

Nawiasem Pisząc
Jaka piękna katastrofa
Fiaskiem zakończyła się rozmowa Donalda Trumpa i Wołodymyra Zełeńskiego – i to do tego stopnia, że ambasador Ukrainy, która mocno zabiegała o to, żeby w ogóle doszła ona do skutku, przez większość czasu siedziała załamana z twarzą ukrytą w dłoniach. To była w ogóle dyplomacyjna katastrofa, bo panowie najpierw pokłócili się w obecności dziennikarzy, następnie Trump poprosił ich, żeby wyszli, a na sam koniec miał o to poprosić samego prezydenta Ukrainy, więc możemy sobie tylko wyobrazić, co działo się w Gabinecie Owalnym za zamkniętymi drzwiami. Zełeński trafił w końcu na polityka, który powiedział „dość” jego roszczeniowej postawie i braku wdzięczności.
Trump powiedział „dość”
Na samym początku zwrócono w końcu uwagę, że przywódca Ukrainy mógłby założyć garnitur. Z jego ubioru Trump jedynie zażartował, ale jeden z dziennikarzy otwarcie zaatakował za to Zełeńskiego, pouczając go, że jest to brak szacunku. Oczywiście słyszałam, że pan Wołodymyr zapowiedział, że nie będzie zakładał garnituru, dopóki wojna w jego kraju się nie skończy. Jednak o ile na samym początku konfliktu było to zrozumiałe, o tyle po tylu latach stało się już sztuczne i rzeczywiście można to odbierać jako brak szacunku. Z Polski do USA samolotem leci się chyba ok. 11 godzin, więc podejrzewam, że z Ukrainy podobnie – prezydent naprawdę miał czas, żeby się odpowiednio przebrać. Na to przywódca USA jeszcze przymknął oko, ale ten brak szacunku był widoczny przez całe spotkanie – począwszy od sposobu siedzenia Zełeńskiego (z założonymi rękami), przez przerywanie, aż w końcu zawoalowane groźby, które to najbardziej zdenerwowały Donalda Trumpa. Zełeński powiedział bowiem, że perspektywa wygląda inaczej, kiedy żyje się za Oceanem, ale kiedyś USA również odczuje skutki tej wojny – właśnie to rozsierdziło prezydenta Stanów Zjednoczonych, który stanowczo przypomniał Zełeńskiemu, że nie jest w pozycji do stawiania żądań. Przekonywanie ukraińskiego przewódcy, że nie otrzymali oni żadnej pomocy też raczej nie pomogło, bo – nie jestem chyba odosobniona w opinii – gdyby tej pomocy faktycznie nie było, to ta wojna wyglądałaby jednak zupełnie inaczej. Ostatecznie skończyło się tak, że Trump już zapowiedział wycofanie wszelkiej pomocy dla Ukrainy, a ten facet najczęściej robi to, co mówi. W efekcie prezydent naszych wschodnich sąsiadów zamiast próbować cokolwiek ugrać, postawił swoją Ojczyznę w jeszcze gorszym położeniu.
