Nawiasem Pisząc
Francuzi mistrzami w szacunku i tolerancji!
Parę dni temu, kiedy pisałam o tym, że Francuzi do niesienia olimpijskiego znicza zaprosiła między innymi dwóch transseksualistów, wspominałam o tym, że te Igrzyska mogą być najbardziej kompromitujące w dziejach. No, może poza tymi, które odbyły się w latach 30-tych w stolicy III Rzeszy, ale w sumie nie jestem przekonana. Chodziło mi oczywiście o niezaspokojone tłumy lekarzy i inżynierów, którzy trochę już w tym Paryżu zdążyli nabroić, ale były to pojedyncze przypadki, które – zdaniem organizatorów – na pewno niczego nie dowodzą. Martwiłam się po prostu o bezpieczeństwo sportowców i kibiców. Cóż, mleko już się rozlało. Nawet jeśli, jakimś cudem, te Igrzyska będą najspokojniejsze ze wszystkich, zostaną one zapamiętane z innego powodu. I mam wrażenie, że nie do końca o taką pamięć zabiegali organizatorzy, chociaż zadaję sobie pytanie, jakim cudem mogli nie przewidzieć, że niektóre fragmenty piątkowej uroczystości wywołają takie, a nie inne reakcje? Chodzi oczywiście o obrzydliwą i obrazoburczą Ceremonię Otwarcia tych Igrzysk.
Równi i równiejsi
Zacznijmy może od kwestii mniej kontrowersyjnych, czyli prezentacji drużyn narodowych, które w ciągu najbliższych dwóch tygodni walczyć będą o medale. Pomysł niby oryginalny i nietuzinkowy, bo dlaczego by nie zrobić tak, że te reprezentacje będą przepływały na promach i machały do widzów, będzie szybciej, prościej, równiej (?) – bo tę ostatnią wartość organizatorzy najczęściej podkreślali w swojej „artystycznej” wizji. Wyszło tak sobie, bo w efekcie wszystkie reprezentacje wpłynęły tak jakby w tle… Szybko, niezbyt widowiskowo, stojąc w deszczu, poupychani jak konfitury w piwnicę i oddzieleni od następnej reprezentacji barierkami, bo przecież nie można było załatwić jednego promu dla jednej reprezentacji, wszak to miały być najtańsze Igrzyska w historii, więc gdzieś tę kasę należało przyoszczędzić. Okazało się, że na sportowcach najlepiej. Łajba z reprezentacją Polski ponoć nie miała nawet dostępu do toalety, o kartonowych wyrach nawet nie będę wspominała. Może o to chodziło z tą „równością”, żeby wybitni sportowcy spali dokładnie w takich samych warunkach, bo bezdomni inżynierzy i lekarze? Prawdopodobnie, bo w samych Igrzyskach za dużo tej równości nie było widać. Zacznę od tego, że już sama prezentacja drużyn wypadła według mnie bardzo rozczarowująco. Pamiętam, jak to się odbywało, w latach poprzednich i zazwyczaj te reprezentacje w kolejności alfabetycznej wchodziły na bieżnię stadionów narodowych. I, owszem, było widać, że niektóre są skromne, inne dużo liczniejsze, ale każda miała mniej więcej tyle samo czasu, każda mogła się zaprezentować jak chce, każda była widoczna i oklaskiwana, każda mogła chociażby zaprezentować swoje stroje. A teraz? Wspomnę jedynie, że reprezentantów Polski pokazywano z jednej kamery i nie zadbano nawet o to, żeby wytrzeć ją z kropel, bo w efekcie widzieliśmy, że coś czerwonego mignęło nam mignęło, jak się wytężyło wzrok, to nawet można było zauważyć małe biało-czerwone flagi, którymi nasi sportowcy machali do widzów. Ale dotrzeć poszczególne twarze, chociażby naszej chorążej Anity Włodarczyk, już nie było tak łatwo. Ot, tam sobie gdzieś przepłynęła pomiędzy setką takich samych reprezentacji. No, może jeszcze sportowcy z USA byli widoczni, bo oni tradycyjnie wysłali bardzo liczną ekipę, więc dało radę ich wszystkich upchnąć tylko na jednym promie. Zastanawiam się tylko, w jaki sposób zaprezentowali tam tę całą równość. Na pewno starali się ją ubrać w łatki nijakości i przeciętności, ale wyjaśni mi ktoś w takim razie, czemu niektóre reprezentacje miały super wypasione promy (chociaż przy tej liczbie pasażerów pewnie nie robiło to wielkiego wrażenia, bo i tak ledwo co się tam dało ruszyć), inne wsadzano po kilka na jednej łódce, a te najmniejsze wpływały jakimiś kutrami rybackimi, bo się nie chciało Francuzom jakichś lepszych warunków im zapewnić. I pewnie tylko kompletnym przykładem reprezentacje, które zostały tak potraktowane pochodziły z jakichś najbiedniejszych, afrykańskich państw. To nie ma nic wspólnego z równością, za to z rasizmem, z którym tak walczycie, już jak najbardziej. A te barierki, którymi oddzieliliście jedne drużyny od innych kojarzył mi się już typowo z apartheidem. Brawo, Francja!
