Connect with us

Nawiasem Pisząc

Immunitet na pedofilię

logo nawiasem pisząc

Opublikowano

on

Kiedy narzeczony pokazał mi film „Bagno”, długo nie mogłam dojść do siebie. Przedstawia on historię, która wstrząsa, doprowadza do wściekłości, ale również do poczucia bezsilności. Mamy tu znanego i cenionego muzyka, który okazuje się pedofilem, mamy jego ofiary, które zdecydowały się przerwać milczenie, mamy jednego dziennikarza, który robi wszystko, aby zwyrodnialec nie pozostał bezkarny oraz jego kolegów po fachu, którzy nie wykazali zainteresowania tematem, mimo że wcześniej uchodzili za obrońców tak okrutnie skrzywdzonych oraz bezkompromisowych łowców tych, którzy tej krzywdy się dopuścili. To jest naprawdę materiał, po którym długo nie można dojść do siebie. Który pokazuje obłudę i podwójne standardy dziennikarzy mediów głównego nurtu, jak chyba nikt inny wcześniej – chociaż oczywiście byli ludzie, którzy konsekwentnie demaskowali ich kłamstwa i manipulacje. Ta sprawa jednak oburza jeszcze bardziej, bo dotyka niestety najmłodszych.

Absurdalna decyzja sądu

Według ustaleń Mariusza Zielkego, bo to on jest autorem tego reportażu i to on bezskutecznie odbijał się od drzwi, kiedy szukał pomocy u większych mediów, Krzysztof Sadowski miał dopuszczać się czynów pedofilskich w latach 1960-2017, a jego ofiarą miało paść co najmniej czterdzieścioro dzieci – przynajmniej do tylu dotarł reporter, a ile jest jeszcze osób, które nie odważyły się mówić? Początek filmu pokazuje nam zwierzenia i wspomnienia ludzi, którzy mieli nieszczęście w dzieciństwie poznać muzyka, a niestety trzeba powiedzieć, że miał on łatwy dostęp do nieletnich, bo organizował warsztaty muzyczne dla nich. W latach 90-tych założył dziecięcy zespół „Tęcza” oraz Fundację Wspierającą Dzieci Uzdolnione Muzycznie. Możemy sobie łatwo wyobrazić jak to działało: okłamywał dzieci i ich rodziców, obiecując rozwijać ich talent, zdobywał ich zaufanie, a potem maskia niestety opadała. Nie będę tutaj zamieszczała opowieści ofiar Sadowskiego – każdy z nas na pewno domyśla się, jak one brzmiały i jakie wstrząsające były. Napiszę za to, jak zareagował warszawski sąd na śledztwo Mariusza Zielkego, bo tutaj naprawdę włos się jeży na głowie. Otóż po ujawnieniu afery Krzysztofa Sadowskiego na dziennikarza został nałożony zakaz pisania o pedofilskich skłonnościach muzyka. Po kilkunastu miesiącach został on zdjęty, ale w tym czasie sprawa zniknęła z mediów głównego nurtu. Od tego czasu reporter bezskutecznie zabiega o to, żeby dziennikarze pracujący dla największych telewizji, gazet czy portali internetowych znowu się nią zainteresowali i tym samym kładli nacisk na prokuraturę, aby łaskawie zajęła się bezkarnym pedofilem.

Niezrozumiała bezczynność mediów

W dalszej części dokumentu możemy usłyszeć, z jakimi odpowiedziami spotykał się Zielke, kiedy interweniował u innych dziennikarzy. Na przykład Tomasz Krzyżak z Rzeczypospolitej mówił wprost: Ja mam generalnie takie wrażenie, że po prostu właśnie takich kwestii, o których Pan mówi, czyli pedofilii w innych środowiskach, w ogóle generalnie nie dotykamy i nic nie podejmujemy z różnych przyczyn. Jak sądzę nie są atrakcyjne, tak jak atrakcyjna jest pedofilia w Kościele. Redaktor naczelny tej gazety, Bolesław Chrabota, mówił: Mam świadomość tego, że ta sfera w świecie mediów, ale nie tylko, jak się okazuje w Kościele, również była zaniedbana i zamieciona pod dywan. Ja oczywiście znam ten temat wyłącznie z prasy, z Pańskich publikacji, nie mam żadnych dowodów na to, że tak było, no ale jeśli tak, to to jest coś, co rzuca bardzo poważny cień na jego życie i na środowisko, w którym funkcjonował. TVN z kolei zajął się sprawą Sadowskiego w taki sposób, że na antenie „Dzień dobry TVN” padły słowa: Sam Krzysztof Sadowski powiedział, że on jest niewinny, że te zarzuty tak naprawdę wymyśla jedna osoba, której odmówił pomocy i która tej pomocy od niego oczekiwała, to miała być pomoc finansowa. Czyli pan Krzysiu tak naprawdę jest w porządku, to tylko jakaś hańbiąca zmowa, dobrze rozumiem? Około czterdziestu ludzi, teraz już dorosłych, którzy zaczęły mówić niezależnie od siebie i do których dotarł autor „Bagna”. Redaktorzy naczelni OKO.pressu i Onetu zareagowali tak, jak można się po nich spodziewać – zwykłą bezczelnością. Odwrócili po prostu kota ogonem i zareagowali, jakby to oni byli największymi ofiarami w tej sprawie – ot, uparł się stary dziad na niezależne i wolne media. Piotr Pacewicz (OKO.press) powiedział: Pan jednak, chcąc – nie chcąc, oskarża media o przemilczanie tematu, bo do tego się to sprowadza. Ja nie chcę występować w roli osoby, która będzie się przed kamerą tłumaczyć. No bo co ja mam powiedzieć? Że po prostu nie zawsze wszystkim się można zająć? Jak to zabrzmi dla słuchaczy?. No, ma pan rację – nie najlepiej. Zwłaszcza, że sprawa dotyczy największej chyba afery pedofilskiej w Polsce, na którą „po prostu” zabrakło Wam czasu, ale znajdujecie go aż nadto, żeby napierdzielać w PiS i Konfederację, zajmować się transgenderowymi głupotkami, robić wywiady z ludźmi, którzy nie wiedzą, jakiej są płci, wypisywać różnego rodzaju feministyczne wysrywy i to, jakie to uciążliwe są dzwony kościelne czy procesje na Boże Ciało. Ale przyjrzeć się człowiekowi, który przez wiele lat molestował i zgwałcił kilkadziesiąt dzieci, to już nie ma komu. Bartosz Węglarczyk był jeszcze bezpośredni: Ja pracuję od 7 rano do 22. Gdzie mam pana wepchnąć – o 24, czy wtedy mogę juz odpocząć, czy nie mogę jeszcze?. Biedny, zarobiony facet. Nie miał czasu się zająć skandalem pedofilskim i ktoś śmie mieć o to do niego pretensje. Chociaż trzeba też przyznać, że naczelny Onetu starał się jeszcze bronić, tłumacząc że tą historią zajmowała się… Plejada. I że znalazł około trzydzieści tekstów opisujących ten temat właśnie na tym portalu. Sprawdziłam to sobie i – co prawda trzydziestu nie znalazłam, ale zgadza się – coś tam było. Jeden z nich informuje o tym, że prokuratura umorzyła śledztwo z powodu przedawnienia. Nigdy nie zrozumiem idei „przedawnienia” w przypadku najgorszych zbrodni. Przedawnienie to może być, kiedy – ja wiem? – ktoś zapomni opłacić karę za brak biletu, ale nie w przypadku przestępstw, które niszczą czyjeś życie. Warto jednak podkreślić, że Mariusz Zielke utrzymuje, że przedawnienia jeszcze nie było – dlatego zdecydował się nakręcić materiał, w którym opisuje dramat ofiar i rozprawia się z mediami, które sprawę bagatelizowały. Póki jest jeszcze szansa, żeby ukarać przestępcę seksualnego. Inne materiały Plejady dotyczące muzyka? Podam Wam kilka tytułów, na jakie natrafiłam. Maria Sadowska zabiera głos. O sprawie jej ojca było głośno. Przez krótki czas, zanim sąd nie zdecydował się zamknąć ust twórcy „Bagna” – istotnie. Ale nie na łamach tego portalu. Mamy jeszcze tytuł: Tak mieszka Maria Sadowska. Szalone wnętrza jej domu zrobią na tobie wrażenie. Tak, to jest zdecydowanie ważniejszy temat, niż jakiś tam bezkarny pedofil, przekonaliście mnie. Na końcu mamy jeszcze oświadczenie tego chorego zwyrola, w którym wszystkiemu zaprzecza. I tyle ze śledztwa całej Plejady. Dodam tylko na koniec, że na miejscu Węglarczyka nie broniłabym się w ten sposób. Nazwa „Plejada” co prawda sugeruje, że jest to portal plotkarski, ale faktycznie pojawiały się tam artykuły na temat chociażby Iwony Wieczorek. Zawierające kompletnie nieprawdziwe informacje i rażące click-baity w tytułach. Rzeczywiście, jest się czym chwalić.

