Mosbacher: „Spora część z tego, co docierało na Zachód było efektem rosyjskiej dezinformacji.”

Pani ze zdjęcia nazywa się Georgette Mosbacher i do niedawna sprawowała urząd ambasadora Stanów Zjednoczonych w Polsce. Nie mogę powiedzieć, że darzę ją szczególnie dużą sympatią, chociaż trzeba przyznać, że na słowa izraelskiego ministra spraw zagranicznych Israela Katza, że skoro Icchak Szamir powiedział, że Polacy wyssali antysemityzm z mlekiem matki, to tak jest, oni mają prawo tak się czuć i buńczucznie zapowiadał, że „nie zapomnimy i nie przebaczymy”, odpowiedziała że między „bliskimi sojusznikami” (którymi podobno z Izraelem jesteśmy) nie ma miejsca na takie obraźliwe komentarze, jak te w wykonaniu izraelskiego „dyplomaty”. 

Ostatnio jednak powiedziała jedną bardzo ważną rzecz, obok której nie można przejść obojętnie:

„Wygląda na to, że w sercu Europy musiała wybuchnąć krwawa wojna, żeby niektórzy – zwłaszcza Niemcy – uświadomili sobie konsekwencje wiązania się umowami handlowymi z Moskwą. O tym, jak oporny był to proces, niech świadczy fakt, że dopiero kilka miesięcy temu Unia zmieniła taksonomię energetyczną, uznając gaz i atom jako zielone źródło energii. Zatrzymajmy się na chwilę przy tym, jak krótkowzroczne były to działania. Gdy Berlin wygaszał kolejne reaktory, Rosja zwiększała wpływy na kontynencie. Przechodząc do LNG – tutaj też trzeba było lat, aby uznać gaz jako etap pośredni w drodze do dekarbonizacji w przypadku państw, których energetyka oparta jest w dużym stopniu na węglu. To szokujące. Na początku 2022 roku około 20% energii w Europie pochodziło z Rosji. Jak można było na to pozwolić? Jak można było dopuścić do tego, aby państwo autorytarne korzystało z ropy i gazu jak z broni, budując z politykiem anektującym Krym i Donbas wspólny gazociąg.” 

To tylko fragment połajanki byłej ambasador USA w Polsce na Niemcy (całkiem słusznej zresztą), ale najciekawsze dla nas słowa padły chwilę później, kiedy Mosbacher głośno oświadczyła, że Polsce należą się przeprosiny ze strony Unii i USA:

„Polska jest dzisiaj najważniejszym państwem regionu, które koordynuje politykę humanitarną oraz transport broni na Ukrainę. Jesteście w pełnym tego słowa znaczeniu wchodnią flanką NATO, kluczowym elementem architektury bezpieczeństwa kontynentu. Warszawa jest modelowym przykładem stopniowego zwiększania wydatków na obronność oraz modernizacji armii. Niestety, niektórzy nie chcą uznać tego faktu. Unia zajmuje się w tej chwili praworządnością w Polsce i debatuje nad sankcjami (przy ogromnym wsparciu niektórych „polskich” polityków – przyp. M). Pora powiedzieć to głośno – jeśli chodzi o problemy z praworządnością, spora część z tego, co docierało na Zachód było efektem rosyjskiej dezinformacji. Zarówno Unia, jak i Ameryka, przyjmowały ją bezkrytycznie”. 

Trzeba przyznać, że w ten sposób Mosbacher skrytykowała nie tyle rosyjską propagandę, a w dużej mierze polskojęzycznych polityków i dziennikarzy, którzy teksty o upadku demokracji i sądownictwa w Polsce serwowali nam każdego dnia, dowodząc, że Polska to już niemal jak druga Białoruś (ciekawe, że żaden z głoszących te teorie nie trafił do więzienia, tak jak opozycyjni dziennikarze na Białorusi). Teraz w dalszym ciągu nas przekonują, że jesteśmy o krok od Rosji, jeśli chodzi o prorządową propagandę. Też tego nie widzę. Wystarczyło parę ostatnich tygodni, żeby wszystkie ich teorie poszły w piach – pamiętacie na pewno, ile krzyków było przy okazji kryzysu na granicy polsko-białoruskiej; tymczasem obecna sytuacja pokazuje nam, że Polacy potrafią nieść ogromną pomoc ludziom naprawdę potrzebującym. Jojczenie o rasizmie uchodźczym na niewiele się zdało, bo z całego świata spływały do Polski pochwały za naszą bezinteresowną pomoc. Nawet Oprah Winfrey mówiła, że polska reakcja na ukraińską tragedię – to, że Polacy często przyjmują uchodźców pod swój dach; to, że na granicę co chwilę spływa pomoc w postaci jedzenia, ubrań, środków opatrunkowych, leków czy choćby zabawki dla dzieci – porusza jej serce. 