Wolność bez granic
Chciałam o tym napisać parę słów, bo uderzyło mnie to w oczy, kiedy oglądałam ceremonię otwarcia, chociaż nie ukrywam, że do tamtego momentu bardziej mnie śmieszył ten cały cyrk, niż irytował. Faktem jest, że byłam zawiedziona sposobem prezentacji poszczególnych zespołów, w tym przede wszystkim Polki, ale nie potrafiłam się nie uśmiechnąć, kiedy oczywiste różnice między poszczególnymi reprezentacjami widać było jak na dłoni, a organizatorzy uwidaczniali je jeszcze, inaczej traktując malutką reprezentację np. Czadu, a inaczej amerykańską potęgę. Ale niestety hasło „równość” nie była jedynym, jakie Francuzi postanowili wciągnąć na swoje sztandary. Jak wyglądała równość w ich wykonaniu, już Wam napisałam, a jak dumna Francja wyobraża sobie wolność? Na pewno nie tak, jak wyobraża ją sobie większość cywilizowanych osób. U nich wolność to po prostu zabawa, bez końca i bez poszanowania jakichkolwiek granic. Ich wolność była ważniejsza niż poszanowanie zasad olimpijskich, które powstały po to, aby Igrzyska Olimpijskie były tylko i aż świętem sportu, bez polityki, podziałów czy braku szacunku. Brakiem szacunku było wciskanie mniejszych, afrykańskich reprezentacji do jakichś starych kutrów pływackich. Brakiem szacunku było również to, co zrobiono z wiarą chrześcijańską, z „Ostatnią Wieczerzą” Leonarda da Vinci, która przedstawiała ważne dla wszystkich chrześcijan wydarzenie z życia Jezusa Chrystusa. I nie udawajmy, że oni nie chcieli zrobić tego, co zrobili; że nie spodziewali się reakcji; że to był tylko wyraz artystyczny, a chrześcijanie jak zwykle mają kija w tyłku i są za głupi, żeby zrozumieć „SZTUKĘ”. Nie wiem, być może efekt z nierównym traktowaniem różnych reprezentacji wyszedł im przez przypadek, bo nie przewidzieli, nieszczęśnicy, że mała pływacka łajba z kilkuosobową reprezentacją jakiegoś małego, afrykańskiego państwa popierdywała z całą mocą swojego zużytego silnika, byle tylko nie zostać zatopiona przez wielgachne promy niektórych innych reprezentacji, ale na pewno doskonale wiedzieli, co robią, kiedy na scenę wychodziła jakaś otyła niewiasta, która miała odgrywać Chrystusa. Doskonale wiedzieli, co robią, kiedy przed takim wizerunkiem Jezusa zaczął swój obsceniczny taniec gruby, nagi mężczyzna, pomalowany jedynie na niebiesko, który prawdopodobnie odgrywał Bachusa/Dionizosa. Z pełną premedytacją urządzono na stole, symbolizującym ten z Ostatniej Wieczerzy, jakiś pokaz mody społeczności LGBT i ogólnie festiwal rozwiązłości, za jaką zresztą