Nawiasem Pisząc
Nowe sposoby na przekroczenie granicy z Polską
Całkiem niedawno trafiłam na dwa – trzy reportaże, rzucające dużo światła na to, kim są uchodźcy na naszej granicy z Białorusią oraz – przede wszystkim – w jaki sposób przekraczają tę granicę. Materiały, które otworzyły mi oczy w wielu kwestiach i które mogłoby się przydać również naszym służbom. O ile, oczywiście, coś się w tej sprawie zmieni, bo od kwietniowego skandalu, a potem śmierci naszego żołnierza, nie widzę, żeby coś się tam specjalnie ryszyło. Ot, była okazja powrzucać pełne oburzenia wpisy na TT/X, więc rzucili się opisywać, jakich to oni konsekwencji nie wyciągną. Potem jednak – jak za każdym razem – temat się znudził, pojawiły się inne, ciekawsze, więc nikt już nie będzie rozliczał Tuska za jego twitterowe obietnice. Przecież nie rozliczamy go nawet za te kampanijne, więc z co za problem? Zresztą, to nie pierwszy polityk, który tylko mówi, a nie robi. I z pewnością nie ostatni. Przyzwyczailiśmy się.
Wagnerowcy zawsze chętni do pomocy
Wydawałoby się, że granica z Białorusią jest dobrze zabezpieczona. Płot postawiono; wysłano policję, wojsko, WOT, Straż Graniczną, komandosów, Żandarmerię Wojskową. Ekipa, że mucha nie siada, organizacyjnie jednak wyszło mocno tak sobie, bo nikt nie wiedział czyje rozkazy ma wykonywać. Warto wspomnieć, że dopiero po śmierci ś.p. Mateusza Sitki zaczęto szkolić wojskowych z… używania tarcz. A robili to funkcjonariusze policji, którzy mają doświadczenie w tego typu akcjach, w których trzeba na przykład jakiś protest czy zgromadzenie rozgonić. W każdym razie, nie dziwi zgromadzenie aż tylu mundurowych na naszą granicę, bo mniej więcej od listopada 2021 roku co jakiś czas organizowane są próby przekroczenia granicy podczas zmasowanego ataku uchodźców. Wtedy też pojawiły się pierwsze doniesienia, ze ci uchodźcy jacyś tacy… za dobrze wyszkoleni i przygotowani są. Że wiedzą, gdzie i w jaki sposób atakować, żeby zwiększyć swoje szanse, a jeszcze przy okazji jakiegoś polskiego funkcjonariusza zranić. To właśnie wtedy zaczęto oficjalnie mówić o tym, że sytuacja przy polsko-białoruskiej granicy to prowokacja przygotowana przez Putina i Łukaszenkę. Pamiętamy chyba takie głosy i pamiętamy, jak bardzo nie chcieli w to uwierzyć niektóre środowiska w Polsce, ignorując te ostrzeżenia i krzycząc jeszcze głośniej o uchodźczym rasizmie. Tymczasem, jest się czego obawiać, bo pamiętamy przecież, że na Białoruś w pewnym momencie trafili… wagnerowcy. I nie ma się, co łudzić, że bez Prigożyna nie są już tacy groźni – to są cały czas ci sami niebezpieczni ludzie, rewelacyjnie wyszkoleni i nie posiadający żadnych skrupułów. Ludzie, którzy potrafią zabić na pstryknięcie. A co za tym idzie – to są wciąż ludzie, którzy mogą się przydać Putinowi. Zwykli najemnicy, płatni zabójcy. Ostatnie doniesienia mówią o tym, że to najprawdopodobniej wagnerowcy szkolą „uchodźców” do walki z żołnierzami, pilnującymi nasze granice, na których instruują ich, w które miejsca ciała mają celować, żeby zadać odpowiednio ciężką ranę, a może nawet odebrać życie. Do sieci trafiło krótkie nagranie, na których widać fragment takiego szkolenia: Będziecie mieli sprzęt i noże. Waszym zadaniem będzie atakować w niechronione miejsca: szyję, pachy, nogi, ręce. I najważniejsze – nie bójcie się. Nie będą do was strzelać, a jeśli już to tylko w powietrze. Bardzo niepokojąco brzmią te słowa w kontekście tego, co później działo się na granicy. Jeszcze bardziej niepokojące jest to, że nic w tej sprawie nie zostało zrobione, No OK, Tusk natrzaskał ileś tam kolejnych twittów, ale poza tym raczej niewiele więcej zostało zrobione. I warto wspomnieć, że to nagranie wypłynęło mniej więcej pod koniec 2021 roku. Od tamtego czasu próbowano różnych pomysłów, żeby wzmocnić naszą wschodnią granicę, ale do tej pory brakuje np. przepisów, które pozwalałyby użyć broni w sytuacjach ekstremalnych. A nie, przepraszam – takie przepisy są, tyle że wojskowi mimo wszystko obawiają się użyć broni, bo… właśnie na mocy jednego z takich przepisów aresztowano grupę żołnierzy. W Polsce od jakiegoś czasu prawo działa tak, jak komuś pasuje. Przepis, który miał zwalniać z odpowiedzialności polskich mundurowych, jeśli ci użyją broni, stał się gwoździem do ich trumny. Bo być może ich sytuacja nie była wcale aż tak dramatyczna, żeby wyciągać broń i oddawać strzały ostrzegawcze?
