Nawiasem Pisząc
Dwie twarze marszałka Sejmu
Ja się spodziewałam, że będziemy mieli ciąg dalszy, jeśli chodzi o ostatnią aferę z Grzegorzem Braunem. Przede wszystkim konsekwencje mogą dotknąć Krzysztofa Bosaka, który prawdopodobnie straci funkcję wicemarszałka, co z kolei będzie skutkowało tym, że Konfederacja nie będzie miała swojego reprezentanta w Prezydium Sejmu. Dosyć to gorzka pigułka, zwłaszcza że to nie Bosak postanowił zabawiać się gaśnicą, a sam Braun został ukarany. Sęk w tym, że pozostali wielce oburzeni chcieliby, żeby został ukarany bardziej. Ja w dalszym ciągu nie widzę tu żadnej konsekwencji, bo naprawdę wychodzi na to, że posłom wolno wszystko (jeździć pod wpływem na rowerze, nawoływać do wandalizmu, uczestniczyć w rozróbach czy zakłócać msze święte – to tylko pierwsze z brzegu przewinienia, które mi się przypomniały), ale zakłócać chanukowego święta w świeckiej – podobno – instytucji, to już nie. Nie jest to jednak zaskoczenie – wiadomo od dawna, że jeśli chodzi o wyznawców jednej, konkretnej religii to NIE WOLNO choćby pisnąć. Darcie ryja o antysemityzm jest już od dawna bardziej słyszalne, niż zdrowy rozsądek. Inna sprawa, że Braun po pierwsze nie potrzebował aż gaśnicy, żeby zgasić te świece, a poza tym mógł sobie darować okrzyki o satanistycznym obrządku, bo to chyba tylko dolało goryczy do ognia. Może wtedy kara nie byłaby aż tak dotkliwa, bo Konfederacja prawdopodobnie będzie musiała poświęcić Bosaka – jeśli wyrzucą Grzegorza Brauna jest więcej, niż prawdopodobne, że pójdą za nim pozostali posłowie z Korony, a to skutkowałoby tym, że partia utraci koło poselskie. A mogliby też zgotować sobie politycznego konkurenta w przyszłości, jeśli plotki o sojuszu Brauna z JKM by się potwierdziły. Na pewno jednak sam Braun uniknąłby w takiej sytuacji kłamstw rozhisteryzowanej kobiety (która wcześniej wsławiła się w tym, że kategorycznie nakazywała się szczepić). Pani, która starła się z członkiem Konfederacji, utrzymywała, że ten uderzył ja ręką w klatkę piersiową, krzyczał, że nie jest kobietą (hej, ale może to zgodnie z ideologią gender-fluid czy jakąś tam inną?) i złośliwie skierował strumień z gaśnicy prosto w twarz, w wyniku czego miała stracić przytomność i trafić do szpitala. Cóż, po samym zachowaniu tej kobiety, kiedy udzielała wywiadów, widać chyba, że to drugie to ściema (chyba że o utracie przytomności przypomniała sobie dopiero, kiedy zainteresowanie mediów przeszło z powrotem na obrady Sejmu). A gdyby tak przeanalizować nagranie z całego zdarzenia (nie wiem, czy szlachetna obrończyni Chanuki nie zdawała sobie sprawy, że wszystko jest nagrywane, miała nadzieję, że większość zajścia przysłoni biała mgła, czy było jej wszystko jedno, bo odpowiednio zaprogramowani ludzie uwierzą w to, co mówi, a nie w to, co widzą), to było dokładnie na odwrót. To ona rzuciła się na Brauna i, co więcej, usiłowała go kopać. Konfederata ani jej nie uderzył, ani nie popchnął, a wręcz mam wrażenie, że odwrócił gaśnicę, kiedy zorientował się, że go jakaś wściekła baba atakuje. Ale przekaz już poszedł taki, jaki poszedł i ani się waż z tym dyskutować, prawda? W każdym razie do procesu szantażowania Krzysztofa Bosaka i całej Konfederacji aktywnie włączył się właśnie Szymon Hołownia, o którym chciałam tutaj trochę napisać. Bo to taki dobry wujek miał być. Uśmiechnięty, błyskotliwy i z poczuciem humoru!