Ekspert od pedofilii… w Kościele

Przedstawiciele TVN-u i Wyborczej twierdzili, że w ogóle nie mieli pojęcia o sprawie. Jest jednak pewna kwestia, która pokazuje, że TVN też ma swoje za uszami, jeśli chodzi o pomijanie pedofilii, jeśli sprawa nie dotyczy Kościoła. Konkretnie mowa o panach Sekielskich, którzy nakręcili głośne „Nie mów nikomu”, gdzie zajęli się księdzem, który był wtyką SB. Zielke dotarł do kobiety, którą w dzieciństwie molestował inny zboczeniec – Jarosław B. Jak opowiada, próbowała szukać pomocy właśnie u Sekielskich, konkretnie u pana Tomasza. Niestety usłyszała tylko, że on się już tym nie zajmuje, ale za to był na tyle miły, że podał jej numer do adwokata, który mógłby jej pomóc. Swój pan, można by rzec, zastanawiam się jednak, dlaczego dziennikarz nie chciał nagłośnić tej sprawy? Nasze ofiary są lepsze niż wasze, czy coś w ten deseń? W każdym razie kobieta opowiedziała Zielkemu, że wspomniany adwokat miał przyjąć dwieście tysięcy złotych od jej oprawcy. Kiedy się o tym dowiedziała, wypowiedziała mu pełnomocnictwo. Sprawa utknęła w martwym punkcie. A kim był rzeczony prawnik? Nazywa się Artur Nowak i jest swego rodzaju ekspertem od pedofilii – niestety tylko tej w Kościele. Powiedział on zresztą wprost autorowi reportażu: Wiesz co, prokuratura, jak prowadzą te sprawy, te wnioski… Kurde no, no jest jakiś taki zwykły pedofil, no to się domagają od niego jakiejś tam kary, nie? A jak już jest tam jakiś tam ksiądz, nie, to po prostu mu przyjebie sąd, to po prostu wiesz tam, ile Bozia dała. Cóż, wypada przynajmniej pogratulować szczerości. Inne cytaty pana Nowaka? Dotyczą przede wszystkim Kościoła, zanotowałam sobie kilka z nich: Uważam, że ta instytucja jest po prostu szkodliwa; I dlatego właśnie mówimy i odważamy się nazwać Kościół poniekąd organizacją przestępczą; Jan Paweł II dzisiaj jest postacią po prostu groteskową; Dla mnie, powtarzam, Wojtyła nie jest problemem, jako patron pedofilii, jako Jan Paweł II i czasy pedofilskiego karnawału w Kościele; Niech gwałcą sobie dalej, niech dalej nas okradają, po prostu, dalej ogłupiają tą swoją historią; A ja sobie wyobrażam, że niedzielny rosół jest przyprawiany jakimiś opiłkami z zębów Jana Pawła II, jakiś ząbek został. Pan Nowak wypowiadał te kwestie w różnych programach telewizyjnych, również w TVN. Podczas dwóch z nich w studiu obok niego siedziały m.in. Manuela Gretkowska i Karolina Korwin-Piotrowska, także znakomite towarzystwo. Obie panie uśmiechały się szeroko na takie i podobne słowa prawnika. Mariusz Zielke i pod tym względem ma sporo do zarzucenia mediom, które oskarżał w swoim reportażu o brak chęci pomocy. Artur Nowak jest wypromowany przez TVN, Onet, Newsweek, OKO.press, Krytykę Polityczną, pewnie jeszcze parę innych mediów, tak zwanych wolnych mediów, które się szczycą tą wolnością, które mówią o tym, że ważny jest dyskurs publiczny, dyskusja o różnych ważnych sprawach społecznych, które są ważnym elementem medialnym w Polsce. One wypromowały człowieka, którego nikt nie sprawdził. Tutaj również przedstawiciele „dziennikarstwa” nie mieli przekonujących argumentów na swoją obronę, ale daruję Wam ich tłumaczenia. Tak czy inaczej link do filmu wrzucę Wam pod tekstem, więc jeśli jeszcze go nie widzieliście, będziecie mogli się zapoznać. Chcę przy okazji pisania tego tekstu jasno podkreślić, że absolutnie nie jestem przeciwna nagłaśnianiu pedofilii w Kościele. Pisałam to już wielokrotnie i napiszę jeszcze raz: uważam, że każdego pedofila powinna spotkać jak najsurowsza kara, niezależnie od tego, czy jest księdzem, policjantem, traktorzystą czy aktywistą LGBT. Nie zamierzam ukrywać, że do trzech pierwszych zawodów mam większy szacunek, niż do tego ostatniego (o ile można to w ogóle nazwać zawodem), ale takimi zbrodniami brzydzę się w sposób szczególny. Szkoda, że nasze państwo bywa tak bezsilne w przypadkach tego rodzaju przestępstw. Naprawdę nie jestem w stanie pojąć, co stoi na przeszkodzie, żeby tego człowieka osądzić i ukarać? Ja rozumiem, że jeśli zgłasza się jedna ofiara po kilkunastu latach, ciężko jest cokolwiek udowodnić, ale jeśli robi to kilkadziesiąt osób, to można chyba przyjąć, że coś jest na rzeczy. W przypadku Jeffreya Epsteina czy Jimmy’ego Saville’a od tego się przecież zaczęło i udało się coś z tym zrobić (chociaż jeśli chodzi o tego pierwszego mam wrażenie, że to jednak grubsza sprawa jest i coś, mimo wszystko, jest zamiatane pod dywan – za dużo sławnych osób było w to zamieszanych).

