Nawiasem Pisząc
Seria niefortunnych wypowiedzi
Wszyscy chyba wiemy, że Koalicja Obywatelska, a właściwie cała koalicja rządząca ma problem z posłami, którzy powinni być schowani, a mimo wszystko się wychylają i na przykład biegają z ziemniakami po domach opieki społecznej. Zresztą, umówmy się, każda partia ma z tym problem, bo ja na przykład nie mogę zrozumieć, dlaczego nikt w PiS-ie nie zrobi porządku z takim Mejzą chociażby. Ale co zrobić, kiedy partia jest już tak słaba, że musi chować swojego szefa – tyle tylko, że ten szef wprowadził tam tak apodyktyczne rządy, że absolutnie nie znajdzie się odważny, żeby mu nieśmiało, delikatnie i z zachowaniem bezpiecznej odległości zasugerować, że może coś ostatnio trochę za często ma ochotę na publiczne wystąpienia. A potem szybko się uchylić, podać do dymisji i uciec z rodziną za granicę.
Skuteczność na 30%!
Przed tygodniem premier Polski postanowił na spotkaniu ze swoimi wyborcami w Piotrkowie Trybunalskim… napluć im prosto w twarz, że skoro on dostał około 30% poparcia, to logiczne, że zrealizował tylko 30% obietnic. I to jest przecież sprawiedliwy deal. Szkoda, dla środowiska najbardziej radykalnych zwolenników KO, że te słowa zbiegły się akurat w czasie z – jak mniemam – jakimś internetowym sygnałem do ataków i wszyscy rzucili się rozliczać Karola Nawrockiego z niespełnionych obietnic. I niestety musieli zderzyć się ze ścianą w postaci argumentów, że Nawrocki zdobył w I turze również niecałe 30%, więc realizuje zgodnie z instrukcją pana premiera. A nie możemy przecież brać pod uwagę wyników z II tury, bo przecież wybory zostały sfałszowane i nie znamy ich wyników. Warto też przypomnieć, że Koalicja Obywatelska bardzo swobodnie żongluje tymi procentami, bo pamiętam, że mnie po stu dniach wyszło bodajże 17% spełnionych obietnic, ale możliwe, że w tzw. międzyczasie przepchnęli kolanem jakieś bieda-ustawy, o których nikt nawet nie pamięta. Równie dowolnie stosowała ta partia odhaczanie obietnic zrealizowanych – sobie na przykład przypisali „800+”, mimo że zostało wprowadzone za rządów PiS (wprowadzili wtedy narrację, że oni realizują obietnice, jeszcze zanim dojdą do władzy; cóż, pierwszą aferę też rozpętali jeszcze zanim ich rząd został zaprzysiężony, więc skuteczność godna pochwały), a do koszyczka z sukcesami dorzucili odpolitycznienie spółek skarbu państwa (bo przegonili tych z PiS-u, i posadzili swoimi z PSL-u) i mediów publicznych (tam jest teraz czysta woda z rzeki Wisła tuż po tym, jak Rafał zdecydował o spuszczeniu tam całych ton gówna z Czajki). I wiecie, można by to tłumaczyć, że Tusk palnął bzdurę, bo go wyprowadziła z równowagi hałaśliwa gówniara (która do niedawna była odważną młodą kobietą, która walczy o klimat, o kobiety, o aborcję i o różne dziwne prawa dla różnych dziwnych osób) – zdarza się. Pozostają jeszcze tylko dwa pytania – dlaczego zgromadzeni na spotkaniu z premierem zaczęli klaskać na tak jawne naplucie im w twarz i dlaczego niedługo później w jednym z programów Kuby Wojewódzkiego Donald Tusk powtórzył dokładnie ten sam argument. Czyżby uznał go za trafiony i błyskotliwy?
Jaki zamach, taki… rząd?
