Nawiasem Pisząc
Dalej brniemy w kłamstwo, czyli taktyka mediów
Wydawałoby się, że po tym, jak ostatnie kłamstwo TVN-u zostało zdemaskowane, lewicowe środowisko schowa się na jakiś czas w kąt, liżąc rany. Że po tym nokaucie będą w stanie jedynie powiedzieć: „Nie wszyscy, którym z dobrego serduszka pomagamy, mają dobre zamiary, ale nasze intencje są krystalicznie czyste”, ewentualnie wymyślą jakąś inną bzdurę, ale że będą dalej brnąć w to kłamstwo i wymyślać kolejne pozbawione logiki argumenty, żeby tylko podtrzymać swoje racje, tego się chyba… No dobra, wszyscy się tego spodziewaliśmy, znamy lewicę i media im sprzyjające nie od dzisiaj i doskonale zdajemy sobie sprawę, że nie ma takiego idiotyzmu, którego by nie wymyślili, żeby jakoś uzasadnić swoje manipulacje. A że przy okazji robią z siebie durniów, to przecież dla nich nie pierwszyzna, w tym są akurat doświadczeni. Kiedy zbudowana przez TVN fałszywa narracja zaczęła się sypać, wszystkie inne antypisowskie media, które bezmyślnie ją podchwyciły, starały się udowodnić, że – mimo iż policja opublikowała nagrania – prawda leży tylko i wyłącznie po ich stronie.
Etyka Hartmana
Na pierwszy plan wysunął się wybitny znawca etyki i moralności, Jan Hartman. Ten sam, który przekonywał, że w sumie to kazirodztwo to nic złego. Ten sam, który apelował do ludzi, aby nie piętnować pedofilów, bo to narusza ich prawa. I dokładnie ten, który o tragedii, jaka przydarzyła się pielgrzymom, podróżującym do Chorwacji pisał, że sami sobie winni, bo na cholerę pielgrzymek im się zachciało. Taki to wybitny autorytet moralny. I teraz też postanowił wystosować apel, bo oczywiście ma najwięcej do powiedzenia w tej sprawie, jak i w każdej innej.
Uwierzcie mi, nigdy w życiu nie pomyślałabym, że na takie bzdury może wpaść facet, który posiada tytuł profesora. Chociaż ogólnie, patrząc na poziom naszych „uczonych” zaczynam się poważnie zastanawiać, czy oni te tytuły w chipsach poznajdowali? W tym jednak przypadku bardziej skłaniam się ku myśli, że tacy jak Hartman, doskonale wiedzą, że wypisują skończone debilizmy, ale że są skierowane wobec ludzi, którzy swoją wiedzę o świecie opierają na TVN-ach, Wybiórczych i innych Onetach, doskonale wiedzą, że ci nie będą się nad niczym zastanawiać, tylko łykną wszystko. Na uwagę zasługuję tak naprawdę sam wstęp, bo cały artykuł, który zaserwował nam pan Hartman (o wielkiej odwadze i nieustępliwości nie do końca stabilnej emocjonalnie dziewczyny) może spowodować albo nudności, albo migrenę. Moją uwagę zwrócił opis „lekarka, która zdradziła panią Joannę”. Ja nie wiem, z kim szanowny filozof się na łby pozamieniał, ale jestem przekonana, że Sokrates, Platon czy Arystoteles zapłakaliby się, gdyby zobaczyli jakich przedstawicieli ma teraz reprezentowana niegdyś przez nich nauka. Pani psychiatra, która zadzwoniła na numer alarmowy miała obowiązek to zrobić, jeżeli jej pacjentka zgłosiła się do niej i zapowiedziała, że zamierza odebrać sobie życie. Nie mogła tych słów ani zlekceważyć, ani stwierdzić: „OK, pogadamy sobie jutro”. Zrobiła to, co tak naprawdę każdy człowiek – nie tylko psycholog czy psychiatra – powinien zrobić, kiedy wie, że inna osoba zamierza targnąć na swoje życie. Gdzie tu mowa o zdradzie? Raczej powiedziałabym, że nastąpiła ona z drugiej strony, bo to pani Joanna próbuje robić teraz ze swojej lekarki panikarę i oszołomkę i otwarcie twierdzi, że ta zwyczajnie kłamała, ponieważ ona jej wyraźnie podkreślała, że nic nie zamierza sobie zrobić. To teraz możemy się zastanawiać, komu bardziej opłaca się, żeby w tym przypadku mówić nieprawdę – pani psychiatrze, która nagle uznała, że jej się nudzi, więc narobi trochę problemów pacjentce i narazi swoją karierę, czy niestabilnej emocjonalnie i psychicznie dziewczynie, której mottem życiowym jest „Uj z wami, aborcja z nami”. Pomyślmy przez chwilę… Czy tylko mi się wydaje, że raczej pani Joannie, która być może miała nadzieję nakręcić kolejną proaborcyjną aferę?
Na ratunek – Maja Staśko!