Szokujące śledztwo Ewy Żarskiej

ie jest to niestety jedyna sprawa, kiedy sprawcy tak obrzydliwych czynów udaje się uniknąć odpowiedzialności. Tę ostatnią przybliże Wam w skrócie, bo tu nie można mówić o bezczynności głównych mediów w Polsce – sprawą zajęła się dziennikarka Polsatu. Mowa o Ewie Żarskiej, autorce reportażu o wstrząsającym tytule: „Mała prosiła, żeby jej nie zabijać”. Natrafiła ona na szokujące rozmowy w Internecie między pedofilami i zdecydowała się dokładnie zbadać sprawę. Wraz ze swoim zespołem rozpoczęła śledztwo, mające na celu wytropienie tych ludzi. Okazało się, że była to grupa kilkudziesięciu osób i tylko niektórym z nich prokuratura postawiła zarzuty rozpowszechniania treści pornograficznych z udziałem małoletnich poniżej 15. roku życia. W pozostałych przypadkach stwierdziła… niską szkodliwość społeczną czynu (!!!). Żarska zdecydowała się znaleźć przede wszystkim jednego z nich. Miał on opowiedzieć, w jaki sposób dokonał morderstwa na sześcioletniej dziewczynce (wcześniej opisywał również porwania i gwałty na dzieciach, których się dopuszczał). Dziennikarka dowiedziała się, że mężczyzną, którego szukała jest Krzysztof P., obywatel Polski, mieszkający w Petersburgu. Policja do pewnego momentu szukała gwałciciela, również wtedy, kiedy ten zorientował się, co się dzieje i wykasował całą swoją aktywność internetową. Niestety strona rosyjska nie odpowiedziała na informację udostępnione jej przez polską policję. Prokuratura postawiła mu jedynie zarzut rozpowszechniania dziecięcej pornografii i nie wystawiła europejskiego nakazu aresztowania, dzięki czemu mógł on swobodnie podróżować między krajami. To spowodowało, że był on dla policji nieuchwytny, jednak autorka reportażu na własną rękę ustaliła, gdzie on mieszka oraz gdzie pracuje. Okazało się, że w Rosji jest on osobą publiczną, wysoko postawioną i często występuje w mediach. Zarabia ogromne pieniądze w dużej międzynarodowej korporacji, gdzie zajmuje prestiżowe stanowisko. Żarska przekazała informacje, do których dotarła, policji – wraz z dokładnym adresem miejsca zamieszkania i pracy i materiałami udowadniającymi jego zbrodnię. W nagrodę otrzymała 6000 zł kary za to, że nie chciała ujawnić swojego źródła. Co dalej działo się z reporterką? Oficjalnie popełniła samobójstwo… W dniu swojej śmierci wrzuciła na FB swoje zdjęcie z plaży i podpisała: „Tak mi się przypomniało… ech. Chcę nad morze! JUŻ!”. Tak sobie pasuje to do osoby, która za chwilę będzie chciała odebrać sobie życie. Trudno jednak powiedzieć, co tak naprawdę się stało, ciężko też oceniać czyjś stan psychiczny na podstawie wpisów w mediach, jednak rodzina, przyjaciele i współpracownicy Żarskiej nie wierzą w jej samobójstwo. Linki do obu materiałów zamieszczam pod tekstem, ale muszę Was ostrzec, że – zwłaszcza ten drugi – zawiera naprawdę drastyczne opisy.

M.

Linki do obu materiałów:

„BAGNO” W REŻYSERII MARIUSZA ZIELKEGO
„MAŁA PROSIŁA, ŻEBY JEJ NIE ZABIJAĆ” W REŻYSERII EWY ŻARSKIEJ







Wesprzeć nas można poprzez Patronite

Nawiasem Pisząc

Celebrytka na froncie walki o wartości chrześcijańskie

logo nawiasem pisząc

Opublikowano

on

Zanim przejdę do właściwej części posta, którego bohaterką będzie pani ze zdjęcia – jeszcze parę słów o Marszu Niepodległości. Marcin Kierwiński postanowił wejść trochę w buty Rafała Trzaskowskiego i samemu powalczyć z Marszem Niepodległości, zakazując odpalania rac. Zachowuje się jak mały chłopiec w krótkich spodenkach, któremu ktoś zabrał lizaka, więc pobiegł po tatę – dosłownie jak sześcioletnie dziecko chowa się za plecami służb. Uczestnicy Marszu dosadnie pokazali mu, gdzie mają jego zakazy, więc Kierwa uznał, że trzeba ukarać prowokatorów. Bo wiadomo, policja nie ma nic innego do roboty, tylko szukać przypadkowych osób, które ośmieliły się odpalić racę na trasie Marszu. Nawet opublikowano zdjęcia osób, które udało się zrobić – skuteczność jest zatrważająca, bo na co najmniej kilka tysięcy osób opublikowano zdjęcia sześciu albo siedmiu. Sama znam przynajmniej kilka takich osób, które do tej pory regularnie odpalały race na tego rodzaju uroczystościach i były również na tegorocznym Marszu, chociaż z różnych powodów nie szliśmy razem. Co prawda, nie zamierzam na nich donosić, ale na zdjęciach opublikowanych przez policję zidentyfikowałam na razie Harry’ego Pottera i Lorda Voldemorta. Może to okaże się pomocne. Nieważne zresztą, skandalem jest to, że z powodu jakiejś chorej zawiści środowiska KO, twarze tych ludzi widnieją na policyjnych stronach. Obok twarzy ściganych przestępców. Panie Marcinie, wypadałoby jednak trochę wyjść do ludzi – wiadomo, że na Moście Poniatowskiego zgasły latarnie (oczywiście przypadkowo), wiadomo, że o tej godzinie w Polsce już robi się ciemno. Te race oświetliły nam chociaż częściowo drogę, dzięki czemu nikt się nie potknął, nie zabił i nie doszło do ludzkiego karambolu, o który było nietrudno w kompletnej ciemności i w takim tłumie. Dzięki tym ludziom uniknęliście być może wielu rannych. Chyba że chodziło o to, żeby nie uniknąć? Nie chcę szerzyć teorii spiskowych, ale zadziwiająco wiele przypadków – najpierw przypadkowo zasłonięto pomnik Fryderyka Chopina i grób jego rodziców na warszawskich Powązkach akurat w czasie trwania konkursu chopinowskiego, później przypadkowo zamknięto Dworzec Centralny w Warszawie, z którego najłatwiej dotrzeć na Marsz, a potem przypadkowo padły latarnie. Przypadki chodzą po ludziach.

Z okna widać więcej

To tak gwoli uzupełnienia wczorajszego wpisu, bo błazenada Kierwińskiego śmieszy mnie i irytuje jednocześnie. Wróćmy jednak do głównego tematu, czyli do pani Joanny Szczepkowskiej, która ostatnio rozpaczliwie stara się o sobie przypomnieć i namiętnie publikuje swoje przemyślenia – im głupsze, tym lepsze. W tym roku postanowiła skomentować swoje spostrzeżenia po Marszu Niepodległości. Przytoczę Wam tutaj jej wpis, zachowując oryginalną pisownię:

Dobry wieczór. To miał być wpis radosny, na jaki zasługuje święto naszej ojczyzny. Trudno mi jednak to pisać, kiedy za oknem, niedaleko swojego mieszkania, słyszę pijane krzyki niedobitków z marszu. Wrzeszczą i klną. Wystarczy wyjrzeć przez okno, żeby zobaczyć, jak sikając na trawniki, podpierają się polską flagą. Dlaczego zresztą mają nie wrzeszczeć, jeżeli wrzeszczy „ ich prezydent” ?

