecznej polityki gospodarczej – jak polityka konkurencji, ochrony własności prywatnej i twardego rozprawienia się przez państwo z przyczynami paraliżu przedsiębiorczości. W praktyce oznaczało to sprzedawanie naszych spółek i firm za granicę po obniżonych kosztach, bo nic tak nie napędzało polskiej przedsiębiorczości, jak Niemcy czy Rosjanie, którzy ją sukcesywnie wykupowali.
Dumni z polskości, na straży suwerenności
Punkt 5. brzmi: „Być Polakiem w Zjednoczonej Europie”. To już jest szczególnie cyniczne, bo posłowie PO nawet tę wartość wyrzucili do kosza, ponieważ ważniejsze jest dla nich bycie Europejczykami. To jest modne, postępowe i nowoczesne, a być Polakami to już chcą tylko zaściankowcy. Punkt 5 w całości mówi o chęci wprowadzenia Polski do Unii Europejskiej, ale podkreśla jak ważne jest zachowanie naszej suwerenności i tożsamości narodowej. Właśnie w tym celu powstała „Deklaracja Krakowska” z 2003, która była manifestem PO chęci wstąpienia w szeregii Unii. Uroczyście ogłoszono, że Platforma będzie z determinacją walczyć o wypełnienie najważniejszych polskich interesów państwowych i narodowych w Europie. Brzmi to teraz jak nieśmieszny żart, bo naprawdę nie wiem, jaki z naszych interesów państwowych został przez Unię wypełniony? Albo coś kiepsko u mnie z pamięcią, albo z ich determinacją w walce. Zwłaszcza że zobowiązali się walczyć o:
1. Będziemy walczyć o pełne prawa w Europie dla polskiej tożsamości narodowej, o obecność polskiego języka i równoprawne traktowanie Polski i Polaków przez inne narody Europy.
2. Będziemy zabiegać o rozwój i obecność w Europie polskiej kultury i literatury, polskich książek i dziel polskich twórców.
3. Będziemy bronić praw religii, rodziny i tradycyjnego obyczaju, bo tych wartości szczególnie potrzebuje współczesna Europa.
4. Będziemy walczyć o interesy gospodarcze polskich przedsiębiorców, polskich przedsiębiorców, polskich pracowników i polskich rolników, o ich prawo do rozwoju i ekspansji na zagranicznych rynkach.
5. Będziemy zabiegać o polityczną i gospodarczą atlantycką solidarność zjednoczonej Europy i Ameryki, bo tylko w tej solidarności upatrujemy najgłębszych korzeni cywilizacyjnej potęgi całego Zachodu.
Jak wiatr zawieje…
Prawda, że komedia? Czy którekolwiek z tych założeń zostało wypełnione? Nie, a czteroma pierwszymi obietnicami Platforma zwyczajnie wysmarkała sobie nos. To, co oni teraz robią to jest kompromitacja tych szczytnych idei, na które oszukali miliony Polaków, żeby oddali na nich głos. To, że pan Donald Tusk ciągle pokazuje się publicznie i ośmiela się otwierać usta, żeby atakować przeciwników politycznych, świadczy o to, że honoru, o którym tak dumnie pisał w owej Deklaracji już dawno się pozbył. Nie wiem, być może, kiedy służył na smyczy u pani Merkel spuścił go w toalecie, może zrobił to wcześniej, kiedy wyprzedawał polskie przedsiębiorstwa za granicę, a może po prostu nigdy go nie miał, bo bliżej mu było do Niemca niż do Polaka.
