Connect with us

Nawiasem Pisząc

Kto otrzyma tytuł „Kasztana Roku”

logo nawiasem pisząc

Opublikowano

on

Z okazji jesieni zaprzyjaźniony profil Lemingopedia 3.0 stworzył plebiscyt na tytuł Kasztana Roku i przyznam szczerze, że rywalizacja wygląda tak pasjonująco, że aż postanowiłam dołączyć. Tutaj naprawdę ciężko o ostateczną ocenę, a walka idzie dosłownie na noże, ale nie mogę się powstrzymać, żeby podzielić się z Wami moimi typami. W przypadku niektórych par wybór jest wręcz prawie niemożliwy. Sami spójrzcie, ile tu znakomitości! Ilu inteligentów! Ilu mężów (i żon!) stanu! Ilu prawdziwych przywódców! Ile wzorów uczciwości, praworządności i pracowitości! Nic, tylko łapki zacierać. Dajcie znać, czy zgadzacie się z moimi typami! 🙂 Jestem strasznie ciekawa.

Maja Ostaszewska vs Szymon Hołownia

Tutaj wybór jest akurat prosty. O Mai Ostaszewskiej ostatnio jednak mniej się słyszy (chociaż bardzo się starała, bo przecież przyjęła rolę w „Zielonej Granicy”, co na starcie dało jej sporą ilość punktów), bo nie zajęła stanowiska nawet w sprawie bobrów, a Szymon Hołownia zrobił już z Sejmu taką instytucję, że nie tylko z zewnątrz przypomina ona już cyrk. Oczywiście, nie on jeden do tego doprowadził, bo obrady Sejmu od dawna przypominają raczej wygłupy klaunów niż poważną pracę osób odpowiedzialnych za dobro Polski, ale on wniósł ten efekt na kolejny poziom. Poza tym jednak jest marszałkiem i to on wpadł na pomysł robienia sobie z obrad serialu jakiegoś podcastu, albo – co gorsza – reality show. Szczerze wątpię, żeby komukolwiek udało się go przeskoczyć, ale jeśli chodzi o polską scenę polityczną, to jestem bardzo często zaskoczona. Aha, i z Mają Ostaszewską widziałam przynajmniej jeden dobry film; dobrego programu z udziałem Szymka nie widziałam żadnego. Zresztą on zazwyczaj był postrzegany jako ten mniej zdolny kolega Marcina Prokopa. Dopiero jak został politykiem, przekonał do siebie wielu dziennikarzy i celebrytów, bo im ta pyszałkowatość odpowiadała. Tak więc w moim rankingu bezapelacyjnie wygrywa pan Szymon. Gratuluję!

Agnieszka Holland vs Urszula Zielińska

No i zaczynają się schody. Agnieszka Holland nakręciła wyjątkowo paskudny paszkwil szkalujący straż graniczną, w którym na idiotów wyszło przynajmniej dwóch aktorów. I jestem przekonana, że długo jeszcze nie zobaczymy równie propagandowego filmu. Przynajmniej do czasu, aż reżyser znowu nie zasiądzie na krześle reżyserskim. Poza tym artystka wspomogła jeszcze dwóch innych kandydatów w tym konkursie, więc walczyła jak lwica. Ale jednak stawiam na Urszulę Zielińską. Holland przynajmniej jest konsekwentna w tym, co robi i całkiem niedawno ostro skrytykowała Donalda Tuska za jego nagły zwrot w polityce migracyjnej. Zielińska zaś znana jest z tego, że zazwyczaj nie pamięta, co mówiła wcześniej i zaprzecza sobie na każdym kroku. Poza tym uważam ją za współodpowiedzialną za koszmarne zniszczenia w związku z powodzią, bo dla pani Urszuli klimat okazał się ważniejszy od życia, zdrowia, bezpieczeństwa i dobytku ludzi. Holland długo była na prowadzeniu, ale w mojej opinii na ostatniej prostej wyprzedziła ją Urszula Zielińska.

Jerzy Owsiak vs Anna Maria Żukowska

Cóż, Owsiak nie ma jakiejś zatrważającej liczby wpadek w tym roku na koncie. Poza coroczną orkiestrą, niewiele udzielał się w tym roku. Kiedy Tusk ogłosił, że to Owsiak zajmie się wsparciem dla powodzian, nie wiadomo po co i dlaczego, oczywiście zgodził się i dumnie stanął u jego boku, bo on jest tak dobry, że zawsze pomoże. O tym co prawda nie wolno mówić, ale przewaga Caritasu była tutaj gigantyczna, jeśli chodzi o zebrane środki. Oj, bardzo starają się polskojęzyczne media, żeby przypadkiem o tym nie napomknąć. Widocznie fani jego dobroczynności i bezinteresowności potrafią zmobilizować się raz do roku, dla powodzian czasu nie starczyło. Ale jak mogłabym nie docenić Anny Marii Żukowskiej, która bawi nas od lat? Praktycznie całą kadencję Sejmu pani Anna skupia się na tym, żeby jak najbardziej tę chwiejną koalicję ze sobą skłócić. W wyniku jej starań PSL i Lewica nie mają już żadnego punktu, który by ich łączył. No i ten uroczy twit adresowany do Szymona Hołowni. Polityczny dyskurs na najwyższym poziomie. Żukowska wygrała już kiedyś w plebiscycie na Dzbana Roku, w tej chwili niepowstrzymywana przez nikogo wyciąga rękę po kolejne trofeum.