Miał być wpis radosny, ale nie będzie, bo przeszkadzają jej polskie flagi – tak w skrócie można to podsumować. Pani Szczepkowska, wyglądając przez okno, widziała więcej, niż ja uczestnicząc w całym tym wydarzeniu. Widziała, że uczestnicy Marszu byli pijani, widziała, jak sikali, podpierając się polską flagą. Widziała to z okna swojego mieszkania, które znajduje się na Saskiej Kępie, więc z tej odległości mogła widzieć co najwyżej czerwoną łunę, ale na pewno nie mogła słyszeć „pijanych krzyków”, ani panów sikających na trawnik. Chyba że robili to tuż pod jej mieszkaniem, ale pozostaje pytanie, skąd pani Joanna wiedziała, że wracają z tego konkretnego wydarzenia? A może wracali z radosnych obchodów w Gdańsku, ale ponieważ Dworzec Centralny był zamknięty, musieli wysiąść na Warszawie Wschodniej? Na koniec złośliwa wstawka o prezydencie Nawrockim – nawet nie ma sensu tego komentować, tym bardziej że aktorka na tym nie poprzestała i następnego dnia opublikowała podobny ściek idiotycznych przemyśleń, podsumowując to dziecinnym: „To nie mój prezydent”. Nie wiem, czy jest sens tłumaczyć starej babie, że dopóki jest obywatelką Polski, Nawrocki jest również jej prezydentem. Mogłabym wykazać ten sam poziom dojrzałości i zapewniać, że Tusk nie jest moim premierem, ale co by to zmieniało, poza głupim gadaniem? Jestem Polką, więc Tusk jest niestety również moim premierem. Jest mi z tego powodu bardzo źle i smutno, przykro mi patrzeć, co z moim kochanym krajem robi taki polityk, ale jestem już na tyle dorosła, że zdaję sobie sprawę, że zaklinanie rzeczywistości nic nie zmienia. Nie wiem, może pani Szczepkowska zaczęła od pewnego wieku dziecinnieć?

Hitler też wrzeszczał. To jedyny środek ekspresji, który może wprowadzić ludzi w stan , gdzie emocje zagłuszą myślenie. Wrzeszcząc, zdobywa się władzę poprzez podświadomy strach słuchających. Pisząc o Hitlerze nie mam wielkich nadziei , że czytający to i hejtujący zwolennicy skrajnej prawicy, poczują się dotknięci. To nie jest postać budząca u nich wstręt.

Tu klasyczny fikołek, bo wiadomo, że jak Marsz Niepodległości, to faszyści, a jak faszyści, to z jakichś powodów Hitler, a nie Mussolini. Aśka oczywiście doskonale wie, kto wśród zwolenników SKRAJNEJ prawicy budzi ich wstręt. I wie, że nie jest to Adolf Hitler, bo jasnym jest, że ci najgłośniejsi uczestnicy Marszu krzyczący hasła antyunijne i antyniemieckie to fanatyczni wielbiciele Hitlera. Akurat Hitler jest postacią, która budzi równe obrzydzenie zarówno na prawicy, jak i na lewicy. Lewacy twierdzą, że był prawakiem, bo nacjonalista; prawacy, że lewakiem, bo socjalista. A ja nieśmiało przypomnę, że były kanclerz Niemiec w więzieniu zaczytywał się w „Manifeście Komunistycznym” Karola Marksa i widać było mocną inspirację tym dziełem w jego książce „Mein Kampf”. Dobrze, że pamiętamy o jednym zbrodniarzu, szkoda, że kompletnie zapominamy o drugim, który osiągnął dużo wyższą skuteczność, czyli Józefie Stalinie – największym w dziejach historii, który na pstryknięcie palców pozbawił życia chociażby miliony ludzi na terenach dzisiejszej Ukrainy. Zasugerowałabym więc pani Joannie, że skoro postać Hitlera jest jej tak doskonale znana, to może warto zainteresować się jego sojusznikiem, a później wrogiem. Gdyby to zrobiła, wiedziałaby, że bezmyślnie nazywając ludzi, z którymi się nie zgadza, faszystami wpisuje się idealnie w jego narrację. Gdy obstrukcjoniści staną się zbyt irytujący, nazwijcie ich faszystami, nazistami albo antysemitami. Skojarzenie to, wystarczająco często powtarzane, stanie się faktem w opinii publicznej. Proszę bardzo, Stalin kojfnął w 1953 roku, ale jego nauki nie poszły w las. Wciąż znajduje naśladowców, a jego pomysł na walkę z irytującymi obstrukcjonistami zadziwiająco dobrze wpisuje się w dzisiejsze realia. Pani Joannie pozostaje pogratulować autorytetu, bo to przecież niemożliwe, żeby tak wybitna, oświecona osoba, należąca bez wątpienia do intelektualnej elity, robiła to nieświadomie, tak z czystej głupoty, prawda? Troszkę nie wypada kobiecie, która powiedziała kiedyś pamiętne słowa: Proszę Państwa, 4 czerwca 1989 roku skończył się w Polsce komunizm. Może już wtedy wiedziała, jak ten komunizm się w Polsce skończył i jak komuna upadła… na cztery łapy.

Karol Nawrocki czuje się w tym środowisku jak u swoich. Bo jest u swoich. Wrzask i race. Ludzi około 100 tysięcy, czyli wcale nie tak wielu, gdyby porównać z marszem miliona serc. Ten dzisiejszy marsz, okraszony czerwonym dymem , był w tym roku czymś więcej, niż pochodem narodowców. Miał być pokazem siły, przeciw państwu. I właśnie w takim pokazie siły przeciw państwu, brał udział ten ktoś, kto uznaje siebie za prezydenta państwa.

Oczywiście, Nawrockiemu musiało się oberwać. To już jest tak głęboko zakorzeniona nienawiść, że co jakiś czas człowiek dotknięty tą przypadłością musi krzyknąć, że prezydent jest alfonsem, uzurpatorem i kimś tam jeszcze. Taka uśmiechnięta wersja zespołu Tourette’a. Oczywiście, jak na naczelną wielbicielkę Donalda Tuska przystało, musiała przypomnieć, że na marszu miliona serc było więcej ludzi, tak jakby to zmieniało cokolwiek. Nie warto nawet przypominać, że na tuskowy marsz ludzi zwożono autokarami, a dla narodowców zamknięto dworzec, bo tak naprawdę nie sądzę, żeby to było powodem. Zatrutych platformerskim jadem jest ciągle sporo, zdajemy sobie sprawę. Ale nie zwieszamy głów, pani Joanno, więc jeszcze wiele pisania przed panią. Marsz Niepodległości był pokazem siły przeciw państwu oczywiście dlatego, że raczej nie brali w nim udziału zwolennicy Donalda Tuska, a Tusk wiadomo – samego siebie złoży w ofierze dla Polski, a ludzie i tak nie docenią. W każdym razie warto pani Joannie przypomnieć, kiedy w głowie premiera zakwitł pomysł na ten marsz. Ano, była to „spontaniczna” decyzja po tragedii, jaka spotkała imienniczkę aktorki, zdaje się z Krakowa. To miał być wyraz solidarności z kobietą i bunt wobec „nieludzkiego” prawa aborcyjnego. Kiedy jednak wyszło na jaw, że poszkodowana jest zwykłą krzykaczką i atencjuszką, a jej historia nie trzyma się nawet funta kłaków, szybko o niej zapomniano. Najlepiej by było w ogóle, gdyby się nie pałętała pod nogami. Z „marszu solidarności dla Joanny” zrobił się „marsz bezgranicznej miłości do Tuska”. Dla pani Szczepkowskiej to pewnie żadna różnica, ale warto jednak przemyśleć, jak premier traktuje swoich sojuszników, kiedy staną się niepotrzebni. Aha, i to nie Nawrocki sam siebie uznał za prezydenta. To tak nie działa, pani wybitna aktorko. Nawrocki został wybrany, zatwierdzony przez Sąd Najwyższy i zaprzysiężony. Wolą narodu, który liczy sobie więcej ludzi niż tylko zwolenników Koalicji Pustych Serc. Proszę o tym pamiętać.