Widać jednak jak ta partia przybiera odpowiednie barwy polityczne, w zależności od sytuacji społecznej w kraju – tuż po „upadku” komuny dla Polaków ważne były wartości chrześcijańskie i patriotyczne, bo to je komuniści starali się najbardziej zdeptać i zohydzić. Kiedy jednak do głosu zaczęła dochodzić radykalny, współczesny odłam lewicy, mamiąc Polaków takimi pseudo-wartościami, jak tolerancja, miłość i szacunek (użyłam tutaj zwrotu „pseudo”, bo jak się zdążyliśmy przyzwyczaić, lewica stara się o tym ładnie krzyczeć, jednak niekoniecznie już chce jej się te wartości stosować – zwłaszcza wobec oponentów), łeb Platformy gwałtownie skierował się w lewo, politycy uznali tamte wartości za przebrzmiałe i ubrali się w tęczowo-czerwone łaszki. Bez mrugnięcia oka wyrzucają do kosza podobno swoje, ale przede wszystkim milionów Polaków, ideały do kosza, licząc na krótką pamięć swoich wyborców (i umiejętne kłamanie Donalda Tuska?) i złapanie na lep sympatyków lewicy. Na szczęście wyszło im to bokiem i mam nadzieję, że już nikt z tego towarzystwa do władzy się nigdy nie dorwie.
M.
Link FB: https://www.facebook.com/photo?fbid=413541364120628&set=a.362082925933139
Wesprzeć nas można poprzez Patronite
Nawiasem Pisząc
Podebatowego cyrku ciąg dalszy

Jeszcze kurz po dwóch pseudo-debatach nie opadł, a już widzimy, że wszystkie strony próbują z nich cokolwiek jeszcze wycisnąć. Ciekawe jest to, że twardy elektorat KO uparcie twierdzi, że zwycięzcą debaty został… Rafał Trzaskowski. Według mnie, największym sukcesem tego pana jest fakt, że nie rozpłakał się i nie wybiegł z hali, bo mam wrażenie, że mało już mu brakowało. Swoją drogą, zastanawiam się, kiedy te najtwardsze elektoraty dwóch największych partii w Polsce przekształciły się w aż taki beton, ale to pewnie efekt wielu lat tłoczenia kłamstw, manipulacji i zwykłej propagandy ludziom do głów. Mnie się kiedyś też wydawało, że Tusk jest naszą jedyną szansą i w ogóle zbawcą narodu, ale nawet ja, kiedy widziałam, jak zbierał niesamowite cięgi od Aleksandra Kwaśniewskiego w debacie przedwyborczej w 2007 roku, przecierałam oczy ze zdziwienia, jak następnego dnia przeczytałam, że zwycięzcą debaty był Donald Tusk, a na potwierdzenie dorzucili opinie „ekspertów”, żeby przekonać niedowiarków, że tak w rzeczywistości było, Tusk wygrał zdecydowanie, a to, co wczoraj państwo widzieli tak naprawdę się nie wydarzyło. Jakiś czas później zaczęłam omijać TVN szerokim łukiem, a ci co postanowili oglądać tę stację dalej, to ci sami, którzy dzisiaj twierdzą, że debatę wygrał Trzaskowski i nawet nie jest im głupio wypisywać takie bzdury.
Trzaskowski zwyciężył jeszcze przed debatą
Ale OK, do tego, że każda partia ogłasza swojego kandydata zdecydowanym zwycięzcą każdej możliwej debaty (czy choćby telewizyjnej pyskówki), zdążyliśmy się już przyzwyczaić. Zazwyczaj tuż po jej zakończeniu na wszystkich mediach społecznościowych pojawiają nam się publikacje wszystkich partii, że to właśnie ich kandydat, i żaden inny, zaorał konkurencję i jest BEZAPELACYJNYM zwycięzcą. Do tej pory jednak starali się chociaż z tymi zapewnieniami zaczekać aż do końca debaty – parę dni temu zaś posłowie KO ogłosili Rafała zwycięzcą jeszcze przed zakończeniem debaty. Prawdopodobnie dlatego, że debata trochę się opóźniła, bo łaskawie dopuścili innych kandydatów do głosu, więc wypadałoby dać im dojechać. W związku z powyższym debata odpowiednio się przedłużyła, natomiast poszczególni posłowie KO prawdopodobnie napisali sobie te posty na kilka godzin przed debatą, a potem zaplanowali ich opublikowanie na odpowiednią godzinę (bo przecież nie mogą napisać, że ich kandydat zebrał manto, prawda?), więc jakoś na pół godziny przed jej zakończeniem pojawiały się posty, że oto Rafał Trzaskowski wymiótł konkurencję. Kurczę, może gdyby zaczekali odrobinę dłużej (o ile w ogóle chciało im się ten cyrk oglądać, skoro swój partyjny obowiązek spełnili), zdecydowaliby się odrobinę edytować swój wpis. Na przykład na taki: „Mimo agresywnej postawy konkurencji, Rafał odpowiedział na wszystkie pytania”. Nie jest to do końca prawda, bo Trzaskowski starał się unikać jednoznacznych odpowiedzi, raczej kluczył i zmieniał temat, ale jak jeden kandydat otworzył usta, żeby mu zadać pytanie, to on je otwierał, żeby coś tam sobie pogadać, więc wyrozumiale i z dużą dozą ostrożności możemy to uznać za odpowiedzi. Jednak pisanie o bezapelacyjnym zwycięstwie… Mnie by było trochę wstyd, nawet gdybym była zacietrzewionym wyborcą Platformy.