Dobry glina
Hołownia z miejsca zdobył sobie uwielbienie mediów, co nie jest niczym dziwnym. Po iluś tam latach pajacowania w telewizji, nauczył się jednak skutecznie i w miarę błyskotliwie gasić oponentów; a że w dodatku gasi głównie polityków PiS-u, to tym bardziej media go pokochały, bo pasuje to im do linii narracyjnej. Mówiąc w skrócie, Szymek ośmiogwiazdkuje na potęgę, a durny tłum to kupuje. Poza tym widać, że świeżo upieczony marszałek nie wyzbył się jeszcze parcia na szkło. Przeciwnie, teraz kiedy dochrapał się wysokiej funkcji w państwie (zbyt wysokiej, jeśli wolno mi się wtrącić), a lewicowe media upupiają go przy każdej okazji (słyszeliście może monolog zachwytu Doroty Gardias, która się niemal rozpuściła na wspomnienie o super-fajnym Szymusiu?) chyba ma ochotę na więcej i więcej. Ot, choćby jego expose. Nikt nie wiedział, po co on to robi, nikomu to do szczęścia nie było potrzebne, każdy miał wrażenie, że on marnuje tylko czas, ale nie… Szymek chciał zareklamować swój podcast. I faktycznie, to mu się udaje, bo rzeczywiście dużo więcej ludzi ogląda obrady Sejmu, ale mam wrażenie, że nie jest to spowodowane „wyższą świadomością” (bo, że jest ona mizerna, może świadczyć fakt, że ludzie zachwycają się telewizyjnym śmieszkiem w roli marszałka), ale przeciwnie – mają tam tanią rozrywkę. Pyskówki, awantury czy nawet szarpaninę między posłami Ozdobą i Rutnickim (w której Hołownia nie widział absolutnie nic złego; prawdopodobnie dlatego, że to poseł Platformy był stroną atakującą), a ostatnio w ten cały klimat wpisał się też Grzegorz Braun. Te podcasty to też – w opinii Szymona – prawdopodobnie takie fajne oczko puszczone w stronę wyborców, tyle że wychodzi średnio, kiedy nowy marszałek zastanawia się, do czego służy szuflada w marszałkowskiej ławie. Podobno wszystkich pytał, ale nikt nie potrafił mu udzielić jasnej odpowiedzi. W sumie to się nie dziwię – gdyby mnie ktoś zapytał, co to jest stolik, też by mnie w pierwszej chwili zatkało. Prawdopodobnie samodzielnie doszedł do wniosku, że do tej szuflady można coś schować. Ja wiem, że się wyzłośliwiam, ale sami przyznacie, że to infantylne – zwłaszcza że tłumaczył tam również, do czego służy toaleta. Opowiadanie, jak w środku wygląda Sejm, i w której sali obradują, które komisje i jakie decyzje w niej zapadają, istotnie byłoby fajnym i świeżym pomysłem, gdyby nie to, że marszałek sprawiał wrażenie, jakby bardziej był zachwycony sobą, niż swoim miejscem pracy. Któregokolwiek z pomieszczeń by nie pokazywał – on zawsze musi być na pierwszym planie. Dlatego ani kabinki telefonicznej, ani „ciemnego saloniku”, które Szymek chciał pokazać w swoim ostatnim filmiku, za bardzo widać nie było. Zawsze jednak było widać Szymona. Nie jest chyba dla nikogo tajemnicą, że nowy marszałek, poza oczywistą chęcią sławy i pochwał ze strony lewicowych mediów, chciał zbudować sobie wizerunek takiego fajnego, sympatycznego gościa, któremu – mimo że został marszałkiem – wcale palma nie odbiła.
