Nawiasem Pisząc
Kiepskie dni na Czerskiej
Pisałam już o aferze ze Stanowskim na moim FB kilka dni temu, ale muszę jeszcze do tego nawiązać, bo inba się z tego zrobiła niesamowita. Normalnie Wybiórcza-Gate. O samym zarzewiu konfliktu nie będę się zatem wielce rozpisywała – przypomnę jedynie, że redakcja szmatławca z Czerskiej wyjątkowo nie lubi Krzysztofa Stanowskiego i postanowiła napisać o nim tekst, w którym zawarto co najwyżej półprawdy, w większości jednak manipulacje i kłamstwa. Twórca Kanału Zero postanowił więc wziąć odwet, bo z jakichś przyczyn nie spodobało mu się nazywanie go seksistą. I trzeba powiedzieć, że wyjątkowo celnie ich wypunktował. Mówiąc kolokwialnie – nie było potem co zbierać.
Maryśka nie czai bazy
Zanim jednak przejdę do meritum, wspomnę, że w swojej odpowiedzi Krzysztof Stanowski opowiedział również o innej pani dziennikarce, Marii Korcz, która rozpoczęła atak w jego stronę kilka miesięcy wcześniej – mianowicie, że śmieci w lesie i nazywa ekologów nazistami. Znowu – nie chcę się rozpisywać – napiszę jedynie, że naprawdę trzeba mieć umysł wyjątkowo niskich lotów, żeby nie załapać, że wpisy, do których odnosiła się pani Maria były ironią. I to naprawdę oczywistą. Gazeta Wybiórcza postanowiła jednak wypuścić jej odpowiedź i… cóż mogę powiedzieć… strzeliła sobie w kolano. Korcz mówiła w niej bowiem, że setki razy już słyszała, że po prostu nie zrozumiała żartu, sugerując oczywiście, że po pierwsze Stanowski ani chybi jest seksistą, bo ją bardzo nieładnie potraktował z góry, a po drugie, że zawsze jak ktoś palnie coś chamskiego i kontrowersyjnego, to potem się tłumaczy, że to był żart, ale ona, stara wyga, nigdy nie daje się nabrać i pan Krzysztof też jej nie oszuka, nie z nią takie numery. Jak mogę to skomentować? Jeśli dziewczę nie dostrzegło bijącego aż po oczach sarkazmu we wpisach Stanowskiego, to jestem skłonna uwierzyć, że faktycznie setki razy słyszała już od kogoś, że czegoś nie rozumie. Podejrzewam, że za każdym razem, kiedy otwiera usta, żeby zabrać głos w jakiejś sprawie, w odpowiedzi słyszy: „Maryśka, jak ty nic nie kumasz!”. Poza tym – jeśli ktoś Ci powtórzy coś jeden raz, to możesz uznać, że się czepia, po kilku razach powinieneś zacząć się martwić, ale jeśli stu ludzi mówi Ci to samo, to już naprawdę coś jest nie tak.