Drugą sprawą jest oczywiście słynny atak na biuro poselskie KO – tak naprawdę zaatakowano kawiarnię, która znajdowała się w tym samym budynku, co wspomniane biuro poselskie, ale trzeba było podpiąć ten incydent pod konsekwencje siania nienawiści przez PiS (tak jak to robili po śmierci Adamowicza). Pomógł w tym Witold Zembaczyński, który akurat, przypadkiem, przechadzał się niedaleko… WTEM! „Pierwszy ze sprawców rzucił butelkę po syropie w drzwi myśląc, że celuje w drzwi biura krajowego PO. Drugi z mężczyzn podbiegł z zapalniczką i zaczął to podpalać” – relacjonował potem cały zamach wybitny członek śledczy. Znaczy ja bardzo przepraszam, ale po pierwsze – jeśli pierwszy rzuca butelkami (w dodatku po syropie), a dopiero drugi podpala, to ja bym sprawdziła, czy to nie przypadkiem panowie Joński i Szczerba, bo oni znani są z tego, że muszą robić w dwójkę czynności, które normalny człowiek wykonuje samodzielnie i bardzo często automatycznie. Oni mogliby być świetną inspiracją do tych kawałów o odkręcaniu żarówki. Fakt, że sprawcy próbowali podpalać butelkę po syropie również idealnie wskazuje na nich – jeden wpadł na to, żeby rzucić butelką, drugi, żeby potem biegać i ją podpalać zapalniczką, ale już zabrakło trzeciej głowy, która wpadłaby na to, czym rzucić. I czwartej, która podpowiedziałaby, że w sumie to rzucają nie w to biuro poselskie, w które trzeba. Chociaż może akurat z adresem się wyjątkowo nie pomylili – nie byłaby to pierwsza prowokacja KO (że tak nieśmiało przypomnę o budce przy rosyjskiej ambasadzie). Oczywiście, odpowiednimi osobami do nagłaśniania tego skandalicznego, prorosyjskiego (rzecz jasna, że były w to zamieszane służby rosyjskie – na osobistą prośbę Kaczyńskiego!) okazał się ten od pogłosu, czyli Marcin Kierwiński, i ten od naleśników, czyli Witold Zembaczyński, bo oni są najbardziej wiarygodni. Tak czy inaczej – patrząc na to, że w październiku 2010 roku polityk PiS-u, Marek Rosiak, stracił w podobnym ataku życie; oraz na to, że ze 2-3 lata temu mieliśmy do czynienia z serią ataków na biura poselskie PiS, w których na szczęście nikt nie zginął, ale bardzo nieprzyjemni panowie w bardzo niekulturalny sposób domagali się rozmowy z Jarosławem Kaczyńskim, ośmielam się stwierdzić, że w tej niechlubnej konkurencji macie bezpieczną przewagę.
Jak działa Pegasus?
To ostatnie wydarzenie nie miało bezpośredniego powiązania z Donaldem Tuskiem – było po prostu tak uroczo nieudolne, że musiałam coś od siebie dodać. Wróćmy jednak do Donalda Tuska, który dalej nie może się przyzwyczaić do tego, że w dobie mediów społecznościowych nie można już sobie tak kłamkolić bez żadnych konsekwencji i wypuścił mrożącą krew w żyłach informacje, że inwigilowane za pomocą Pegasusa była jego córka i żona. Niemal od razu się w mediach zakotłowało, bo jak to tak? Podsłuch? Na rodzinę!? Skandal! Można śmiało rozkręcać awanturę, jak ze śmiercią syna posłanki Magdaleny Filiks, nie czekając na jakąkolwiek weryfikację – jest przykaz, więc jest wykonanie. Bez gadania! I niestety znowu, jak na złość, ktoś postanowił to zdementować. Tym razem była to prokuratura, która stwierdziła, że ani Katarzyna, ani Małgorzata Tusk nie były podsłuchiwane przez system Pegasusa, żadna z nich nie ma statusu osoby pokrzywdzonej, a na taśmach się znalazły, bo same kontaktowały się z osobą objętą tym programem (a przynajmniej Katarzyna Tusk, nie wiem jak pani premierowa). Może z wujkiem Romkiem, a może z kimkolwiek innym. I tak by się pewnie skończyło giertychowanie, gdyby nie to, że Silni Razem wszystko wiedzą najlepiej, ale nie to, kiedy się zamknąć. Dlatego też Ewa Wrzosek postanowiła wyjaśnić zwolennikom, dlaczego Kasia Tusk jednak była inwigilowana. Otóż ten bezprawny system pisowskiej inwigilacji działa tak, że nie obejmuje on tylko komórki śledzonego. Nie, on automatycznie będzie miał dostęp 24/7 do wszystkich funkcji wszystkich telefonów, w tym do mikrofonów i kamer. Wystarczy się minąć z taką osobą na ulicy i już – Pegasus natychmiast uruchamia cały proces inwigilacyjny i w ciągu tych paru sekund zajmuje telefon mijającego. A potem obserwuje również wszystkich z jego otoczenia – w tym żony i dzieci! Na samym końcu stawia się mu zarzut mijania Romana Giertycha na chodniku i nie naplucia mu, przy okazji, na buty. Kurczę, faktycznie skuteczny ten Pegasus, bo w takiej sytuacji inwigilacją powinna być objęta już połowa kraju, jeśli nie więcej. To cholerstwo atakuje szybciej niż COVID.