Zły glina
Jak nieprawdziwy to jest wizerunek, mogliśmy się chyba przekonać, obserwując obrady Sejmu z jego udziałem, gdzie – tak jak wspominałam – wchodzi w pyskówki z nielubianymi przez siebie politykami, a często nawet, zupełnie niesprowokowany, dopuszcza się jakichś złośliwości w ich stronę. To jest naprawdę dziecinada. Ale prawdziwą twarz Hołownia dopiero pokazuje po całej awanturze z Grzegorzem Braunem. Polityczny szantaż to przecież nic złego, dobrotliwy wujcio – dzięki medialnemu milczeniu – się z tego wybroni, więc co mu szkodzi poparcie wniosku lewicy o usunięcie Krzysztofa Bosaka z Prezydium Sejmu, bo jego kolega z partii zgasił chanukowe świece. Nie bardzo rozumiem, jaka jest w tym wina samego Bosaka? Miał go za nogi złapać? Ale już się prawie cały Sejm rzucił do palenia czarownic, stos został przygotowany, więc wygląda na to, że kariera Bosaka jako marszałka Sejmu długo nie potrwała. Oficjalny powód jest taki, że pan Krzysztof rzekomo nie radził sobie z Grzegorzem Braunem, ale w takim razie nie wiem, jak radził sobie Hołownia, kiedy nie mógł uspokoić swojego rozsierdzonego koalicjanta, który rzucał się na posła PiS? A wręcz udawał, że w sumie to nic się nie dzieje. Rozumiem, że to było w porządku i „nie naruszało powagi Sejmu”. Ale potem już sprawa została postawiona jasno. Kara dla Brauna jest zbyt niska, więc jeśli nie wyciągnięcie poważniejszych konsekwencji – łącznie z wydaleniem z partii – to my Wam zabierzemy wicemarszałka. Wydaje mi się, że wiem, o co toczy się gra. Nowy rząd albo chce, żeby całe Prezydium należało tylko do jednej koalicji, albo ma nadzieję, że Konfederacja się ugnie i jeszcze bardziej osłabi swoją siłę w Sejmie. Jeszcze na wszelki wypadek Hołownia postanowił dokręcić śrubę i zaprosił Krzysztofa Bosaka, żeby ten wziął udział w ponownym, uroczystym odpalaniu tych świec. Tylko ja się pytam: dlaczego? Z tego co wiem, lider Konfederacji jest katolikiem. Wierzącym i praktykującym. Ja rozumiem, że być może wiara, którą do niedawna głośno celebrował Hołownia, była tylko dodatkiem na pokaz, żeby pokazać jaki z niego fajny katolik, ale inni mogą traktować ją poważnie. I nie chcieć być zmuszanym do brania udziału w obrządkach innej religii. A gdyby tak zmusić żyda do udziału w Bożym Narodzeniu, bo na przykład któryś z jego kolegów dopuścił się krytyki chrześcijaństwa (oczywiście, wszyscy dobrze wiemy, że w tę stronę to nie działa, ale podaję przykład), to byłoby w porządku? Można wyznawcę judaizmu szantażować, że jeśli nie weźmie udziału w Pasterce i nie podzieli się opłatkiem, to straci jakąś ważną funkcję? Byłoby to w porządku? Wydaje mi się, że powinno, skoro wolno w drugą stronę. Tyle tylko, że wszyscy wiemy, że wtedy znowu mielibyśmy do czynienia z galopującym antysemityzmem i brunatnym faszyzmem. To byłoby niedopuszczalne, haniebne i kompromitujące. Ale Bosaka można. Nie wiem, czy poseł Konfederacji ostatecznie przystał na tę propozycję i wziął udział w uroczystym odpalaniu świec Chanukowych (miało to miejsce w czasie, kiedy pisałam ten komentarz), ale po takich szantażach i wymuszeniach można poznać prawdziwą twarz Szymona Hołowni. Nie wiem, czy sam na to wpadł, czy jest umiejętnie sterowany z góry przez króla politycznych cyników, czyli Donalda Tuska, ale jestem pewna, że kiedy emocje i mgła już opadnie, marszałek dalej będzie bawił się w otwartego i dowcipnego wujka, który zapomniał, co prawda, na czym polega jego zadanie w Sejmie, ale wszyscy mu to wybaczą, bo „osiem gwiazdek”. Można powiedzieć, że maski opadły, ale wątpię, żeby wielu ludzi to zauważyło.
W każdym razie, można jednak śmiało zauważyć, że akcja Brauna przyniosła raczej negatywne skutki – głównie dla jego własnej partii, ale celebrowanie Chanuki w Sejmie będzie jeszcze trwało przez długie lata. I tu chyba można postawić mu ten sam zarzut, co Januszowi Korwin-Mikkemu – po tylu latach w polityce powinien chyba się spodziewać, jaka będzie reakcja?
M.
https://www.facebook.com/nawiasempiszacoswiecie
Wesprzeć nas można poprzez Patronite
Zawsze myślałam, że zaszczyt niesienia olimpijskiego płomienia dotyczy tylko najbardziej zasłużonych sportowców. Prawdziwych legend, które potrafiły pokonać największe słabości, a stres i presję przekuć na ambicję i waleczność. Mistrzów w swojej dyscyplinie. Niedoścignionych wzorów i autorytetów dla wielu ludzi. Ludzi wytrwałych, ambitnych i pracowitych. Ludzi, którzy całe swoje życie podporządkowali sportowi. Którzy nie bali się wyrzeczeń, bo przyświecał im jeden konkretny cel i konsekwentnie do niego dążyli. Którzy są żywymi pomnikami w świecie sportu. Którzy często dokonywali rzeczy, które wydawały się niemożliwe.