Polscy „pożyteczni idioci” i jak z nimi postępować?
Nie ma dowodów na to, że to faktycznie wagnerowcy organizują krótkie szkolenia dla kolejnych migrantów, próbujących dostać się do Niemiec przez teren Rzeczpospolitej, chociaż służby uważają to za bardzo prawdopodobne. Ale pojawiły się dowody na to, że pomagają im również inne osoby. Mowa oczywiście o „kojotach”, którzy za gruby hajs pomagają w przemycie „uchodźców”. Jakiś czas temu do sieci trafił „konkurs”, którego zwycięzcy mogą liczyć na tańszy przemyt za granicę: Kto pierwszy poda odpowiedź, może liczyć na 12,5% zniżki od wartości czeku (…) Tym razem będzie trudne, bo młodzi ludzie szukają w necie i mają gotową odpowiedź. Jak nazywał się polski żołnierz, który zginął na granicy białorusko-polskiej? Fajna zabawa, prawda? Ta „promocja” dotyczyła akurat zniżki na podróż z Mińska na polsko-białoruską granicę, na której przewodnik dokładnie wyjaśni, w których miejscach i momentach można najłatwiej przekroczyć naszą granicę – a w razie problemów przecież chętnie pomoże. Ten i wiele podobnych wpisów można znaleźć na arabskojęzycznych czatach, na których starający się nielegalnie przedostać do Niemiec ludzie szukają odpowiednich przewodników. Zaczęła je czytać, tłumaczyć i analizować na Twitterze Klara Sołtan. I to jest naprawdę kopalnia wiedzy. Oni tam wszystko opisują, całe procesy przemytu tych ludzi. I nawet nagrywają filmiki reklamowe – w których pokazują dokładnie, jakie będą warunki bytowe podczas podróży czy zakwaterowania, cały plan, rozpiski, a nawet filmiki szkoleniowe. Większość z tych ludzi miała załatwione rosyjskie wizy – a sama Rosja od tych paru lat dużo chętniej takie wizy wydaje. Przypadek? Właśnie na tamtych czatach przekazują sobie informacje, które punkty na granicy są najpewniejsze, na bieżąco informują o tych „spalonych”, ale też tych nowo odkrytych. Na bieżąco mamy też wrzucane kolejne filmiki, na których grupa imigrantów nie niepokojona przez nikogo spokojnie przekracza naszą granicę i ukrywa się w lesie. A dlaczego o tym wszystkim piszę? A, bo mniej więcej w tym samym okresie, pan Władysław Kosiniak-Kamysz był łaskaw uprzejmie prosić naszych przygranicznych aktywistów, żeby może, na krótką chwilę, wstrzymali się z popełnianiem przestępstw. O co chodzi? Otóż niektóre z tych osób biorą aktywny udział w przemycie ludzi, instruując ich przy granicy, kiedy i gdzie można przekraczać, bo jest pusto, a Straż Graniczna stacjonuje akurat na innym odcinku. Czyli mamy ludzi, którzy aktywnie i świadomie łamią polskie prawo, bo albo im się wydaje, że robią dobrze, albo przytulają za to jakieś pieniążki. I co na to odpowiada nasz wicepremier i minister obrony narodowej? Że on bardzo prosi, żeby przestali. Że rozumie odruch serca, ale tak nie wolno. Tylko tyle. Nie było choćby maleńkiej groźby, że