Później było gorzej… zwłaszcza za kulisami
Ale rzeczy oczywiste przesuńmy na bok, skupmy się na kulisach tego cyrku, bo jest o czym pisać. Przede wszystkim należałoby się zastanowić, kto był tak naprawdę organizatorem debaty Trzaskowskiego. Warto zauważyć, że już na samym wstępie jedna z pań, która zajmuje się dziennikarstucją, poinformowała, że to nie oni są organizatorami, oni tylko grzecznie umożliwiają sygnał, ale co złego to nie oni, tylko sztab Trzaskowskiego. Całkiem sprytnie, bo telewizja publiczna ma obowiązek na debatę (a podobno to miała być debata, a nie prywatny cyrk Trzaskowskiego) zaprosić wszystkich uczestników, nie tylko tych z największą ilością głosów, albo tych, których oni aktualnie lubią. Tylko że i tak szybko pojawiły się różne wątpliwości. Pierwsza – skoro to nie była debata, a organizatorami tego cyrku był sztab Pięknego – powinna być informacja o tym, że to materiał wyborczy sztabu KO. Tej, jak wiemy, zabrakło, ale to jeszcze nie wszystko, bo część kosztów produkcji poniesie TVP (wynajęcie hali plus emitowanie sygnału), a w takiej sytuacji wszystko wskazuje na to, że mamy do czynienia z nielegalnym finansowaniem kampanii i to przez telewizje publiczną. Cóż, Platforma zawsze stała na straży praworządności, więc skoro tak chętnie uwaliła subwencję PiS-owi (a potem olała wyroki sądu, bo im nie pasowały do narracji o złym i złodziejskim PiS-ie), to na pewno przyjrzy się tym wątpliwościom i je sprawiedliwie oceni, prawda? W każdym razie długo do zorganizowania debaty nikt się nie chciał przyznać i przerzucali to sobie jak kukułcze jajo, jednak oficjalnie w końcu sztab wyborczy prezydenta Warszawy potwierdził, że w sumie to oni. Ale kiedy Rymanowski w swoim programie zapytał Mariusza Witczaka, kto pokryje koszty jej organizacji, ten odpowiedział, że powinni to zrobić wszyscy kandydaci i uczestnicy. Więc jeśli ktoś chce, to chyba może się dorzucić, nie wiem. Jak można było się spodziewać, wpłynęły już powiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa do prokuratury. Z tego, co wiem, na taki ruch zdecydowała się na razie Konfederacja, słyszałam również, że szef sztabu Karola Nawrockiego również ma podjąć albo podjął podobne działania.