niegdyś uchodziły bachusowe „dożynki”. Oni doskonale wiedzieli, że jest to połączenie odrzucające chrześcijan, przeciwko któremu chrześcijanie ostro się od wielu lat buntują. Z pełną premedytacją połączono obrzydliwą parodię chrześcijaństwa z rozwiązłym i obrzydliwym stylem życia. Z poczuciem satysfakcji reżyserowano sceny orgii na stole, z którego miał spożywać Jezus Chrystus. Oczywiście, teraz udają wielce zaskoczonych, bo przecież nie wiedzieli, że ich radosny performance może sprawić komuś przykrość. I puszczają w świat przekonanie, że jak zwykle tylko chrześcijanom się coś nie podoba, nikt inny nie ma pretensji. Patrzcie, tylko chrześcijanie burzą się, że mniejszości seksualne domagają się „swoich praw” i chcą kochać, tak jak czują, bla, bla, bla. Ale, przepraszam bardzo, o co mieli oburzać się żydzi i muzułmanie? W którym miejscu zrobiliście sobie jaja z Mahometa, tak jak zrobiliście to z Chrystusem? W którym momencie uderzaliście również w religię żydowską? Który z symbolów tych dwóch religii został podczas tego wielkiego, sportowego święta potraktowany tak, jak mająca olbrzymie znaczenie dla wiary chrześcijańskiej, Ostatniej Wieczerzy? Dziwnym trafem mi jakoś umknęły. Wcale mnie to nie dziwi, bo muzułmanie Was już wychowali po zamachach na redakcję czasopisma „Charlie Hebdo”, Izrael już od ładnych paru lat terroryzują cały świat oskarżeniami o antysemityzm, więc tutaj już odwagi zabrakło, ale uderzać w chrześcijan, czemu nie? Francja z „najstarszej córy Kościoła” przeobraziła się w „ostatnią kurtyzanę” – na własne życzenie i na naszych oczach. To, co widzieliśmy w piątkowy wieczór to nie tylko upadek obyczajów. To upadek cywilizacji. I nie dajcie się nabrać ich tłumaczeniami, że inspirowali się „Ucztą bogów” Belliniego, a katolicy są głupi i nie znają się na sztuce. Przede wszystkim Belliniego, nie Biljerta, jak usiłują teraz to wszystkim wmówić, bo sami są w temacie sztuki niesamowicie obeznani. Zrobili to tylko dlatego, że smród rozpętali większy, niż sami się spodziewali. Reżyserem tej ohydy jest wielki entuzjasta społeczności LGBT, a Barbara Butch, która w przedstawieniu wystąpiła w roli Chrystusa sama o sobie mówi, że jest „żydowską, queerową lesbijką” i „jest z tego dumna. Po ceremonii wrzuciła zresztą na swoim profilu zdjęcie „Ostatniej wieczerzy” da Vinciego, które podpisała: Oh yes! Oh yes! The new gay testament. To chyba wystarczy jako komentarz do ich stanowiska, że „katolicy jak zwykle nic nie zrozumieli”. Zrobili to z pełną świadomością.