Nowa tradycja?
Francuzi uświadomili mi, jak bardzo się myliłam. Ponieważ znicz olimpijski poniósł Snoop Dogg, który kojarzy mi się głównie z jaraniem trawki, oraz jakichś trzech facetów, którym wydaje się, że są kobietami. Już na ostatnich Zimowych Igrzyskach Olimpijskich, zdaje się w ceremonii otwarcia albo zamknięcia konkursu w łyżwiarstwie figurowym, brał udział mężczyzna, który nie potrafił nawet jeździć na łyżwach i jedyne, co zrobił to dostojnie wyrżnął tyłkiem o lód, niosąc norweską flagę. Ale był przebrany za kobietę, więc widocznie kompromitacji nie było. Francja idzie jeszcze dalej, bo zabiera zaszczyt wzięcia udziału w sztafecie niosącej olimpijski znicz cenionym i szanowanym sportowcom, ale to wszystko, rzecz jasna, w imię tolerancji. Panowie, którzy zamiast nich, poniosą znicz znani są podobno z wulgarnych i seksualnych występów. Według wielu taki wybór to poniżanie i deprecjonowanie ważnych wartości i ogólnie hańba dla Francji. Zgadzam się, przy czym według mnie Francja zhańbiła się już ładnych parę lat temu i wiele już z tego państwa nie zostało.
Tolerancja ponad bezpieczeństwo
Ale już burmistrz Paryża broni tego wyboru, powołując się na typowe dla postępowców argumenty. Niejednokrotnie wyśmiewane i nie wnoszące absolutnie nic do dyskusji. Pewnie już domyślacie się, jakie to „argumenty”. Ależ oczywiście, homofobia i transfobia. Cóż, tak jak pisałam – zaszczyt niesienia znicza powinien dosięgnąć tylko najwybitniejszych sportowców. Nie widzę powodów, dla których ta tradycja miałaby się zmienić na korzyść jakichś niewyżytych przebierańców. Jeśli pani burmistrz potrafi mi to jakoś logicznie wytłumaczyć, to bardzo proszę. W przeciwnym wypadku niech sobie wsadzi tę transfobię i homofobię tam, gdzie słońce nie dochodzi. I zajmie się naprawdę poważnymi problemami, bo te Igrzyska mogą być najbardziej kompromitujące w całej historii tych rozgrywek i to nie tylko ze względu na takich dziwaków. Chirurdzy i inżynierowie, tak jak przewidywali ludzie mądrzejsi od pani burmistrz, już robią tam chlew. Zdążyli wywołać zamieszki na meczu Argentyny z Maroko (co, swoją drogą pokazało, że Francuzi są kompletnie pod tym kątem nieprzygotowani), okraść piłkarzy z Argentyny oraz kolarzy z Australii oraz ubogacić kulturowo australijską obywatelkę. A ceremonia otwarcia dopiero dziś wieczorem. A nieśmiało tylko przypominam, że Francja, zgłaszając swoją kandydaturę, wzięła na siebie obowiązek troskę o bezpieczeństwo wszystkich kibiców, którzy tam przyjadą.
Cóż, szykują się wybuchowe Igrzyska.
https://www.facebook.com/nawiasempiszacoswiecie
To, co ostatnio dzieje się w naszym uśmiechniętym państwie prawa to tak naprawdę zwykły kabaret, bo działania Tuska przypominają już najlepsze czasy SB. Niedawno służby zatrzymały ks. Olszewskiego i Marcina Romanowskiego w sprawie jakichś nieprawidłowości związanych z Funduszem Sprawiedliwości. Obaj utrzymują, że w areszcie byli traktowani co najmniej średnio, żeby nie powiedzieć dosadniej, ale służba więzienna i Adam Bodnar stwierdzili, że wcale nie, nieprawda i na tym w zasadzie sprawa się skończyła. Ale cóż, pan premier obiecał swoim wyborcom, że będzie zemsta na tych wstrętnych pisiorach – i tej jednej obietnicy akurat zamierza dotrzymać. Po pierwsze dlatego, że sam jest mściwym człowiekiem, o czym mówiło się już dawno i w różnych środowiskach, a po drugie dlatego, że doskonale zdaje sobie sprawę na czym jego zatwardziałemu elektoratowi najbardziej zależy – im nie przeszkadza, że nagle będą mieli mniej pieniędzy w portfelu, a być może nawet stracą pracę, byle tylko mieli świadomość, że ktoś „j***e PiS”. Zaatakowano dwa z najbardziej znienawidzonych – przez postępowych i tolerancyjnych – cele.