Sądy i sprawiedliwość po naszej stronie
Po ostatniej decyzji sądu a propos Szymona Hołowni i uśmiechniętych, nielegalnych imigrantów ze wspólnego zdjęcia, nie mamy chyba złudzeń, że te powiadomienia szybko uwalą. Swoją drogą, ciekawe było tłumaczenie sądu w tej sprawie, bo według jego opinii ci ludzie istotnie nielegalnie przekroczyli granice, ale to nie znaczy, że są nielegalnymi imigrantami. To, przepraszam bardzo, kim są? Czy jeśli ja zdecyduję się zamordować sąsiada, to morderczynią będę tylko w czasie dokonywania zbrodni, a później już nie? Tak to teraz działa w praworządnym państwie? Co prawda, nie jestem Jurkiem Owsiakiem, ale mój sąsiad też nie jest, dlatego zastanawiam się, jakby to rozpatrzyli. Nie będę jednak mordowała sąsiada, żeby się przekonać, więc przejdźmy do dalszej części – otóż sztab wyborczy Rafała Trzaskowskiego też zdecydował się poskarżyć prokuraturze. Bo jak oni, to i my. Sądy sądami, ale sprawiedliwość musi być po naszej stronie. Na wszelki wypadek jednak te sądy sobie kupiliśmy, więc o wyrok możemy być spokojni. A co się nie spodobało sztabowi Trzaskowskiego? Jak możemy przeczytać we wpisie szefowej sztabu Wioletty Paprockiej: Agresja nie przejdzie! Kierujemy zawiadomienie do prokuratury w związku z wydarzeniami, do których doszło w Końskich przed rozpoczęciem debaty prezydenckiej. Mówimy o zniszczeniu hali, próbach siłowego wtargnięcia do środka mimo jasnych wezwań o zaprzestanie natarcia, a także o awanturach i aktach agresji ze strony ludzi PiS oraz Telewizji Republika, którzy działali ramię w ramię. W państwie prawa takie działania muszą spotkać się z jednoznaczną i stanowczą reakcją – zarówno prawną, jak i społeczną. Agresja, zastraszanie i prowokacje nie mogą być akceptowane jako element życia publicznego. Demokracja wymaga szacunku, uczciwości i zasad – a nie przemocy i politycznego teatru. Polki i Polacy oczekują debaty, ale prowadzonej z klasą, bez atmosfery nagonki i chaosu. Czyli wiadomo – nielegalne próby zakłócenia DEMOKRATYCZNEGO wydarzenia. Znamy to już.
Siłowe wdarcie zaproszonych gości
I wiecie co, ja chyba rzeczywiście głupia jestem. Nic nie wiem, co prawda, o zniszczeniu hali, ale tu mogę się podpisać, że zniszczenie hali jest bardzo niefajne. Ale o jakich „siłowych wtargnięciach” mówimy, skoro sami zdecydowaliście się jednak dopuścić pozostałych kandydatów do dyskusji? I to bardzo niechętnie, bo widocznie przygotowali Rafałka tylko do dyskusji z Nawrockim, a i to, jak mogliśmy się przekonać, niezbyt skutecznie. Skoro sztab Trzaskowskiego ostatecznie zgodził się na udział innych kandydatów, to dlaczego musieli oni siłowo się wdzierać, skoro wystarczyłoby ich wpuścić? Skoro udało im się wygospodarować skądś nagle ileś tam dodatkowych mównic dla kandydatów, to chyba otwarcie im drzwi do hali nie stanowiło jakiegoś niesamowitego problemu? Chyba że było tak, że drzwi przed nimi otworzono, czerwony dywan rozłożono, a oni i tak postanowili się siłowo wdzierać, bo to zwykły plebs jest? Ja widziałam tylko, jak wdzierał się Stanowski. Zapukał, otworzyli mu, wszedł. Potem, co prawda, dziennikarze z jego „Kanału Zero” mieli problem, żeby się tam dostać, więc może to jest to siłowe wdarcie? Że w ogóle ośmielili się próbować? Albo że im się w ogóle udało, bo to przecież jeszcze gorzej? Nie wiem też, o jakim zniszczeniu hali, mówi pani Paprocka, bo nie mogę znaleźć żadnych informacji na ten temat. Wiem tylko, że ona mówi, że została zniszczona, ale jak już wielokrotnie pisałam – do polityków oraz ich współpracowników stosuję zasadę ograniczonego zaufania. Ale jeśli ktoś z Was mieszka albo odwiedza Końskie i faktycznie doszło tam do zniszczenia hali, to chętnie poczytam, bo nie mogę dotrzeć do takich informacji. A wiecie, jak to jest, uwierzysz komuś na słowo, że gdzieś tam rozdaje się rowery, a potem szybko się okazuje, że nie rozdaje, tylko kradnie. I nie rowery, a samochody.