Marta Lempart vs Klaudia Jachira

Umówmy się, Marcie Lempart nie zostało już nic, oprócz wulgarnych wrzasków. Jej „oddolny i spontaniczny” protest bardzo szybko ucichł i kolejne marsze wściekłych macic miały już coraz niższą frekwencję. Jestem pewna, że jeśli polski Sejm kiedykolwiek przegłosuje ustawę o depenalizacji aborcji (oby nie!), to na pewno nie ze względu na Lempart, która była po prostu narzędziem w rękach ówczesnej opozycji, żeby jeszcze bardziej poośmiogwiazdkować i dokręcić śruby na „wredny, zły PiS”. Kiedy zaś Klaudia Jachira otworzy usta, to wiadomo już, że usłyszymy coś głupiego. Za każdym razem. Niesamowita skuteczność! Jej wielkie oburzenie na mównicy sejmowej, że skoro ksiądz może sobie pracować w niedzielę, to dlaczego sprzedawca nie może, jest koronnym na to dowodem. Zdjęcia z jej smutnym obliczem, które wstawiała na Twixa z powodu śmierci Nawalnego albo powodzi, dobitnie pokazują jak płytką i infantylną jest osobą. „Ciężka” praca w Sejmie nie przeszkadza jej też w nagrywaniu kolejnych, idiotycznych filmików. Na jednym z nich, z sobie tylko znanych powodów, zaczęła udawać zombie z porażeniem mózgowym. I oczywiście taniec w Sejmie, w którym gracją przypominała łosia potrąconego przez samochód z przedśmiertnymi drgawkami. W tej wyrównanej walce to ona wychodzi na prowadzenie.

Donald Tusk vs Maciej Stuhr

Baaaaaardzo trudne. Maciej Stuhr to jeden z tych aktorów, którym udało się skompromitować dzięki twórczości pani Holland (drugą, w mojej opinii, jest nie Ostaszewska, ale Agata Kulesza, która pieprzyła coś o paleniu świeczek pod sądami). To on, zapluty ze złości, krzyczał o polskim nacjonalizmie i faszyzmie, a potem ubolewał nad tym, że mu nie staje. I wprost przyznał, że nie staje mu dlatego, że żółć już go zalała z nienawiści do PiS. Biedny facet. Stuhr jest jednak aktorem, on do kamery może powiedzieć wszystko, a potem upierać się, że odgrywał rolę, mimo że w tym konkretnym przypadku grał po prostu samego siebie. Ale zobaczmy, co wyprawia Tusk, od kiedy wrócił do polskiej polityki. Zaprzecza sam sobie na każdym kroku, w żenujący sposób wykpiwa się z własnych obietnic („paliwo za 5,19 mogłem załatwić tamtego konkretnego dnia, teraz już się nie da”), uprawia tak jawnie proniemiecką politykę, że zastanawiam się, jak ktoś może tego nie dostrzegać. Kiedyś był jednak lepszym kłamcą, bo potrafił tak namieszać, że człowiek za cholerę już nie potrafił dojść, o co chodzi (tak było choćby, kiedy usprawiedliwiał swojego syna zamieszanego w aferę Amber Gold), teraz kłamie, bo może i lubi, ale robi to w tak nieprzemyślany sposób, że na prawie każdy jego występ możemy znaleźć inny, wcześniejszy, w którym opowiada co innego. Mam wrażenie, że to spore poparcie, którym się cieszy, to bardziej zasługa mediów, które mu sprzyjają, niż jego samego. Nie wiem, czy w tym przypadku powinnam wybrać większego błazna czy większego szkodnika, więc postawię na czynnik ludzki. Stuhrowi niedawno zmarł ojciec, więc na pewno przeżywa żałobę i nie ma głowy do żadnych plebiscytów, a zatem w tym wypadku wygrana trafia w ręce Tuska.

Marcin Józefaciuk vs Monika Olejnik

Tutaj znowu było łatwiej. Głównie ze względu na to, że nie oglądam TVN-u, więc nie wszystkie mądrości Olejnik do mnie trafiają. Kojarzę jakąś jej wpadkę, kiedy pomyliła logikę z logistyką, ale to na pewno nie było w tym roku. Wiem też, że różne plotkarskie portale publikują ciągle jej zdjęcia, podpisując je, jaka to jest zjawiskowa kobieta, która wygląda jak milion dolarów i świetnie się ubiera. Naprawdę mam nieodparte wrażenie, że ona sama te portale opłaca, żeby takie bzdury wypisywali. Albo, że autorzy takich tekstów sobie z niej trollują, bo na zdjęciach, które wstawiają zdecydowanie nie wygląda jak milion dolarów. A Józefaciuk? Wygrał wszystko swoim ostatnim zachowaniem i ubiorem podczas orędzia prezydenta, a później swoim bezczelnymi i prostackimi tłumaczeniami. A pamiętajmy również o tym, że facet nie wiedział, kto sprawuje władzę wykonawczą w Polsce oraz, że jako dyrektor szkoły mógł pochwalić się zdawalnością matur poniżej 50%. Zjawiskowo wyglądająca bogini została zdeklasowana przez faceta, który tak rozpaczliwie starał się zwrócić na siebie uwagę, że w końcu mu się udało. Myślę, że ta wygrana mile połechcze ego pana Marcina, a pani Monice zostały plotkarskie portale na pocieszenie.