Konsekwencje dla Polski
Nie skończyło się to dobrze również dla Polski, bo umówmy się, że nas ta wojna też sporo kosztuje. Tyle tylko, że ze strony naszej władzy ukraiński przywódca nie spotkał się z tak stanowczą reakcją, a warto przypomnieć, że o ile na początku wojny Zełeński rzeczywiście wykazywał daleko idącą wdzięczność, o tyle po całej aferze z ukraińskim zbożem mu ona zdecydowanie przeszła i od tamtego czasu Ukrainiec stawia tylko kolejne warunki, a bywało, że był zwyczajnie bezczelny chociażby w stronę naszego prezydenta Andrzeja Dudy. Niepokojące jest jednak to, że niemal wszyscy przywódcy europejskich państw stanęli murem za Wołodymyrem Zełeńskim, zwłaszcza że niektórzy z nich już całkiem otwarcie mówią o tym, żeby wysłać swoje wojska na Ukrainę. Oczywiście, Donald Tusk, Rafał Trzaskowski czy Szymon Hołownia na razie „nie dopuszczają takiej możliwości”, ale doskonale wiemy, że ci panowie lubią zmieniać zdanie, żeby nie powiedzieć – kłamać. Na razie nie chcą sobie zaszkodzić przed wyborami prezydenckimi, ale już później będzie można wyjaśnić Polakom, że niestety sytuacja się zmieniła i TRZEBA. Obawiam się, że żaden z tych panów nie zawaha się, żeby wysyłać naszych żołnierzy na śmierć za nie swoją Ojczyznę. Z kolei Putin może to odczytać jako wypowiedzenie wojny i być może nie będzie się już powstrzymywał, żeby sprawdzić stabilność Sojuszu Północnoatlantyckiego. A NATO może wtedy odpowiedzieć, że przecież sami zaczęliśmy, więc czego teraz tak naprawdę oczekujemy. Zwłaszcza że odnoszę wrażenie, że premier Polski robi wszystko, żeby Trumpa jeszcze bardziej do siebie zniechęcić. I wtedy dopiero zobaczymy, jak to będziemy wdeptywać Putina w ziemię. Łatwo jest ryzykować życiem milionów własnych obywateli – bo szczerze wątpię, żeby którykolwiek z wymienionych panów wykazał się taką odwagą jak Zełeński na początku konfliktu z Rosją. My nawet nie mamy odpowiednich schronów, wojsko też jest w fatalnej formie – pomijając fakt, że będzie wtedy na Ukrainie.
Obym się jednak myliła. Naprawdę się o to modlę.
M.
Wesprzeć nas można poprzez Patronite
Nawiasem Pisząc
Patriotyzm kontra lewica – nierozwiązywalny konflikt

Coraz częściej odnoszę wrażenie, że albo się jest patriotą, albo lewakiem. Można oczywiście nie być ani jednym, ani drugim, ale chyba nie da się łączyć obu tych cech. Zabawne, że w w tej „farsie” politycy Lewicy nie chcą uczestniczyć, ale za to chętnie wrzucają zdjęcia, jak opierdzielają się pączkami. Żadnemu oczywiście nie przeszło nawet przez myśl, że Tłusty Czwartek poprzedza Środę Popielcową. Widzieliście kiedyś polityka, który sypie głowę popiołem? Ja bym chciała zobaczyć, ale oni nigdy nic sobie nie mają do zarzucenia. Za to będą obżerać się pączkami. Bo to polska tradycja. Tacy patrioci i konserwatyści. Jak nażreć się słodkiego, to pierwsi.

Niewiedza czy świadoma ignorancja?
Zabawne, że posłowie Lewicy szczekają ogólnie na wszystkich Wyklętych, ale przykłady mają dwa. No, w porywach do trzech, bo część tych, pożal się Boże, historyków, oskarża o zbrodnie również Łupaszkę, którego oddział uderzył w litewską wioskę Dubinkę na rozkaz Armii Krajowej. Po wielokrotnych ostrzeżeniach, że jeśli dalej będzie tam dochodzić do prześladowań ludności polskiej, to będą zmuszeni interweniować. No i interweniowali. Natomiast nie spodziewam się po lewicy, że odróżni Armię Krajową od Żołnierzy Wyklętych. Już teraz mają problem, żeby odróżnić Wyklętych od Narodowych Sił Zbrojnych, które podobno też już są złe, więc o czym my mówimy? Ci ludzie nie znają nawet podstawowych różnic między nazizmem, a faszyzmem. O Witoldzie Pileckim, Danucie Siedzikównie czy Łukaszu Cieplińskim już nie mają wiele do powiedzenia, mimo że były to postacie wręcz krystaliczne i naprawdę ciężko w ich biografiach znaleźć cokolwiek niegodnego. I wrzucają ich do jednego wora z tymi, których uważają za zbrodniarzy, bo tak akurat wyczytali w Wybiórczej. Nawiasem pisząc – ojciec Treli był działaczem PZPR-u, więc niechęć syna jest całkiem zrozumiała. Oni te komusze poglądy chyba