M.
Nawiasem Pisząc
A miało być tak pięknie

Byliśmy świadkami dwóch debat prezydenckich jednego dnia i naprawdę można powiedzieć – sporo się działo. Większość kandydatów wypadła na plus. Sporo zyskał w moich oczach Karol Nawrocki, który nie dawał się wyprowadzić z równowagi (może na krótką chwilę w drugiej debacie), ale też celnie i twardo punktował niekonsekwencję polityczną Rafała Trzaskowskiego. Joanny Senyszyn dałam radę wysłuchać w pierwszej debacie, w drugiej już byłam nią zmęczona, zwłaszcza kiedy weszła w swój mocno antyklerykalny tryb. Krzysztof Stanowski bardzo fajnie wyśmiewał obłudę i hipokryzję niektórych kandydatów. Szymon Hołownia odważył się wystąpić w nieprzyjaznym dla siebie środowisku – gadał głupoty, ale trzeba to docenić. Ogólnie po tej debacie nie miałam wrażenia, że Szymon naprawdę może być jeszcze głupszy, a ostatnio zdarzało się to bardzo często. Ale chyba nikt, poza Koalicją Obywatelska, która tradycyjnie ogłosiła swojego kandydata zwycięzcą debaty, nie może w pełni świadomie i z czystym sumieniem powiedzieć, że cała ta szopka nie zaszkodziła Rafałowi Trzaskowskiemu.
Podwójny nokaut
Ale nie, po tym co się potem stało, czuję, że jednak decyzja pozostałych kandydatów była dobra. Widocznie wszyscy mieli ochotę parę rzeczy prezydentowi Warszawy wypomnieć. No i trzeba powiedzieć, że Nawrocki z Biejat pięknie w dosyć niespodziewanym duecie dwukrotnie powalili na deski Pięknego Rafała. Najpierw wspierany przez PiS Karol Nawrocki wypomniał mu jego brak konsekwencji i stałe zmienianie zdania w kluczowych dla Polski sprawach, na co Trzaskowski zaczął bredzić coś o tym, kto się boi gejów i dlaczego. Potem prezes IPN-u wręczył mu tęczową flagę, wypominając mu, że przecież od zawsze był tęczowym Rafałem, więc co mu się tak nagle odmieniło. Kandydat z ramienia KO kompletnie stracił nerwy i kłopotliwy podarunek schował, co natychmiast zauważyła Magdalena Biejat, wykorzystała okazję i wyprowadziła cios, prosząc go o oddanie jej flagi, bo ona się jej nie wstydzi. Olbrzymią przyjemność zrobiła mi tym zachowaniem Magdalena Biejat. Wiecie, to jest takie uczucie, jakby mój kot wziął mi się, zsikał, zesrał, a na końcu na to wszystko zwymiotował w pokoju. I w tej sytuacji wchodzi Biejat i ten cały syf wyciera. Twarzą Rafała Trzaskowskiego. Tego rodzaju to była przyjemność. Myślę, że kandydatka lewicy spokojnie odebrała tym wystąpieniem ileś głosów Rafałowi – chodzi mi oczywiście o te najbardziej skrajne i tęczowe środowiska. I może to zaważyć na jego prezydenturze. Tak zapunktowała tym u mnie dziewczyna, że musiałam sobie przypomnieć, że chciała odwołać Dzień Żołnierzy Wyklętych, a w jego miejsce ustanowić Dzień Ofiar Żołnierzy Wykletych, żeby mi się przypomniało, że w sumie to za nią nie przepadam. Ale tak przywalić też trzeba umieć.