Michał Szczerba vs Adam Michnik

To też niełatwy wybór. Głównie dlatego, że mam wrażenie, że jeden i drugi usunął się trochę w cień. Szczerze, nie przypominam sobie jakiejś potężnej afery z Adamem Michnikiem w tym roku. Z lat poprzednich jak najbardziej, ale w tym roku gdzieś się schował. Ale ze Szczerbą jest podobnie. Tyle lat podlizywania się Donaldowi Tuskowi nie dało mu nawet ministra, ale za to zarabia sobie teraz solidne pieniążki za nic-nie-robienie w Parlamencie Europejskim. A ogólnie polscy politycy mają to do siebie, że – poza nielicznymi wyjątkami – jak już dorwą się do funkcji europarlamentarzysty, to starają się za bardzo nie wychylać. Gdyby wziąć pod uwagę całą ich działalność, to zdecydowanie bardziej zaszkodził Michnik, który w latach 90-tych przejął praktycznie całe media i sączył latami ludziom do głowy, że komunizm nie był taki najgorszy, a poza tym bycie Polakiem to żaden powód do dumy, a jedynie do wstydu i umartwiania się. Szczerba jest po prostu pajacem. Pajacem, który może głosować i decydować w sprawach ważnych dla Polski, to fakt, ale wciąż pajacem. Mam wrażenie, że Michnik jednak to już melodia przeszłości. Dajmy szansę młodym! Mój głos dostaje poseł Platformy.

Aleksandra Gajewska vs Janina Ochojska

Pani Janina znana jest od dawna ze swoich nieprzemyślanych apeli w sprawie uchodźców. Mam wręcz wrażenie, że ona wyznaje zasadę, że jeśli chodzi o wypowiadanie się w tym temacie, to im głupiej, tym lepiej. Wciąż jednak jest w tej swojej głupocie konsekwentna – ona również, podobnie jak Agnieszka Holland, atakowała premiera za jego nagłą zmianę zdania w sprawie migrantów z granicy polsko-białoruskiej. Ola z kolei, po tym jak dostała się do Sejmu, osiadła na laurach. Bardzo nieładnie, bo w trakcie kampanii wszędzie było jej pełno, a w tym roku nie zdążyła jeszcze odpalić takiej bomby, żeby mi to zapadło w pamięć. Postanowiłam jednak, z braku pomysłu, nagrodzić ją za zeszły rok, bo wtedy chyba nie było żadnego plebiscytu, a dziewczyna bardzo się starała. W ramach rekompensaty oddaję więc jej mój głos za zeszłoroczną debatę w TVN, podczas której cały czas zadawała te same pytania, bo – bidulka – nie rozumiała odpowiedzi. Trzeba też docenić, że w gronie tych wszystkich ministr, ona twardo trzyma się męskiej formy „sekretarz stanu”, bo widocznie tak brzmi jej dumniej niż „sekretarka”. Bo wiadomo, ta druga to po prostu stłamszona przez patriarchat kobieta, która nosi papiery za swoim szefem. Być może Gajewska nie rozumie (debata w TVN pokazała nam, że ona ogólnie mało co rozumie), że obie formy znaczą dokładnie to samo, podobnie jak w przypadku gospodarza i gospodyni. Poza tym konsekwentnie tak jak przy ostatnim wyborze – wspierajmy młodych!

A jakie są Wasze typy? 😉

M.

https://www.facebook.com/nawiasempiszacoswiecie

 

Wesprzeć nas można poprzez Patronite

Nawiasem Pisząc

Niewygodna śmierć

logo nawiasem pisząc

Opublikowano

on

Piszę w tej sprawie trochę później, ponieważ po pierwsze czasu mam teraz naprawdę mało; po drugie chciałam podejść tematu na spokojnie, bez zbędnych emocji. Emocje opadły, ale jednak pierwsze wnioski pozostały takie same. Chodzi, rzecz jasna, o śmierć Barbary Skrzypek, która nastąpiła niedługo po tym, jak była przesłuchiwana przez kilka godzin w sprawie tzw. „dwóch wież”. Afera, której nie było, ale KO (a przede wszystkim mecenas Roman Giertych) chciałaby, żeby była. I próbują to rozgrzebywać, byle w końcu ten wredny PiS posadzić. A najlepiej samego Jarosława Kaczyńskiego.