Chrześcijańskie miłosierdzie Tuska

W kolejnych zdaniach artystka postanowiła pouczyć trochę chrześcijan podstaw ich własnej wiary, bo wiadomo, że ona ma na ten temat największe pojęcie. Darujmy to już sobie, bo nic mądrego tam nie przeczytacie. Natomiast Aśka poprosiła, żebyśmy porównali sobie przemówienie Karola Nawrockiego i Donalda Tuska, bo według niej tylko przez te drugie przemawiały wartości chrześcijańskie, na które powoływał się prezydent RP. Nie będę dalej cytowała przemyśleń Szczepkowskiej, bo to taka propagandowa i bałwochwalcza pisanina, że szkoda mi klawiatury. Ale oczywiście spełnię pani prośbę i je porównam. Na pierwszy ogień Karol Nawrocki:

Patrząc na ponad tysiąc lat polskiej historii i wielkie dzieło ojców polskiej niepodległości, pytam więc, gdzie jest nasze jestestwo, nasze wartości chrześcijańskie, które budowały fundamenty Rzeczpospolitej i czemu musimy być świadkami i odpierać presję protezy wartości chrześcijańskich, jaką mają być obce nam ideologie w polskich szkołach i polskim systemie edukacji.

Pani Joanna nie wiedziała, kogo prezydent Nawrocki pyta, więc odpowiadam – pyta polski naród. Nas jako obywateli Rzeczpospolitej Polski. Nas jako Polaków. Pan Nawrocki słusznie zauważył, że w ostatnich latach patriotyzm, przywiązanie do Ojczyzny, poczucie wspólnoty z rodakami stały się wartościami niepotrzebnymi, niesprzedawalnymi, zrównanymi z chuligaństwem i wandalizmem. A to właśnie dzięki tym wartościom Polska odzyskała niepodległość. Prezydent sprzeciwił się również zamiataniu polskiej historii pod dywan, żeby w zamian sprzedawać Polakom jakąś poprawioną niemiecką papkę historii. I to nie tylko dzieciom i młodzieży w szkołach, ale również za pośrednictwem Instytutu im. Witolda Pileckiego, którego prezes proponował debatę nad tym, jak tu oddać Niemcom ich zagrabione dobra kultury (czyli jak rozumiem kompletnie zniszczone ziemie przyłączone po wojnie do Polski). I bardzo słusznie się sprzeciwia, pani Joanno. Żaden naród nie przetrwa, jeśli nie będzie miał przywiązania do własnej tożsamości, historii czy kultury. Żaden naród nie przetrwa, jeśli nie będzie w nim reprezentantów godnych szacunku i naśladowania; jeśli nie będzie miał bohaterów, którzy całym swoim życiem udowadniali swoje przywiązanie do Ojczyzny. Stąd na Ukrainie kult Bandery – aby przetrwać jako odrębny od rosyjskiego naród musieli mieć jakiś przykład. Bandera, dla nas najgorszy z możliwych, dla nich był wyborem oczywistym, bo przecież walczył z Armią Sowiecką. To, że z tych walk niewiele wynikało, a największą skuteczność jego nazistowska organizacja osiągnęła na Wołyniu, bestialsko mordując Polaków i Ukraińców, którzy usiłowali im pomóc. I przy okazji Żydów, bo też tam im się pałętali po drodze. To tak tylko w ramach przypomnienia, bo pamiętam, że pani była bardzo oburzona, że w Polsce rosną antyukraińskie nastroje. Warto to też przemyśleć odnośnie do swojego fikołka z Hitlerem, bo ludobójstwo na Wołyniu wynikało właśnie z sojuszu UPA-OUN z hitlerowcami. Tak, każdy naród powinien pamiętać o swoim jestestwie. O swojej historii, kulturze i tożsamości. O swojej odrębności, o którą walczy teraz Ukraina od początku XXI wieku. No, dobrze, a co miał na ten rocznicy odzyskania niepodległości do powiedzenia Donald Tusk?

Różnimy się, spieramy się, różnorodność to nic złego, różnorodność jest i może być w przyszłości źródłem naszej siły. Ale te różnice, te spory nie mogą rodzić nienawiści, pogardy, przemocy.

Czyli nic, poza pustymi sloganami. Oni wszyscy w ten sposób walczą z nienawiścią, pogardą i przemocą. Gdyby pani nie wyłapała, spieszę się wyjaśnić, że Karol Nawrocki mówił mniej więcej to samo podczas swojego zaprzysiężenia, tylko że on widocznie nie ma Polaków za skończonych idiotów i nie klepał formułek jak krowie na rowie, tylko poparł swoje przemówienie cytatami ojców naszej niepodległości z różnych stron politycznych i o różnych poglądach. Pani mogła nie zrozumieć, bo widocznie pani wiedza historyczna opiera się tylko na założeniu, że Hitler jest be. I teraz uwaga, bo to może być szczególnie trudne, jeśli się żyło w bańce patocelebryckiej na tyle długo, że wszystkie styki w mózgu zdążyły się poprzepalać. Za słowami powinny iść czyny. A jakimi czynami zasłynęło środowisko premiera Polski, żebyśmy jednak mimo sporów i różnic w poglądach, mogli się dogadać? To tak tylko przypomnę. Od 2015 roku propagujecie hasło, które starannie ukryliście pod ośmioma gwiazdkami, żeby udawać oświeconą i kulturalną elitę. Szkoda, że nieocenzurowaną wersje wykrzykiwaliście na każdym marszu przeciwko ówczesnej władzy. Politycy KO nie reagowali, kiedy młodzież na jakimś ich kampusie skandowała to hasło do piosenki patologicznego rapera, który poza tym, że chciałby uprawiać bardzo brutalną miłość z posłami PiS-u, znany jest z tego, że ćpa, a potem będąc w tym stanie pisze teksty o tym, że ćpanie jest fajne, zejście trochę gorsze, ale i tak się opłaca. Jeden z uśmiechniętych tłumaczył potem, że przecież ten utwór to wyraz polskiej kultury i dlatego nikt nie reagował, kiedy ogłupiona młodzież wykrzykiwała te pełne miłości hasła. Z Karola Nawrockiego usiłowaliście zrobić sutenera, a w tych próbach uczestniczył między innymi Donald Tusk, powołując się na kolejną wybitną jednostkę, czyli Jacka Murańskiego. Na siedmioletnią córkę prezydenta spuszczono całą tonę gówna, ponieważ zachowuje się jak siedmiolatka – czyli i tak dojrzalej, niż spora część elektoratu KO. Ona pokazywała ludziom ze sceny złączone w kształt serca dłonie, wy serca macie tylko na klapie od marynarki. Nie popuściliście nawet Marcie Nawrockiej, ponieważ w waszej opinii jest niezbyt ładna (bo wiadomo, Komorowska to przy niej Miss Świata), w ogóle nie ma stylu (po sieci krąży nagranie prowadzonej przez żołnierz Wojska Polskiego Marty Nawrockiej porównywane z tym, jak Ewie Kopacz musiała pomagać Angela Merkel, bo ówczesna premier pogubiła się na ścieżce z jednym zakrętem), a w ogóle to urodziła syna, mając szesnaście lat, więc z jakiego to domu (zabawne są te oskarżenia rzucane przez ludzi, którzy zaczytują się w Onecie promującym zdradę małżeńską i seks za pieniądze, ale wiecie – Nawrocka przynajmniej syna urodziła i wychowała, sama też wyszła na ludzi; dla was autorytetem była gwiazdeczka, która ogłosiła, że zabiła swoje nienarodzone dziecko, bo miała za ciasne mieszkanie). Tego było pełno, pani Joanno, nawet nie chce mi się szukać dalej. Właśnie na tej podstawie większość myślących obywateli odebrało to przemówienie jako pustą gadaninę, a nie jako wyraz wartości chrześcijańskich, jak to się pani wydawało.