Niechciany kandydat
Drugim dużym przegranym był Sławomir Mentzen. On oczywiście pisze, że nie będzie tańczył, jak mu zagrają, nie będzie brał udziału w tej szopce i nie będzie odwoływał w ostatniej chwili wizyty w tych miejscowościach, do których akurat jechał. Słyszałam jednak wersję, że jego sztabowcom bardzo zależało na udziale Mentzena w tej debacie, bo była to doskonała szansa, żeby dotrzeć do większej liczby potencjalnych wyborców. Podobno mieli coś kombinować nawet z helikopterem, ale nie było żadnych dostępnych, a podróż samochodem wiązałaby się ze złamaniem olbrzymiej liczby przepisów drogowych, a nawet ryzykiem wypadku, więc ostatecznie uznano, że nie ma sensu. Napiszę szczerze, że miałam wręcz wrażenie, że była to ustawka, żeby kandydat Konfederacji nie miał szansy się stawić, bo mógłby w niej naprawdę dużo zyskać. Stracić również, ale gra była chyba warta świeczki. Wystarczy spojrzeć, że wizerunkowo sporo zyskali na niej Karol Nawrocki, który udowodnił, że wcale nie jest sztywny i nudny czy Szymon Hołownia, korzystający ze swojego medialnego doświadczenia. Dużym zaskoczeniem okazał się Maciej Maciak – w sumie zabawnie wyglądało, kiedy kolejni kandydaci docierali na miejsce i udawali, że wcale nie są zaskoczeni na widok kompletnie obcego kolesia. Dopiero Stanowski przestał udawać i zapytał się go: „Kim ty, kurde, człowieku jesteś?”. Doczytałam sobie, że prowadzi jakiś kanał na YT, ma 70 tysięcy subskrybentów (wcale niemało, pytanie tylko, jakim cudem udało mu się zebrać ok. 130 tysięcy podpisów), jest antyukraiński, prorosyjski oraz uważa, że nie ma sensu finansować wojska, bo jak będzie za duże, to będziemy prowokować. Zwłaszcza ten ostatni pogląd jest dla mnie niepokojący, dlatego cieszę się, że ten pan też nie wypadł w tej debacie najlepiej. Ale nikogo chyba wczorajszy wieczór w Końskich nie zabolał tak jak Rafała Trzaskowskiego. Co tam Schetyna kiedyś mówił? Że wybory wygrywa się w Końskich? Mam nadzieję, że również w Końskich się je przegrywa. I że świadkiem tej porażki byliśmy wczoraj.
M.
Nawiasem Pisząc
Ciąg dalszy kabaretu w polskim Sejmie

Nie wiem, które wydarzenie z tych, do których ostatnio doszło na naszej rodzimej scenie polityczne powinno zyskać miano najbardziej żenującego, ale było ich sporo. Rafał Trzaskowski zdecydował się zrobić konferencję dla wszystkich dziennikarzy i odpowiedzieć na wszystkie pytania, a nie tak jak do tej pory zapraszać tylko tych zaprzyjaźnionych z sympatycznymi pytaniami. Roman Giertych z Jarosławem Kaczyńskim prawie wzięli się za łby w Sejmie – później do tego swoistego freak-fightu włączyli się posłowie PiS, chcąc wesprzeć prezesa. A Szymon Hołownia chwali się, że wygrał pozew przeciwko Sławomirowi Mentzenowi, bo on wcale, nigdy nie zapraszał do Sejmu żadnych uchodźców.
Nieszczęśliwa konferencja Trzaskowskiego
Trzeba przyznać, że otwarta konferencja dla wszystkich dziennikarzy była odważnym pomysłem sztabu Rafała Trzaskowskiego. Widocznie uznali, że nie wypada śmiać się z Mentzena, że uciekał na hulajnodze przed dziennikarzami, skoro samemu konsekwentnie odmawia się udziału w debatach w mediach, których się nie lubi. Odważnym, ale chyba kompletnie nieprzemyślanym, bo Trzaskowski wypadł tragicznie. Jego odpowiedzi na niewygodne pytania to albo wymuszony śmiech, albo sugerowanie, że dziennikarze robią sobie z niego żarty na Prima Aprilis, albo kłamstwa, albo zarzuty, że pytania są niemerytoryczne, a on właśnie chciałby merytorycznie, tak jak nigdy wcześniej. Tego się naprawdę nie dało oglądać. Próbowałam obejrzeć całość, naprawdę, ale to było niewykonalne. Zaczęłam się przede wszystkim zastanawiać, czy może cała taktyka sztabu Trzaskowskiego nie polegała przypadkiem na tym, żeby zorganizować ją właśnie 1 kwietnia, a kandydat KO na prezydenta, gdyby nie wiedział, co ma powiedzieć, będzie się powoływał właśnie na tę datę, że heheszki i on dziękuje za poprawę humoru. Ale za to dowiedzieliśmy się, że jesteśmy światową potęgą w ogórkach i Prince Polo – trzeba przyznać, że Rafał dość ciekawie wymawia nazwę batonika jak na takiego poliglotę. A ogórki produkowane były w Niemczech. Chociaż nie jestem pewna, czy to akurat na tej konferencji, bo on te ogórki ze sobą już chyba wszędzie wozi.