Siła złego na jednego

Nie będę tutaj osądzała, czy faktycznie śmierć Pani Barbary nastąpiła wskutek przesłuchania, bo nie ma na to żadnych dowodów, a prokuratura, jak to przystało w demokratycznym i uśmiechniętym państwie, ostrzegła wszystkich, że jeśli ktokolwiek spróbuje łączyć obie te sprawy, może spodziewać się pozwu – a sprawę rozpatrzy, rzecz jasna, niezależny sędzia. Nie da się jednak ukryć, że to skojarzenie samo się nasuwa (zwłaszcza że wiadomo już, że Pani Barbara zmarła z powodu rozległego zawału serca) i obojętnie jak mocno i rytmicznie pani prokurator Ewa Wrzosek tupałaby nóżką i groziła pozwami, ludzie w dalszym ciągu będą kojarzyć jedno z drugim. A dlaczego? O to już się całe KO, Donald Tusk i Ewa Wrzosek postarali osobiście. Po pierwsze – Pani Skrzypek odmówiono obecności adwokata, w związku z czym była ona przesłuchiwana przez trzech prokuratorów w sprawie, o której nie wiadomo, czy wiedziała cokolwiek. Można się więc domyślać, jak ono wyglądało, ale w skrócie mieliśmy prawdopodobnie do czynienia z sytuacją „trzech na jednego”. Po drugie – przesłuchanie trwało ładnych kilka godzin. Po trzecie wreszcie – Ewa Wrzosek jest chyba ostatnią osobą, która powinna badać tę sprawę. Jest osobą ściśle związaną z KO oraz nienawidzącą PiS. Nie wiem, jakim cudem ktoś wpadł na pomysł, że ta kobieta będzie całkowicie bezstronna i niezależna w śledztwie, które bezpośrednio dotyczy PiS-u? Podejrzewam, że na taki pomysł akurat nikt nie wpadł, bliższa jestem przekonaniu, że Tusk celowo wysyła takich ludzi do osądzania złych i niedobrych pisiorów. Robili to od kiedy tylko odzyskali władzę i robią to dalej. Bez żadnych hamulców. Wszak „zemsta najlepiej smakuje na zimno”, jak to raczyła śmieszkować na Twixie pani Wrzosek. Gdyby do tego śledztwa powołano całkowicie bezstronnego prawnika, po którym nie widać od razu, że optuje za jedną albo drugą partią, Jarosław Kaczyński nie miałby żadnej amunicji w ręku. Mógłby sobie pokrzyczeć (i pewnie by krzyczał), argumenty miałby jednak marne. Teraz dostał amunicję do ręki – i naprawdę nie rozumiem oburzenia, że z niej korzysta.

Niemiłe skojarzenia

Pani Barbarze nie pozwolono na obecność adwokata i była przesłuchiwana przez kilka godzin przez całkowicie upolitycznionych prokuratorów, o których napisanie, że wspierają KO, to użycie eufemizmu. Ja rozumiem, że ktoś wspiera jedną albo drugą partię, ale tutaj nadużycia aż biją po oczach. Przynajmniej powinny. To jest kolejny przykład na to, że Tusk posługuje się ludźmi nie tyle kompetentnymi, ile zwyczajnie nienawidzącymi PiS. To jest najważniejsza cecha, a resztę się już jakoś dopasuje. Później pani prokurator była łaskawa stwierdzić, że „łączenie śmierci świadka z faktem jego przesłuchania i podnoszenie bezpośredniego związku pomiędzy tymi zdarzeniami skutkować będzie wystąpieniem przez Prokuraturę Okręgową na drogę cywilnoprawną celem ochrony dobrego imienia instytucji i referenta sprawy”, a następnie poinformowała, że przesłuchanie Pani Barbary nie miało żadnego związku z jej śmiercią na pierdylion procent. Wiedzieli o tym jeszcze przed sekcją zwłok (która wykazała, jak przypominam, że przyczyną śmierci był rozległy zawał serca). Oni już wiedzą i koniec tematu. Wybaczcie, ale mnie to bardzo przypomina czasy PRL-u. Grzegorz Przemyk się narąbał i hałasował na ulicy, a dlaczego z przesłuchania wyjechał pobity, a dwa dni później zmarł, to już nie wiadomo i proszę nie zawracać prokuraturze głowy. Stanisław Pyjas też sam się ze schodów rzucił i zabił, a Emil Barchański wziął i się utopił, mimo że od dziecka bał się wody. Wtedy polskie państwo nie wszczynało bezsensownych śledztw i teraz również, prawda? Coś się stało, potem udajemy, że się nie stało i próbujemy to przykryć, a jak nie wychodzi, to straszymy pozwami. Zapachniało mi teraz demokracją, aż muszę wstać i okno zamknąć. A jakby jeszcze przypomnieć słowa Wrzosek z 2024: „Żyjemy w czasach powojennych, gdzie po lasach grasują bandy a państwo jest zagrożone”. Też Wam się to kojarzy absolutnie nie tak, jak powinno? Kto tworzył kilkadziesiąt lat temu bandy, a kto stał na straży państwa polskiego? No właśnie…

Kto tańczy na czyjej trumnie?