M.
Wesprzeć nas można poprzez Patronite
W Polsce prawdopodobnie udało się udaremnić zamach terrorystyczny. 19-letni student planował zamach i od miesięcy zbierał informacje, jak samodzielnie skonstruować ładunek wybuchowy. Nie miał jednak jasno sprecyzowanego miejsca zamachu – służbom mówił, że NA PRZYKŁAD jakiś jarmark bożonarodzeniowy. Równie dobrze mogło to być centrum handlowe, dworzec, cholera go tak naprawdę wie. Dziewiętnastolatek prawdopodobnie jest konwertytą na islam, wiadomo, że utrzymywał kontakt z przedstawicielami ISIS i zamierzał do nich dołączyć. Być może udany zamach byłby jego przepustką do tego. Ciekawa jestem powodu, dla którego młody chłopak stał się tak zafascynowany islamem i organizacją terrorystyczną? Co go fascynuje w tej niby-kulturze? Do tego stopnia, że był gotów nawet zabić iluś tam ludzi, żeby się do nich przyłączyć i… dalej zabijać. A jak długo, to już zależy, kiedy by go odstrzelili albo dostał zlecenie dokonania samobójczego zamachu i pewnie wykonałby to z poczuciem olbrzymiego zaszczytu, który go spotkał. Dramat.
Medialne manipulacje
Co jednak ciekawe, nagłówki krzyczą o studencie KUL, nie o młodym mężczyźnie zafascynowanym ISIS i islamem. To już skłania do przekłamań i manipulacji, bo chociażby Alicja Defratyka zastanawiała się, co na to ultra-prawica, konfederaci i brauniarze? Ta tzw. „ultra-prawica” jest przeciwna islamowi w Polsce. Może chłopak by się tak nie zradykalizował, gdyby go u nas nie było? A może po prostu miał nie po kolei w głowie? Albo był psychopatą, któremu zachciało się zabijać ludzi i usiłował sobie do tego dopasować jakąś ideologię, a z wiarą chrześcijańską byłoby mu jakkolwiek trudno? Silni Razem też już wsiedli na swojego konika i przekonują na X-ie, że katolik chciał zabijać innych katolików na jarmarku bożonarodzeniowym. Pomijając fakt, że to bzdura, warto byłoby się dowiedzieć, że nie trzeba być osobą wierzącą, żeby starać się dostać na KUL. Rekrutacja jest całkowicie świecka – liczą się wyniki w nauce, egzaminy. Kryteria są takie, jak na każdej innej uczelni. Nie trzeba składać żadnych deklaracji religijnych. „Katolicki” w nazwie oznacza patronat i tożsamość, a nie obowiązek światopoglądowy nakładany na studentów. Student KUL-u nie oznacza więc zadeklarowanego katolika. Warto też zauważyć, że skoro ten człowiek miał dziewiętnaście lat, to studentem KUL-u był co najwyżej trzy miesiące, co zresztą potwierdza uniwersytet. Nie jest to wystarczająco długo, żeby uczelnia zdążyła wtłoczyć mu do głowy ideologię chrześcijańską – nawet zakładając, że faktycznie takie próby są tam wobec studentów podejmowane, ale nic takiego nie słyszałam. To uczelnia jak każda inna.