Ten szatański Kościół
Ksiądz Olszewski po zatrzymaniu napisał list do rodziny, który następnie został opublikowany. Z jego fragmentów możemy wyczytać między innymi: Od 6 rano, przez cały dzień (nawet przy czynnościach fizjologicznych) byłem skuty. Ani na chwilę nie zdjęto mi kajdanek. Usłyszałem, że o tej porze nie ma ani kolacji, ani wody. Ubłagałem pół butelki wody z kranu, przyniesionej w butelce, która stała w celi. Rano, kiedy prosiłem, by zaprowadzono mnie do WC, usłyszałem: „Lej do niej”. Ksiądz pisał również: Pouczono mnie, że w razie jakiegokolwiek ruchu bez ich zgody użyją siły włącznie z bronią palną. Oczywiście, tak jak wspominałam Bodnar i służby więzienne stanowczo temu zaprzeczyły, więc w ogóle nie ma o czym gadać, jednak adwokat księdza utrzymuje, że jego klient schudł w areszcie 15 kilogramów i ogólnie jest w złym stanie fizycznym. Jak jest naprawdę, nie wiadomo, ale patrząc na to, jakie wspomnienia z aresztu mieli Wąsik i Kamiński – obawiam się, że nie można tego wykluczać. Nie wiem też, czy ksiądz Michał jest winny czy nie – wiem za to, że wielu prawników ma wątpliwości co do zasadności tych oskarżeń, tym bardziej, że mówimy tu nawet o rzekomym udziale w grupie przestępczej. Tyle że Koalicja za grupę przestępczą uznaje PiS, Konfederację i ogólnie każdą grupę czy stowarzyszenie, która nie działa po ich myśli. Mam jednak wrażenie, że mamy tu do czynienia z typowo SB-ckimi metodami – dorwano człowieka, co do którego można było sformułować mające mniej lub więcej sensu zarzuty, a potem uprzykrzać mu życie w więzieniu tak, żeby się złamał i być może zdradził jakieś nieścisłości gdzieś w wyższych kręgach, które nawet nie muszą być prawdziwe. I trochę się denerwują, bo wygląda na to, że duchowny do tej pory się nie złamał.
Ten przebrzydły PiS
Jeszcze większe jaja są z posłem Marcinem Romanowskim. On również jest oskarżany o nieprawidłowe wydatkowanie środków z Funduszu Sprawiedliwości. Romanowskiego aresztowano przed kamerami, niemalże w świetle fleszy – tak, żeby absolutnie nikt nie miał wątpliwości z jakim niebezpiecznym przestępcą i bandytą mamy do czynienia. I po to, żeby zaślepieni fanatycy Tuska mogli wiwatować. Oczywiście, trzeba było go od razu aresztować, bo „zachodziło ryzyko matactwa”. Romanowski od jakiegoś czasu musiał zdawać sobie sprawę, że nasz nie-rząd ostrzy sobie na niego zęby, więc jakby miał mataczyć, to już dawno by to zrobił i może nawet uciekł do Włoch, jak taki inny. Mało tego – on kilka dni wcześniej sam zgłosił się do prokuratury, żeby złożyć zeznania, ale wtedy nikt nie chciał z nim gadać. Bo wtedy nie było kamer, nie było świadków, oczernianie człowieka nie byłaby więc aż tak spektakularne. Kazano mu więc spadać, żeby po jakimś czasie wywlec go w kajdankach na oczach wszystkich. Sprawiedliwość triumfuje, prawda? Tylko że wcale nie, bo poseł Romanowski bardzo szybko został zwolniony z aresztu, bo okazało się, że ma on również immunitet Rady Europy. I teraz pytanie – czy prokuratorzy pod rządami Tuska są tak niekompeteni, że nie zdawali sobie z tego sprawy i skompromitowali się doszczętnie, czy może wręcz przeciwnie – zrobili to celowo, wiedzieli, że tak to się skończy, ale też doskonale zdawali sobie sprawę z tego, że obraz wyprowadzonego w kajdankach urzędnika państwowego na trwale zostanie w pamięci. I prawdopodobnie właśnie o to chodziło. Zresztą sam Tusk pisał na swoim Twixie, że publiczność jest rozczarowana. Sam się poniekąd przyznał, że robił to właśnie dla poklasku.