Najbardziej, w tej tragicznej sytuacji, śmieszy mnie fakt, że całe KO nawołuje, że „ciszej nad tą trumną” i „nie róbmy polityki na trupach”. I wręcz oskarżają Kaczyńskiego jak może być takim zimnym sukinkotem, że takie rzeczy wykorzystuje. Kompletnie ignorując fakt, że gdyby działali zgodnie z prawem, to prezes PiS nie miałby czego wykorzystywać. I że w końcu mleko musiało się wylać, bo oni od początku swoich rządów z prawem nie za bardzo mieli po drodze. Szkoda, że w takich okolicznościach. Naprawdę nie wiem, czy jest partia, która byłaby bardziej niewiarygodna w tego typu sugestiach, niż KO i cała lewica. Tak dla przypomnienia – PiS nie wykorzystał do swoich politycznych gierek ani mężczyzny, który podpalił się przed Kancelarią Premiera, protestując przeciwko polityce Donalda Tuska, ani zabójstwem Marka Rosiaka, który został zastrzelony przez przeciwnika PiS-u pół roku po katastrofie smoleńskiej. Na grobach ofiar katastrofy smoleńskiej potańczyły sobie akurat obie partie, bo taki Janusz Palikot wykorzystał tę tragedię, żeby budować swoją popularność. Dlatego nie w porządku jest zrzucanie całej winy na PiS, który jest bardzo prorosyjski, dlatego oskarżał m.in. Rosję o zamach. To tak tylko dla przypomnienia, przejdźmy do ostatnich kilku lat. Najpierw był Piotr S., który podpalił się na Placu Defilad, a później niestety zmarł. Niech mi ktoś powie, że KO nie wykorzystywała tej śmierci dla swoich własnych korzyści politycznych… Politycy KO tańczyli sobie na jego trumnie aż do następnej tragedii, czyli śmierci Pawła Adamowicza. Wtedy to się dopiero działo… Winnymi całej śmierci okazało się Prawo i Sprawiedliwość oraz TVP, nie sam sprawca. Przyczyną zamachu natomiast był fakt, że PiS i TVP podnosili sprawę ileś tam mieszkań państwa Adamowicz. I już pal sześć, że Adamowicz skonfliktował się wcześniej z KO, kandydował jako polityk niezależny i konkurował m.in. z Jarosławem Wałęsą, który był kandydatem KO na fotel prezydenta Gdańska. I mniej więcej w tym samym czasie zaczęły się ataki Wybiórczej czy TVN-u na Adamowicza – i trwało to długo po tym, jak po raz kolejny został wybrany na prezydenta. Ale wtedy też nikt nie grał śmiercią prezydenta Gdańska. Najmniej oczywiście jego żona, która pięknie zjechała slalomem na jego trumnie wprost do Europarlamentu. Na koniec możemy dorzucić kilka kobiet, które zmarły podczas ciąży, i mamy komplet. Chociaż, jeśli chodzi o ten ostatni przykład, to bardziej lewica i proaborcjonistki z mediów społecznościowych, ale KO też lubiła sobie na ten temat pokrzyczeć.

M.

P.S.: Okazało się, że nagrań z przesłuchania Pani Barbary nie ma, a protokuł był spisywany chyba na kolanie, bo nic się nie zgadzało. Niestety, ze względu na to, że adwokat Pani Skrzypek nie został dopuszczony, mamy tylko zeznania jednej ze stron. Bardzo wygodnie, tylko pamiętajcie, żeby tego absolutnie nie łączyć.

https://www.facebook.com/nawiasempiszacoswiecie

Czytaj dalej

Nawiasem Pisząc

HBO zrobi to lepiej!

logo nawiasem pisząc

Opublikowano

on

Uśmiechnięty koleś na zdjęciu to Paapa Essiedu i jest brytyjskim aktorem. I w sumie nic złego mi nie zrobił, do butów mi nie nasrał (ani nie nasikał, co w przypadku mojego Pirata nie jest już takie pewne, ale mimo wszystko wciąż go lubię). Nie pasuje mi jedynie rola, którą otrzymał – ciągle nie mogę się doczytać, czy to już oficjalna informacja, ale media rozpisują się, że to jest już praktycznie finalizacja umowy. A dlaczego mi nie pasuje? Bo ma zagrać Severusa Snape’a – człowieka o ziemistej cerze, dużym, haczykowatym nosie i długimi, tłustymi włosami. Oczywiście, mowa tu o serialu o Harrym Potterze tworzonym przez HBO. Ponieważ to właśnie HBO będzie odpowiedzialna za wspomniany serial, który – rzekomo – miał być super wierny oryginałowi. Nigdy nie zrozumiem, dlaczego ludzie uparli się uczyć na własnych błędach, a nie na cudzych, bo jestem pewna, że HBO doskonale wiedziało o ostatnich porażkach Disneya, ale mimo wszystko postanowili spróbować po swojemu. I – oczywiście – oczekują innego zakończenia, bo oni to zrobią lepiej, wiadomo.