Ofiara, którą gotowi jesteśmy ponieść
Było to tak niesamowicie lekkomyślne, naiwne i zwyczajnie w świecie głupie, że aż nie do wyobrażenia. Dlatego mało kto uwierzył, że młoda przecież pismaczka zdecydowała się to zrobić z własnej nieprzymuszonej woli. Zwłaszcza że to przecież nie ona była główną bohaterką ostatniego „Dziennikarskiego Zera”. W komentarzach pojawiły się słynne, żartobliwe komentarze: „Mrugnij dwa razy”. Może się mylę, ale według mnie dziewczyna doskonale zdawała sobie sprawę z tego, co po filmie Stanowskiego dzieje się w Internecie i jakie są ogólne nastroje, więc szczerze wątpię, żeby ładowała się na taką minę. Który młody, niedoświadczony dziennikarz chciałby, żeby na początku jego kariery śmiało się z niego pół polskiego Twixa? Dlatego podejrzewam, że Korcz została wypchnięta przez szefów (Michnik jest przecież cynicznym manipulantem, zresztą nie on jeden w tej redakcji) i myślę, że wiem w jakim celu. Poświęcono ją w imię wyższych celów i została rzucona dziennikarzowi na pożarcie. Pewnie gdyby chwycił przynętę, redakcja podsuwałaby mu kolejne, niedoświadczone i głupiutkie autoreczki, żeby je po kolei rozjeżdżał. Po którymś razie można by było napisać obszerny tekst, jakim to Stanowski jest seksistą, że tak się znęca nad swoimi młodszymi koleżankami po fachu. I że oni ostrzegali. Publicysta nie dał się jednak nabrać i odpowiedział jedynie: Szanowna Redakcjo. Jeśli macie u siebie słabsze jednostki, powinniście je chronić, zamiast wystawiać na publiczny osąd. Na tym polega odpowiedzialność za pracowników. Fakt, troszkę to było złośliwe, ale ten facet potrafi przecież ostrzej. Internauci nie byli jednak tak wyrozumiali i na najbliższe 24 godziny (jeśli nie dłużej) pani Maria stała się pośmiewiskiem Twixa. Nie wiem, czy pracodawcy się nad nią zlitowali i pozwolili w końcu schować się w domu i pochlipać w poduszkę, czy dziewczyna sama stwierdziła, że wszystko lepsze niż to – w każdym razie od czasu tej swojej wypowiedzi milczy.
Wyborcza nigdy się nie poddaje
Tam na Czerskiej mają jednak wyjątkowo mało rozwinięty instynkt samozachowawczy, bo następnie odpalił się Piotr Głuchowski, a redakcja znowu – z tylko sobie znanych powodów – postanowiła to przepuścić. To był moment, w którym Gazeta Wybiórcza strzeliła sobie w drugie kolano. Teraz pozostało im tylko czołgać się do drzwi z napisem: 'Ewakuacja”. Autor kłamliwego artykułu o Stanowskim tłumaczył, że w swoim artykule napisał wyraźnie: „Oto fragmenty tekstów” i je zacytował, „nie wchodząc w detale kto o kim i dlaczego”. I już. Tyle według niego wystarczyło. On nie widzi nic złego, że „nie wchodząc w detale” wprost zasugerował czytelnikom, że to Krzysztof Stanowski wypisywał te wszystkie wulgaryzmy, nie wydaje mu się też istotne, żeby kontekst miał jakiekolwiek znaczenie. Cała odpowiedź pana Piotra jest, rzecz jasna, ukryta za pay-wallem. Twórca Kanału Zero udostępniał na swoim Twixie fragmenty tej odpowiedzi, ale szczerze pisząc nie wiem, czy będzie chciał się jeszcze do tej sprawy odnosić. Niby znowu mogłoby być śmiesznie, niby znowu osiągnąłby świetne zasięgi, ale ile razy można się schylać? Poza tym inna mądra na Twixie (Maja Herman) zarzuciła mu ableizm (ja nie wiedziałam co to za cholera, ale podobno jest to wrogość do osób niepełnosprawnych), więc po co miałby dostarczać jej argumenty pod tę tezę? W każdym razie w Wybiórczej zadbano o to, żeby ogólnodostępny nie był ani jeden punkt (tytuł tekstu to: „Kłamstwa i manipulacje Krzysztofa Stanowskiego w 10 punktach) z… ekhm, ekhm… riposty pana Głuchowskiego. Moim zdaniem to też nie jest przypadek i nie wynika to tylko z tego, że od paru lat wszystkie ich teksty są płatne. Oni doskonale zdają sobie sprawę, że się zblaźnili, mleko się rozlało i niewiele da się już zrobić. Pozostaje im najtwardszy, żelazny elektorat, dlatego należy przekonać tych ludzi, że z tym Krzyśkiem to wcale nie tak, a inaczej; ewentualnie dostarczyć argumentów, żeby wiedzieli co mówić, gdyby któryś z nich był aż tak zdesperowany, żeby bronić ich „dobrego” imienia. W razie czego to oni zrobią z siebie idiotów, panowie dziennikarze wysłali już jedną ofiarę na stracenie i w tej chwili wystarczy. Bo jaki inny cel miałoby publikowanie niedostępnego tekstu, skoro znajduje się w nim odpowiedź na materiał, który po pierwsze był puszczony na portalu ogólnodostępnym, a po drugie obejrzało go około miliona ludzi, a pewnie drugie tyle trafiło na najbardziej kąśliwe fragmenty, które latają po Internecie. Jaki inny jest w tym sens? Ja szczerze mówiąc nie znajduję.