dziedziczą. Wiecie co – ja trochę rozumiem te lamenty lewicy, że jakim prawem obciążamy dzieci winą ich rodziców. Ale jeśli widzę, że taki człowiek jak Trela usiłuje szczekać na Wyklętych, mimo że nie jest godny im nawet butów czyścić, a jednocześnie jego tatuś działał w służbach, z którymi Wyklęci walczyli, to uważam, że jednak wypadałoby łączyć kropki. Nie tylko geny mają znaczenie, ale również wychowanie. Gdyby Trela był poczciwym człowiekiem i nie wyskakiwał teraz z obrażaniem Wyklętych, to nawet bym nie sprawdzała, kim są jego rodzice. Zabawne jest też to, że Trela reprezentuje partię, która wywodzi się z SLD, wywodzące się z PZPR-u, które było podnóżkiem komunistycznej Rosji. Ale teraz Rosja jest zła, niedobra i nie wolno jej lubić, więc Trela jej nie lubi. Tatuś lubił, on już nie. Ale do Wyklętych, którzy tych rosyjskich sługusów zwalczali, już się nie przekona. Nie ma szans, bo byli polskimi bohaterami, a lewica nie znosi wszystkiego, co polskie. A już bohaterów tym bardziej. Dlatego też nie dostrzega braku związku w swoim zachowaniu i nie pamięta, że to jego środowisko, obok KO, płakało nad polską rusofobią, a jak ten wredny, zły, RUSOFOBICZNY PiS zdecydował zlikwidować pomniki upamiętniające rosyjskich „wyzwolicieli” (pozwolicie, że przemilczę, jak to wyzwolenie wyglądało) to lewica pierwsza szabelkami machała, że jak tak można?! Hańba i skandal! No, ale teraz już Rosji nie lubi. To, że jest w koalicji z partią, której prezydent ogłosił 1 marca Dniem Pamięci Żółnierzy Wyklętych (i to była jedyna dobra rzecz, jaką ten niemota, Komorowski, zrobił) też nie. Bo już się nauczył od Tuska, że musi mówić tak, jak sondaże wskazują. Jak chorągiewka powieje. Chyba że powieje ku polskości, wtedy może powołać się na klauzulę sumienia.
A kto by się Polską przejmował?
W każdym razie panu posłowi odpowiem krótko – chyba nie ma sensu handlować starymi trupami, prawda? I proszę się nie oburzać, ja się tylko powołuję na słowa pana koleżanki z koalicji. Skoro można tak o ofiarach wołyńskich, to chyba można o komunistycznych przestępcach, bo tacy z reguły padali ofiarą Wyklętych? Umówmy się – gdybyśmy mieli rząd szanujący Polskę i Polaków, to Nowacka za „polskich nazistów” i Żukowska za „stare trupy” powinny być z miejsca zdymisjonowane. Dożywotnio. Tak, wiem, że AMŻ jest posłanką i nie wchodzi w skład rządu, ale wydaje mi się, że ktoś, kto otwarcie pluje na polskie ofiary ukraińskiego ludobójstwa nie jest godzien piastować takiej funkcji. I należałoby ją grzecznie poprosić, żeby się z polityki wycofała. Zdymisjonowana powinna zostać również Katarzyna Kotula za kłamstwa odnośnie swojego wykształcenia, ale to akurat stara, lewicowa tradycja. Pamiętamy przecież Aleksandra Kwaśniewskiego. To są trzy pierwsze nazwiska, które mi przyszły na myśl, bo nie liczę już tych, którzy posłusznie łamali prawo na rozkaz Tuska i w nagrodę kilku z nich dochrapało się miejsc w Europarlamencie. Ale nie, nie za plucie na Polskę traci się stanowisko w rządzie męża stanu, słońca Peru i wielkiego patrioty Donalda Tuska. Na to on może przymknąć oko, w końcu to wcale nie mściwy frustrat, tylko pobłażliwy i wyrozumiały szef – ze świecą takiego szukać. Gdyby ktoś podniósł rękę na Niemcy, Ukrainę czy Izrael – ooo, to co innego! Wtedy jest rasizm i ksenofobia. Ale szczekać na Polaków? Kto by się Polakami przejmował? Na pewno nie szef polskiego rządu, on ma ważniejsze sprawy na głowie. W ping-ponga przecież gra! Dlatego stanowisko stracił tylko rzecznik prasowy Ministerstwa Klimatu i Środowiska za to, że nie powstrzymał swojej szefowej Pauliny Hennig-Kloski (która swoją drogą powinna polecieć już za ustawę wiatrakową, z której była taka dumna) przed skompromitowaniem się niskooprocentowanymi pożyczkami dla ofiar powodzi. Pożegnać z funkcją musiała się także Agnieszka Kwiatkowska-Gurdak, była szefowa CBA, za to, że zamiotła podłogę w Sejmie. Jej błąd polegał na tym, że zrobiła to – ekhm, ekhm – godnością członków komisji ds Pegasusa. Ale „polscy naziści” i „stare trupy”? E, tam.