na przykład osoby złapane na takiej próbie trafią od razu do aresztu i będą sądzeni jak zwykli przestępcy – którymi zresztą są. Nie, pan Kosiniak-Kamysz wolał się bawić w dobrego policjanta, ale zapomniał, że do takiej zabawy przydałby się również zły. Ale gdzie tu miejsce na złego policjanta, przecież to jest uśmiechnięta Polska, więc wszyscy funkcjonariusze na granicy też mają się uśmiechać. Dlatego ludziom, którzy pomagają sforsować polską granicę, mogą co najwyżej pogrozić paluszkiem. I delikatnie poprosić, żeby więcej tak, z łaski swojej, nie robili. Tak. Żyjemy w kraju, w którym wicepremier i minister obrony narodowej apeluje do przestępców, którzy pomagają w przemycie ludzi, że fajnie by było, jakby się na trochę wstrzymali. Że spoko z nich ziomki, ale wiecie, rozumiecie, odrobina umiaru nikomu jeszcze nie zaszkodziła. Że przemycać to sobie mogą, ale może trochę później, a najlepiej tak, żeby Straż Graniczna przypadkiem nie zauważyła, bo potem sami nie wiedzą, co mają robić.
W skrócie chyba tak wygląda sytuacja na naszej granicy z Białorusią. Problem jest rozwiązywany na Twixie, na którym politycy budują sobie słupki poparcia – niestety nie jest rozwiązywana na miejscu. Putin z Łukaszenką ogrywają nas już w zasadzie jak dzieci. Politycy interesują się tylko tym, czy i jak bardzo jakaś niebezpieczna sytuacja na granicy może wpłynąć na ich wyniki oraz jak ewentualnie można je poprawić. Do tego ich rola się ogranicza, bo kiedy dochodzi już do konkretnych decyzji i jasnych stanowisk, są nagle bardzo zajęci czym innym. Dlatego działanie Polski zmierzające do poprawy sytuacji na granicy ograniczyła się do kilku wpisów na TT/X, zapewnieniem, że skoro herr Tusk powiedział, że będzie ona bezpieczna to znaczy, że będzie bezpieczna i czołobitnego apelowania do przestępców, żeby nie popełniali przestępstw.
Brzmi jak plan.
Wesprzeć nas można poprzez Patronite
Ostatnio głośno było o Franciszku Sterczewskim, który został porwany przez państwo, którego nie wolno krytykować, a być może opisywać w niezbyt entuzjastycznym tonie. Będę szczera, wolałabym żyć w kraju, w którym państwo pomaga swoim obywatelom w takiej sytuacji, nawet jeśli są posłami Platformy. Co w żadnym wypadku nie zmienia mojego zdania o samym zainteresowanym, który w moim odczuciu zrobił to tylko dla poklasku. A ten najłatwiej uzyskać, robiąc z siebie męczennika, bo nawet część polskiej prawicy wypisywała w mediach społecznościowych: „Oddajcie nam Franka”. Mnie do tego daleko, bo jestem przekonana, że właściwie odczytałam jego intencje. Doskonale wiedział, że tak się stanie, chociażby na przykładzie Grety Thunberg. I musiał zdawać sobie sprawę, że wywoła to tylko szum medialny, na którym mu zależało, bo Palestyńczykom akurat ten ich wypad za bardzo nie pomógł.
Zakończenie konfliktu – ale na jak długo?
