Nieistotna kwestia

Mamy kolejną tragedię, więc main-streamowe media znalazły okazję do poużywania, wypisywania półprawd, kłamstw i kompletnych bzdur. W zależności od portalu. I, choć zajadłość w ich tekście wymierzona w byłą partię KORWIN i Konfederację, jest różna – od delikatnie sugerującej, że ponoszą część winy, po totalną nawalankę, to wszystkie zapominają o pewnej, bardzo istotnej sprawie.

Dramat w Poznaniu

Sprawa dotyczy oczywiście niedawnej strzelaniny w Poznaniu, w której zazdrosny mężczyzna najpierw zabił nowego partnera swojej byłej dziewczyny, a potem popełnił samobójstwo. Wszystko to na oczach wspomnianej kobiety. Ta próbowała wyrwać napastnikowi broń i powstrzymać go przed dobiciem swojego partnera i pewnie niewiele brakowało, a mielibyśmy trzy ofiary śmiertelne zamiast dwóch. Przede wszystkim jest to jednak ogromna tragedia dla trzech rodzin i samej kobiety, która będzie potrzebowała wiele czasu, żeby stanąć psychicznie na nogi po czymś takim. Nie chcę tutaj za bardzo wchodzić w ich życie prywatne, tym bardziej nie znam szczegółów rozstania – napiszę tylko jedną rzecz. Jeżeli związek się rozpada, to są dwie opcje poradzenia sobie z tym – jeśli partner/partnerka nie był/a wartościowym człowiekiem, to dziękuj losowi, że Cię od niego/niej uwolnił; jeżeli była – przemyśl dokładnie, co zadecydowało o rozstaniu i postaraj się nie powielać tego w przyszłości. Najgorszą możliwą opcją jest rozpamiętywanie tego, śledzenie życia byłego partnera i chorobliwa zazdrość. Ale to też nie czas i nie miejsce, żeby to roztrząsać, bo wydaje mi się, że większość ludzi jednak wychodzi z tego samego założenia.

Wątpliwy triumf lewicy

Przejdźmy jednak do ważniejszych kwestii. Obaj mężczyźni byli członkami partii KORWiN (chociaż tutaj jest jedna, bardzo ważna nieścisłość do sprostowania – przejdę do niej w następnym akapicie), a więc – co za tym idzie – „zaciekłymi zwolennikami posiadania broni”, jak to ładnie nazywają media, sugerując niejako, że „mają za swoje”. Tak, jak dobrze wiemy, można spłycić wszystko. Posiadacz prawa jazdy sam będzie sobie winien, jeśli zginie w wypadku samochodowym. A jak ktoś kupi mieszkanie z balkonem, z którego kiedyś spadnie, to też jego wina. Okna mu nie wystarczały? I to koniecznie takie „nieotwieralne”! Sami przyznacie, że bzdura kompletna, ale lewica zapiała z zachwytu, bo oto znalazło się gówno, którym można obrzucić konfederatów. Warto jednak wspomnieć o pewnej ciekawej kwestii. Nie wiem, na ile to potwierdzona informacja, ale ptaszki ćwierkają, że napastnik miał mieć cofnięte pozwolenie na broń na wniosek jego rodziny, która alarmowała o jego narastających problemach psychicznych. Ten jednak się odwołał i sprawę cofnięto, bo nie wykazywał on w swoim zachowaniu nic, co mogłoby wskazywać na jakiekolwiek zaburzenia. Jak widać, niestety, do końca zdrowy to on jednak nie był. Tak czy inaczej, lewica oraz zakochane w niej media nie mogły posiąść się z radości, oczywiście swój zachwyt ubierając w moralizatorski ton, bo oni od dawna mówili, że Polakom tylko dać broń do ręki, to się powystrzelają jak kaczki. I proszę, strzelają! Nie wiem, która to jest sytuacja w Polsce, gdzie zabito kogoś z legalnej broni w ostatnim, dajmy na to, dwudziestoleciu, bo naprawdę nie przypominam sobie żadnej innej. Mój dobry znajomy przypomniał mi o policjancie, który napadał na banki ze swoją służbową bronią, ale poza tym nic mi się nie przypomina. Faktem jest, że dzielny stróż prawa dorabiał sobie w taki sposób raptem dwa-trzy lata temu, więc lewica będzie mogła zakrzyknąć: „O! Teraz się rozstrzelali!”. Zobaczymy, jak się sytuacja rozwinie. Na tę chwilę moja opinia jest taka, że to pojedynczy przypadek, a nie początek nowej serii. To tak jakby zrównywać jednego Breivika ze wszystkimi zamachami dokonanymi przez muzułmanów. Chociaż zdaję sobie sprawę z tego, że wielu ludzi z lewej strony uwielbia to robić.

Krwiożerczy korwinista atakuje?

Przejdźmy jednak do poglądów politycznych zabitych mężczyzn, bo w tytułach medialnych aż huczy od słów, że „korwinista zastrzelił człowieka” i tym podobne. Faktem jest, że obaj panowie należeli do partii KORWiN. Jeden z nich (ten strzelający) startował nawet do Sejmu z ramienia tej partii – zdaje się w 2015 roku. Nie wiem, czy drugi próbował swoich sił w tym temacie, ale wiem, że do końca życia pozostał wierny swoim ideałom. Czego nie można powiedzieć o zabójcy, bo ten niedługo po nieudanym starcie w wyborach miał odejść z partii, a w Internecie hula jego zdjęcie profilowe z nakładką wspierającą Rafała Trzaskowskiego. Nie dam sobie ręki uciąć, czy to nie jest jakiś fejk, bo nie mam dostępu do konta tego chłopaka, ale wygląda dosyć wiarygodnie. Co rzuca na niego zupełnie inne światło, bo nagle z oszalałego z nienawiści korwinisty stał się tolerancyjnym zwolennikiem jedynej słusznej partii. I to jest właśnie ta drobna, niewygodna kwestia, która jakoś umyka rozpisującym się na ten temat dziennikarzom. Rzadko który nawet wspomina, że chłopak odszedł z byłego ugrupowania Janusza Korwina-Mikke, bo pewnie doskonale zdają sobie sprawę, że żadne stronnictwo nie może brać odpowiedzialności za swoich byłych członków, więc atakowanie ich tym sposobem to takie trochę celowanie w płot. Co innego, jeśli się ten wątek „przypadkowo” pominie, prawda? A już o doniesieniach, że zabójca kompletnie zmienił front, w ogóle się nie zająknęli. Ani jeden. Bo to przecież zupełnie nieistotne jest, co się będziemy w jakąś rzetelność bawić. Korwinista to korwinista! Człowiek z KORWiNa wyjdzie, ale KORWiN z człowieka… I tak dalej. Tymczasem sumienie dziennikarskie powinno im nakazywać, żeby ten trop dokładnie sprawdzić, i albo go potwierdzić, albo zaprzeczyć.

Ale ja już się tyle o współczesnym dziennikarstwie rozpisywałam, że nie ma chyba sensu tego powtarzać…

M.

https://www.facebook.com/nawiasempiszacoswiecie