M.
Nawiasem Pisząc
Trudna kampania Karola Nawrockiego

Otrzymałam prośbę o opisanie kampanii Nawrockiego – problem jednak polega na tym, że nie bardzo jest co opisywać. Jakoś w lutym trafiłam na informacje, że w połowie albo drugiej połowie miesiąca kandydat wspierany przez PiS ma ogłosić swój program wyborczy. Okazuje się, że ma się to stać 2 marca, jednak mam niepokojące wrażenie, że kampania Nawrockiego praktycznie stoi w miejscu. W sytuacji, kiedy dwóch jego głównych kandydatów oficjalnie zaczęło robić prekampanię (z czego Sławomir Mentzen przyznawał się do tego w rozmowach z dziennikarzami, a Rafał Trzaskowski przekonywał, że on jeździ po Polsce w interesie warszawiaków) już dawno temu. Tak późny start nie wróży niczego dobrego. I tam już pal sześć, że nie znamy programu, bo nikt już nie głosuje na program, ale kampania prezesa Instytutu Pamięci Narodowej jest bardzo… nijaka.\
Miłe złego początki
Zaczęło się naprawdę obiecująco. Po tym jak PiS ogłosił, którego kandydata zamierza wspierać w wyborach, wszystko układało się pomyślnie. Prezes IPN-u, czyli wiadomo – patriota (przynajmniej teoretycznie). Wykształcony. Kulturalny. Przystojny. I wysportowany. Pomysł na tę kampanię był chyba taki, że na trudne czasy i w obliczu zagrożenia konfliktem z Rosją potrzebujemy silnego przywódcy, a kto jest silniejszy od boksera? Nawet hasło wyborcze w mojej ocenie zupełnie trafione, bo nawiązuje do nazwiska kandydata i bardzo popularnego, kultowego wręcz filmu „Rocky”. Nawrocki nie miał wtedy jeszcze tak negatywnego elektoratu, jaki mają Tarczyński i Czarnek, o których mówiło się najwięcej w kontekście kandydata PiS-u do fotela prezydenckiego. Nie miał, bo KO i usłużne jej media zrobiły od razu, co do nich należało. Najpierw ten obrzydliwy tekst Wybiórczej ze zdjęciem jakiegoś hailującego gościa, który nawet podobny do Nawrockiego nie był. Potem oczywiście zmienili fotografię, ale odnieśli skutek, jaki zamierzali – wielu ludzi jeszcze nawet nie wiedziało, jak wygląda Nawrocki i pierwszy raz „zobaczyło go” na zdjęciu przy artykule z GW. Sprostowania i zmiana zdjęcia już pierwszego wrażenia nie cofnęło, bo nawet jeśli facet na zdjęciu to nie Nawrocki, to nie zmienia faktu, że Nawrocki zadaje się z naziolami. Inaczej by takiego zdjęcia nie wstawiali, prawda? Z dnia na dzień o Karolu Nawrockim mogliśmy przeczytać same najgorsze rzeczy, na domiar złego niczym niepoparte. Mam też wrażenie, że Nawrocki ma jednak słabe wsparcie z PiS-u. Ogłosili go na kandydata i niech sobie chłop radzi sam, ale te różne spotkania prezesa IPN-u z wyborcami są kompletnie nienagłaśniane, rzadko kiedy przedostają się do mediów. Poza tym jednym, na którym ludzie krzyczeli „nie bać Tuska”, a posłowie KO i media obłudnie się oburzyli, że to skrajne chamstwo i brak kultury, ale ich osiem gwiazdek krzyczane w nieocenzurowanej formie przez uczestników pewnego campusu było już elementem polskiej kultury, bo słowa ułożył patusiarski raper, który w innych swoich utworach śpiewa o zażywaniu narkotyków i robieniu z kobietami tego samego, co chciałby też robić z PiSem. Interesujące hobby.