Źdźbło w oku bliźniego widzisz, a belki w swoim nie dostrzegasz

Na koniec pani Joanna Szczepkowska stwierdziła jeszcze, że wartości chrześcijańskie to również dbanie o planetę. Patrząc na obecną działalność tej sfrustrowanej aktoreczki obawiam się, że chodzi o tę chorą zieloną ideologię, w myśl której mamy wylądować na bruku i umrzeć z głodu, byle tylko ratować matkę ziemię. Bo tak będzie po chrześcijańsku. Nie wiem też, gdzie Aśka te wartości chrześcijańskie znajduje w swoim tekście, bo według mnie to trochę trąci hipokryzją, skoro przez cały ten stek chorych wniosków regularnie nazywa prezydenta Polski „panem wrzeszczącym”. Może niech „pani pisząca” weźmie przykład z własnych rad i sama przestanie krzyczeć. Bo ten wpis to był taki niemy krzyk – pełen wściekłości, frustracji, bezradności i narastającej z każdą chwilą nienawiści. Tego chyba jednak nie możemy się spodziewać, bo tak jak wspominałam, dzień później Szczepkowska wysmarowała tekst stojący na równie prymitywnym poziomie i również poświęcony Karolowi Nawrockiemu. Przepraszam, ale tego już nie będę analizowała, bo ciężko dzisiaj o dobrego psychiatrę.

M.

Czytaj dalej

Nawiasem Pisząc

Wojowanie sondażami

logo nawiasem pisząc

Opublikowano

on

Zadziwiająca jest ta wiara wyborców KO w sondaże. Wątpię jednak, żeby tę wiarę podzielali politycy koalicji rządzącej. Przeciwnie, obecnie torpedują nas coraz to nowszymi sondażami, na których zyskują coraz większą przewagę – tylko i wyłącznie po to, żeby utwierdzić swoich wyznawców w przekonaniu, że cały czas są silni, mocni i cały czas warto na nich głosować. To jest numer znany od dawna i stosowany chyba przez wszystkie partie, chociaż żadna nie robi tego z taką częstotliwością, jak KO od porażki w wyborach prezydenckich. Ja osobiście wyczuwam tu lekką desperację, ale skoro ich środowisko daje się na to nabierać…? Mam też przekonanie, graniczące z pewnością, że te sondaże są tak samo wiarygodne, jak te z 2015 roku wedle których Komorowski musiałby przejechać zakonnicę na pasach. W pakiecie zakonnica musiałaby być niepełnosprawna i w ciąży. I zrobił to, skubany! 😉

Sondaże metodą manipulacji

Na pewno wiecie, że te sondaże są zawyżane dla odpowiednich partii, wiecie też, że różnica wizualna między słupkami nie do końca odpowiada tej procentowej. Podejrzewam też, że większość z Was wie, w jaki sposób są sporządzane te sondaże – otóż w zależności od tego, która partia zamawia sondaż, dzwoni się do odpowiednich grup społecznych, w których dane ugrupowanie ma najwyższe poparcie. W przypadku KO są to zapewne więźniowie, bo wśród nich poparcie mają zawsze niezagrożone. 😉 Nie zauważyłam, żeby pozostałe partie tak szalały z tymi sondażami – pewnie dlatego, że zostały dwa lata do wyborów, a za niecały miesiąc ten będzie można już wyrzucić do kosza. Podejrzewam, że w Koalicji mocno im się trzęsą tyłki – sukcesów nie ma, argumentów tym bardziej, zrealizowane obietnice na poziomie 30% (według Tuska, bo tak naprawdę koło 20%), mniejsze i większe aferki, a nawet piłkę podaną bezpośrednio na pustą bramkę (w postaci afery CPK) uderzyli tak, że odbiła się od poprzeczki i przywaliła im w łeb. Oni po prostu muszą wypuszczać co kilka dni nowe wykresy, żeby utrzymać swoich wyborców w przekonaniu, że wszystko mają pod kontrolą, bo gdyby tego nie robili, to w 2027 roku nie byłoby co zbierać. Grają więc, czym mogą. Żeby jednak przekonać się, że ten sondaż – jak każdy inny – jest średnio wiarygodny, wystarczy przebadać nastroje w Internecie. KO straciła dużo poparcia po hucpie Giertycha o sfałszowanych wyborach. Nie wiem, Romek pewnie chciał dobrze, a wyszło jak zwykle. Tak nakręcił swoje źrebięta (głównie jest to środowisko Silnych Razem, bo oni są bardzo giertychopodatni) na powtarzanie wyborów, że ostatecznie rykoszetem oberwał Donald Tusk, który w pewnym momencie starał się te nastroje łagodzić. Wyborcy poczuli się zdradzeni i oszukani. Głośno te swoje emocje wyrażali, bo deklaracji, że więcej na wybory nie pójdą, skoro ich głos nic nie znaczy, było pełno. Inni z kolei (nazwijmy ich roboczo j***ćpisami, chociaż nie wiem, czy ostatecznie oni się czymkolwiek różnią od silniczków) wyrażali swoje niezadowolenie z powodu braku rozliczeń, bo oni chcieli w końcu poczuć, że w ośmiogwiazdkują w pełni. I też pojawiały się deklaracje, że w takim razie na następne wybory nie pójdą, bo w swoim mokrych snach widzieli już wszystkich pisiorów (i polityków, i wyborców) w kolejce na szubienicę. Mam wrażenie, że posłowie KO w ogóle sobie z tych nastrojów nie zdają sprawy, bo chwalą się w swoich mediach społecznościowych kolejnymi rozliczeniami. A kogo oni rozliczyli? Ano, nikogo. Jedynie chwalą się, że rozliczą (bo wiecie – robią, a nie gadają). Poza chwaleniem udało im się jedynie uchylić immunitety – i na tym zazwyczaj się kończyło.

Jak się nie zgadza, to sfałszowali!

No dobrze, ale wróćmy do wiarygodności. Już parę razy Wam pisałam, że nie mogę się nadziwić, jak krótką pamięć mają niektórzy ludzie. Każdy, tylko pobieżnie interesujący się polityką, ale potrafiący myśleć, człowiek już dawno zorientował się, że nie warto się do nich nadmiernie przywiązywać, a najlepiej w ogóle nie brać ich pod uwagę. Przykład słynnego cytatu Adama Michnika już podałam, ale nie cofajmy się aż tak daleko. Wystarczą ostatnie wybory prezydenckie. Przecież oni już zaciskali rączki na wygraną Trzaskowskiego w I turze. Na totalne rozgromienie i Nawrockiego, i Mentzena. Co do tego drugiego – on sam był sztucznie pompowany w sondażach, prawdopodobnie po to, żeby zaszkodzić kandydatowi popieranemu przez PiS. Nieszczęście pana Sławomira polegało na tym, że on sam w te sondaże uwierzył. Wyszło, jak wyszło, ale trzaskomaniacy szybko zostali przekonani, że wybory zostały sfałszowane. I żadna logika ani fakty nie przekonają ich, że było inaczej. Tymczasem – owszem, były pomyłki w poszczególnych okręgach wyborczych, ale wcale nie polegały one na tym, że zawsze mylono się na korzyść Nawrockiego. W bardzo wielu okręgach osiągał on znacznie niższe wyniki, niż w I turze. Jeśli wziąć pod uwagę, że zarówno Braun, jak i Mentzen, którzy osiągnęli w wyborach naprawdę fajne wyniki, mniej lub bardziej bezpośrednio przekazali swoje głosy Nawrockiemu oraz fakt, że w niektórych okręgach frekwencja była niższa (bo część obywateli uznała, że w II turze nie ma już na kogo głosować) naturalnym jest, że w niektórych okręgach pan Karol mógł odrobić część strat albo nawet wyprzedzić rywala. Bardziej znaczący jest jednak fakt, że protesty wyborcze składano TYLKO w okręgach, w których Trzaskowskiemu policzono mniej głosów. Nie składano ich w okręgach, w których poszkodowany był Nawrocki z prostych powodów – PiS nie nakręcił takiej histerii, jak zrobił to Giertych, a wyborcom Nawrockiego wynik odpowiadał, więc nie odczuwali potrzeby protestów. A ponieważ Komisja Wyborcza uznała, że nawet po ponownym przeliczeniu głosów tylko w tych okręgach, w których niedoszacowany był Trzaskowski, zwycięzcą i tak pozostaje Nawrocki – wniosek powinien być dla wszystkich jasny. Jeśli weźmiemy jeszcze pod uwagę fakt, że część tych protestów była gigantycznym wręcz pokazem głupoty (wpisywanie PESEL-u Romana Giertycha) lub próbą oszustwa (wpisywanie nieistniejących PESEL-ów), to naprawdę nie ma z czym tutaj dyskutować. Być może gdyby nie ta cała pseudo-afera, wyborcy KO wyciągnęliby mądrzejsze wnioski z zaledwie dwugodzinnej prezydentury Rafała Trzaskowskiego. Być może nawet dotarłoby nawet do nich, dlaczego tak krótko trwała.