Mimo wszystko ta afera raczej nie wyjdzie Wybiórczej na dobre. Tekst Głuchowskiego co prawda jest zablokowany, ale komentarze można poczytać. I owszem jest parę takich, których autorzy stają po stronie pana Piotra (to ten najtwardszy, rzetelny elektorat), ale pojawiło się sporo takich, w których ludzie piszą, że taki poziom żenady i kompromitacji to za wiele nawet dla nich, więc im jest bardzo przykro, ale rezygnują z subskrypcji. <3
Gdyby ktoś nie widział, a chciałby:
Link do filmu Stanowskiego:
Link do odpowiedzi Marii Korcz:
https://twitter.com/gazeta_wyborcza/status/1770161399232135573
Link do mojego tekstu na FB:
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=831512845656809&set=pb.100063943033540.-2207520000&type=3
M.
Wesprzeć nas można poprzez Patronite
W Polsce prawdopodobnie udało się udaremnić zamach terrorystyczny. 19-letni student planował zamach i od miesięcy zbierał informacje, jak samodzielnie skonstruować ładunek wybuchowy. Nie miał jednak jasno sprecyzowanego miejsca zamachu – służbom mówił, że NA PRZYKŁAD jakiś jarmark bożonarodzeniowy. Równie dobrze mogło to być centrum handlowe, dworzec, cholera go tak naprawdę wie. Dziewiętnastolatek prawdopodobnie jest konwertytą na islam, wiadomo, że utrzymywał kontakt z przedstawicielami ISIS i zamierzał do nich dołączyć. Być może udany zamach byłby jego przepustką do tego. Ciekawa jestem powodu, dla którego młody chłopak stał się tak zafascynowany islamem i organizacją terrorystyczną? Co go fascynuje w tej niby-kulturze? Do tego stopnia, że był gotów nawet zabić iluś tam ludzi, żeby się do nich przyłączyć i… dalej zabijać. A jak długo, to już zależy, kiedy by go odstrzelili albo dostał zlecenie dokonania samobójczego zamachu i pewnie wykonałby to z poczuciem olbrzymiego zaszczytu, który go spotkał. Dramat.
Medialne manipulacje
Co jednak ciekawe, nagłówki krzyczą o studencie KUL, nie o młodym mężczyźnie zafascynowanym ISIS i islamem. To już skłania do przekłamań i manipulacji, bo chociażby Alicja Defratyka zastanawiała się, co na to ultra-prawica, konfederaci i brauniarze? Ta tzw. „ultra-prawica” jest przeciwna islamowi w Polsce. Może chłopak by się tak nie zradykalizował, gdyby go u nas nie było? A może po prostu miał nie po kolei w głowie? Albo był psychopatą, któremu zachciało się zabijać ludzi i usiłował sobie do tego dopasować jakąś ideologię, a z wiarą chrześcijańską byłoby mu jakkolwiek trudno? Silni Razem też już wsiedli na swojego konika i przekonują na X-ie, że katolik chciał zabijać innych katolików na jarmarku bożonarodzeniowym. Pomijając fakt, że to bzdura, warto byłoby się dowiedzieć, że nie trzeba być osobą wierzącą, żeby starać się dostać na KUL. Rekrutacja jest całkowicie świecka – liczą się wyniki w nauce, egzaminy. Kryteria są takie, jak na każdej innej uczelni. Nie trzeba składać żadnych deklaracji religijnych. „Katolicki” w nazwie oznacza patronat i tożsamość, a nie obowiązek światopoglądowy nakładany na studentów. Student KUL-u nie oznacza więc zadeklarowanego katolika. Warto też zauważyć, że skoro ten człowiek miał dziewiętnaście lat, to studentem KUL-u był co najwyżej trzy miesiące, co zresztą potwierdza uniwersytet. Nie jest to wystarczająco długo, żeby uczelnia zdążyła wtłoczyć mu do głowy ideologię chrześcijańską – nawet zakładając, że faktycznie takie próby są tam wobec studentów podejmowane, ale nic takiego nie słyszałam. To uczelnia jak każda inna.