Ale zostawmy Franka, bo Donald Trump uroczyście ogłosił, że konflikt w Strefie Bazy się skończył. Najlepsze państwo świata wycofało na razie swoje wojska pod granicę, a Hamas wypuścił wszystkich zakładników. Warto podkreślić, że ci uwolnieni ludzie nie byli w jakimś opłakanym stanie – wiadomo, że nie byli w najwyższej formie życia, bo niewola to zawsze niewola, ale nie byli też głodzeni ani bici (co ciekawe, i Sterczewski i Thunberg opowiadali potem, że byli torturowani, ale oni niekoniecznie są znani ze swojej prawdomówności, więc nie będę opierała się na ich zwierzeniach). Wątpię jednak, żeby to był spokój długotrwały. Najbardziej pokojowy naród na świecie już zapowiada, że zakładnicy zostaną przesłuchani, aby pomóc w zlokalizowaniu miejsca, w którym byli przetrzymywani, zapowiada również wysadzenie tunelów zbudowanych przez Hamas. I szczerze pisząc, wątpię, żeby dbali wtedy przesadnie o życie cywili. Zresztą, co się złego stało, już się nie odstanie. Żymiańscy pacyfiści dołożyli wszelkich starań, żeby ich działania w Strefie Gazy były jak najskuteczniejsze. Blokowali możliwość dostarczania tam humanitarnej pomocy (jak trzeba było to nawet bombardowali konwoje dostarczające pożywienie – w ten sposób zresztą zginął nasz rodak, Damian Soból), strzelali do ludzi, którzy próbowali tę pomoc w coraz rzadszych punktach pomocy uzyskać (tak zginął Suleiman al-Obeid, były piłkarz nazywany „palestyńskim Pele”) oraz plądrowali pola uprawne i to w taki sposób, żeby nic tam jeszcze długo nie wyrosło. Jeden z żołnierzy przyznawał, że otrzymywali rozkazy, aby w pewnych regionach strzelać do każdego, obojętnie czy był to cywil, kobieta czy dziecko. Nikt tam nie miał prawa wejść, bo nie. Szkoda, że zapomnieli o tym informować Palestyńczyków, żeby wiedzieli, aby się w te tereny nie zapuszczać.
Lubimy się z powrotem
Mając to wszystko na uwadze, dziwię się, że nastroje wśród polskich polityków z powrotem stają się raczej prożymiańskie. W mediach społecznościowych pojawiło się mnóstwo wpisów, że ulubieńcy świata tylko się bronią, a cała odpowiedzialność za śmierć mieszkańców Strefy Gazy ponosi Hamas. Bo przecież jasno zostało powiedziane, że pokojowi wycofają się, jak tylko terroryści wypuszczą zakładników. Czyli w wolnym tłumaczeniu – skoro członkowie organizacji terrorystycznej nie chcą wypuścić porwanych przez siebie ludzi, my będziemy mordować cywilów, kobiety i dzieci. Rzeczywiście, bardziej humanitarnie się nie dało. Dziwię się, że można tak lekką ręką odsunąć to, co tam wyprawiano – zwłaszcza jeśli się przypomni, co działo się później w sprawie śmierci Damiana Sobola. Odpowiem Wam tylko, że nie działo się nic – pisałam o tej sprawie jakoś pod koniec września. Ale kto by się przejmował polskim obywatelem, kiedy trzeba bronić najlepsze państwo świata, prawda? Nawet Sterczewski został przez swoją partię ukarany – oficjalnie za brak obecności na zebraniach, ale patrząc na to, że wcale posłowie tak ochoczo się w tym Sejmie nie pojawiają, podejrzewam, że był to tylko pretekst. Jeszcze większą wyrozumiałością wobec Benjamina Natenjahu wykazał się Donald Trump, który wprost apelował, aby został on ułaskawiony. Za wszystko. I za zarzuty korupcyjne, i za ludobójstwo w Strefie Gazy. Oczywiście, prezydent USA nie może wpływać na decyzje podejmowane przez głowę innego państwa, nie ma również mocy prawnej anulowania nakazu aresztowania wydanego przez Międzynarodowy Trybunał Karny, ale mam niemiłe wrażenie, że faktycznie się zbrodniarzowi wojennemu z pokojowego państwa upiecze. Zresztą, kiedy pojawiła się informacja, że Natenjahu przyleci do Polski, prezydent Duda mówił jednym głosem z KO, żeby go nie wydawać, więc tyle sobie ten Międzynarodowy Trybunał Karny może.