Realna interpretacja

A teraz załóżmy, że ten sondaż jest na sto procent wiarygodny i dokładnie tak rozłożą się głosy w październiku 2027 roku. Tutaj wystarczy prosta matematyka. Spośród koalicjantów partii Donalda Tuska do Sejmu wchodzi jedynie Lewica – pozostałe partie są pod progiem. Załóżmy, że znów nawiązany zostanie sojusz KO – Lewica. Daje im to 39,30%. Jeśli więc PiS wejdzie w koalicję z Konfederacją (nawet nie włączając w to KKP Grzegorza Brauna) mają 44% (razem z KKP 49,9%). Cóż, Donald Tusk skomentował ten sondaż: Nadzieja daje siłę, a siła nadzieję. Nie wiem, gdzie pan premier widzi nadzieję, a gdzie siłę. Oczywiście, zdaję sobie sprawę, że w polityce rozmnaża się przez podział, więc PiS i Konfederacja walczą w tej chwili głównie przeciwko sobie, żeby jednak ich wynik był jak najlepszy – i będą się żarli o te kilka procent głosów pewnie co najmniej półtora roku. Wydaje mi się jednak, że im bliżej będzie wyborów, tym bardziej obie te partie (a może nawet i Braun) gdzieś tam po cichu, za zamkniętymi drzwiami zaczną się dogadywać, bo w polityce najważniejszy jest jednak pragmatyzm. Zresztą – nawet gdyby się nie dogadali, to co z taką większością zrobi KO? Aborcję i związki partnerskie mogą od razu wyrzucić do kosza (a mogę się założyć, że przed wyborami w 2027 roku taka obietnica z ich strony znowu się pojawi, bo cóż szkodzi obiecać), parę innych swoich projektów (nie wiem, jakie wymyślą przez te dwa lata) pewnie również. Może się za to okazać, że Sejm będzie przegłosowywał ustawy, które byłyby zupełnie nie na rękę KO. Ja naprawdę nie wiem, z czego tu się cieszyć? Ten sondaż, mimo wysokiego prowadzenia, jest dla Koalicji miażdżący pod każdym względem. Taki rząd byłby jeszcze bardziej kulawy, niż ten obecny. A nie zapominajmy również o Karolu Nawrockim, który cudem przepchniętą ustawę może zawetować. Z taką większością się nie da rządzić. Prognozowałam, że ten rząd nie przetrwa całego czterolecia, ale chyba nie brałam pod uwagę poziomu przyspawania do stołków posłów rządzącej koalicji. Ale w tej konkretnej sytuacji byłabym jednak konsekwentna i również przepowiadałabym szybki upadek rządu, bo tam wystarczy głosowanie o wotum zaufania albo – bardziej prawdopodobne – wotum nieufności. Z której strony bym nie patrzyła – dla Koalicji dupa zawsze z tyłu.

M.

https://www.facebook.com/nawiasempiszacoswiecie

Czytaj dalej

Nawiasem Pisząc

Niekończąca się lista sukcesów

logo nawiasem pisząc

Opublikowano

on

Pamiętacie, dlaczego Donald Tusk powołał na stanowisko rzecznika prasowego rządu Adama Szłapkę? Ponieważ zdał sobie sprawę, że jako nasz pan i władca jest zbyt skromny i nienależycie chwali się swoimi oszałamiającymi sukcesami, dlatego Polacy o nich nie wiedzą. Są to bowiem sukcesy tak oszałamiające, że nie do odnotowania dla zwykłego obywatela, bo taki to wiadomo – głupi jest i nie widzi. I potrzeba było Szłapki, żeby wyjaśnił tym niedouczonym kretynom, że wcale nie jest źle, tylko jest bardzo dobrze. Lepiej niż kiedykolwiek wcześniej. Jest nam tak dobrze, że grzechem byłoby jakkolwiek narzekać, więc niech się nawet nie ważymy. Bardzo możliwe więc, że to Szłapka wymyślił ich nowe, chwytliwe hasełko „Robimy, nie gadamy”. I używają go za każdym razem, kiedy gadają, a nie robią. Czyli dosłownie za każdym razem, kiedy się odzywają. Bo cały geniusz tego hasła polega na tym, że oni gadają, że robią, a nie gadają. I nagrywają kolejne krótkie filmiki, na których gadają, że nie gadają. Nawet nie bardzo jest jak z tym dyskutować. Geniusz!

Uroczysta konsumpcja przystawek

Największym sukcesem Donalda Tuska niewątpliwie jest ostateczne wchłonięcie wszystkich przystawek. Czyli zamiast Platformy Obywatelskiej z przystawkami nazywaną z tego powodu Koalicją Obywatelską, mamy samą Koalicję Obywatelską bez przystawek, bo te zostały skonsumowane. To też jest niewątpliwa umiejętność Koalicji, żeby zmienić nazwę dokładnie na tę samą i odtrąbić z tego powodu wielki sukces, ale umówmy się, że lista sukcesów Tuska jest tak długa, że muszą zadowolić się byle czym. Odnoszę wrażenie, że Doniek nic innego nie robi, tylko nagrywa infantylne filmiki na swoje media społecznościowe, że w sumie z niego fajny i wyluzowany dziadek jest. Dlatego wypuścił promocyjny filmik, na którym płynie sobie jachtem (tuż po aferze KPO, żeby było zabawnie), a w tle leci kawałek jakiegoś rapera, żeby młodzież zrozumiała. Opublikował nagranie, na którym gra w ping-ponga, mimo że w tym samym czasie było posiedzenie Sejmu, ale on jest tak fajnym dziadkiem, że nie chodzi do pracy, tylko na wagary. Prawie jak my, kiedy byliśmy w gimnazjum! Wiecznie młody! A ostatnio pochwalił się, że je żurek i też się jego fanatyczni zwolennicy zachwycali, jakie to jest błyskotliwe. Bo wiecie, minister nie-sprawiedliwości ma na nazwisko Żurek – to jest aż tak śmieszne! Boki zrywać! Swoją drogą, Żurek ma już pierwsze sukcesy na swoim koncie – otóż sędziowie nie będą już losowani, bo to losowanie świadczyło o upolitycznieniu sędziów. Teraz do każdej sprawy będą wybierani. I tak oto, decyzją komplenie niepolityczną, rozprawę Krzysztofa Brejzy przeciwko Jarosławowi Kaczyńskiemu poprowadzi Tomasz Trębicki, który jest synem działaczki PO. Ciekawe, czy jest na tyle lotny, że sam będzie wiedział, jaki ma zapaść wyrok, czy mu musieli to rozrysować?