Stanowisko uczelni
Ósmego grudnia na Katolicki Uniwersytet Lubelski dotarło pismo z Sądu Rejonowego w Szczecinie z informacją o tymczasowym aresztowaniu, które zostało zastosowane wobec wskazanego studenta drugiego grudnia. Więc po wpływie pisma 8 grudnia student został zawieszony w prawach studenta na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Decyzja ta była, można by rzec, natychmiastowa. Dodatkowo do rzecznika dyscyplinarnego do spraw studentów i doktorantów został skierowany wniosek o zajęcie się tą sprawą – mówił Wojciech Adnrusiewicz, rzecznik prasowy uczelni – Oczywiście ubolewamy, podkreślam po dwakroć: ubolewamy, że taka sytuacja dotyczy studenta Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Na pewno jednak jest to postępowanie godne najwyższego ubolewania i pozostaje nam przeprosić, że dotyczy naszego studenta. Przyznam szczerze, że nawet ja jestem zaskoczona takimi click-baitami, bo fakt, której uczelni studentem był ten człowiek, jest w tym momencie drugorzędny. Bardziej istotne są jego motywy, a te w sposób oczywisty nie są chrześcijańskie. Doskonale wszyscy wiemy, że sporo ludzi czyta tylko nagłówki, a takie w istotny sposób wprowadzają w błąd. Po co? Tak jest bardziej poprawnie politycznie, żeby bez żadnej podstawy nawalać w katolików? Pozostaje sprawdzić dokładnie, z kim ten chłopak się kontaktował – być może pozwoli to wykryć innych takich odklejeńców. A być może tropy poprowadzą bezpośrednio do któregoś z meczetów? Nastolatek został aresztowany na co najmniej trzy miesiące.
Uważajcie na siebie.
M.
Nie wiem jak Wy, Drodzy Obserwujący, ale ja przesadnie zdziwiona taką decyzją pana Nawrockiego nie jestem. Prezydent już w trakcie kampanii deklarował, że żadnych chanukowych świec zapalał nie będzie. Ja swoje poglądy i swoje przywiązanie do wartości chrześcijańskich traktuję poważnie, więc obchodzę święta, które są bliskie mojej osobie – powiedział w wywiadzie dla Radia RMF FM. To, że nie jestem zaskoczona, nie oznacza jednak, że się nie cieszę, bo od dawna mam wrażenie, że o wiele bardziej honorujemy wartości żydowskie, niż nasze tradycyjne, chrześcijańskie. Zwłaszcza że jedna z tych wartości głosi, że goje, czyli my, mamy służyć Żydom, czyli im. Polecam Wam zresztą tekst Razprozaka (Raz prozą, raz rymem – walczymy z propagandowym reżimem) – swoją drogą jakiś uśmiechnięty demokrata napisał mi ostatnio, że jestem Razprozakiem 2.0, tyle że on to traktował jako obelgę, ja jako komplement. Wspominał coś jeszcze o napluciu mi do ryja, taki to przykład lewicowej tolerancji i miłości.