Prawo takie, jak my je rozumiemy
Romanowski może być po prostu nagrodą pocieszenia dla prostego ludu, bo przecież Tusk obiecywał dorwać Zbigniewa Ziobrę, a tego mu się nie udało z uwagi na ciężką chorobę byłego ministra. A może i środkiem do celu, żeby uzyskać haki na kogoś wyżej postawionego, jak to już wcześniej pisałam. Nie wiem, ale wiem, że to, co wyprawiają posłowie KO na polecenie swojego guru na pewno zgodne z prawem nie jest. Śmieszą mnie też pełne oburzenia głosu z tamtego obozu, że Romanowski chowa się za immunitetem. Bo przecież oni w naszym nie-rządzie to wszyscy święci i żodyn z nich (ŻODYN!!!) nigdy tym immunitetem nie wymachiwał. I nie chodzi też o sam immunitet, bo ja ogólnie jestem jemu przeciwna, uważam, że jeśli wszyscy jesteśmy równi wobec prawa to wszyscy, a nie, że niektórzy mogą być równiejsi. Ale chciałabym, żeby te immunitety znieśli dla wszystkich, a nie co jakiś czas urządzali sobie polowanie na czarownice, bo któregoś posła akurat wyjątkowo nie lubią, a że kiedyś wpisał swoje nazwisko w nie tej rubryczce, co trzeba, to mają podstawy. I żeby była jasność – nie twierdzę, że ks. Olszewski i Marcin Romanowski są niewinni. Tego nie wiem. Ale wydaje mi się, że każdy ma prawo do uczciwego procesu. I każdy ma prawo oczekiwać tego procesu w swoim domu, o ile nie istnieje ryzyko, że kogoś zadźga na ulicy albo zwieje za granicę. Na razie słyszymy tylko o zarzutach. Nic nie wiadomo o procesie – kiedy i czy w ogóle będzie. Bez procesu nie ma wyroku, prawda? Nieprawda. Wyrok wydały już media protuskowe, oczerniając obu mężczyzn dwadzieścia cztery godziny na dobę. I nawet jeśli okaże się, że tak naprawdę żadnej afery nie było, to i tak zniszczono im dobre imię, a smród będzie się ciągnął za nimi jeszcze długo.
Takie to państwo prawa z tej naszej uśmiechniętej Polski.
M.
Żeby jeszcze bardziej uświadomić Wam, jakimi Niemcy byli okrutnikami podczas II wojny światami, a jakimi pokrytymi hańbą obłudnikami są teraz, kiedy nie chcą wypłacić należnych Polsce pieniędzy, napiszę Wam dwie historie. O jednej pewnie coś, gdzieś słyszeliście, bo jest dość znana w naszym kraju, ale o drugiej praktycznie już się nie mówi. I naprawdę nóż się w kieszeni otwiera, kiedy się o nich czyta. Daję Wam słowo, że po lekturze tego tekstu będziecie czuć tylko wściekłość i bezradność. Ja przynajmniej tak miałam, kiedy dzisiaj, wracając z pracy, czytałam sobie na ten temat, przygotowując się do tego artykułu.