Media – czwarta władza
Dużo złego zrobiła kandydatowi popieranemu przez PiS negatywna kampania medialna, która rozpętała się niemal od razu po ogłoszeniu jego kandydatury. I dawno nie widziałam tak ordynarnej, kłamliwej i pełnej nienawiści akcji wymierzonej w jednego konkretnego człowieka. Zaczęto go oskarżać o jakieś obrzydliwe wręcz rzeczy. Wyciągnęli mu jakieś znajomości z ludźmi, którzy robili bardzo złe rzeczy, na tej podstawie ogłoszono, że jest alfonsem, a teraz podgrzewa się temat, że w Gdańsku przez ileś tam czasu mieszkał na koszt podatnika. Na koszt podatnika wylatywał też za granicę. I nic to nie zmienia, że dużo tych oskarżeń pada słów Tuska, którego można oskarżyć dosłownie o to samo. Bo czy on nie ma znajomych, którzy mieli kłopoty z prawem? Jednego nawet zaprosił do partii, chyba tylko za to, że najbardziej z nich wszystkich nienawidził PiS, bo musiał przez nich mdleć i uciekać do Włoch. Drugim może być Sutryk, ale doskonale wiemy, że w Platformie jest ich więcej. Nie wspomijając już o tym, że prawie cała jego banda tuż po zwycięstwach ochoczo zabrała się za łamanie prawa. O nieścisłościach z mieszkaniami też nie powinien się wypowiadać, bo zdaje się, że ani Myrchy ani Gajewskiej nie spotkały żadne konsekwencje za ich mieszkaniowe akrobacje, a warto wspomnieć, że małżeństwo nie wpadło nawet na to, żeby ustalić wspólną wersję, bo jedno i drugie mówiło później co innego w wywiadach. I nie wiem, czy oskarżanie kogoś o sutenerstwo, co jest swoją drogą wyjątkowo obrzydliwe, też jest dobrym pomysłem, skoro większość mediów, które otwarcie wspierają Tuska, promuje też prostytucję. Z tymi wyjazdami za pieniądze podatników też bym nie szalała, bo kto płacił za spotkanie Trzaskowskiego z mieszkańcami Bielska-Białej? Ja w tym nie widzę logiki, ale w kampanii prezydenckiej logika się niestety nie liczy. Nie liczy się też to, co mówi sam kandydat. Ważne jest to, co mówią o nim inni, a media i KO zadbały o to, żeby o Nawrockim mówiło się jak najgorzej.
Nierówne starcie
Posłowie KO rzadko wyciągają wnioski ze swoich błędów, ale z lekcji z 2015 roku, kiedy Andrzej Duda wygrał z Bronisławem Komorowskim dużo się nauczyli. Wtedy Duda był przez nich lekceważony, więc za bardzo się nim nawet nie interesowali, bo nikt go nie zna, więc nikt na niego nie zagłosuje. A że Komorowski rozumem specjalnie nie grzeszy, to walił wtopę za wtopą, a i tak mógłby przegrać dopiero wtedy, gdyby pijany potrącił zakonnicę w ciąży na pasach – pamiętamy, prawda? Dlatego na Nawrockiego rzucili się ze zdwojoną siłą i wylali na niego takie obrzydlistwa, jakie tylko byli w stanie wymyślić. Być może to jest jedna z przyczyn, dla której Sławomir Mentzen zdobył niedawno przewagę nad Karolem Nawrockim. Drugą może być fakt, że Mentzen naprawdę ostro wystartował ze swoją kampanią i po ilości jego wyjazdów i wieców widać, że facet haruje jak wół i jest wręcz niezmordowany (i o ile uważałam, że Bosak byłby lepszym kandydatem, niż lider Nowej Nadziei, o tyle pracowitość jest cechą, którą cenię u polityków, więc tutaj Mentzen zapunktował), a Nawrocki mam wrażenie, że nawet nie zdążył jeszcze wejść w tę kampanię. Inna sprawa, że kandydat Konfederacji ma ogromne wsparcie od swojego środowiska, a prezes IPN-u został rzucony na głęboką wodę i teraz, mam wrażenie, że musi radzić sobie sam. Być może jest to spowodowane tym, że ekipa KO bezprawnie postanowiła zablokować finanse partii Jarosława Kaczyńskiego, a potem wypięła się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego, bo jeszcze nie zdążyli się do niego w pełni dorwać i obsadzić swoimi stanowiskami (tak przy okazji – niedawno sąd uchylił wyrok ośmiu lat dla zwyrodnialca, który rzucał niemowlęciem o ścianę, w wyniku czego maluszek doznał krwiaka mózgu i połamania kończyn, a powodem miało być to, że sędzia był „neo-sędzią”). Trzeba przyznać, że z tego Tuska to kawał obłudnego cynika, ale wałki potrafi robić, jak mało kto. Zastanawiałam się też, czy sondażownie nie fałszują tych wyników, żeby jak najbardziej osłabić Nawrockiego, ale u bukmacherów wygląda to dokładnie tak samo, a oni swoje prognozy opierają przecież na typach ludzi, którzy stawiają na to swoje pieniądze.