Przełomowa akcja z gaśnicą
To świętowanie Chanuki weszło w zwyczaje naszych polityków tak głęboko, że w sumie przyzwyczailiśmy się już do tego. Dopiero Grzegorz Braun musiał nam przypomnieć, że chyba coś jest nie tak, swoją akcją z gaśnicą. Ówczesny marszałek Sejmu, Szymon Hołownia, zorganizował w związku z tym kolejne obchody i próbował wymusić na Krzysztofie Bosaku, że ma wziąć w nich udział, mimo że ten tłumaczył, że jest katolikiem i obowiązuje go m.in. pierwsze Boże przykazanie: Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną. Zresztą w tej całej chanukowej szopce brały udział osoby, które najgłośniej krzyczały o zdejmowaniu krzyży z Sejmu i urzędów, bo państwo ma być świeckie. Ale hipokryzja tych ludzi nie jest chyba dla nikogo z nas nowością. W każdym razie bardzo długo spekulowano czy nowy prezydent nie ugnie się pod tą dziwną żydowską modą i jednak nie weźmie udziału w uroczystościach chanukowych, mimo jego jasnych deklaracji. Argumentowano to tym, że przecież Karol Nawrocki jest protrumpowski, z Trumpa bierze przykład, uzależnia swoją politykę od prezydenta USA i nawet ubiera się tak jak on. A Trump z kolei jest wielkim przyjacielem i sojusznikiem Izraela i premiera Natenjahu. Jest w zasadzie ucieleśnieniem popularnego skrótu „USrael”. Skoro więc polski prezydent nie chce psuć swoich relacji z przywódcą Stanów Zjednoczonych, będzie musiał zapalić świece, nie ma wyjścia.
Szacunek do wartości
No nie, nie będzie musiał. Nawrocki może jest zafascynowany Trumpem, może jest on politykiem, którym się inspiruje i z którego chce w większym lub mniejszym stopniu brać przykład, ale wszystko ma swoje granice. A tymi granicami są wartości tego człowieka, którym pozostaje wierny. Po prostu. Ja mu uwierzyłam i dlatego w końcu zagłosowałam z czystym sumieniem na konkretnego kandydata, a nie tylko po to, żeby nie wygrał ten drugi, jak było w przypadku Andrzeja Dudy. Nie sądzę, żeby przywódca USA miał z tego tytułu jakiś wielki problem, sam sobie może palić te świeczki, jeśli chce, chociaż wydaje mi się, że on jest związany z Izraelem przede wszystkim politycznie. Nieważne, Trump Trumpem. Ja się cieszę, że w końcu mamy polityka na wysokim stanowisku, który sprzeciwia się tej czołobitności wobec Żydów (bo tak to należy nazwać) i nie musi w tym celu biegać z gaśnicą. 😉 Zresztą umówmy się – musiałby być idiotą, żeby się na to zgodzić. Doskonale wie, czego oczekują od niego wyborcy i wie, że straciłby sporo zaufania, gdyby się na to zdecydował. A co do tej szopki w tytule – nie sądzę, żeby Czarzasty, mimo że komunista, odważył się aż tak denerwować chrześcijan. Szopkę zresztą stawia się wieczorem 24 grudnia, po Adwencie. Sam Czarzasty ogłosił, że będą uroczystości chanukowe w Sejmie (jakże by inaczej), ale będzie też Boże Narodzenie: Jest kontynuacja. Tu nie ma żadnej ideologii, a jedynie tradycja. Była Chanuka, to jest. Były święta Bożego Narodzenia, to są. Jeżeli ktoś się spodziewał, że będę robił rewolucję ze względu na swoje poglądy, to się zawiódł, gdyż poglądy swoje mam, ale tradycje i kontynuację szanuję.
Inna sprawa, że to dopiero marszałek Bosak zaproponował postawienie w Sejmie szopki bożonarodzeniowej i podobno była kupowana na ostatnią chwilę. Choinki są, a czy Czarzasty uzna stajenkę za tradycję, skoro pojawiła się dopiero w zeszłym roku z inicjatywy posła Konfederacji…? Zobaczymy. Inna sprawa – jak to skomentował mój przyjaciel: „Szopka i tak jest w Sejmie przez cały rok”.
M.
Zabawne są te nasze media. Mamy obecnie olbrzymi kryzys NFZ, w związku z którym zamykane są m.in. oddziały położnicze i podobno niektóre kobiety będą zmuszone rodzić na SOR. Nie jest to najlepszy moment na tego rodzaju kryzys, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę przedłużający się kryzys demograficzny, który stale się pogłębia. Mamy wojnę za naszą wschodnią granicą, a nikt z przedstawicieli Polski nie został zaproszony, mimo że ten konflikt dotyka nas bezpośrednio. Mamy również poszczególne akcje dywersji – jeśli wierzyć na słowo tym mediom – ze strony Rosji, ale za chwilę napiszę, dlaczego ich wiarygodność stoi na takim sobie poziomie. I to bardzo niebezpieczne akcje dywersji, bo niedawna sytuacja z torami była mocno niebezpieczna, no ale rząd odtrąbił wielki sukces, więc chyba nie mamy się czym martwić. Dopóki nie dojdzie do tragedii, ale wtedy na pewno się dowiemy, dlaczego to nie ich wina. Mamy jakiś pierdylion problemów, którymi musimy się zająć w tej chwili, ale są rzeczy ważne i ważniejsze.