Pyskówki na poziomie w mównicy sejmowej
O kłótni prezesa PiS-u i mecenasa Giertycha nie będę się przesadnie rozpisywała, bo według mnie to taki trochę teatrzyk dla fanatyków jednej i drugiej strony, żeby mieli się czym zajmować przez następny tydzień. Wizerunkowo nie wyszedł na tym dobrze żaden z dwóch panów i chyba nawet KO spodziewała się czegoś więcej po swoim czarnym koniu, bo tak naprawdę po wszystkim ograniczyli się tylko i wyłącznie do… komentowania różnicy wzrostu. Serio. Nie wzięli oczywiście pod uwagę, że Giertych stał już w tamtym momencie na podwyższeniu przy mównicy, a Kaczyński niżej – ważne, żeby było śmiesznie, ważne, że Kaczor jest niski. Do samej kłótni odnosili się już mało chętnie, bo nie dość, że nie stała ona na najwyższym poziomie, to Romek ją przegrał. Sam się podłożył, kiedy zaczął gadać o wujach. Wydawałoby się to niemożliwe, ale to Kaczyński usiłował zniżać się do poziomu Giertycha, a nie odwrotnie. I chyba mu się to nie udało, bo o ile Qń faktycznie działa mu na nerwy, o tyle wciąganie się w dyskusję o wujach uznał za poniżej swojej godności. Mecenas musiał więc zostać sam ze swoim wujem i liczę na to, że nowe przezwisko przylgnie do Romana, tak jak Naleśnik i Pan Członek do Zembaczyńskiego.
Kiepska pamięć Szymona Holowni
Szymon Hołownia napisał na swoim Twixie: „Mentzen jest kłamcą – tak właśnie orzekł sąd. 3:0, jest kolejne zwycięstwo i obiecany hattrick. Gramy dalej, Panie Sławku?”. Jest to oczywiście świętowanie wygranej sprawy sądowej. Marszałek zapomniał niestety, że jego zdjęcie z nielegalnymi migrantami od paru lat już śmiga po necie. Internauci na szczęście szybko mu przypomnieli, ale spójrzcie sami, jak działają polskie sądy, skoro ignorują wpis Fundacji Ocalenie, który wyraźnie mówił, że ci ludzie zostali do Sejmu zaproszeni. Zacytowano nawet kobietę, która pozowała z panem Szymonem na wspomnianym zdjęciu: „W życiu bym nie pomyślała, będąc w lesie na granicy białorusko-polskiej, że któregoś dnia zostanę zaproszona do polskiego Sejmu. Że znajdę się w gronie osób specjalnie zaproszonych. Taka myśl, nie przeszłaby mi nawet wtedy przez głowę”. Cóż, gości do Sejmu zaprasza… marszałek Sejmu. Nie wiem, czy Mentzen będzie się od wyroku odwoływał, bo nie bardzo ma chyba teraz czas na takie szarpanie się z kolesiem, do którego jeszcze nie dociera, że jest politycznym trupem, przepraszam za dosadność. Wrzucił tylko wspomniane zdjęcie i skomentował to: „Sąd uznał, że Hołownia nie zapraszał do Sejmu nielegalnych imigrantów i nie wrzucał sobie z nimi zdjęć „.

M.