Lekcja oszczędności wg Nowoczesnej

Ale dobrze, wracając do przystawek – jedną z nich jest oczywiście Nowoczesna. Nikt by się tego nie spodziewał, patrząc na to, jakim geniuszem ekonomicznym jest Ryszard Petru, który między innymi namawiał ludzi do wzięcia kredytów we frankach, bo ryzyka praktycznie nie ma, więc jest to najlepsze możliwe rozwiązanie i który przepisał swój majątek żonie, żeby rok później dać się sfotografować ze swoją nową wybranką, również wówczas będącą w związku małżeńskim, Joanną Schmidt podczas wspólnej podróży do Madery. A poza tym, wiemy też jak się skończyła sprawa z subwencjami. Nowoczesna popadła w gigantyczne długi, a teraz została rozwiązana. I co się w związku z tym stało z tym długiem – tutaj również z odsieczą przybył Witold Zembaczyński, bo on jakoś zawsze jest pod ręką, kiedy trzeba powiedzieć coś głupiego: Skarb Państwa nie będzie przejmował żadnych naszych zobowiązań … Przeprowadziliśmy taki sposób likwidacji partii, że po prostu te dwa podmioty — z żalem to mówię — będą musiały sobie zapisać resztę tych zobowiązań po stronie straty. Po samej tej wypowiedzi widać, jacy to są krystalicznie czyści i uczciwi ludzie. Nabraliśmy pieniądze, nie spłaciliśmy ich, bo ktoś tam się jorgnął, że zrobił błąd w obliczeniach, ale wszystko załatwiliśmy ZGODNIE Z PRAWEM tak, że nie będziemy musieli spłacić. Normalnemu człowiekowi to by już dawno zajęli konto, a może nawet wpierdzielili go do aresztu, ale oni zrobili to tak, że wierzyciel po prostu musi to sobie wpisać po stronie straty. Cóż, ja bym po prostu przełożyła ten dług na partię, która wchłonęła Nowoczesną, a gdyby to nic nie dało, zajęłabym konta co bardziej krewkich posłów Nowoczesnej. Na początek Szłapce i Zembaczyńskiemu, żeby musieli spisać to po stronie straty. Z żalem to piszę, żeby nie było. Ci ludzie są już tak oderwani od rzeczywistości, że nawet nie dociera do nich, kiedy są zwyczajnie bezczelni. Witek, naleśniki byś im chociaż postawił w ramach rekompensaty. A nie, czekaj…

Same sukcesy… i służba zdrowia

Wykpienie się ze spłacania długu jest niewątpliwie sporym sukcesem, bo zwykłemu obywatelowi nie przychodzi to aż tak łatwo, ale z drugiej strony w Platformie mają świadomość, że nie jest to sukces dobry dla pijaru. Powtarzanie procesów sądowych morderców, bo skazywał ich neo-sędzia też się ludziom do końca nie podoba, więc wrócimy do starych chwytów. Niższa inflacja – nasza zasługa. Rekordowy deficyt co prawda też, ale tym się nie chwalimy. Tym, że ich polityka względem COVID-u czy wojny na Ukrainie była praktycznie tożsama z pisowską, więc gdyby na okres ich rządów przypadła najpierw pandemia, a potem wojna, obstawiam, że wcale by z tego lepiej nie wybrnęli – też nie. Niższa inflacja jest tylko i wyłącznie ich zasługą, tak jak ich zasługą było 800+ wprowadzone jeszcze za rządów PiS. Mamy też szanse dołączyć do słynnego G20 i to również nie jest zasługą wieloletniej pracy, tylko oni to załatwili w dwa lata i mamy docenić. Poza tym mamy rozliczenia, które kończą się z reguły na kilkudniowym pianiu z zachwytu i odebraniem immunitetu, ale spokojnie – w wolnej Polsce wszyscy będziemy siedzieć i oni tego dopilnują! Nie wiem, jakie jeszcze sukcesy przypisuje rządowi Adam Szłapka, w każdym razie sprawa Giertycha, Nowaka czy Grodzkiego nie jest jako sukces zaliczana. Widocznie też pijarowo nie pasuje, zwłaszcza jeśli w tym samym czasie pompuje się aferę Romanowskiego, Wąsika, Kamińskiego i Ziobry, ale zawsze można to przykryć zapowiedziami kolejnych rozliczeń i gadaniem, że się robi, a nie gada. I jakoś to się wszystko czołga. Z przestrzelonymi kolanami, połamanymi żebrami i oderwanymi rękami, ale się czołga. Z chóru zachwytów postanowiła wyłamać się minister zdrowia, Jolanta Sobierańska-Grenda, która ośmieliła się powiedzieć wprost: Do ściany dochodzimy w tym roku, a w przyszłym na pewno już dojdziemy. Podwojona jest dotacja do budżetu NFZ i to ciągle za mało. Kroczący wzrost kosztów jest nie do udźwignięcia. Skoro nie chcemy zwiększać składki zdrowotnej – bo deklaracje polityków są tu jednoznaczne – musimy liczyć na pieniądze z budżetu państwa. Ale jak to? Przecież sielanka jest. Słyszałam sama!

Poszukiwania czarodziejskiej różdżki

Nie wiem, czy panią Jolantę dosięgnie gniew Donalda Tuska (który swoją drogą ostatnio zapewniał, że nie jest osobą mściwą), że nie dołączyła do ich kółka wzajemnej adoracji. Kim jest pani minister, bo to jedno z mniej znanych nazwisk w rządzie premiera? O niej przynajmniej można powiedzieć, że jakąś wiedzę na temat swojej nowej pracy ma, bo wcześniej wyciągnęła ileś tam szpitali z długów (miała rzeczywisty udział w procesie konsolidacji i restrukturyzacji szpitali w województwie pomorskim), więc można wręcz powiedzieć – właściwy człowiek na właściwym miejscu. Nie należała też do największych krzykaczy w swoim środowisku, raczej skupiała się na swojej pracy, co też jest miłą odmianą. Na pewno obracała się gdzieś w środowisku KO, bo spod kamienia jej raczej Tusk nie wyciągnął, ale nie zdążyła jeszcze dać się znienawidzić, nie zasłynęła też jakimiś wyjątkowo głupimi wypowiedziami. Można się tylko domyślać w jakim stanie zostawiła ministerstwo zdrowia Izabela Leszczyna, która z kolei ze służbą zdrowia miała wspólnego tyle, że kiedyś odwiedziła babcię w szpitalu. Nie wiadomo, co pani Izabela zrobiła z czarodziejską różdżką – zgubiła, zajumała czy może oddała kolegom z Nowoczesnej, żeby pomóc w spłacie części długów, ale jej nastąpczyni musiała sobie poradzić już bez tego rodzaju wsparcia. I jak widać, nie radzi sobie. Pamiętacie te lamenty, że PiS przeznaczył pieniądze na TVP, zamiast na szpitale dziecięce? Jak widać likwidacja państwowej telewizji kosztuje więcej niż jej utrzymanie. Ale spokojnie, nic się nie martwcie. My się może do lekarza-specjalisty nie dopchamy, ale to my się nie dopchamy. Najważniejsze, żeby się dopchali miłościwie nam panujący. Przecież to oni są sługami narodu (szkoda, że nie polskiego), a nie my, więc priorytety zostały zachowane. My mamy po prostu nie mądrować się, że jest źle, skoro jest dobrze, mamy wierzyć na słowo Szłapce i Tuskowi, mamy nie wątpić w ich wiarygodność i skuteczność, nie kwestionować prawdomówności Tuska i inteligencji Zembaczyńskiego, a wszystko będzie dobrze.

Przynajmniej dopóki nie zbankrutujemy albo nie zachorujemy, bo wtedy to oni już nie pomogą. Czarodziejska różdżka im się gdzieś zgubiła. Pewnie PiS ukradł.

M.

https://www.facebook.com/nawiasempiszacoswiecie

Czytaj dalej