Na pomoc uciśnionej Aśce ruszyła – a jakże! – Maja Staśko, która znana jest z tego, że lubi zabierać głos we wszystkich sprawach i że za każdym razem będzie to głos głupi. I o ile w przypadku Jana Hartmana jestem pewna, że on pisze te wszystkie swoje bzdury cynicznie, żeby nakręcać aferę zgodnie ze swoimi przekonaniami, o tyle w przypadku naszej „Pszczółki” mam poważne wątpliwości, bo ona akurat wydaje mi się szczerze głupiutka. Coś jak Klaudia Jachira – plecie kompletne idiotyzmy, ale naprawdę w nie wierzy. Ale też pojawiają się wątpliwości, bo za każdym razem, kiedy czytam jakiś jej tekst, nie jestem w stanie uwierzyć, że osoba, która wpada na takie pomysły jest w stanie chodzić i oddychać jednocześnie. Że nie zakrztusiła się podczas jedzenia. Albo że nie wypadła z okna, twierdząc, że identyfikuje się jako ptaszek. Ta dziewczyna za każdym razem mnie zadziwia, bo udowadnia mi, że jest jeszcze głupsza od siebie samej. Ona postanowiła ugryźć temat od innej strony. Dała spokój pani psychiatrze, która zdecydowała się spełnić swój obowiązek i wezwać służby do grożącej samobójstwem dziewczyny; ofiarę upatrzyła sobie w policji. I zrobiła to w sposób typowy dla siebie – czyli lekkomyślny. Skrytykowała bowiem policję, ponieważ jak twierdzi: Udostępnienie nagrania ze 112 przez policję i TVP to odarcie z godności, przekroczenie prywatności i zaufania. Od teraz każda osoba zwracająca się o pomoc będzie podejrzewać, że jej rozmowa zostanie publicznie puszczona. To jest śmiertelnie niebezpieczne. Pani Maja zapomniała jednak o dwóch bardzo ważnych kwestiach. Po pierwsze policja nie udostępniła tych nagrań ot tak, bo taki miała kaprys. Zrobiła to, bo niekompetentna i nierzetelna dziennikarka TVN-u zebrała informacje tylko od „poszkodowanej”, nie zaprzątając sobie głowy, aby zapoznać się z wersją funkcjonariuszy, a później na tej podstawie zrobiła materiał, który – jak się szybko okazało – z prawdą ma niewiele wspólnego. Głównie właśnie dzięki nagraniu, które udostępniono. Nie wiem, czy Maja zdaje sobie sprawę, że taka „obrona” jest zwyczajnie bezczelna, kiedy ma się świadomość, że to właśnie środowiska poglądowo bliskie Majce, rozkręcają kłamliwe gównoburze, żeby tylko dalej grzać temat aborcji, a policja jedyne, co mogła zrobić, to tylko się bronić – praktycznie była do tego zmuszona. Majeczka widocznie nie potrafi zrozumieć, że gdyby to biedne, zagubione dziewczę nie pobiegło z płaczem do mediów i gdyby te media bezmyślnie nie zmontowały materiału opartego tylko na jej zwierzeniach, to nagranie w ogóle nie wyszłoby na światło dzienne. To ich kłamstwa – które teraz dalej powiela Staśko – wpłynęły na taką decyzję. I sama aktywistka wielokrotnie w podobnych akcjach brała udział, rozkręcając sztuczne afery, bo prawo do aborcji, bo tolerancja wobec LGBT, bo klimat, bo reklama alkoholu. I wielokrotnie po takich jej akcjach okazywało się, że wcale nie ma racji, ale ona się nie zraża i broni ludzkość przed wszystkim, co jej tylko przyjdzie do głowy. Inną kwestią, na którą nasza wyzwolicielka nie zwróciła uwagi jest fakt, że policja wycięła wszystkie informacje zawierające dane wrażliwe czy stan zdrowia kobiety, która podobno chciała odebrać sobie życie. Tak naprawdę otrzymaliśmy tylko informację o tym, dlaczego policja przyjechała na miejsce i odwiozła dziewczynę do szpitala. Nie wiemy tak naprawdę, czy rzeczywiście była w ciąży.
Prawdziwy dramat czy głupi teatrzyk?
No właśnie, bo tak naprawdę ta historia od samego początku „rozjeżdżała się” w paru kwestiach. Są choćby wątpliwości, czy kobieta wzięła już tabletki, za pomocą których chciała odebrać sobie życie, czy dopiero zamierzała. Nie ma też pewności, czy faktycznie była w ciąży. Nie chcę być niesprawiedliwa, bo być może to naprawdę zagubiona psychicznie dziewczyna, która zaszła w niechcianą ciążę, pozbyła się jej w sposób, który środowisko, w którym się obracała, znało najlepiej, a po wszystkim dopadły ją wyrzuty sumienia, jakie okazały się dla niej nie do udźwignięcia. Być może. Swoją drogą trochę kłóci się to z przekonaniem pro-aborcjonistek, że syndrom poaborcyjny nie istnieje i są to kłamstwa wymyślone przez tych wrednych obrońców życia. Zastanawiam się, czy nie widzą w tym pewnej niekonsekwencji – pani Joanna mówiła prawdę, ale jednocześnie taki syndrom nie istnieje? Wracając jednak do samej dziewczyny – niestety, patrząc na jej dotychczasową działalność, bardziej prawdopodobne jest to, że po prostu zrobiła sobie swego rodzaju „performance”, bo temat ostatnio zmarłej kobiety już trochę ucichł, media przerzuciły się na pewnego wariata drogowego z Krakowa (o tej sprawie napiszę krótko: nigdy nie cieszę się ze śmierci innych ludzi, ale w takich wypadkach wolę, żeby kończyło się to w taki sposób, niż gdyby miał on zabić jakąś postronną osobę), więc trzeba było podgrzać temat, żeby znów wszyscy trąbili tylko o biednych kobietach, których prawa są notorycznie łamane. Smutne jest to, że „dziennikarze” bezrefleksyjnie łykają takie bzdury i nawet nie chce im się ich zweryfikować.
M.
Wesprzeć nas można poprzez Patronite