Wolność słowa w nowej, niezależnej TVP
Na osobny komentarz zasługuje zawieszenie Przemysława Babiarza. Powodem była skandaliczna wypowiedź komentatora, której największym grzechem jest to, że okazała się ona prawdą. Babiarz krótko bowiem skomentował utwór „Imagine” Johna Lennona wizją komunizmu. Artysta sam powiedział, że ta jego piosenka to właściwie „manifest komunistyczny, chociaż nie jestem komunistą i nie należę do żadnego ruchu”. W którym więc momencie, pan Przemysław powiedział nieprawdę? Dlaczego te jego słowa tak bardzo uraziły obecne TVP, że od razu komentatora zawieszono, a pewnie niedługo zostanie mu dostarczone wypowiedzenie? „Wzajemne zrozumienie, tolerancja, pojednanie – to nie tylko podstawowe idee olimpijskie, to także fundament standardów, którymi kieruje się nowa Telewizja Polska. Nie ma zgody na ich łamanie. Informujemy, że po wczorajszych skandalicznych słowach Przemysława Babiarza, został on zawieszony w obowiązkach służbowych i nie będzie komentował zmagań podczas Igrzysk Olimpijskich” – czytamy w oświadczeniu. Chwilę wcześniej przytaczałam słowa samego Lennona, więc gdzie tu skandal, chciałam dopytać? Nowe władze TVP wiedzą lepiej, o czym było dane dzieło, niż jego autor? Czy może tak bardzo boją się, że iluś tam osobom otworzą się oczy, że rządzą nami postkomuniści, którzy znów próbują uleczyć świat swoją wizją, wykorzystując do tego młodych, zagubionych i zmanipulowanych ludzi? Innej możliwości nie widzę, a wiemy przecież, że nowe władze są zależne od przywódcy partii, która była zakładana przez komunistów i sporo w swoich szeregach ma entuzjastów tego reżimu. Ta sama partia szykuje nam ustawę, która kompletnie zamknie nas usta, a wszystko to ładnie opakują w szaty „walki z mową nienawiści”. Czyli, jak to u marksistów bywa, znowu gówno owinięte w ładny, kolorowy papierek. Czy Polacy są już zdolni do oczywistej, wydawało się, koncepcji, że gówno opakowane w ładny papierek nie stanie się nagle czekoladką pod wpływem pełnych tolerancji i miłości wypowiedzi dookoła niego. Wręcz przeciwnie, dalej pozostanie gównem, tylko że być może my już nie będziemy mogli tego powiedzieć. Będziemy musieli zajadać się ze smakiem. Zresztą, mówimy tu o partii, która – z polecenia swojego fuhrera – publicznie karze swoich posłów za to, że nie zagłosowali tak, jak sobie tego życzy fuhrer Tusk. Mowa oczywiście o tej śmiesznej uchwale legalizującej aborcję, którą to nasz Sejm dzięki Bogu uwalił, chociaż nie wiadomo na jak długo. Tusk darował tylko jednemu, który wtedy przebywał w szpitalu (ludzki pan!), pozostali zostali co najmniej zawieszeni, bo obecny premier Polski nigdy nie był politykiem, który szanowałby czyjeś poglądy. W jego partii poglądy każdy może mieć, jakie chce, tylko żeby za bardzo się z nimi nie obnażał. A w Sejmie mają głosować tylko tak, jak dyscyplina partyjna nakazuje. Tyle znaczy wolność słowa według partii Donalda Tuska. Bo prawo ma być takie, jak on sobie wyobraża, że jest. I to powinno nam wystarczy, żeby go przestrzegać. Z wielkim uśmiechem na twarzy, rzecz jasna.
M.
Wesprzeć nas można poprzez Patronite
Oj, dużo się wydarzyło od kiedy Donald Trump wygrał wybory. Najpierw drugi Donald, nasz niemiecki, zaczął wycofywać się ze wszystkich bzdur, które wystosował wobec kandydata republikanów i to nie tylko podczas tej kampanii. Chociaż ta ostatnia była najbardziej kontrowersyjna, ponieważ Tusk przekonywał, że nowy wybrany prezydent Stanów Zjednoczonych jest w rzeczywistości powiązany z Kremlem, który miał znacząco wpływać na wybory. Potem się jednak ze swoich słów „zręcznie” wycofał, mówiąc, że wcale nie powiedział tego, co powiedział. A później mieliśmy gorzki zawód szeroko uśmiechniętych, którzy niedawno obwiniali PiS za aferę w Collegium Humanum, dopóki nie okazało się, że spora część ich absolwentów to osoby blisko związane z Koalicją Obywatelską. Na pierwszy ogień poszedł Jacek Sutryk, co do którego cała Platforma zarzeka się, że w sumie gościa nie znała.