Amnestia dla zbrodniarza
Patrząc, jak to się wszystko korzystnie dla pana Benjamina układa, odnoszę niemiłe wrażenie, że faktycznie cała sprawa została ukartowana. Oczywiście, to co zrobił Hamas 7 października 2023 roku było haniebną i nieludzką zbrodnią (wolę to podkreślić, bo niektórym się wydaje, że sprzeciw wobec ludobójstwa, które się tam dokonywało, oznacza z automatu poparcie dla działań Hamasu), ale zaraz po tym, jak to się stało wyraziłam swoje wątpliwości na ten temat. Podobno najlepsze państwa świata ma przy okazji najlepszy wywiad świata, co już udowadniali wielokrotnie. I oni naprawdę nie potrafili wykryć, co szykuje Hamas? Strona palestyńska utrzymuje, że doskonale wiedziano, jakie są ich zamiary, ale nie zrobiono absolutnie nic, żeby to powstrzymać. W trakcie ataku zresztą też specjalnie się nie spieszono, żeby ratować własnych obywateli, którzy byli w tym czasie w bardzo brutalny sposób mordowani. Myślałam, że tylko po to, żeby otrzymać pretekst do kolejnego najazdu na Strefę Gazy, ale teraz zastanawiam się, czy sam Natenjahu sobie tego w ten sposób nie wykombinował, wiedząc doskonale, że po zakończeniu kadencji ciężko mu się będzie z tych zarzutów wyłgać i zdając sobie sprawę, że USA jest mu bardzo przychylne. Sugestia Trumpa o amnestii dla niego tylko to potwierdza. Isaac Herzog, prezydent ulubieńców świata ma rzeczywiście prawną możliwości ułaskawienia pana Benjamina, ale na razie podkreśla, że nie jest ona brana pod uwagę. Wiemy jednak, że z kolei przywódca USA potrafi być uparty – o amnestii dla Natenjahu wspominał w czerwcu 2025 roku, później w październiku podczas przemówienia w Knesecie i podczas szczytu pokojowego w Sharm el-Sheikh nieśmiało o takiej możliwości przypomniał. Ułaskawienie krajowe nie negowałoby również presji międzynarodowej w tym temacie, ale tu już mieliśmy przykład, jak to działa, a raczej nie działa. W najgorszym wypadku Natenjahu nie będzie opuszczał terytorium najlepszego państwa świata, ale po co miałby to robić, skoro jest najlepsze?
P.S.: Celowo nie używałam nazwy tego kraju, bo kiedy ostatnio to zrobiłam, właśnie przy wpisie na temat Damiana Sobola z końca września, FB uciął mi zasięgi. On ma chyba jakąś alergię, kiedy zobaczy tę nazwę ze słowami „ludobójstwo” i „zbrodnie wojenne” w jednym wpisie.
M.
KO w mediach społecznościowych chwali się, że odebrano immunitety Kamińskiemu i Wąsikowi. I, rzecz jasna, powtarza się stara, sprawdzona narracja o rozliczeniach. Jak na razie idą KO te rozliczenia – wszyscy wiemy. Zazwyczaj kończą się właśnie na odebraniu immunitetu. Zresztą, co tu pisać o rozliczeniach, skoro rządząca koalicja obstawia komisje śledcze takimi tłukami, że dowodu by nie znaleźli, nawet gdyby ich kopnął w tyłek albo usiadł na twarzy. A już zwłaszcza ta ds. Pegasusa, bo ja mam naprawdę problemy, żeby wskazać, kto tam jest najmniej kompetentny i najmniej powinien się tam znaleźć. Przestało mnie to tak naprawdę ruszać, bo KO znana jest z tego, że lubi się chwalić, że coś zrobi, a potem tego nie robi. Jeszcze nie udało im się wiarygodnie pochwalić, czymś co dla odmiany zrobili – i nie mam tu na myśli zadłużenia państwa czy rujnowanie gospodarki. Z reguły właśnie dlatego, że jak zaczynają się chwalić, to znaczy, że jeszcze nawet nie zaczęli pracować nad tym, czym się chwalą. Nieważne zresztą, bo to bardziej tytułem wstępu, chciałam skupić się na innym immunitecie, który dla odmiany nie został odebrany. I warto się zastanowić, czy słusznie.