Humanitaryzm po niemiecku
Obie te historie dotyczą rzezi na Woli, którą Niemcy zorganizowali, żeby ukarać warszawian za wybuch powstania. Zginęło wówczas od 20 tysięcy do 65 tysięcy, chociaż może należy odetchnąć z ulgą, że „tylko” tyle, bo Adolf Hitler wydał jasny rozkaz – mieli zginąć wszyscy warszawiacy. Co do jednego. Zaś całe miasto należało zniszczyć – to drugie im się przecież udało. Sposób myślenia tego obłąkanego człowieka był jasny: Każdego mieszkańca należy zabić, nie wolno brać żadnych jeńców, Warszawa ma być zrównana z ziemią i w ten sposób ma być stworzony zastraszający przykład dla całej Europy. Niemcy, oczywiście, od razu ochoczo przystąpili do realizacji planu i dokonali ludobójstwa na mieszkańcach Woli. Nie miało dla nich znaczenia, czy to było dziecko, kobieta czy mężczyzna, nie miało dla nich również znaczenia, że to byli cywile, którzy nie brali udziału w walkach. Chcieli tylko przeżyć wojnę. Nawet to nie było im dane. Wymordowano również personel i pacjentów trzech okolicznych szpitali. Wywlekali ludzi z domów, biciem, kopaniem i uderzaniem kolbami karabinów zmusili ich do ustawiania się pod ścianami, gdzie następnie ich rozstrzeliwano. Zmuszano niektórych mężczyzn do palenia zwłok, a potem ich również zabijano. Wśród tych ludzi była Wanda Lurie, wypędzona z domu z trójką swoich dzieci. Kobieta była również w widocznej ciąży. Idąc na pewną śmierć, pani Wanda próbowała wybłagać pilnujących jej Niemców o łaskę dla niej i jej dzieci, ale gdzie tam. Później usiłowała wykupić się od jakichś Ukraińców, oferując im wszystkie swoje kosztowności. Oni chcieli się nawet zgodzić, ale przyuważył to jakiś Szwab i „transakcję” uniemożliwił tuż po wręczeniu ukraińskim pomocnikom biżuterii i pieniędzy. Rzecz jasna, swojej własności już nie odzyskała, ale myślę, że był to dla niej już w tym momencie najmniejszy problem. 3-letni Wiesław płakał przerażony, tym bardziej, że pewnie nie rozumiał jeszcze, co się dzieje. 6-letnia Ludmiła również wylewała łzy, powtarzając co chwilę: Mamo, oni nas zabiją! Najstarszy syn, 11-letni Lech po prostu się modlił. Niedługo później zostali postawieni pod mur fabryki „Ursus” i hitlerowcy zaczęli strzelać. Dzieci Lurie zginęły od razu, ona została ciężko raniona w twarz i obie nogi. Po odzyskaniu przytomności leżała między ciałami zabitych przez kolejne dwa dni, bojąc się ruszyć. Mogła tylko patrzeć na swoje martwe dzieci i czekać na śmierć. W pewnym momencie jednak poczuła ruch w swoim brzuchu. Wróciły w nią siły, że może zdoła ocalić swoje ostatnie, najmłodsze dziecko, więc wyczołgała się spod spiętrzonych ciał i próbowała uciekać. Następnie została jednak ponownie pojmana i zapędzona do obozu przejściowego w Kościele Św. Stanisława Biskupa, a następnie do obozu w Pruszkowie. 20 sierpnia urodziła syna Mścisława. Widzicie więc sami, że Niemcy doskonale widzieli, że kobieta jest w ciąży, a mimo to nie okazali litości. Każdy Polak to każdy Polak. Również nienarodzony. Dr Mścisław Lurie został współzałożycielem i aktywnym członkiem Stowarzyszenia Polaków Poszkodowanych przez III Rzeszę. Zmarł w 2018 roku – jego matka odeszła w roku 1989. Była jednym z najważniejszych świadków, a dzięki jej zeznaniom wiadomo znacznie więcej o tragedii na Woli, a Niemcom nie udało się sprawy zatuszować. Choć próbowali.