Niebagatelny pomysł na rozwiązanie kryzysu migracyjnego
Nie o tym jednak chciałam pisać, bo umówmy się – to że Tusk wygaduje co kilka dni coś innego, już się wszyscy zdążyliśmy przyzwyczaić. A Sutryk? Jestem jakoś dziwnie spokojna, że facet za kratki nie trafi. Wybronią go jakoś, mimo że teraz nikt się do niego nie przyznaje. Chyba że postanowili kogoś spuścić dla przykładu, bo oni są przecież praworządną partią. Bardziej chciałabym się skupić na kolejnym genialnym pomyśle naszego rządu. Bo widzicie – nie chcemy migrantów, tak? Uważamy, że ważniejszy jest spokój i bezpieczeństwo na ulicach, dlatego serduszko nam nie kruszeje na widok zamaskowanych mężczyzn na granicy z Białorusią? Jesteśmy mało empatyczni i bezwzględni, nie wykazujemy choćby minimum wrażliwości, a nasi rządzący i tak, wbrew temu wszystkiemu, postanowili nam dać, co chcemy! Nie wierzycie? I słusznie, bo sam projekt nie jest taki super, jakby się mogło początkowo wydawać. Rozwiązać problem z migrantami rząd planuje mianowicie wydając na prawo i lewo nasze pieniądze, bo tak jest najłatwiej. I najgłupiej. Zaproponowali oni bowiem, że będą dopłacać nielegalnym migrantom za to, że łaskawie się wyniosą – około trzy tysiące złotych według plotek. Po raz pierwszy miał ogłosić to Maciej Duszczyk, podsekretarz stanu w MSWiA, ale potem potwierdził to Tomasz Siemoniak. Co prawda, wił się jak piskorz, żeby nie powiedzieć tego wprost, ale z drugiej strony argumentował też, że wiele krajów już to wprowadziło i że to rozwiązanie jest bardziej opłacalne, bo inaczej musielibyśmy ich przecież utrzymywać. Jak to, inżynierów i chirurgów? Ale do brzegu, faktycznie na podobne rozwiązanie wpadła już Litwa i Wielka Brytania. Nie wiem, jak ta pierwsza, ale Wielkiej Brytanii to super rozwiązanie chyba za wiele problemów nie rozwiązało.
Konsekwencje tak oczywiste, że aż niewidoczne?
Ten pomysł jest tak odklejony, że musiałam sobie trzy razy obejrzeć tę wypowiedź ministra MSWiA, żeby być na sto procent pewną, że ten człowiek opowiadał te bzdury całkiem na serio. Przecież nie trzeba być geniuszem, żeby dostrzec absurd tego pomysłu – taki imigrant weźmie sobie chętnie naszą jałmużnę i wyjedzie „na zawsze”. Przeczeka chwilę aż sprawy ucichną i żeby na pewno nikt go nie poznał na granicy i za jakiś czas wróci. Znowu prawdopodobnie nielegalnie, bo po co się męczyć z jakimiś wizami i paszportami, prawda? Potem znowu chętnie zgłosi się po wyprawkę na wyprowadzkę i tak sobie będzie podróżował. No, może jeszcze w międzyczasie zahaczyć o Litwę czy Wielką Brytanię. Jak minister Siemoniak wyobraża to sobie w praktyce? Jakim cudem sprawdzi, czy dany cudzoziemiec na pewno pierwszy raz jest w Polsce i na pewno pierwszy raz chce z niej wyjechać? Jaką będzie miał pewność, czy gościu na pewno podaje prawdziwe dane albo czy wcześniej nie zamówił sobie nowej tożsamości? W większości wystarczy zmienić tylko imię i nazwisko, bo i tak nikt już dawno nie ma nad tym kontroli. Ja nie widzę możliwości, żeby to się miało udać i nie rozpieprzyć po drodze. Przyznajcie sami, że pomysł najbardziej naiwny z możliwych. Bardziej naiwny słyszałam tylko za „wcześniejszego Tuska”, kiedy to jego koledzy partyjni przekonywali, że najlepiej jest ich wszystkich wpuścić, a kim są, ustali się później. Konkretnie to pani Hartwich jest autorką tych słów, ale spokojnie, wtedy jeszcze nie miała matury. Teraz zresztą też nie. Cóż, ustalenie tożsamości kilkudziesięciu tysięcy chłopa po wpuszczeniu ich na terytorium Polski jest absolutnie niewykonalne, ale czy – na zdrowy, chłopski rozum – nasze służby potrafiłyby zapanować nad bałaganem, który rozpocząłby się, gdybyśmy zaczęli próbować ogarnąć, który człowiek faktycznie przybył do nas pierwszy raz, a który robi sobie tournee po Europie, bo okazuje się, że ci wspaniali Europejczycy z własnych pieniędzy płacą mu za to zwiedzanie?