Kim jest Ilaria Salis?
Ilaria Salis to skrajnie lewicowa, należąca do Antify europosłanka i przestępca w jednym, ale w Parlamencie Europejskim to akurat nic nowego. Tam wielu jest takich, którzy powinni oglądać świat przez kratki. Jest członkinią grupy, którą śmiało można nazwać gangiem, o nazwie Antifa Hammer. Brała udział w kontrmanifestacji z okazji węgierskiego „Dnia Honoru” na Węgrzech, gdzie w grupie kilku osób miała atakować fizycznie uczestników tego marszu, ale często były to zupełnie przypadkowi ludzie, a – Bogiem, a prawdą – jeszcze nie słyszałam, żeby członkowie Antify przejmowali się jakąkolwiek weryfikacją. W aktach oskarżenia użyto stwierdzenia, że ranni doznali obrażeń, które mogły okazać się śmiertelne. Tyle wiadomo, przynajmniej z publicznych artykułów i sądowych interpretacji. Samo to, według mnie, wystarczy, żeby takiej osoby nie dopuszczać do rządzenia, ale co ja tam wiem. Próbowałam dokopać się do kolejnych informacji, ale wizerunek Salis jest w mediach bardzo ugrzeczniony – w większości publikacji jedynie wspomniano, że „brała udział w zamieszkach”, a w niektórych całkowicie to pominięto, więc tak naprawdę cholera wie, o co kobieta została oskarżona. Próbowałam więc szukać w węgierskich mediach, posiłkując się translatorem, ale to niewiele zmienia, więc dalej będę się już opierała na wypowiedziach polityków. Do informacji, dotyczących śledztwa, zebranych dowodów czy akt, dostępu praktycznie nie ma. Oficjalnie wiadomo więc, że włoska aktywistka miała z grupą innych osób atakować uczestników marszu, ale czasem nie wiedziała, czy człowiek którego atakuje jest faktycznie uczestnikiem „neonazistowskiego” wydarzenia, czy przypadkowym przechodniem.
Interpretacje polityków
Teraz przejdźmy do opisów polityków – przeszperałam wypowiedzi polityków polskich (tu najczęściej z Konfederacji), ale też węgierskich i amerykańskich. Od razu zaznaczę, że politycy, jak to politycy, lubią swoje wypowiedzi odpowiednio ubarwiać i koloryzować, dlatego warto to zawsze podkreślać i o tym pamiętać. Być może to, co piszą jest prawdą, być może nie, a być może znajduje się tam tylko część prawdy (co wydaje mi się najbardziej prawdopodobne). Otóż główny ich zarzut dotyczy tego, że Salis używała ciężkich narzędzi do ataku – dużo mówi się o młotku, ale tutaj nie jestem pewna, czy to nie manipulacja związana z tym, jak nazywała się grupa do której należała (Antifa Hammer). Ona sama się do tego nie przyznała, jednak do sieci wypłynęło zdjęcie brutalnie pobitego mężczyzny, który rzekomo miał być ofiarą włoskiej anarchistki i jej kumpli. Obrażenia jasno wskazują na to, że ten człowiek został bardzo brutalnie zaatakowany jakimś ciężkim przedmiotem, ale znowu – nie znalazłam żadnego OFICJALNEGO potwierdzenia, że został on faktycznie zaatakowany przez tę grupę Antify. Zaczęłam więc kopać głębiej w nadziei, że dokopie się na jakieś wiarygodne zdementowanie, ale na nic takiego nie trafiłam. Oczywiście, ludzie w komentarzach, często powtarzają, że nie są to oficjalne informacje, ale długo nie mogłam znaleźć informacji, kim był ten człowiek i czy faktycznie miał nieprzyjemność trafić na grupę Salis i zaprzyjaźnionych antyfiarzy, czy uległ jakiemuś wypadkowi zupełnie niezwiązanym ze sprawą. Wszystkie źródła, do których dotarłam, wskazują jednoznacznie, że zdarzyło się to właśnie tego dnia i w tym miejscu. Pojawiło się też nagranie z samego ataku, w którym widać, że mężczyzna został zaatakowany od tyłu, a sprawcy faktycznie atakowali go narzędziami, które trzymali w rękach.