Co jeszcze wygrzebią?
Nie wygląda to najlepiej, bo wolałabym, żeby Trzaskowski miał dwóch poważnych kandydatów, a nie jednego. A jestem niemal pewna, że jeśli Mentzen dostanie się do II tury, to wyciągną mu absolutnie wszystko. Brata, doradzanie firmie, która okazała się nie do końca legalna (nazywała się bodajże „Wiking”), prorosyjskość i to, że chce wyrzucać Żydów i homoseksualistów z Polski. Większość z tego to stek bzdur, ale dla nich to nie przeszkoda. Podejrzewam, że jeszcze sobie jakieś „haki” na niego wymyślą – skoro Nawrocki mógł zostać oficjalnie nazwany alfonsem (i nikt na to nie reaguje), to być może okaże się, że Mentzen jest członkiem grupy Wagnera, bo dlaczego nie? Ci ludzie nie mają żadnych granic? To nie jest uczciwa walka polityczna. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że polityka nie jest czystą grą, ale poziom obrzydliwości, jaka wylewa się przy okazji tegorocznej jest nie do ogarnięcia nawet dla mnie. A ona się przecież jeszcze nie skończyła – nawet się na dobre nie rozpoczęła. Jak się wyleje na kontrkandydata odpowiednią ilość gnoju, to nagle jego uczciwe podejście do pewnych kwestii przestają mieć znaczenie. Karol Nawrocki wziął bezpłatny urlop i nie sprawuje w tej chwili funkcji prezesa IPN-u. Rafał Trzaskowski na razie zapowiadał, że weźmie, ale nie słyszałam, żeby zapowiedź zrealizował, a w stolicy bywa aż raz na tydzień. Znając jego pracoholizm, pewnie po to, żeby odpocząć. Najsmutniejsze jest to, o czym wspominałam wcześniej – Rafał Trzaskowski ma pełne wsparcie swojej partii, podobnie jak Sławomir Mentzen (poza aferą związaną z ogłoszeniem kandydatury Grzegorza Brauna). A Nawrocki? Ostatnio widuję tylko jakieś sponsorowane posty, podejrzewam, że posłanek PiS-u, z których kojarzę tylko Lichocką i Chorosińską, z czego ta druga nie cieszy się dużą sympatią, nawet wśród wyborców PiS. Obawiam się, że to naprawdę jest za mało. Pewną nadzieją może być fakt, że według ostatniego sondażu United Surveys Mentzen traci niespełna siedem punktów procentowych, a podejrzewam, że wyborcom PiS-u prędzej ręka uschnie, niż oddadzą głos na kandydata KO. Wciąż jednak mam duże wątpliwości, co do tych sondaży, bo poparcie dla PiS-u deklaruje ponad 30% obywateli Polski. Gdzie oni nagle wyparowali?
M.
Nawiasem Pisząc
Nasz bratni naród

Przyjaźni polsko-ukraińskiej ciąg dalszy. Na screenie widzimy groźby śmierci wystosowane przez ukraińskiego historyka w stronę Sławomira Mentzena. Nie pasowało mu, że Mentzen razem z Anną Bryłką przyjechali do Lwowa złożyć wieńce na grobach Orląt Lwowskich. Co bardziej prawdopodobne nie podobało mi się, że kandydat Konfederacji na prezydenta powiedział parę słów prawdy o banderowskich ludobójcach. A jak jeszcze dorzucimy do tego fakt, że Sławomir Mentzen otwarcie sprzeciwia się wysyłaniu polskich żołnierzy na Ukrainę, to już mamy chyba komplet powodów, dla których pan Kipiani tak bardzo polskiego posła nie lubi.

