100 dni, które zmieniły świat, jaki znaliśmy

Minęło sto dni od rozpoczęcia rosyjskiej inwazji na Ukrainę. Przez te sto dni zmieniło się chyba więcej, niż przez jakiekolwiek inne sto dni za naszego życia.

100 dni, podczas których przekonaliśmy się, na kim można polegać, a na kim nie.

100 dni, gdy to my zajęliśmy rolę tych, których zabrakło dla nas w 1939. I 100 dni, które pokazały, że „tamci” są nadal tacy sami. Zmieniło się tylko to, że jedni z nich, tym razem nas nie najechali fizycznie.

100 dni, które przypomniały opowieści naszych dziadków o horrorze wojny i barbarzyństwie najeźdźcy. Tego samego, co wtedy.

100 dni, które pokazały słabość UE, rozbieżność interesów poszczególnych członków, często kosztem innych, słabszych, a także kosztem krwawiącej Ukrainy. 100 dni, które przypomniały, że sojusze nie powstają dla „wspólnych wartości”, lecz wspólnych interesów.

100 dni, w których jedni liderzy jeżdżą wspólnie na Ukrainę i dzwonią do Zełenskiego, a drudzy zostają persona non grata w Kijowie i dzwonią do Putina.

100 dni, podczas których doszło do tak absurdalnych tekstów jak „nie możemy upokorzyć agresora”. Wyobrażasz sobie tych ludzi na sali rozpraw w Norymberdze, gdy mówią to samo?

100 dni, które ujawniły skalę agentury wpływu w Europie oraz metody jej działań, poprzez tworzenie grup interesu i wpływanie na decyzje poszczególnych krajów oraz całej wspólnoty (np. pod płaszczem ekologii) i którzy „mogąc wybrać wojnę lub hańbę, wybrali hańbę, a wojnę i tak dostali”

100 dni, które pokazały że Europa Środkowa chce silnej Polski jako lidera regionu. I które pokazały, że Polska to rozumie i potrafi nim być.

100 dni, które również w Polsce wykazały płatnych i pożytecznych idiotów Putina. Zarówno teraz, jak i przez wiele ostatnich lat, gdy przyjrzeć się niektórym działaniom w dziedzinach bezpieczeństwa, energetyki, wyprzedaży majątku.

100 dni, które pokazały, że Polskę na arenie międzynarodowej reprezentują ludzie niegodni tego miana. Ludzie którzy w obliczu wojny nadal na pierwszym miejscu stawiają plucie na swój kraj, albo z nienawiści, albo dla własnej korzyści.

100 dni, które pokazały, jak wspaniali potrafią być Polacy.

100 dni, które przypomniały, że pokój nie jest nam dany i przypomniały, jakim okrucieństwem jest wojna.

100 dni, w których ok. 16 milionów Ukraińców musiało opuścić swoje domy. Ponad 6 milionów uciekło ze swojego kraju, z czego prawie 4 miliony do Polski. Ponad milion wywieziono w głąb Rosji.

100 dni, podczas których zginęło co najmniej kilkadziesiąt tysięcy ukraińskich cywili.

100 dni, podczas których zniszczono dziesiątki ukraińskich miast, setki wiosek, tysiące szkół, setki tysięcy domów.

100 dni i 8 lat, podczas których pod okupacją znalazło się terytorium wielkości prawie połowy Polski.

100 dni, podczas których zobaczyliśmy, jak wyglądają uchodźcy wojenni z jedną walizką jako całym dobytkiem. Rozejrzyj się dookoła, co zabrałbyś ze sobą, gdybyś mógł zabrać tylko jedną walizkę?

100 dni, które na zawsze zmieniły Ciebie i mnie.

Od początku XXI wieku mieliśmy wiele przełomowych wydarzeń. Atak na WTC i wojnę w Afganistanie, rozszerzenie UE o 10 krajów, katastrofę smoleńską, globalną pandemię. Wszystkie z nich były istotne, wszystkie miały duży wpływ na życie ludzi w Polsce, część z nich miała wpływ na cały świat. Ale chyba teraz mamy do czynienia z wydarzeniem, które tak mocno wpłynęło na życie nas wszystkich. Nigdy wcześniej nie byliśmy tak blisko wojny i nie doświadczaliśmy jej osobiście.

100 dni, które sprawią, że Polska, Europa i świat będzie inny. Również dzięki temu, czego dowiedzieliśmy się o świecie i jakie będziemy potrafili wyciągnąć z tego wnioski na przyszłość.

Bądź silna Ukraino!

Bądź mądra Polsko!