Gdzie leży prawda?
Ciężko mi potwierdzić, że te wpisy polityków faktycznie są zgodne z faktami, ale (to tez moja osobista i pewnie subiektywna opinia) jeżeli podobny opis umieściło iluś tam polityków z różnych krajów, a nie znalazło się żadnych prawdopodobnych dementi, poza tym, że to „nieoficjalne” informacje, odnoszę wrażenie, że całe zdarzenie mogło wyglądać bardzo podobnie. Jednak według innych informacji do których dotarłam (również z węgierskich mediów), zaatakowany facet nazywał się Dudog László, miało to miejsce w Budapeszcie, ale artykuł, w którym padło jego imię i nazwisko, co prawda, odnosi się do ataku Antify, tyle że tym razem niemieckiej, więc naprawdę nie wiem, czy politycy nie pomieszali ze sobą dwóch różnych zdarzeń. Bardzo możliwe, bo w ataku na tego mężczyznę używano również noży, co nie zostało stwierdzone podczas „wyczynu” Salis i jej grupy. Bardzo wiele wskazuje więc na to, że jest to dezinformacja, żeby oczernić Salis, ale czy naprawdę trzeba ją dodatkowo oczerniać? Z samych oficjalnych źródeł wynika jasno, że ta kobieta nigdy nie powinna dostać mandatu europosła. I jeden wniosek – Antifa zawsze działa podobnie. Nie ma różnicy, czy to na Węgrzech, w Niemczech, we Włoszech czy w Polsce. Tak czy inaczej – głosowanie za odebraniem jej immunitetu było, nie wiedzieć czemu, tajne. Ale można się domyślać. Nie wiemy, kto jak głosował, ale znamy oficjalne wyniki. Salis wygrała minimalnie – 306 europosłów głosowało za pozostawieniem jej immunitetu, 305 było przeciwko. Co ważne, w sprawie „aktywistki” toczył się już proces, zanim część włoskich wyborców postanowiła umieścić ją w PE. Ponad rok spędziła w areszcie, a następnie została przeniesiona do aresztu domowego (elektronicznego). Do Europarlamentu powędrowała zatem tuż z aresztu domowego. Takie to elity. Włoszka prawdopodobnie uniknie odpowiedzialności, ale wcale się nie zdziwię, jeśli do sprawy będzie się jeszcze wracało.
Przynajmniej powinno się, bo naprawdę człowieka krew zalewa, kiedy słyszy, ile afer europosłów zostało unieważnionych, bo tak. Tam jest naprawdę długa lista.
M.
To jest naprawdę niesamowite, co niektórym silniczkom się w głowach roi. Sfałszowane wybory, prorosyjski Nawrocki i ogólne przeświadczenie, że jeśli się z nimi w czymś nie zgadzasz, jesteś ruską onucą. Denerwuje mnie to określenie, bo zużyło się już mocno, zupełnie tak jak „faszysta”. Teraz każdy może zostać faszystą albo ruską onucą i coraz ciężej jest odróżnić, kto faktycznie współpracuje z Rosjanami na szkodę Polski, a kto po prostu ośmielił się gdzieś tam z kimś tam nie zgodzić. Wymyto już to określenie z prawdziwego znaczenia. Według mnie nie jest dobrze, że tak się dzieje, ale prawdopodobnie nie mam racji, bo nasi politycy i dziennikarze robią to każdego dnia, a to przecież elita narodu.