Stanowisko uczelni
Ósmego grudnia na Katolicki Uniwersytet Lubelski dotarło pismo z Sądu Rejonowego w Szczecinie z informacją o tymczasowym aresztowaniu, które zostało zastosowane wobec wskazanego studenta drugiego grudnia. Więc po wpływie pisma 8 grudnia student został zawieszony w prawach studenta na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Decyzja ta była, można by rzec, natychmiastowa. Dodatkowo do rzecznika dyscyplinarnego do spraw studentów i doktorantów został skierowany wniosek o zajęcie się tą sprawą – mówił Wojciech Adnrusiewicz, rzecznik prasowy uczelni – Oczywiście ubolewamy, podkreślam po dwakroć: ubolewamy, że taka sytuacja dotyczy studenta Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Na pewno jednak jest to postępowanie godne najwyższego ubolewania i pozostaje nam przeprosić, że dotyczy naszego studenta. Przyznam szczerze, że nawet ja jestem zaskoczona takimi click-baitami, bo fakt, której uczelni studentem był ten człowiek, jest w tym momencie drugorzędny. Bardziej istotne są jego motywy, a te w sposób oczywisty nie są chrześcijańskie. Doskonale wszyscy wiemy, że sporo ludzi czyta tylko nagłówki, a takie w istotny sposób wprowadzają w błąd. Po co? Tak jest bardziej poprawnie politycznie, żeby bez żadnej podstawy nawalać w katolików? Pozostaje sprawdzić dokładnie, z kim ten chłopak się kontaktował – być może pozwoli to wykryć innych takich odklejeńców. A być może tropy poprowadzą bezpośrednio do któregoś z meczetów? Nastolatek został aresztowany na co najmniej trzy miesiące.
Uważajcie na siebie.
M.
Nie wiem jak Wy, Drodzy Obserwujący, ale ja przesadnie zdziwiona taką decyzją pana Nawrockiego nie jestem. Prezydent już w trakcie kampanii deklarował, że żadnych chanukowych świec zapalał nie będzie. Ja swoje poglądy i swoje przywiązanie do wartości chrześcijańskich traktuję poważnie, więc obchodzę święta, które są bliskie mojej osobie – powiedział w wywiadzie dla Radia RMF FM. To, że nie jestem zaskoczona, nie oznacza jednak, że się nie cieszę, bo od dawna mam wrażenie, że o wiele bardziej honorujemy wartości żydowskie, niż nasze tradycyjne, chrześcijańskie. Zwłaszcza że jedna z tych wartości głosi, że goje, czyli my, mamy służyć Żydom, czyli im. Polecam Wam zresztą tekst Razprozaka (Raz prozą, raz rymem – walczymy z propagandowym reżimem) – swoją drogą jakiś uśmiechnięty demokrata napisał mi ostatnio, że jestem Razprozakiem 2.0, tyle że on to traktował jako obelgę, ja jako komplement. Wspominał coś jeszcze o napluciu mi do ryja, taki to przykład lewicowej tolerancji i miłości.