Niezrozumiały wybór
Cóż, stosunek Ukraińców do ludobójstwa na Wołyniu jest różny. Bardzo wielu z nich w ogóle nie ma o tej zbrodni pojęcia, bo w szkołach bardzo starannie obchodzą ten temat. Inni mówią, że to straszliwa zbrodnia, ale niestety niezbędna, bo inaczej weszlibyśmy Ukraińcom na łby i Bóg jeden wie, co z nimi robili. A z kolei Azowcy, znani właśnie ze swojego uwielbienia do UPA-OUN, utrzymywali, że Wołyń to wielka tragedia białego człowieka. Bo biali mordowali białych – ale że Ukraińcy Polaków i uzbrojona banda bezbronnych cywilów, to już mniej istotne. Nie mogę pojąć tej polityki historycznej Ukrainy i nawet nie próbuję zrozumieć ich argumentów na obronę Bandery czy Szuchewycza, bo są zbrodnie, których nie da się niczym usprawiedliwiać. Ludobójstwo na Wołyniu było jedną z nich. Rozumiem, że każdy kraj potrzebuje swoich bohaterów, żeby czerpać z nich wzorce i uczyć się patriotyzmu i poświęcenia dla Ojczyzny, a na Ukrainie było jednak pod tym względem średnio. Nie znaczy to jednak, że wcale ich tam nie było. Według mnie bardziej na wynoszenie na sztandary zasługują ci Ukraińcy, którzy na Wołyniu próbowali ratować swoich polskich sąsiadów. W ciągu ostatnich trzech lat znalazłoby się ich pewnie więcej, ale jednak wciąż kult banderowców jest tam obecny i wciąż jest nakręcany przez ukraińskie władze. Wydawałoby się jednak, że historyk powinien mieć większe pojęcie o zbrodni wołyńskiej, ale nie pan Wachtang.
Co oni chcą powtarzać?
Przejdźmy dalej – Mentzen o tym, że „nie chcemy Żydów, homoseksualistów, aborcji, podatków i Unii Europejskiej” mówił na jednym ze swoich wykładów, na którym wskazywał pewne mechanizmy pozwalające zdobyć rozgłos w przestrzeni publicznej, bo za rozgłosem przyjdą również głosy, jak przekonywał. Nie są to więc jego osobiste poglądy, ale wiadomo, że kłamstwo trzeba powtórzyć ileś tam razy, aby stało się prawdą. Kipiani, jak widać, się do tego bardzo mocno przykłada. Nie ma tu sensu chyba się specjalnie rozpisywać, ot, zwykła manipulacja, jakich wiele słyszymy na co dzień. Bo ilu Ukraińców zweryfikuje tę wypowiedź ukraińskiego historyka – na pewno niewielu, a weźmy jeszcze pod uwagę fakt, że musieliby rozumieć język polski. Najistotniejsza jest jednak sama końcówka wpisu: Mentzen jest draniem, który marzy o chwale Pierackiego. Bronisław Pieracki był polskim politykiem, ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Aleksandra Prystora. Wcześniej pełnił funkcję wicepremiera, sekretarza stanu i wiceministra (również w ministerstwie spraw wewnętrznych). Został zamordowany przez członka OUN, Hryhorija Maciejkę. Na początku morderca próbował zdetonować przygotowaną wcześniej bombę, ale po kilku nieudanych próbach strzelił po prostu Pierackiemu trzy razy w tył głowy. I zwiał. Najpierw ukrywał się w Czechosłowacji, a później w Argentynie – tam został zwerbowany przez południowoamerykańskiego rezydenta wywiadu III Rzeszy. Podobno dostał polecenie zabicia Franklina Delano Roosevelta, ale ostatecznie zamach nie doszedł do skutku.
Ukrainiec swój wpis zakończył słowami: „Możemy to powtórzyć”. Naprawdę? Przecież to jest jawna groźba skierowana w stronę polskiego kandydata na prezydenta. Ale oczywiście, my dalej udawajmy, że tak naprawdę nic się nie dzieje.
M.