Awantura o mural

Pisałam niedawno na swojej stronie na FB, że Wyborcza jest w stanie stosować tylko siermiężną, bezmyślną propagandę, w którą są w stanie uwierzyć już tylko nieliczni i dzisiaj trafiłam na tekst, którego fragment poniżej wrzucam. Jakiekolwiek upamiętnianie ofiar masakry na Wołyniu jest szczuciem – tak, dobrze czytacie, SZCZUCIEM! – na tych biednych uciekinierów z Ukrainy, którzy przyjechali do Polski szukać pomocy. I którzy tę pomoc otrzymali, warto wspomnieć; o postawie Polaków mówiło się na całym świecie, ale to tam pal sześć. Ważne, że udzielając tej pomocy nie chcemy zapomnieć o własnej historii. Tutaj już Wyborczą niesamowicie piecze – przeglądając sobie niedawno ich profil na FB co chwilę natrafiałam na jakiś tytuł, który z miejsca obwieszczał, że Polacy są źli, a Ukraińcy biedni, bo Wołyń. Nawet nie trzeba czytać całego artykułu, sam nagłówek mówi już wszystko – taki widocznie jest pomysł Michnika, jak pogodzić blokowanie tekstów dla użytkowników bez wykupionego abonamentu z tym, żeby ich kłamstwa i manipulacje miały jak największy zasięg.

Terror ministra Czarnka

Od początku wojny ta pamięć o Wołyniu zaczęła Wyborczą uwierać. Tak, dokładnie, pamięć, bo to że tam kiedyś około 100 tysięcy Polaków zostało bestialsko zamordowanych, to tam Michnikowi wisi i powiewa, ale że ten wstrętny, polski naród pamięta i nie doznał nagle ataku Alzheimera, kiedy przyjechali Ukraińcy, to się nie godzi. Dlatego też na początku zaczęli wylewać łzy, że Czarnek nie zmieni programu dla ukraińskich uczniów i będą musieli uczyć się o tym, jakimi faktycznie gierojami ci żołnierze UPA byli. Nikt nie widział w tym nic dziwnego, nikt nie podnosił sprzeciwu, tylko towarzysze z Czerskiej (ewentualnie NaTemat) byli bardzo oburzeni, że jak to tak, o Wołyniu ich uczyć?! Zupełnie nie brali pod uwagę faktu, że jeśli ci Ukraińcy zamierzają zostać tu na stałe (wielu z nich chce wracać, wielu już pojechało, kiedy walki przeniosły się na wschód kraju, ale jest sporo ludzi, którym ojca/męża zabito i którzy stracili cały dobytek, mieszkanie – takich faktycznie nie ciągnie z powrotem), to powinni się zintegrować i poznać naszą historię. Nie jest to dziwne dla nikogo – tylko dla pajaców z Wyborczej.

Nienawistne lektury szkolne

Później, ponieważ żaden ich gryzipiórek nie był w stanie wymyślić logicznego argumentu, dlaczego niby mieszkający w Polsce Ukraińcy nie mogą się uczyć o ludobójstwie z rąk UPA, zdecydowano się troszkę zmienić narrację. Widać, że sama Ukraina niespecjalnie się do tego tematu garnie; niby było sprzątanie polskich cmentarzy na Wołyniu; niby w końcu odsłonili polskie lwy przy Cmentarzu Orląt Lwowskich, chociaż bez charakterystycznego polskiego hasła, ale tego najbardziej drażliwego tematu unikają jak ognia, więc skoro tak, to Polska wyedukuje chociaż tych Ukraińców, którzy chcą tu mieszkać i pracować. Niegodne to i niemoralne, zdaniem Wyborczej, dlatego oddali głos Jackowi Podsiadle – podobno poecie, ale w rzeczywistości obrzydłej kreaturze, która czerwono-czarną banderę z uśmiechem na ustach zarzuca sobie na grzbiet i dumnie się w niej prezentuje, wśród śmiechu i okrzyków swoich ukraińskich „przyjaciół”. Wybitny przedstawiciel polskiej sztuki temat postanowił ugryźć z innej strony i przyczepił się do powieści „Gdy brat staje się katem” Krystyny Lubienieckiej-Baraniak i to, broń Boże, wcale nie dlatego, że Wołyń, a dlatego, że to grafomaństwo podobno jest.

Upamiętnianie – szczuciem

Później lamentowano, ponieważ na Podkarpaciu ma powstać Pomnik Ofiar Rzezi Wołyńskiej z dzieckiem nabitym na tryzub. „Wojna na Ukrainie nie wstrzymała prac” – lamentował redaktor rzeszowskiego odłamu michnikowej gadzinówki. Dlaczego niby wojna poza granicami naszego państwa miałaby wstrzymywać jakiekolwiek prace na jego terenie – nie mam pojęcia, ale podobno to skandal. I teraz to – mural w Łodzi. Szczyt chamstwa i nietolerancji. Na temat zwróciła uwagę rzekomo oburzona czytelniczka, ale podejrzewam, że wszyscy już zdajemy sobie sprawę, że połowa z tych doniesień to nie żadni „zatroskani obywatele piszący do jedynego, słusznego medium”, tylko zwykłe obłudne kłamstwo. Szczerze wątpię w istnienie tej kobiety, ale jeśli przypadkiem tego akurat Wyborcza nie zmyśliła, to ta pani powinna stanąć przed lustro i napluć sobie w twarz. I już tylko można uśmiechnąć się pod nosem, widząc jakich wybitnych dziennikarzy zatrudniła Wyborcza – panienka nie wie, że nazwy mieszkańców miejscowości piszemy małą literą. Chyba że to bardzo ważna łodzianka była. Albo taką ksywę miała. W każdym razie nie ogarnęła ona, że ten mural powstał w lipcu 2020 roku, kiedy wojny nie było, więc nie bardzo rozumiem, co tu jest szczuciem? To, że tego muralu nie zamalowaliśmy czy to, że nie zburzyliśmy całej kamienicy?

Dobrzy nacjonaliści, źli nacjonaliści?

Muszę też przyznać, że nie bardzo rozumiem to zamartwianie się towarzyszy o samopoczucie ukraińskie i bagatelizowanie roli UPA. Przecież banderowcy to nacjonaliści, czyli źli, walczący (no dobra, próbujący walczyć) z Armią Czerwoną, komunistami, czyli dobrymi. Przynajmniej taką narrację zawsze się u nich stosowało. Przecież to środowisko Wyborczej podkreślało, że nasi Żołnierze Wyklęci dopuszczali się dokładnie takich samych czynów, co UPA, a ci durni Polacy swoich „zbrodniarzy” chwalą, a do Ukraińców mają pretensje. Taka ich propaganda, mimo że z historią mająca wspólną chyba tylko ostatnią literkę, trafiła na całkiem podatny grunt i takie podejście pokutuje teraz u młodszych i starszych przedstawicieli lewicy. Dlatego zawsze uważałam, że Michnik to szkodnik, który na szczęście najlepsze lata w kłamaniu, szczuciu i skłócaniu ma już za sobą. Ale jednak, panie Adamie, trochę jednak wstyd. Jeśli przyjaciele Moskale mówią, że na Ukrainie są naziści, to na Ukrainie są naziści. Tego tatuś i braciszek chyba nauczyli?

M.

fot.: kresy.pl

Link do profilu FB: https://www.facebook.com/nawiasempiszacoswiecie