Przełomowa akcja z gaśnicą
To świętowanie Chanuki weszło w zwyczaje naszych polityków tak głęboko, że w sumie przyzwyczailiśmy się już do tego. Dopiero Grzegorz Braun musiał nam przypomnieć, że chyba coś jest nie tak, swoją akcją z gaśnicą. Ówczesny marszałek Sejmu, Szymon Hołownia, zorganizował w związku z tym kolejne obchody i próbował wymusić na Krzysztofie Bosaku, że ma wziąć w nich udział, mimo że ten tłumaczył, że jest katolikiem i obowiązuje go m.in. pierwsze Boże przykazanie: Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną. Zresztą w tej całej chanukowej szopce brały udział osoby, które najgłośniej krzyczały o zdejmowaniu krzyży z Sejmu i urzędów, bo państwo ma być świeckie. Ale hipokryzja tych ludzi nie jest chyba dla nikogo z nas nowością. W każdym razie bardzo długo spekulowano czy nowy prezydent nie ugnie się pod tą dziwną żydowską modą i jednak nie weźmie udziału w uroczystościach chanukowych, mimo jego jasnych deklaracji. Argumentowano to tym, że przecież Karol Nawrocki jest protrumpowski, z Trumpa bierze przykład, uzależnia swoją politykę od prezydenta USA i nawet ubiera się tak jak on. A Trump z kolei jest wielkim przyjacielem i sojusznikiem Izraela i premiera Natenjahu. Jest w zasadzie ucieleśnieniem popularnego skrótu „USrael”. Skoro więc polski prezydent nie chce psuć swoich relacji z przywódcą Stanów Zjednoczonych, będzie musiał zapalić świece, nie ma wyjścia.
Szacunek do wartości
No nie, nie będzie musiał. Nawrocki może jest zafascynowany Trumpem, może jest on politykiem, którym się inspiruje i z którego chce w większym lub mniejszym stopniu brać przykład, ale wszystko ma swoje granice. A tymi granicami są wartości tego człowieka, którym pozostaje wierny. Po prostu. Ja mu uwierzyłam i dlatego w końcu zagłosowałam z czystym sumieniem na konkretnego kandydata, a nie tylko po to, żeby nie wygrał ten drugi, jak było w przypadku Andrzeja Dudy. Nie sądzę, żeby przywódca USA miał z tego tytułu jakiś wielki problem, sam sobie może palić te świeczki, jeśli chce, chociaż wydaje mi się, że on jest związany z Izraelem przede wszystkim politycznie. Nieważne, Trump Trumpem. Ja się cieszę, że w końcu mamy polityka na wysokim stanowisku, który sprzeciwia się tej czołobitności wobec Żydów (bo tak to należy nazwać) i nie musi w tym celu biegać z gaśnicą. 😉 Zresztą umówmy się – musiałby być idiotą, żeby się na to zgodzić. Doskonale wie, czego oczekują od niego wyborcy i wie, że straciłby sporo zaufania, gdyby się na to zdecydował. A co do tej szopki w tytule – nie sądzę, żeby Czarzasty, mimo że komunista, odważył się aż tak denerwować chrześcijan. Szopkę zresztą stawia się wieczorem 24 grudnia, po Adwencie. Sam Czarzasty ogłosił, że będą uroczystości chanukowe w Sejmie (jakże by inaczej), ale będzie też Boże Narodzenie: Jest kontynuacja. Tu nie ma żadnej ideologii, a jedynie tradycja. Była Chanuka, to jest. Były święta Bożego Narodzenia, to są. Jeżeli ktoś się spodziewał, że będę robił rewolucję ze względu na swoje poglądy, to się zawiódł, gdyż poglądy swoje mam, ale tradycje i kontynuację szanuję.
Inna sprawa, że to dopiero marszałek Bosak zaproponował postawienie w Sejmie szopki bożonarodzeniowej i podobno była kupowana na ostatnią chwilę. Choinki są, a czy Czarzasty uzna stajenkę za tradycję, skoro pojawiła się dopiero w zeszłym roku z inicjatywy posła Konfederacji…? Zobaczymy. Inna sprawa – jak to skomentował mój przyjaciel: „Szopka i tak jest w Sejmie przez cały rok”.
M.
Zabawne są te nasze media. Mamy obecnie olbrzymi kryzys NFZ, w związku z którym zamykane są m.in. oddziały położnicze i podobno niektóre kobiety będą zmuszone rodzić na SOR. Nie jest to najlepszy moment na tego rodzaju kryzys, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę przedłużający się kryzys demograficzny, który stale się pogłębia. Mamy wojnę za naszą wschodnią granicą, a nikt z przedstawicieli Polski nie został zaproszony, mimo że ten konflikt dotyka nas bezpośrednio. Mamy również poszczególne akcje dywersji – jeśli wierzyć na słowo tym mediom – ze strony Rosji, ale za chwilę napiszę, dlaczego ich wiarygodność stoi na takim sobie poziomie. I to bardzo niebezpieczne akcje dywersji, bo niedawna sytuacja z torami była mocno niebezpieczna, no ale rząd odtrąbił wielki sukces, więc chyba nie mamy się czym martwić. Dopóki nie dojdzie do tragedii, ale wtedy na pewno się dowiemy, dlaczego to nie ich wina. Mamy jakiś pierdylion problemów, którymi musimy się zająć w tej chwili, ale są rzeczy ważne i ważniejsze.