Jasne zdanie Polaków
Ciekawostką jest, że Radio Zet, na którego kanale YT można obejrzeć tę rozmowę z Siemoniakiem, zrobiło ankietę z pytaniem: „Czy Polacy powinni dopłacać imigrantom, żeby opuścili terytorium Polski”. Cóż, wyniki pewnie nie są zaskakujące. Ponad 90% naszych rodaków stwierdziło wprost, że szef MSWiA może się schować z takim pomysłem i już nie wychylać. Ciekawa teraz jestem, kiedy pan premier przeanalizuje sobie tę ankietę? Podejrzewam, że kiedy to zrobi, możemy spodziewać się artykułów, że „Tusk jest wściekły”, a niedługo później jakiś przypadkowy człowiek będzie musiał ponieść karę, bo przecież Siemoniaka nie ruszą. Pożar byłby za trudny do wygaszenia, bo myślę, że Maria Stepan niewiele przesadza, kiedy mówi wprost, że jest to propozycja łapówki od naszego rządu w stronę nielegalnych imigrantów. Zamiast wyrzucić ich na zbity pysk za nielegalne przekroczenie granic, my im jeszcze zapłacimy, żeby sobie sami poszli.
Niebywałe.
M.
Załączam dla Was filmik z ostatniego Marszu Niepodległości. 
W linku dorzucę Wam bezpośredni link do naszego kanału YouTube, na którym na razie niewiele się dzieje (wrzucamy tam tylko relacje z różnego rodzaju marszów i protestów), ale będę wdzięczna, jeśli obejrzycie naszą pracę właśnie na YouTube. Teraz załączam film bezpośrednio, bo FB nie bardzo lubi linki i tnie zasięgi, a chcielibyśmy, żeby obejrzało to jak najwięcej ludzi. Będziemy wdzięczni za opinie oraz udostępnianie dalej, jeśli Wam się spodobało.
Musimy się pochwalić – tym razem jako podkład wybraliśmy muzykę mojego Grzesia. Myślę, że pasuje, sama wpadłam na ten pomysł.
Aha, i oglądajcie do końca! Zamieściliśmy pod koniec parę fragmentów, dla których nie znaleźliśmy miejsca w samym klipie, bo jak tu do takiej podniosłej muzyki Braun z gaśnicą? 
A na sam koniec pozdrowienia od Hektik Hektor, obcokrajowca, który zakochał się w Polsce. „Piękna Polska”.
Miłego oglądania, mamy nadzieję, że choć w minimalnym stopniu udało nam się uchwycić niesamowitą atmosferę tego wydarzenia!
M.
P.S.: W nagraniu pojawiły się momenty, w których ludzie strzelali fajerwerkami w stronę mieszkania z wywieszoną tęczową flagą w oknie. Chcemy jasno podkreślić, że nie popieramy tego rodzaju zachowania, zwłaszcza że mieliśmy przykład w 2020 roku, że może to się skończyć różnie. Nie dajmy się prowokować!