Sprawiedliwość po niemiecku
No dobrze, a jakie kary spotkały morderców? Skoro były dostępne zeznania pani Wandy i innych świadków, więc było wiadomo mniej więcej, co tam się działo… Bo przecież nie mogło im to ujść tak zupełnie płazem, prawda? Cóż, nie wiem o wszystkich zbrodniarzach, ale napiszę Wam o jednym. Heinz Reinefarth był dowódcą jednego z oddziałów, który dopuścił się ludobójstwa na Woli. Później podobnych zabójstw miał dokonywać również na Starym Mieście. Szacuje się, że liczba ofiar oddziału Reinefartha wynosiła nawet 100 tysięcy osób. I co się z nim stało po wojnie? Pewnie kara śmierci, bo przecież to głównie przewidywano dla tych nielicznych, którzy trafili pod Międzynarodowy Trybunał Stanu w Norymberdze. No, właśnie – niestety tylko nielicznych. Ten kawał gnoja uniknął odpowiedzialności za swoje czyny. Polska wielokrotnie ubiegała się o ekstradycję zbrodniarza, ale za pierwszym razem odmówili nam alianci, tłumacząc, że Niemiec może być ważnym i kluczowym świadkiem w procesach norymberskich. Świadkiem! Później zrobili to już nasi zachodni sąsiedzi, powołując się na brak dowodów. Nie jest to jedyny raz, kiedy świat olewa polskie żądania o wydanie im oprawców swoich obywateli. Przecież tak samo było ze Stefanem Michnikiem i Heleną Wolińską. Przyczyną odmowy był… polski antysemityzm. Niektórzy ludzie wstydu nie mają. Szwedzi odmówili nam nawet już w 2019 roku, żeby zbrodniczy brat redaktora naczelnego Gazety Wyborczy, żeby starszy pan mógł spokojnie dożyć końca swoich dni w przytulnym ośrodku, gdzie grywał sobie w szachy z innymi mieszkańcami. Chyba wtedy powoływano się już na wiek stalinowskiego sędzi. Pamiętamy zresztą, że to samo robiła Platforma w Polsce. Bo jak tak można, przecież to starsi, schorowani ludzie! Ale już nielubianego posła chorego na raka można ciągać po sądach i robić mu najazdy na mieszkanie, czemu nie? Ale do brzegu – wiecie, co po wojnie robił w Niemczech nasz antybohater? W 1951 roku został wybrany na burmistrza miasta Westerland na wyspie Sylt. Jak można wybrać sobie na burmistrza człowieka, który niecałe dziesięć lat wcześniej dowodził oddziałami mordującymi tysiące ludzi? Nie wiem, ale to są Niemcy. Mało tego – mieszkańcy byli zadowoleni z głowy swojego miasta, więc za bardzo mu tego ludobójstwa ani służby w SS nie wypominali. Później został jeszcze posłem landtagu w Szlezwiku-Holsztynie (swoją drogą, niemiecka nazwa niezbyt dobrze nam się kojarząca), tak więc widać, że obywatele byli zadowoleni z jego – ekhm, ekhm – misji. A po zakończeniu kariery polityka pracował jeszcze jako prawnik, bo ten facet przecież na temat sprawiedliwości wiedział wszystko najlepiej! Wspominałam już, że Niemcy odmawiali nam wydania tego zbrodniarza – mało tego, przyznali mu rentę generalską! Zdechł (wybaczcie, ale nie będę pisać z szacunkiem o tym moralnym zerze) w 1979 roku w swojej rezydencji na wyspie Sylt, ciesząc się do końca życia szacunkiem i sympatią jej mieszkańców. Mam nadzieję, że chociaż w tym drugim życiu został osądzony tak jak należy. SPRAWIEDLIWEGO wyroku mu życzę. Jestem w trakcie lektury książki Krzysztofa Kąkolewskiego, zawierającej wywiady ze zbrodniarzami wojennymi, którzy uniknęli kary: Co u pana słychać?. Rozdział o tym bandycie nosi tytuł: Generał, który walczył z dziećmi. Warto po nią sięgnąć.
Tabliczka „pojednania”
Niemcom otworzyły się oczy dopiero w 2014 roku, więc postanowili… odsłonić na budynku ratusza tabliczkę z napisem: „Zawstydzeni pochylamy się nad ofiarami z nadzieją na pojednanie”. I to ma być całe zadośćuczynienie!? I liczycie na pojednanie po tym, co kiedyś Polsce zrobiliście i co robicie w dalszym ciągu, chociaż już bez użycia broni? Zmieniły się metody, cele pozostały te same. Nie jest to jednak jakiś bardzo zadziwiający wyjątek, bo pamiętamy, co zrobił nie tak dawno Justin Trudeau. Uhonorował weterana SS Galizien. Podobno nie wiedział, ale było mu przykro i bardzo przeprosił. Bo uczczenie Jarosława Hunki było bolesne dla narodu żydowskiego, Polaków, Romów i… społeczności LGBT. Dobrze w sumie, że o nas nie zapomniał. W każdym razie – jeżeli tak mają wyglądać starania niemieckiej strony o pojednanie, to ja podziękuję. Nie ma wybaczenia za takie okrucieństwa, nie ma też pojednania, jeśli chcą to załatwić cholernymi tabliczkami. Jeżeli o mnie chodzi nasi zachodni sąsiedzi mogą sobie wsadzić te tablice głęboko w… rzyć. I po czymś takim oni nas chcą praworządności uczyć? To chyba się z pewną, męską częścią ciała, na honory pozamieniali.
M.