Nie nazywam się Ławrow i mnie tu nie ma

A już niedługo te wywiady będą wyglądały tak:

– Dlaczego kłamał pan, mówiąc, że plany waszej inwazji na Ukrainę to teorie spiskowe mediów ogarniętych paranoją, a kilka dni później napadliście na Ukrainę?

– Ja nic takiego nie powiedziałem.

– Powiedział pan!

– Nic podobnego!

– No skoro idzie pan w zaparte, to niech pan chociaż wytłumaczy dlaczego dokonaliście bandyckiej napaści na niepodległe państwo.

– My napadliśmy na Ukrainę…? Nic mi o tym nie wiadomo.

– Chce mi pan powiedzieć, że nie wie o trwającym na Ukrainie konflikcie zbrojnym?

– Pierwsze słyszę!

– Ale przecież jako minister spraw zagranicznych…

– Jaki minister? Pani się coś ewidentnie pomyliło.

– Panie Ławrow, niech pan…

– Jaki Ławrow?! Ja nie jestem żaden Ławrow…

– To kto pan niby jest?!

– Taki Borys.

– Borys?

– Da. Borys z Murmańska. Jestem rolnikiem.

– To czemu zawsze występuje pan w garniturze?

– Prowadzę zakład pogrzebowy.

– Przecież mówił pan, że jest rolnikiem…

– Ja? Nic takiego nie powiedziałem.

– No ale skoro nie jest pan rosyjskim ministrem, to po co przyjął pan moje zaproszenie na rozmowę o wojnie na Ukrainie?

– Ja niczego nie przyjmowałem.

– To co pan tu robi?

– Ja tu nic nie robię. Mnie tu nie ma.

– Przecież pana widzę…

– A to już jest pani prywatna opinia, nie podparta żadnymi dowodami. Mówiąc, że tu jestem i z panią rozmawiam, ulega pani propagandzie ukraińskich faszystów, których musimy razem z Putinem pozbawić władzy, żeby zainstalować tam własną radziecką marionetkę.

– A-HA…!!! Czyli jednak przyznaje pan, że jest wojna, i że jednak jest pan ministrem Ławrowem!

– Nie, nie. Przejęzyczyłem się. Każdemu się zdarza, proszę nie łapać za słówka prostego pracownika dyskontu spożywczego pod Moskwą!