Wybory, wybory i po wyborach. Zdecydowanie wygrał Donald Trump, chociaż jeszcze parę dni temu TVN przekonywał, że w sondażach między kandydatką demokratów, a reprezentantem republikanów nie ma żadnej różnicy. I pokazywał wykres, na którym ta różnica była widoczna (choć nie tak duża, jak ostatecznie), kłamiąc ludziom niemalże prosto w oczy. Jeśli chodzi o głosy elektorskie, to jego przewaga jest niższa, niż ta, którą wypracował sobie w roku 2016 nad Hillary Clinton, ale też tym razem zdecydowana większość obywateli USA, bo przypominam, że po przegranych przez Clinton wyborach, jej zwolennicy utrzymywali, że przecież więcej Amerykanów głosowali jednak na kandydatkę demokratów (miała bodaj dwa miliony przewagi nad Trumpem, ale wybory w USA rządzą się jednak swoimi prawami). Bukmacherowie mieli jednak lepsze typy, bo za wytypowanie zwycięstwa Kamali Harris można było wygrać dużo więcej pieniędzy, co z reguły oznacza, że oceniono szansę Trumpa jako zdecydowanie większe. Ciekawa to była kampania – mieliśmy jeden zamach i jedną próbę, mieliśmy Taylor Swift, a potem jeszcze McDonald, śmieciarkę i… wiewiórkę, której smutny los pokazał, że poziom biurokracji jest tam na wybitnie wysokim poziomie, skoro można się komuś wbić na chatę, tylko dlatego, że ma wiewiórkę, którą trzyma w domu. Trzeba było koniecznie sprawdzić, czy zwierzę nie ma wścieklizny, ale żeby to zrobić, najpierw trzeba było tego sympatycznego gryzonia uśpić. Z tego co wiem, okazało się, że nie miała. Przy okazji odstrzelono też szopa pracza. Przyjaciele zwierząt, psia ich mać. Nie wiem, czy nowo wybrany prezydent na pewno jest dobrą opcją dla Polski, bo mam cały czas pełno wątpliwości, ale wiem, że Harris by nią nie była. Pomijając jej poglądy w sprawie aborcji czy imigracji, miałabym duże obawy w przypadku jej zwycięstwa, zwłaszcza, że jest ona też wielką fanką europejskiego zielonego ładu i mogłaby mocno na Unię naciskać, żeby tę katastrofę przyspieszyć. A w końcu skoro „prezydentka świata” każe, to jak możemy się jej sprzeciwiać?
Niepokojące doniesienia nowego wiceprezydenta USA
Myślę jednak, że o kampanii i samych wyborach już wszystko wiadomo, teraz pozostaje nam czekać na konsekwencje wyboru Amerykanów. Jedyne, o czym można wspomnieć, to fikołek Romana Giertycha, który zachwalał Sikorskiego, że kontaktował się z kandydatami obu partii (bo jest taki obiektywny i zaakceptuje każdy wybór, rzecz jasna!), tylko jakoś zapomniał, że żona naszego ministra całkiem niedawno wspominała, że Trump „mówi językiem Hitlera, Stalina i Mussoliniego”. Nasz premier z kolei bardzo długo wzbraniał się przed pogratulowaniem Trumpowi – być może dlatego, że jeszcze parę lat temu twierdził, że jeden Donald w polityce wystarczy. Zgadzam się – pan Tusk najwięcej dobrego by zrobił, gdyby się wycofał. W każdym razie w końcu łaskawie pogratulował, licząc na owocną współpracę… A z kolei Michał Szczerba będzie przedstawicielem komisji spraw zagranicznych i będzie nas reprezentował w delegacji PE. Ten facet wprost pisał na swoim TT, że „miejsce Trumpa jest w śmietniku”, tak więc dyplomacja pełną gębą.
Chciałam Wam jednak opowiedzieć o czym innym. James David Vance, który będzie nowym wiceprezydentem (w chwili, kiedy to pisał posiadał już prawdopodobnie wiedzę, że zostanie kandydatem na wiceprezydenta albo przynajmniej miał już na to olbrzymie szanse), umieścił na swoim Twixie w styczniu tego roku następujący wpis:
Oto dlaczego Polska jest tego rodzaju kwestią międzynarodową, na której mi zależy jako waszemu senatorowi.
Do niedawna Polska miała rząd konserwatywny. Używając dużej presji dyplomatycznej i ekonomicznej, administracja Bidena (i wiele narodów europejskich) zaatakowała ten rząd jako antydemokratyczny. Rząd ten został niedawno zastąpiony przez globalistyczny rząd liberalny, który obecnie aresztuje swoich przeciwników politycznych i zamyka debatę publiczną (brzmi znajomo?). W imię ochrony demokracji wykorzystują pieniądze z podatków, aby zaatakować rząd, który był naszym wielkim sojusznikiem.
Wykorzystywanie przez Stany Zjednoczone nacisku dyplomatycznego do atakowania konserwatywnych wartości i rządów jest haniebne. Ponownie wykorzystują do tego *twoje* pieniądze z podatków. Stworzono też rządy globalistyczne, które będą bardziej skłonne do współpracy w przypadku niektórych najgorszych zachowań administracji Bidena.