Inkluzywna zmiana w wyglądzie kluczowej postaci

Cóż, postać Severusa Snape’a ma olbrzymie znaczenie dla całego uniwersum HP. To był facet, który miał bezpośredni wpływ na losy Harry’ego, ale również na jego wykształcenie i późniejsze decyzje. Ogólnie cała saga o Harrym potoczyłaby się pewnie zupełnie inaczej, gdyby nie on. Podkreślam – facet o ziemistej cerze, dużym, haczykowatym nosie i czarnych, długich, przetłuszczających się włosach. W jego role fenomenalnie wcielił się ś.p. Alan Rickman i chyba wszyscy spodziewali się, że wybór aktora, który aż tak chwyci serca fanów całej sagi, będzie baaaaaardzo trudny. Dlatego podejrzewam, że twórcy serialu o HP poszli na łatwiznę i wcisnęli tę inkluzywność akurat w tę postać. Niestety dla nich – jest ona jedną z najbardziej kluczowych. Pana Essiedu kompletnie nie kojarzę (na „Filmwebie” szybko sprawdziłam, czy widziałam jakieś filmy z jego udziałem – owszem, widziałam, ale kompletnie faceta nie pamiętam – i możliwe, że wcale nie dlatego, że był taki sztywny i grać nie umiał, bardzo możliwe, że były to po prostu mniejsze role), więc nie chcę oceniać jego aktorskich umiejętności, ale… nie pasuje do tej roli. Zwyczajnie. Bo do tej pory aktor musiał, poza odgrywaniem danej postaci, jeszcze być do niej podobny, a tej kwestii już Essedu nie przeskoczy, obojętnie jakby się starał. Teraz już nie musi – dlatego zastanawiam się, czy nie powinniśmy ogólnie charakteryzacji wyrzucić w diabły, bo na cholerę Frodo miał być niski i mieć owłosione nogi, skoro Elijah Wood tak dobrze odegrał tę postać?

To tylko wygląd!

Przede wszystkim – wygląd Severusa Snape’a ma ogromne znaczenie w uniwersum HP. I pojawiła się teza, bardzo żywa wśród fanów tego uniwersum, że wygląd Snape’a był zwyczajnie konsekwencją jego wcześniejszych decyzji, z którymi później nie umiał się pogodzić i miał z tego powodu olbrzymie wyrzuty sumienia. Ponieważ – i tutaj od razu napiszę wielkie „ALERT”, bo będę spoilerowała – doprowadził do śmierci kobiety, którą kochał, a która była matką Harry’ego. To było zresztą świetnie napisane w książce, ponieważ Snape samego chłopaka nienawidzi z powodu jego fizycznego i charakterologicznego podobieństwa do swojego ojca (a jego Snape szczerze nienawidził), ale jednocześnie wie, że musi się o jego życie troszczyć. Z powodu tych wyrzutów sumienia zwierzał się potem Dumbledore’owi; z tego samego powodu zdecydował się potem pracować dla niego i zostać podwójnym szpiegiem. A co ma wygląd do charakteru czy decyzji podejmowanych przez samą tę postać? Wbrew pozorom, ten wygląd miał właśnie ogromne znaczenie. Wygląd Snape’a dokładnie odzwierciedlał jego charakter. I nie dlatego, że skoro był zły, to był brzydki, bo akurat w tego typu stereotypy J. K. Rowling nie wpadała podczas pisania swojej książki. Ziemista cera świadczyła o zmęczeniu życiem i noszeniem na barkach ogromnego krzyża; zaś przetłuszczające się włosy – albo o depresji, albo o karaniu własnego ciała za to, co ten człowiek uczynił w przeszłości. W książce o HP było to wspomniane bardziej między wierszami, ale taka opinia naprawdę jest bardzo żywa wśród fanów HP. I z tego prostego powodu uważam, że ten serial będzie finansową klapą, podobnie jak wiele innych produkcji Disneya, o czym wspominałam wcześniej. Bo HBO celuje właśnie w fanów Pottera.

Niektórych rzeczy się nie przeskoczy

A fani HP niekoniecznie mogą dobrze przyjąć fakt, że ikoniczną i niezwykle ważną dla całej fabuły postać, którą już sobie dokładnie – ze WSZYSTKIMI cechami – wyobrazili, zagra aktor kompletnie do niej niepodobny. Na domiar złego wcześniej już powstała seria filmów, w których dokładnie odzwierciedlony fizycznie facet, wszedł w tę postać tak bardzo, że naprawdę ciężko będzie znaleźć następcę. Podejrzewam, że przez dekady po jego śmierci będzie najlepszym Severusem Snape’em, ale twórcy HP uznali, że dadzą radę, nawet z aktorem kompletnie niepodobnym do odgrywanej postaci. Powodzenia życzę, ale nie wierzę w to. I nie chcę tutaj atakować bezpośrednio aktora, bo on po prostu przyjmuje rolę, jaką mu się proponuje. Chociaż warto pamiętać, że występował on również w serialu „Anna Boleyn”, gdzie wcielał się w role brata głównej bohaterki, więc podejrzewam, że będzie umiał atakować w fanów HP tolerancyjnym i antyrasistowskim mieczem. Wcale jednak nie twierdzę, że to słaby aktor. Ale jeśli nie ma fizycznego podobieństwa w ekranizacji powieści, która tak bardzo przyjęła się wśród czytelników, to niektórych rzeczy się nie przeskoczy. Ten facet może to odegrać bardzo dobrze – z właściwą mimiką twarzy, grymasami, głosem, przedstawianiem emocji – ale nie będzie Severusem Snape’em. Tak dla przykładu – czy Ibris Elda jest słabym aktorem? Nie, wręcz przeciwnie. Czy udźwignął rolę Rolanda w „Mroczej Wieży”? Nie, bo ta postać była bardzo dokładnie opisana w sadze Stephena Kinga, w której (swoją drogą) było naprawdę wiele wątków dotyczących dyskryminacji czarnoskórych. I z których jednoznacznie wynikało, że Roland jest biały. I naprawdę, w tym momencie wystarczyło po prostu odnieść się do fabuły, a nie wprowadzać „inkluzywność” tylko po to, żeby się rasa nie zgadzała. Można było z tego spokojnie stworzyć antyrasistowski film, ale twórcy woleli być sprytniejsi od autora.