Słowne przepychanki
Priorytetem dla naszych mediów jest pseudo-afera pomiędzy Waldemarem Żurkiem a Karolem Nawrockim. To, że jakakolwiek decyzja prezydenta jest od razu, z marszu krytykowana przez niemal wszystkich posłów rządzącej koalicji, a jednym z jego głównych krytyków jest między innymi Waldemar Żurek – wiemy. Że te zarzuty są bardzo często zwyczajnie absurdalne, jak choćby zmanipulowany lament na temat weta ustawy kojcowej – też wiemy. Ogólnie nasz rząd zachowuje się trochę jak rozkapryszone dzieci, obrzucające się piaskiem, bo ktoś im zniszczył babki. Tym razem panu Waldemarowi nie spodobało się, że prezydent odrzucił wnioski o powołanie 46 sędziów i zdaniem Żurka „wkracza w fazę łamania Konstytucji”. No i rzucił w żartach, że mógłby się spotkać z panem Nawrockim w ringu do walki o ustrój państwa. Do tematu nawiązał Krzysztof Stanowski, ale prezydent odpowiedział, że nie ma zamiaru „gasić ministrowi światła”, że nie ma na to czasu i że zamiast tego wolałby w końcu poważnie porozmawiać. No i znowu się zagotowało w naszej cudownej, uśmiechniętej koalicji, bo teraz przekonują, że Nawrocki Waldkowi… grozi. Nie spodobał im się oczywiście fragment o gaszeniu światła i uznali, że świetnie się on nada, żeby go wyrwać z kontekstu. Umówmy się jednak – patrząc na to, jak wyglądają obaj panowie oraz że Żurek przegrał nawet z odkurzaczem – raczej na pewno tak by się to skończyło. To nie jest złośliwość, to jest zdrowy rozsądek. W każdym razie pan minister postanowił się jeszcze odnieść do tej sztucznie rozdmuchanej afery. I wiecie co? Skłamał.
Problemy z liczeniem
Przede wszystkim stwierdził, że nie da się sprowokować, mimo że… to on zaczął. W żartach, jasne, ale sam zaczął. Nawrocki chyba nawet specjalnie się do tego nie odnosił, dopóki nie został pociągnięty za język w Kanale Zero. Ale to nie wszystko: Ja nie biorę udziału w leśnych ustawkach kiboli. Widziałem te filmy prezydenta, które pokazywały go jako boksera. Tylko że jak prezydent stał na bramce w jednym z hoteli, ja bawiłem się w rozrzucanie ulotek i malowanie zakazanych przez komunę haseł. Jest tylko jeden malutki szkopuł. Maluteńki. Karol Nawrocki jest młodszy od Waldemara Żurka o trzynaście lat. Żurek urodził się w 1970 roku, Nawrocki w 1983. Komuna oficjalnie upadła (bo nieoficjalnie, to wiemy jak się skończyło) w 1989 roku. Karol Nawrocki w tamtym okresie mógł sobie stać na bramce co najwyżej w przedszkolu. Nie neguję tego, że być może kiedyś Żurek stał po słusznej stronie barykady. Być może walka o demokrację tak mu się spodobała, że walczył o nią również wtedy, kiedy w Polsce już demokracja była i bawił się wspólnie z KOD-em. A być może już mu przeszło, skoro nie widzi problemu, że marszałkiem Sejmu został komuch. Nie wiem. Ale wystarczyło odrobinę pomyśleć, spróbować policzyć, zanim się palnęło głupotę. Chociaż oni tam mają chyba wszyscy drobne problemy z liczeniem. I nie piję tutaj wcale do Gortata, bo ciężko wymagać od koszykarza, żeby był matematykiem (chociaż to raczej podstawy były), ale dziennikarze sympatyzujący z KO, jak również sami politycy uśmiechniętej koalicji, też kiedyś bardzo podobnie się pomylili, bo sugerowali, że Nawrocki współpracował już z Wielkim Bu, kiedy ten miał co najwyżej 13 lat, a chyba jeszcze mniej. Sam prezydent wyjaśniał, że jego kontakt z Patrykiem M. ograniczał się do paru sparingów.