Słowne przepychanki
Priorytetem dla naszych mediów jest pseudo-afera pomiędzy Waldemarem Żurkiem a Karolem Nawrockim. To, że jakakolwiek decyzja prezydenta jest od razu, z marszu krytykowana przez niemal wszystkich posłów rządzącej koalicji, a jednym z jego głównych krytyków jest między innymi Waldemar Żurek – wiemy. Że te zarzuty są bardzo często zwyczajnie absurdalne, jak choćby zmanipulowany lament na temat weta ustawy kojcowej – też wiemy. Ogólnie nasz rząd zachowuje się trochę jak rozkapryszone dzieci, obrzucające się piaskiem, bo ktoś im zniszczył babki. Tym razem panu Waldemarowi nie spodobało się, że prezydent odrzucił wnioski o powołanie 46 sędziów i zdaniem Żurka „wkracza w fazę łamania Konstytucji”. No i rzucił w żartach, że mógłby się spotkać z panem Nawrockim w ringu do walki o ustrój państwa. Do tematu nawiązał Krzysztof Stanowski, ale prezydent odpowiedział, że nie ma zamiaru „gasić ministrowi światła”, że nie ma na to czasu i że zamiast tego wolałby w końcu poważnie porozmawiać. No i znowu się zagotowało w naszej cudownej, uśmiechniętej koalicji, bo teraz przekonują, że Nawrocki Waldkowi… grozi. Nie spodobał im się oczywiście fragment o gaszeniu światła i uznali, że świetnie się on nada, żeby go wyrwać z kontekstu. Umówmy się jednak – patrząc na to, jak wyglądają obaj panowie oraz że Żurek przegrał nawet z odkurzaczem – raczej na pewno tak by się to skończyło. To nie jest złośliwość, to jest zdrowy rozsądek. W każdym razie pan minister postanowił się jeszcze odnieść do tej sztucznie rozdmuchanej afery. I wiecie co? Skłamał.
Problemy z liczeniem
Przede wszystkim stwierdził, że nie da się sprowokować, mimo że… to on zaczął. W żartach, jasne, ale sam zaczął. Nawrocki chyba nawet specjalnie się do tego nie odnosił, dopóki nie został pociągnięty za język w Kanale Zero. Ale to nie wszystko: Ja nie biorę udziału w leśnych ustawkach kiboli. Widziałem te filmy prezydenta, które pokazywały go jako boksera. Tylko że jak prezydent stał na bramce w jednym z hoteli, ja bawiłem się w rozrzucanie ulotek i malowanie zakazanych przez komunę haseł. Jest tylko jeden malutki szkopuł. Maluteńki. Karol Nawrocki jest młodszy od Waldemara Żurka o trzynaście lat. Żurek urodził się w 1970 roku, Nawrocki w 1983. Komuna oficjalnie upadła (bo nieoficjalnie, to wiemy jak się skończyło) w 1989 roku. Karol Nawrocki w tamtym okresie mógł sobie stać na bramce co najwyżej w przedszkolu. Nie neguję tego, że być może kiedyś Żurek stał po słusznej stronie barykady. Być może walka o demokrację tak mu się spodobała, że walczył o nią również wtedy, kiedy w Polsce już demokracja była i bawił się wspólnie z KOD-em. A być może już mu przeszło, skoro nie widzi problemu, że marszałkiem Sejmu został komuch. Nie wiem. Ale wystarczyło odrobinę pomyśleć, spróbować policzyć, zanim się palnęło głupotę. Chociaż oni tam mają chyba wszyscy drobne problemy z liczeniem. I nie piję tutaj wcale do Gortata, bo ciężko wymagać od koszykarza, żeby był matematykiem (chociaż to raczej podstawy były), ale dziennikarze sympatyzujący z KO, jak również sami politycy uśmiechniętej koalicji, też kiedyś bardzo podobnie się pomylili, bo sugerowali, że Nawrocki współpracował już z Wielkim Bu, kiedy ten miał co najwyżej 13 lat, a chyba jeszcze mniej. Sam prezydent wyjaśniał, że jego kontakt z Patrykiem M. ograniczał się do paru sparingów.