Nietrafione argumenty

Pojawiają się argumenty, że przecież Rudego w „Skazanych na Shawshank” zagrał Morgan Freeman, który teoretycznie grał tam rudego Irlandczyka. A skoro rudy, to wiadomo, że biały. Tyle tylko, że po pierwsze – rasa czy pochodzenie Rudego nie miało żadnego wpływu na jego charakter i późniejsze decyzje. Jeśli dobrze pamiętam, S. King wspomniał o tym w książce tylko raz (mogę się mylić, bo czytałam ładnych parę lat temu). Po drugie – to nie była ekranizacja kierowana typowo do fanów Stephena Kinga. Mam wrażenie, że w Polsce ten film spowodował, że ludzie dopiero zaczęli sięgać po powieści amerykańskiego pisarza. Czym innym jest, kiedy próbuje się ingerować w pewne uniwersum – a takim niewątpliwie jest świat stworzony przez J. K. Rowling. To jest naprawdę świat stworzony na miarę, chociażby, „Gwiezdnych Wojen”. I nie mówię tu o fabule, ale o popularności. To jest naprawdę olbrzymia liczba ludzi (do których się zaliczam, bo lata wybicia się HP przypadały na moje dzieciństwo, więc również czytałam). W przypadku „Skazanych…” mamy do czynienia z jedną powieścią, której rasa czy pochodzenia raczej nie miały znaczenia dla jego późniejszych decyzji. I o której pochodzeniu czy rasie było wspomniane w książce chyba tylko raz. Widzom pozostało więc jedynie dziwić się, dlaczego do czarnoskórego gościa, inni zwracają się ksywą „Red”. To wszystko. To naprawdę co innego niż siłowa ingerencja w wygląd fizyczny jednej z najważniejszych postaci w uniwersum HP. W którym utarło się już przekonanie, że jej wygląd jest konsekwencją jej wcześniejszych wyborów.

Nie ten wiek…

Dlatego proponuję HBO, żeby nie szli szlakami utartymi przez Disney. Tam notują klapę za klapą. Finansową, rzecz jasna, to ich boli najbardziej. I stworzyli ileś tam filmów, które obrzydziły Marvela miłośnikom Marvela, „Gwiezdne Wojny” miłośnikom tychże, a disneyowskie bajki ludziom, którzy albo wybrali się na seans z dziećmi, albo sami chcieli się cofnąć do lat młodości. Cóż, argument Disney’a jest taki, że ci wszyscy ludzie są rasistami i mają problem z czarnoskórymi aktorami na ekranie. Nie muszę chyba dodawać, że nie wzbudziło to powszechnego aplauzu i że coraz częściej mówi się o polityce poprawności politycznej wprowadzanej na siłę do filmów. HBO wyszło z założenia, że to nie jest najrozsądniejszy argument. Niechęć fanów tłumaczą więc tym, że Snape na początku całej sagi miał 31 lat, a że aktor ma 34, więc wiadomo, co im się nie zgadza, bo przecież każdy potrafi wyłapać od razu tę trzyletnią różnicę. U aktora, który ma niewiele po trzydziestce. Powszechnie wiadomo, że to pierwsza rzecz, na którą zwraca się uwagę. I dlatego wiek 55 lat u Alana Rickmana, który tyle właśnie miał lat, kiedy wcielał się po raz pierwszy w rolę Snape’a w filmach, jakoś nikogo nie raził. Razi dopiero teraz, kiedy ma się w niego wcielić trzy lata starszy aktor. Wiadomo. Kolor skóry już nie razi (wiem, że to brzmi źle, bo kto z nas ma wpływ na swój kolor skóry, ale chodzi mi o kontekst), bo wiadomo, że jak w postać faceta z tłustymi włosami, o haczykowatym, dużym nosie i ziemistej, zaniedbanej cerze może się automatycznie kojarzyć z białą rasą? Nie, widzowie wyłapują trzy lata w różnice wieku, ale koloru skóry nie zauważą. Bo nie są rasistami, drodzy Państwo, właśnie dlatego!

M.

https://www.facebook.com/nawiasempiszacoswiecie

Czytaj dalej

Nawiasem Pisząc

Jaka piękna katastrofa

logo nawiasem pisząc

Opublikowano

on

Fiaskiem zakończyła się rozmowa Donalda Trumpa i Wołodymyra Zełeńskiego – i to do tego stopnia, że ambasador Ukrainy, która mocno zabiegała o to, żeby w ogóle doszła ona do skutku, przez większość czasu siedziała załamana z twarzą ukrytą w dłoniach. To była w ogóle dyplomacyjna katastrofa, bo panowie najpierw pokłócili się w obecności dziennikarzy, następnie Trump poprosił ich, żeby wyszli, a na sam koniec miał o to poprosić samego prezydenta Ukrainy, więc możemy sobie tylko wyobrazić, co działo się w Gabinecie Owalnym za zamkniętymi drzwiami. Zełeński trafił w końcu na polityka, który powiedział „dość” jego roszczeniowej postawie i braku wdzięczności.

