Izrael i Palestyna znowu w ogniu

Parę słów od siebie dodam odnośnie niedawnych wydarzeń w Izraelu i Palestynie. Bo – jakkolwiek źle to zabrzmi, jeśli weźmie się pod uwagę liczbę ofiar – śmiać się chce. Bo nagle wszyscy są zszokowani, że stało się to, co się stało. Lamentowali, że to nie do pomyślenia. No, któż mógłby to przewidzieć? Otóż… wszyscy. Każdy, który choć trochę interesował się stosunkami izraelsko-palestyńskimi, miał świadomość, że to jest tykająca bomba. I że w końcu to wszystko pieprznie. No i „pieprzło”.

Zaskoczenie?

Szokować może skala, liczba ofiar, brutalność strony palestyńskiej, ale umówmy się… Palestyna od dawna była w taki właśnie sposób traktowana przez Izraelczyków. Co jakiś czas słyszało się, że Izrael bombardował Strefę Gazy, że ginęło kilkaset, jeśli nie więcej, Palestyńczyków, bo Izrael musiał (i – według opinii państw zachodnich – miał prawo) rozwiązać problem, strzelając do bezbronnych palestyńskich cywilów. Nie jest zatem dla mnie żadnym zaskoczeniem, że Hamas postanowił wziąć odwet. W bardzo brutalny, nieludzki wręcz, sposób. Sposób, w jaki się do tego zabrali, nie jest – według mnie – akceptowalny, bo strzelanie do dzieciaków na festiwalu muzycznym, zabijanie przypadkowych kierowców, czy włamywanie się do domów, żeby wymordować mieszkające tam rodziny, nie jest czymś nad czym należałoby przejść obojętnie. Bo, niezależnie od naszych sympatii i antypatii, to są ludzie. Po prostu. A ludzie mają prawo do życia (jakkolwiek pompatycznie by to nie brzmiało). Cały czas mam w pamięci ciało młodej, niemieckiej dziewczyny, którą wożono jako trofeum i którą opluwano (zwróciłam też uwagę na jej nienaturalnie wykręcone nogi, czyli albo torturowano ją przed zabiciem, albo znęcano się nad zwłokami). Pamiętam całą rodzinę, która uciekała przed terrorystami przez okno, i pamiętam, że ostatniemu z nich, uciec już się nie udało. I cały czas mam przed oczami obraz prawie trzystu ciał ludzi, wcześniej bawiących się na tym koncercie (smutna ironia, że to był jakiś festiwal w imię pokoju), albo mężczyzny z olbrzymią raną w brzuchu, którego dobijano łopatą, motyką czy Bóg jeden wie, czym. I, jakkolwiek nie przepadam za naszymi zachodnimi sąsiadami, tak cały czas czuję zwykłą, ludzką empatię do matki tej młodej Niemki, która błagała już tylko o to, aby oddali jej ciało córki, żeby mogła je pochować. Niestety, ten zamach Hamasu, był nieludzki, bestialski i barbarzyński. Ale…