Uważam, że ważne jest, abyśmy nie wykorzystywali wpływów Stanów Zjednoczonych do niszczenia rządów wyznających wartości większości mieszkańców Ohio (ten tekst był odpowiedzią w stronę jakiegoś mieszkańca tego stanu).
Miedzynarodowy spisek?
Oczywiście nie mamy takiej wiedzy, żeby kategorycznie zgodzić się albo zanegować stanowisko Vance’a, ale wydaje się ono dość prawdopodobne, patrząc na to, jakich nacisków używała Unia, żeby wygrał rząd Donalda Tuska. A to KPO, a to jakieś debaty na temat praworządności w Polsce, a to wreszcie wielki, szturmowy atak na poprzednią władzę i to dosłownie na chwilę przed wyborami. Z tym KPO też było zabawnie, bo okazuje się, że największym (i w sumie jedynym) kamieniem milowym okazała się wygrana Tuska, wbrew temu co Unia wmawiała nam na początku. Nagle wszystko inne przestało być istotne, chociaż niedawno wyczytałam, że może być problem z kolejnymi wpłatami w ramach KPO. Pamiętamy też chyba to, co się działo podczas ostatniej kampanii parlamentarnych w naszym kraju, a nawet długo, długo wcześniej i jakie było stanowisko mediów sympatyzujących z partią Tuska i fajnopolaków. PiS nas skłóca z całą Europą! A przecież Niemcy to nasi najlepsiejsi na świecie sojusznicy! Musimy ich słuchać, bo wszystko robią tylko i wyłącznie dla naszego dobra! No i Niemcy mają, o co walczyli, mianowicie służalczego pieska na stanowisku premiera Polski. A jak ta służalczość się objawia, wszyscy widzimy. Z reparacjami musieliśmy się pożegnać (chociaż wcześniej KO zapewniało, że jeśli ktokolwiek ma wywalczyć te reparacje, to tylko oni), CPK trzeba urżnąć, bo „to byłaby tragedia dla Niemców”, podobnie inne wielkie inwestycje, a jeśli chodzi o uchodźców, których niemieckie służby szmuglują przez naszą granicę, premier nie pofatygował się nawet do Scholza, żeby to wyjaśnić, mimo że zapewniał, że tak właśnie zrobił. Zygfryd Czaban, użykownik Twixa, pisze wprost o międzynarodowym spisku, który miał obalić rząd Morawieckiego:
Temat udziału administracji Bidena w owym spisku może mieć dalszy ciąg. W USA nowa ekipa lubi czasem „rozliczyć” poprzedników, zupełnie jak u nas. Nie wykluczam, że pojawi się pomysł powołania komisji śledczej w Kongresie (zależy to oczywiście od wyniku wyborów do Kongresu przeprowadzanych równocześnie z prezydenckimi). Zamilknięcie Brzezińskiego (domniemanego głównego wykonawcy w owym spisku) po nominacji Vance’a jest dość znamienne.
Dalej wskazuje, że łącznikiem między premierem Polski, a zamieszaną w to ekipą Bidena miało być pewne amerykańsko-polskie małżeństwo. I jeśli ten fakt się potwierdzi, nie będę specjalnie zdziwiona. Nie pierwszy to raz, kiedy to nasz minister spraw zagranicznych bruździ, ile może, na linii Polska: USA. Ciekawa jestem, czy będą podejmowane kolejne kroki w sprawie zbyt dużego zaangażowania administracji Bidena w „niezależne” wybory w Polsce, ale patrząc na to, że Unia Europejska robiła to całkiem jawnie, a my zgadzamy się na kolejne umizgi wobec Niemiec, bo przecież trzeba żyć w przyjaźni, więc taki przyjaciel może nam narzucić cokolwiek, byleby pozostać przyjacielem, to mam spore wątpliwości, czy w ogóle dowiemy się czegokolwiek więcej w tej sprawie. O jakichkolwiek konsekwencjach tym bardziej możemy chyba zapomnieć. Zwłaszcza, że mogła to być po prostu próba zdobycia głosów w amerykańskiej Polonii, bo nie jest tajemnicą, że jeden i drugi kandydat bardzo mocno zabiegał o głosy naszych rodaków mieszkających w USA.
M.