Powódź znów zaskoczyła polityków

Zawsze, kiedy w Polsce dzieje się coś złego, mamy jedną i tę samą reakcję. Otóż politycy i dziennikarze przekonują wszystkich wokół i siebie wzajemnie, że to czas na pojednanie i solidarność, a nie na rozliczenia, po czym od razu rzucają się rozliczać drugą stronę. Na pojednanie i solidarność nie starczyło już czasu. Tymi ostatnimi mogli pochwalić się tylko mieszkańcy zalanych miejscowości, wolontariusze oraz ratownicy i strażacy. Politykom tej klasy jak zwykle zabrakło, bo zaczęli wzajemnie się oskarżać, ale nie ma się co łudzić, że niesłusznie. Jedna i druga strona ma w co uderzyć, jedna i druga strona ma sobie dużo do zarzucenia. Jak to zwykle jednak w polityce bywa – nikt nie przyzna się do swoich błędów. Zamiast tego wyolbrzymi błędy drugiej strony.

Dwie antybohaterki

Nie da się ukryć, że – jeżeli chodzi o polityczną stronę – ta powódź ma przede wszystkim antybohaterów. Po stronie strony rządzącej jest to przede wszystkim Urszula Zielińska, po stronie opozycji – Anna Zalewska. Ta pierwsza rozpoczęła olbrzymią nagonkę przeciw stawianiu kolejnych zbiorników retencyjnych, bo to niszczy klimat i doprowadzi do zubożenia obywateli pobliskich miejscowości, bo to nie jest inwestycja, tylko desinwestycja. Była tak pracowita i tak nieustępliwa w swojej walce, że udało jej się przekonać sporą część mieszkańców, którzy razem z nią włączyli się do walki ze zbiornikami. No cóż, podejrzewam, że z biegiem czasu ci ludzie mogli zmienić swoje podejście i woleliby jednak zubożeć przez tę desinwestycję, niż w wyniku powodzi, która zabrała im cały dobytek, ale czasu się niestety nie cofnie. Nie przyjdzie im się przekonać, czy taka liczba zbiorników, jaką pierwotnie planowało postawić PiS byłaby wystarczająca. Bardzo możliwe, bo już teraz szacuje się, że Opole i Wrocław udało się uratować głównie dzięki zbiornikowi w Raciborzu, a rzecznik Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej Grzegorz Wasilewski mówił na antenie Kanału Zero, że tak, te zbiorniki należy stawiać, ale ich nie może być jeden czy trzy, ale sporo więcej. A więc właśnie, dlaczego PiS się z tego wycofał? Zazwyczaj robili swoje, nie przejmowali się potyskiwaniami ówczesnej opozycji, a zniweczyć ich plany mogło dopiero odsunięcie ich od władzy. A tutaj nagle wchodzi pani Anna Zalewska i mówi, że zbiorników już więcej budować nie trzeba i wycofujemy się, mili państwo, z tej inwestycji. Skąd taka decyzja? Trudno powiedzieć, ale to właśnie ona była tym politykiem PiS-u, który zaczął się ostro sprzeciwiać tym planom. Prawdopodobnie było to spowodowane niepokojami mieszkańców, podsycanymi wcześniej przez Urzulę Zielińską, Monikę Wielichowską i aktywistów klimatycznych. Wydaje się jednak, że odpowiedzialny polityk powinien próbować uspokoić i przekonać tych ludzi, że jest to absolutnie niezbędne, ale pani poseł widocznie uznała, że prościej będzie ustąpić, publicznie ogłosić, że przekonują ją wątpliwości wyborców i przychyla się do ich głosu, a jak ich zaleje, to przecież ich, a nie ją, prawda? Obie partie postąpiły ze swoimi reprezentantkami wyjątkowo łagodnie – pozwoliły im się schować i przeczekać. Ja uważam, że obie powinny dostać nakaz publicznego wytłumaczenia się przede wszystkim przed powodzianami, a następnie podać do dymisji.