Dystans, proporcje i trzeźwe myślenie

Ale warto w tym wszystkim zachować pewne proporcje. Bo czy Izrael nie robił tego samego? Nie mordował niewinnych ludzi? Nie bombardował? Nie wyrządzał krzywdy całej Palestynie, niemalże regularnie? Odpowiedź chyba wszyscy znamy. I nie chodzi mi tutaj o usprawiedliwianie tej okropnej zbrodni, jakiej dopuszczono się na zwykłych ludziach, żyjących w Izraelu. Chodzi mi o te proporcje właśnie. Dlaczego terroryzm, którego dopuszcza się Izrael, jest akceptowany, a wręcz popierany przez państwa Zachodniej Europy i USA? Dlaczego, kiedy Palestyna robi niemal dokładnie to samo, jest to złe, godne potępienia? Dlaczego mamy solidaryzować się w tym momencie z Izraelem, a nie Palestyną? Powody pewnie wszyscy znamy, Izrael jest wspierany przez Stany Zjednoczone, a to dowódcy USA uzurpowali sobie prawo do tłumaczenia ludziom, co jest dobre, a co złe. A Izrael ma bardzo dobre tłumaczenie – oni zawsze bombardują tylko tych złych. Tych terrorystów! Bogu ducha winnych Palestyńczyków palcem przecież nie tkną – jak zapewniają. Tylko ciekawa jestem, dlaczego – w wyniku bombardowań w Strefę Gazy – życie straciło już kilkuset Palestyńczyków? A mowa tylko o ostatnich wydarzeniach i „usprawiedliwionym” odwecie Izraela (bo wcześniejszych ofiar policzyć się już chyba nie da). Nie wiem, czy atak Hamasu będzie dobry dla Palestyńczyków, bo Izrael niejednokrotnie pokazywał, że z nimi nie warto zadzierać. I odpowiedzieli od razu twardo – oblężenie Strefy Gazy (wiążące się z tym, że mieszkańcy nie mają prądu, wody i żywności) plus regularne bombardowanie tych terenów, w wyniku których życie tracą zwykli obywatele. Krwawo Palestyńczycy ten zamach odpokutują. Czy było warto? O to należy już członków Hamasu zapytać. W każdym razie brutalny odwet Izraela był raczej do przewidzenia.

Nie pchajmy się tam

Jakie powinno być stanowisko Polski w tej sprawie? Według mnie jedyne słuszne – neutralne. To nie jest nasz konflikt, to nie jest nasza wojna, nie mieszajmy się w to. Ewakuujmy stamtąd naszych rodaków, co robi nasz rząd, ale nic ponad to. Nie zajmujmy żadnej ze stron, bo według mnie terrorysta pozostanie terrorystą – obojętnie, czy USA mu na ten terroryzm pozwala, czy – wręcz przeciwnie – stanowczo potępia. Bezprawie to bezprawie, zło to zło. My naprawdę nie musimy w tym uczestniczyć. Nie musimy być zbawicielem narodów, bo już parę razy próbowaliśmy. I dzisiaj Żydzi obwiniają nas za Holocaust, a Ukraińcy mówią, że kolaborujemy z Rosjanami (chociaż tu należy się pewne sprostowanie – to nie sami Ukraińcy tak mówią, ale prezydent Zełenski, będący pod silnym naciskiem oligarchów; obywatele Ukrainy byli przeciwni zaostrzaniu konfliktu o zboże, wychodzili ze zdroworozsądkowego założenia, że Polska nie robi nikomu na złość, tylko dba o własne interesy i już im ten Wołodymyr coraz mniej pasuje).

Spiskowa teoria dziejów

Ja mam tylko jedną wątpliwość, dotyczącą tego zamachu. Czy naprawdę Mossad (będący jedną z najlepszych służb wywiadowczych na świecie, o ile nie najlepszą) nie spodziewał się tego ataku? Czy naprawdę nie miał o niczym pojęcia? Czy naprawdę zaskoczyli go – przepraszam za określenie – gołodupcy na paralotniach z, coraz mniej znaczącej, Palestyny? Czy może mieli takie sygnały, ale postanowili je zignorować, dopuszczając jednocześnie do takiej masakry? Bo, wiecie, teraz mają pretekst i przyzwolenie społeczeństwa do napierdzielania w Strefę Gazy, ile wlezie. Bo „sami zaczęli”. Bo „trzeba odpowiedzieć twardo i bez kalkulacji”. A, poza tym, po takiej tragedii, mamy przyzwolenie państw zachodnich. To taka moja osobista teoria spiskowa, ale naprawdę coś mi tu śmierdzi. Co tam życie ponad siedmiuset naszych obywateli (a pamiętajmy o tych nieodnalezionych, czy porwanych), co tam życie kilkuset Palestyńczyków – ważny jest interes państwa, prawda? A interesem Izraela jest zniszczenie Palestyny. A teraz mają na to międzynarodowe przyzwolenie.

M.

https://www.facebook.com/nawiasempiszacoswiecie