Krótki opis przypadku
Ale w porządku, bez kpienia i jaj robienia. Autorka profilu „WaszaKaśkowatość”, czyli, jak mniemam, Kaśka, jest silniczkiem pełną gębą. Powtarza dokładnie te same, nawet najbardziej idiotyczne bzdury, kiedy tylko ktoś z Silnych Razem wrzuci jakiś pomysł, jakby tu zohydzić Nawrockiego Polakom. Była pierwsza do wysyłania PiSowców do więzienia, nawet jeśli nic nie zostało udowodnione, bo ona wie lepiej, czy winni czy niewinni. Sugerowała odebranie ludziom ze wsi prawa do głosowania, bo oni powinni się martwić co najwyżej o sołtysa, a nie o prezydenta całego kraju! Krzyczała o sfałszowanych wyborach. Nawrockiego nazywa „domniemanym”, „uzurpatorem” albo „(p)rezydentem”. Kolesia, który wrzucił ten wpis nie kojarzyłam, ale sprawdziłam go sobie. Taka sama para kaloszy. Wypisuje o ludobójstwie dokonanym przez PiS, powiela wszystkie nagrania czy wpisy chwalące KO i, oczywiście, szydzące z PiS-u, Kaczyńskiego, Nawrockiego czy w ogóle kogokolwiek, kto stał w ich pobliżu i nie zwymiotował z obrzydzenia.
O co naprawdę chodziło?
I teraz słuchajcie – link, który wrzucili pochodzi z… tak, z rosyjskiej telewizji. Przez cały ten reportaż naparzano w prezydenta RP, że „rozmawia z Piłsudskim” (Nawrocki rzeczywiście użył takiego sformułowania, ale w formie żartów – mówił, że rozmawia z duchem Józefa Piłsudskiego w Belwederze o wojnie polsko-bolszewickiej z 1920 roku). Było również wspomniane, rzecz jasna, o zażywaniu snusu. Napiszę szczerze – mnie też nie do końca się podoba, że głowa naszego państwa musi to zażywać na wizji, podczas ważnych spotkań, debat i tak dalej. Ale w dalszym ciągu – snus to tylko snus. Specem od narkotyków nie jestem, więc to tylko i wyłącznie moje podejrzenia, ale myślę, że gdyby Karol Nawrocki zażywał narkotyki w zawiniątku wielkości tego snusa pod dziąsło, to zorientowalibyśmy się wszyscy, że jest naćpany. Ja ogólnie boję się narkotyków (więc ekspertką tym bardziej nie jestem), poza klasyczną „marysią” nie brałam nic, ale naprawdę mam wrażenie, że gdybym wzięła sobie pod dziąsło taką ilość mefedronu/kokainy/amfetaminy to latałabym pod sufitem. Albo zeszła z powodu przedawkowania. Po Karolu Nawrockim, poza tym nieszczęsnym zażywaniem snusu na wizji, nie widać, aby był pod wpływem jakichś środków psychoaktywnych. A ogólnie wolę prezydenta, który raz na jakiś czas zażyje snusa, niż takiego, który potrzebuje rozmowy z psychologiem przed każdą debatą.
Powrót do pytania tytułowego
Ale wróćmy do tematu – część silniczków radośnie udostępnia fragmenty z rosyjskiej telewizji, która atakuje Karola Nawrockiego. I przez głowę im nawet nie przejdzie, że skoro ONI go atakują, to widocznie nie jest tak bardzo prorosyjski, jak im usiłują wmówić politycy KO i media, bo po samym tym reportażu widać, że mocno ich on uwiera. Udostępniają rosyjską propagandę, żeby atakować polskiego prezydenta – dosłownie. To kto tu naprawdę jest ruską onucą i kto sieje rosyjską dezinformację? Bo ja mam jedną, nieśmiałą sugestię w związku z tym, myślę, że domyślacie się jaką. Ale na profilu tej pani dowiecie się, że ruskimi onucami są wszyscy, tylko nie ona. Na profilu pana Piotra zresztą podobnie. Przypomnijmy, że „Kanał Pierwszy” to największa rosyjska telewizja. Po upadku ZSRR została odrobinę przekształcona, ale cały czas pozostaje pod całkowitą kontrolą państwa, a jej udziałowcami są głównie rosyjskie instytucje rządowe i struktury związane bezpośrednio z Kremlem. Tak się bawią. Ale napisz im coś o Wołyniu, to Cię zarżną jak indyka na Święto Dziękczynienia za wspieranie rosyjskiej propagandy.
Halo, silniczki! Wytrzyjcie może po sobie podłogę, bo trochę hipokryzji się Wam się ulało. Podejrzewam, że wypłynęła uszami.
M.
Link do fragmentu reportażu z rosyjskiej telewizji: https://x.com/LeskiPiotr/status/1973496793800515971