Niestety wciąż są ludzie, którzy pozostają ślepi i głusi na to, co się dzieje. Niedawno Iga Świątek powiedziała, że jest dumna z postawy rodaków, z tego, że każdy potrzebujący pomocy, tę pomoc otrzymuje. Cytat ten zamieścił u siebie Eurosport i z ciekawości zajrzałam w komentarze – a tam niestety spora część drwiła z wypowiedzi naszej tenisistki. Pytano ironicznie, czy tak samo dumna była, kiedy Polacy tej pomocy odmawiali tłumowi na granicy z Białorusią, a na odpowiedzi wyjaśniające, jakie były różnice między tamtym tłumem, a uciekinierami z Ukrainy odpowiadano, że jedynym powodem takiego stanu rzeczy jest rasizm. I nie pogadasz. 

Tymczasem ostatnie wydarzenia pokazują dobitnie, że te wszystkie płacze i lamenty w Europarlamencie na temat odradzającego się faszyzmu w Polsce, upadku praworządności czy braku poszanowania z naszej strony dla Matki Natury były tylko zabiegami odwracającymi uwagę od faktycznego problemu. Unia zajmowała się (i zajmuje!) kolejnymi sankcjami na Polskę, które mogą być dla nas dosłownie miażdżące w związku z olbrzymią liczbą uchodźców napływającą do naszego kraju, których trzeba jakoś rozlokować i wyżywić, dopóki nie staną na nogi i nie znajdą pracy, jaka pomogłaby im się jakoś utrzymać do końca wojny na Ukrainie. Niektórzy nasi politycy są dosłownie jak dzieci – Polska nie chciała im kupić jakiejś idiotycznej zabawki, więc biegli z płaczem do Cioci Unii, żeby otarła załzawione policzki i pogroziła palcem tej niedobrej Polsce. 

A jak pomoc Ukraińcom niosą obecnie przedstawiciele lewicy? Konrad Berkowicz relacjonuje ze swojej wizyty na granicy, że przyjeżdżali oni w pełni załadowanymi autami, żeby zrobić sobie zdjęcie, jak to oni niosą pomoc, ale ponieważ samochód był pełen, to nie mieli już możliwości zabrać kogoś z tej granicy i poszukać mu schronienia. Sam poseł Konfederacji podobno znalazł lokum dla kilkunastu ludzi. Maja Staśko zaoferowała się, że nagra reportaż o sytuacji Ukraińców uciekających przed wojną, wparowując komuś do mieszkania z kamerą. Na dworcu w Warszawie są rozdawane ulotki w języku ukraińskim, że miłe panie chętnie pomogą Ukrainkom w dokonaniu aborcji, a jeszcze inni oświadczyli, że to dobry moment, żeby zmienić nawyki żywieniowe Ukraińców, bo wpierdzielają za dużo mięsa, więc można śmiało przerzucić ich na weganizm. Bo oczywiście selfiki robione sobie na granicy, reportaże Mai, możliwość nielegalnej aborcji czy zmiana diety jest tym, czego obywatele Ukrainy potrzebują teraz najbardziej. 

No właśnie, a jak z takimi słowami krytyki poradziły sobie media, które do tej pory najgłośniej płakały o faszyzmie i upadku demokracji w Polsce? Ano, bardzo prosto – zwyczajnie wycięły fragment, w którym Mosbacher tak nieładnie mówi o ich potrzebie walki za polską praworządność. Ale po szczegóły odsyłam Was do wpisu Żelazna logika:

M.