Parę potknięć nowej koalicji

Po powyższym przykładzie widać, że swoje za uszami miał zarówno poprzedni, jak i aktualny rząd, ale nie da się ukryć, że obecna koalicja też zaliczyła z powodu kataklizmu parę wizerunkowych wpadek. Przede wszystkim zastanawiające są słowa Donalda Tuska z 13 września, który wówczas zapewniał: Prognozy nie są przesadnie alarmujące. Nie lekceważymy oczywiście żadnego sygnału, mamy swoje doświadczenia, tu Wrocław z 1997 roku, ja pamiętam też dokładnie 2010 rok. Więc wiadomo, że nie można lekceważyć tej sytuacji, ale chcę powiedzieć, że dzisiaj nie ma powodu, aby przewidywać zdarzenia w jakiejś skali, która by powodowała zagrożenie na terenie całego kraju. Jeśli się można czegoś spodziewać – i na to chcemy być przygotowani – to oczywiście lokalnych podtopień czy tzw. powodzi błyskawicznych, a więc zlokalizowanych w jakimś miejscu, to szczególnie w górach, ale czasem zdarza się to w miastach. Do tego będziemy chcieli być perfekcyjnie przygotowani. Perfekcyjnie przygotowani nie byliśmy, natomiast Tusk pytany o tę nieszczęśliwą wypowiedź, tłumaczy że prognozy rzeczywiście nie były „przesadnie alarmujące”. Trochę kłóci się to jednak z tym, co mówią Czesi, którzy podobno już ok. 10 września informowali nas, że fala, która się zbliża jest większa niż ta w 1997 roku i że ryzyko podtopień jest bardzo wysokie. Kłóci się to również z tym, co podawał IMiGW, który również od paru dni bił na alarm, że Odra i jej poszczególne dorzecza w ciągu kilku dni wyleją. Trudno więc znaleźć mi jakikolwiek sensowny powód, dla którego premier Polski na niewiele ponad dobę przed wpłynięciem fali kulminacyjnej na tereny Rzeczypospolitej zdecydował się przekonywać ludzi, że wszystko jest w porządku. Bo argument, że nie chciał wywoływać paniki do mnie nie trafia, tym bardziej, że mieszkańcy wyżej położonych regionów nie wpadli w panikę, nie zwiesili rąk i nie zaczęli płakać, tylko wzięli się do pracy, żeby chronić dobytek swój i sąsiadów.

Winnych znaleziono i ukamienowano

Tym bardziej zastanawiająca jest dla mnie jego decyzja o odsunięciu burmistrzów Stronia Śląskiego i Lądka-Zdroju od zarządzania kryzysowego w swoich miejscowościach. Bo nie poradzili sobie ze skutkami powodzi. Przepraszam, ale jak mieli sobie poradzić, skoro parę godzin wcześniej otrzymali informacje, że wszystko jest pod kontrolą i nie ma powodu do obaw? Dla mnie to trochę na zasadzie: „szlachcic zawinił, a chłopa powiesili”, ale to nie pierwsza przecież taka sytuacja w czasie tego kryzysu. Otóż minister Paulina Hennig-Kloska (ta kobieta ogólnie jest niesamowita, jeżeli dochodzi do jakiejś kompromitacji rządu, to bardzo często ona gra tam główną rolę) ogłosiła, że powodzianie będą mieli możliwość wzięcia nisko oprocentowanej (1,5-2,5%) pożyczki. Wywołało to powszechną konsternację, bo jak ci ludzie mają spłacać jakiekolwiek kredyty, skoro stracili dosłownie wszystko? Często sami mają już pozaciągane kredyty (chociaż tutaj rząd obiecał, że pierwsze dwanaście rat im spłaci). Pomysł trochę jak z osobną kolejką do Urzędu Pracy dla ludzi, którzy potracili swoje biznesy w pożarze w Hali Marywilskiej zaproponowany przez Rafała Trzaskowskiego. Dlatego do dymisji musiał podać się rzecznik ministerstwa Hubert Różyk, mimo że to nie on pochwalił się takimi idiotycznymi rozwiązaniami przed mediami. Śmiem również wątpić, że to nie on był pomysłodawcą. On tam był raczej od tego, żeby wyjść potem do dziennikarzy, uroczo się uśmiechnąć i wyjaśnić, że pomysł zaproponowany przez Ministerstwo Klimatu i Środowiska wcale nie jest taki głupi, na jaki wygląda.

Jedynym pozytywnym aspektem tego kataklizmu jest fakt, że znowu zdaliśmy egzamin z człowieczeństwa. Podobnie, jak po rozpoczęciu pełnoskalowej wojny na Ukrainie, tak i w ubiegłym tygodniu ludzie postanowili zjednoczyć się i bezinteresownie sobie pomagać. Nie oglądając się na polityków, nie czekając, aż straż pożarna zrobi wszystko za nich, sami chwycili łopaty, worki z piaskiem i zaczęli, wspólnie ze służbami, uszczelniać wały. Byli tam także mieszkańcy innych regionów Polski, niezagrożonych powodziami, jak również sąsiedzi i przyjaciele, którym powódź bezpośrednio nie zagrażała, bo mieszkali na wyższych piętrach albo na wzniesieniach. Oczywiście, zdarzały się przypadki szabrownictwa, ale ogólnie postawą naszych rodaków możemy być poruszeni. Tam nikt nie pytał, kto na kogo głosował, a kogo krytykował, tylko dostarczano najpotrzebniejszy sprzęt, pożywienie, wodę i lekarstwa. I robili to na długo przed tym, zanim szanownie nas reprezentujący w Sejmie zaczęli przekonywać w mediach, że powódź to nie jest nasza wina, tylko tych drugich.

M.