Nieistniejąca wizyta
Poza tym Karol Nawrocki krytykowany jest za to, że nie chce spotkać się z Zełeńskim. Pojawiają się zarzuty, że prezydent na Ukrainę nie pojedzie, bo się boi. Przepraszam bardzo, ale to Zełeński ma do niego interes, a nie odwrotnie, więc dlaczego to Nawrocki ma tam jechać.? Też afera z tyłka, bo Zełeński poznał już stanowisko polskiego prezydenta i jeśli będzie chciał, to do Warszawy przyjedzie. Karol Nawrocki nie chce robić za chłopca na posyłki głowy ukraińskiego państwa, tak jak robili to politycy PiS, a obecnie KO. Po drugie – mam naprawdę olbrzymie wątpliwości, czy w dalszym ciągu powinniśmy tak bezkrytycznie i bez żadnej refleksji wspierać Ukrainę finansowo, skoro całkiem niedawno wyszły na jaw olbrzymie przekręty, związane między innymi z pieniędzmi, którą Ukraina otrzymywała w ramach pomocy od innych państw. Jeden z najbliższych współpracowników Zełeńskiego zwiał już w związku z tym do Tel Awiwu i tyle go widzieli. Ale już wiemy, że np. Radosławowi Sikorskiemu to nie przeszkadza. Poza tym wiele osób czepia się prezydenta, bo wspomniał o wdzięczności i większej symetrii. Ta symetria jest mniej lub bardziej celowo pomijana, ale za to zaczęto wyliczać, ile razy prezydent Ukrainy użył wobec Polski słowa „dziękuję”. No dobrze, ale słowa podziękowania ukryte gdzieś między jednym „dej”, a drugim nie wyglądają zbyt szczerze. I wróćmy też do tej symetrii – za słowami powinny iść czyny. Nie twierdzę, że nie wiadomo, jak wielkie. Mogą zacząć od przeprosin za tragedię w Przewodowie i odszkodowań dla rodzin dwóch zabitych, polskich obywateli. Był to prawdopodobnie fatalny wypadek, a nie celowe działanie, ale mimo wszystko reakcja Ukrainy była zwyczajnie bezczelna. Wciąż też mamy nierozliczony Wołyń. Nam, jako państwu, same podziękowania nie są do niczego potrzebne.
Wnioski z błędów poprzednika
Tak w polityce, jak i w życiu istnieje zasada, że nikt Cię nie będzie szanował, jeśli Ty sam się szanować nie będziesz. Przekonał się o tym między innymi Andrzej Duda. Pamiętacie początek wojny na Ukrainie i reakcje Zełeńskiego na nazwisko naszego poprzedniego prezydenta? Były co najmniej życzliwe, jeśli nie entuzjastyczne. Zełeński wprost mówił, że „Andrzej is great”, a żołnierze reagowali brawami i wiwatami na sam dźwięk jego nazwiska. A jak było na koniec jego prezydentury? Kiedy Duda próbował Zełeńskiego postawić do pionu, mówiąc, że pierwszy chwyci za telefon, ten odpowiedział mu lekceważąco, że bardzo możliwe, że będzie zajęty i nie odbierze. I tak, możemy twierdzić, że to był żart, ale osobiście mam wrażenie, że wspólna konferencja prasowa nie jest najlepszym miejscem na takie złośliwostki. Być może Karol Nawrocki wyciąga wnioski z błędów poprzednika i zwyczajnie oczekuje od niego szacunku jaka należy się głowie państwa, formalnie będącego sojusznikiem.
M.