Trump powiedział „dość”

Na samym początku zwrócono w końcu uwagę, że przywódca Ukrainy mógłby założyć garnitur. Z jego ubioru Trump jedynie zażartował, ale jeden z dziennikarzy otwarcie zaatakował za to Zełeńskiego, pouczając go, że jest to brak szacunku. Oczywiście słyszałam, że pan Wołodymyr zapowiedział, że nie będzie zakładał garnituru, dopóki wojna w jego kraju się nie skończy. Jednak o ile na samym początku konfliktu było to zrozumiałe, o tyle po tylu latach stało się już sztuczne i rzeczywiście można to odbierać jako brak szacunku. Z Polski do USA samolotem leci się chyba ok. 11 godzin, więc podejrzewam, że z Ukrainy podobnie – prezydent naprawdę miał czas, żeby się odpowiednio przebrać. Na to przywódca USA jeszcze przymknął oko, ale ten brak szacunku był widoczny przez całe spotkanie – począwszy od sposobu siedzenia Zełeńskiego (z założonymi rękami), przez przerywanie, aż w końcu zawoalowane groźby, które to najbardziej zdenerwowały Donalda Trumpa. Zełeński powiedział bowiem, że perspektywa wygląda inaczej, kiedy żyje się za Oceanem, ale kiedyś USA również odczuje skutki tej wojny – właśnie to rozsierdziło prezydenta Stanów Zjednoczonych, który stanowczo przypomniał Zełeńskiemu, że nie jest w pozycji do stawiania żądań. Przekonywanie ukraińskiego przewódcy, że nie otrzymali oni żadnej pomocy też raczej nie pomogło, bo – nie jestem chyba odosobniona w opinii – gdyby tej pomocy faktycznie nie było, to ta wojna wyglądałaby jednak zupełnie inaczej. Ostatecznie skończyło się tak, że Trump już zapowiedział wycofanie wszelkiej pomocy dla Ukrainy, a ten facet najczęściej robi to, co mówi. W efekcie prezydent naszych wschodnich sąsiadów zamiast próbować cokolwiek ugrać, postawił swoją Ojczyznę w jeszcze gorszym położeniu.

Konsekwencje dla Polski

Nie skończyło się to dobrze również dla Polski, bo umówmy się, że nas ta wojna też sporo kosztuje. Tyle tylko, że ze strony naszej władzy ukraiński przywódca nie spotkał się z tak stanowczą reakcją, a warto przypomnieć, że o ile na początku wojny Zełeński rzeczywiście wykazywał daleko idącą wdzięczność, o tyle po całej aferze z ukraińskim zbożem mu ona zdecydowanie przeszła i od tamtego czasu Ukrainiec stawia tylko kolejne warunki, a bywało, że był zwyczajnie bezczelny chociażby w stronę naszego prezydenta Andrzeja Dudy. Niepokojące jest jednak to, że niemal wszyscy przywódcy europejskich państw stanęli murem za Wołodymyrem Zełeńskim, zwłaszcza że niektórzy z nich już całkiem otwarcie mówią o tym, żeby wysłać swoje wojska na Ukrainę. Oczywiście, Donald Tusk, Rafał Trzaskowski czy Szymon Hołownia na razie „nie dopuszczają takiej możliwości”, ale doskonale wiemy, że ci panowie lubią zmieniać zdanie, żeby nie powiedzieć – kłamać. Na razie nie chcą sobie zaszkodzić przed wyborami prezydenckimi, ale już później będzie można wyjaśnić Polakom, że niestety sytuacja się zmieniła i TRZEBA. Obawiam się, że żaden z tych panów nie zawaha się, żeby wysyłać naszych żołnierzy na śmierć za nie swoją Ojczyznę. Z kolei Putin może to odczytać jako wypowiedzenie wojny i być może nie będzie się już powstrzymywał, żeby sprawdzić stabilność Sojuszu Północnoatlantyckiego. A NATO może wtedy odpowiedzieć, że przecież sami zaczęliśmy, więc czego teraz tak naprawdę oczekujemy. Zwłaszcza że odnoszę wrażenie, że premier Polski robi wszystko, żeby Trumpa jeszcze bardziej do siebie zniechęcić. I wtedy dopiero zobaczymy, jak to będziemy wdeptywać Putina w ziemię. Łatwo jest ryzykować życiem milionów własnych obywateli – bo szczerze wątpię, żeby którykolwiek z wymienionych panów wykazał się taką odwagą jak Zełeński na początku konfliktu z Rosją. My nawet nie mamy odpowiednich schronów, wojsko też jest w fatalnej formie – pomijając fakt, że będzie wtedy na Ukrainie.

Obym się jednak myliła. Naprawdę się o to modlę.

M.

https://www.facebook.com/nawiasempiszacoswiecie

Czytaj dalej