Nieistniejąca wizyta
Poza tym Karol Nawrocki krytykowany jest za to, że nie chce spotkać się z Zełeńskim. Pojawiają się zarzuty, że prezydent na Ukrainę nie pojedzie, bo się boi. Przepraszam bardzo, ale to Zełeński ma do niego interes, a nie odwrotnie, więc dlaczego to Nawrocki ma tam jechać.? Też afera z tyłka, bo Zełeński poznał już stanowisko polskiego prezydenta i jeśli będzie chciał, to do Warszawy przyjedzie. Karol Nawrocki nie chce robić za chłopca na posyłki głowy ukraińskiego państwa, tak jak robili to politycy PiS, a obecnie KO. Po drugie – mam naprawdę olbrzymie wątpliwości, czy w dalszym ciągu powinniśmy tak bezkrytycznie i bez żadnej refleksji wspierać Ukrainę finansowo, skoro całkiem niedawno wyszły na jaw olbrzymie przekręty, związane między innymi z pieniędzmi, którą Ukraina otrzymywała w ramach pomocy od innych państw. Jeden z najbliższych współpracowników Zełeńskiego zwiał już w związku z tym do Tel Awiwu i tyle go widzieli. Ale już wiemy, że np. Radosławowi Sikorskiemu to nie przeszkadza. Poza tym wiele osób czepia się prezydenta, bo wspomniał o wdzięczności i większej symetrii. Ta symetria jest mniej lub bardziej celowo pomijana, ale za to zaczęto wyliczać, ile razy prezydent Ukrainy użył wobec Polski słowa „dziękuję”. No dobrze, ale słowa podziękowania ukryte gdzieś między jednym „dej”, a drugim nie wyglądają zbyt szczerze. I wróćmy też do tej symetrii – za słowami powinny iść czyny. Nie twierdzę, że nie wiadomo, jak wielkie. Mogą zacząć od przeprosin za tragedię w Przewodowie i odszkodowań dla rodzin dwóch zabitych, polskich obywateli. Był to prawdopodobnie fatalny wypadek, a nie celowe działanie, ale mimo wszystko reakcja Ukrainy była zwyczajnie bezczelna. Wciąż też mamy nierozliczony Wołyń. Nam, jako państwu, same podziękowania nie są do niczego potrzebne.
Wnioski z błędów poprzednika
Tak w polityce, jak i w życiu istnieje zasada, że nikt Cię nie będzie szanował, jeśli Ty sam się szanować nie będziesz. Przekonał się o tym między innymi Andrzej Duda. Pamiętacie początek wojny na Ukrainie i reakcje Zełeńskiego na nazwisko naszego poprzedniego prezydenta? Były co najmniej życzliwe, jeśli nie entuzjastyczne. Zełeński wprost mówił, że „Andrzej is great”, a żołnierze reagowali brawami i wiwatami na sam dźwięk jego nazwiska. A jak było na koniec jego prezydentury? Kiedy Duda próbował Zełeńskiego postawić do pionu, mówiąc, że pierwszy chwyci za telefon, ten odpowiedział mu lekceważąco, że bardzo możliwe, że będzie zajęty i nie odbierze. I tak, możemy twierdzić, że to był żart, ale osobiście mam wrażenie, że wspólna konferencja prasowa nie jest najlepszym miejscem na takie złośliwostki. Być może Karol Nawrocki wyciąga wnioski z błędów poprzednika i zwyczajnie oczekuje od niego szacunku jaka należy się głowie państwa, formalnie będącego sojusznikiem.
M.